(Des)aprendendo do 15M

Intervención en Plaza Castilla agardando pola liberación dos detidos o 22M. Sen dúbida, unha nova volta de torca.
Leer más...

Detidos 3 mozos tras queimar varios coches policiais en Vallecas (Madrid)

Segundo informa o periódico Publico, tres mozos tería sido detidos tras incendiar varios coches policiais no exterior da comisaría de Puente de Vallecas na madrugada do domingo, onde un policía tería sido atendido tras inhalar gases durante a extinción do incendio. Un dos rapaces tería sido detido a escasos 100m do lugar dos feitos, mentres outros dous terían sido detidos unhas horas despois.
Leer más...

[Madrid] Caça de brujas - Video desvela as "estratégias" utilizadas pola polícia para practicar detençons de vizinhas.

Recolhemos de KaosenlaRed:

Este excelente vídeo de Jaime Alekos monstra as inusitadas (e ilegais?) prácticas levadas a termo pola polícia secreta para proceder á detençom, na porta dos seus fogares e completamente injustificada, de 3 vezinhos e vezinhas que participaram dum Stop Desafiuzamentos em 31 de janeiro passado, no que foram detidas a mediadora, dous foto-jornalistas e do próprio desafiuzado em Lavapiés, Antonio, enfermo crónico.



Ejecutado o despeje, a polícia cargara contra activistas e vizinhança que protestava sentada. Tra-la cárrega os antidisturbios foram perseguidos e apedreados ao longo de varias esquadras do bairro de Lavapiés.

Agora em 27 de fevereiro soubemos que ainda nom rematara esse ataque aos direitos humanos, senom que continuou do jeito mais impensado, ou nom, dado que utilizarom procedimentos pouco habituais, para proceder á detençom de quatro vizinhas que se atopavam presentes naquel dia em Lavapiés para defender o direito á vivenda digna de Antonio.

Apos conhecer-se as novas detençons, convocou-se umha manifestaçom na Praça de Lavapiés para exiger a liberdade das detidas. "Vivienda Centro" informa que até agora só Yelín ficou em liberdade entanto que Carmen e Yasir nom sairám até amanhá. O advogado nom puido ver o atestado, e seguem-se sem saber os cárregos. Continuam encirrados em Moratalaz.

Colado x eDu
Leer más...

Compostela súmase a Madrid na imposición de probas a músicos e artistas da rúa. Enxeñosa resposta do dúo Potato Omelette Band

Ao igual que Madrid, Compostela quere escoller que xente está capacitada para interpretar música nas rúas da cidade e quen non. Curiosamente nada desta normativa censora aponta a que se proiba a música machacona e incansáble das paixoliñas por megafonia no Natal, ou da música de defuntos na Semana Santa ou dos "picachus" ou "bobesponxas" das tombolas das cutre-festas municipais.

Como resposta o dúo Potato Omelette Band conseguiron grabar con cámara oculta a súa proba de Madrid que Ana Botella obriga a pasar para estimar se teñen ou non talento e valía para actuar na rúa.

"Gracias Alcaldesa por permitirnos hacer una prueba para tocar en la puta calle” é parte da letra da súa canción. Mai melhor que a escuitedes e vexades vos:



eDu
Leer más...

Carlos Taibo: ''Fomos expulsos da AN porque a sentenza contra os catro independentistas xa estaba decidida''

Reproducimos esta entrevista de Beti Vázquez para Sermos Galiza.

A defensa de María Osório, Antom Santos, Eduardo Vigo e Roberto R. Fialhega chamou Carlos Taibo e Bernardo Maiz como peritos expertos na historia do nacionalismo galego e nos movementos de liberación nacional para confrontar o informe do perito da garda civil. Porén, ambos os dous foron expulsos da sala antes de concluír a súa intervención.

"Abandonen la sala. O es que no hablo castellano cotidianamente?" Que sentiu cando ouviu estas palabras?

[risas] Non sentín nada porque non as entendín. E Bernardo Maiz [o outro perito da defensa] máis eu, olla se eramos inxenuos, pensamos que a quen expulsaba realmente era aos peritos da garda civil e da policía porque estaba a fitar cara a eles! Non fitaba cara a nós! Despois comprobamos que estabamos infelizmente equivocados.

Que análise fai desta decisión do xuíz?

Foi un momento moi interesante. Nós foramos convocados para unha proba pericial que consistía en rebater os informes da garda civil e da policía nacional [española]. Curiosamente, namentres discutiamos eses informes, o xuíz interpretou que os estabamos a acusar de prevaricación e expulsounos da sala.

Isto debuxa un comportamento inédito! Vostede aceita unha proba que implica unha discusión, e rexeita a discusión cando esta chega. Que significa? Que o argumento de que o xuízo era unha farsa é perfectamente sustentábel na medida en que o xuíz parecía darlle completo crédito aos relatorios da garda civil e da policía. A pregunta que nos faciamos era 'para que a proba pericial e para que o xulgamento enteiro?'

De feito, na súa quenda de intervención, dixo que o perito-garda civil estaba "a lle atribuír de oficio características violentas ao independentismo".

Hai unha frase en que se identificaba literalmente "el independentismo gallego" e "el terrorismo". A frase estará recollida nos gravadores. Supoño que, de ter a oportunidade, este señor diría que non era iso o que quería dicir, mais este tipo de deslices verbais son moi interesantes porque retratan o que hai por detrás do esquema xeral do xulgamento e do proceso mental dos nosos gobernantes, que é un exercicio de demonización enteira do proxecto soberanista en Galiza.

Atribúe a todo ese proxecto unha condición violenta e decide que cómpre aplicar leis que eu entendo argalladas pensando noutros escenarios e noutras violencias. Isto é algo que cómpre salientar nun momento coma este.

Lémbrenos, faga favor, as liñas polas que discorreu a súa intervención aquela tarde.

Foi unha intervención improvisada sobre a base do que eu lles escoitara aos peritos da garda civil. Salientei que non había delitos de sangue, que non había extorsión, que non había secuestro... de tal maneira que as penas que se pedían estaban visibelmente fóra de lugar mesmo no caso de que os catro [independentistas] fosen responsábeis dos delitos de que estaban acusados.

Subliñei tamén que era difícil acreditar nunha liña de relación expresa entre o que chaman 'Resistencia Galega' e o Exército Guerrilheiro do Povo Galego Ceive que configuran, de aceptarmos as expresións públicas de 'Resistencia Galega', ideoloxicamente dúas entidades completamente diferentes en materia de proxecto, de perspectiva de acción política ou, no seu caso, da acción armada.

Chamei a atención tamén sobre a reiterada afirmación de que a Agrupaçom de Montanha Augas Limpas formaba parte dunha trama terrorista, cando todas as descricións que daban alí debuxaban unha entidade que se dedicaba a organizar roteiros polas montañas e, no peor dos casos, tarefas de recrutamento de rapaces novos para este deporte, o cal non é delito.

Para alén de incluír nesa "trama terrorista" da cal vostede fala a varios colectivos galegos, no xuízo ouvimos situar 'Resistencia Galega' nun ronsel de violencia que se iniciara "na UPG de Moncho Reboiras" ou atribuírlle á organización a frase 'Denantes mortos que escravos'. Que papel xogou na sentenza este evidente descoñecemento do movemento nacionalista e independentista galegos?

A deturpación manifestada deixou claro que nin a garda civil, nin a policía, nin o fiscal nin o xuíz coñecen o devir histórico dese movemento.

Os relatorios eran completamente infantís. A relación causa-efecto non foi obxecto de ningunha atención, polo que era evidente que se partira dun xuízo premeditado sobre o que acontecera e procuraron argallar argumentos que supostamente alimentaban esa conclusión.

Creo que toda a trama mental dos relatorios era contestábel en termos xa non de procedemento xudicial senón en termos dun procedemento ordinario de persoas con sentido común.

Dixen moitas veces que non estou en condicións de afirmar que foi o que fixeron os catro condenados, mais que tiña a certeza de que sobre a base dos relatorios da policía nacional e da garda civil era imposíbel chegar ás conclusións ás cales chegou o xuíz no seu acto de sentenza.

Que valoración lle merece esa sentenza?

É unha sentenza fundamentalmente política. Sospeito que detrás dela hai un propósito duplo: dunha banda demonizar o movemento soberanista enteiro e da outra, non menos importante, procurarlle traballo a moitos que quedaron sen el de resultas do cesamento da violencia armada no País Vasco.

Esta dimensión non é desbotábel. Hai probabelmente centos que traballaban na contestación do que supuña a violencia de ETA e que hoxe están sen traballo, polo que unha das hipóteses posíbeis é a que chama a atención sobre a posibilidade de abrir novas vías para lle dar traballo a esa xente.

Algo trouxo de positivo: o rexeitamento rotundo de todas as forzas soberanistas na Galiza. Cumpría un punto de inflexión tan contundente para chegar a ese posicionamento conxunto?

Neste punto sospeito que nin o poder político nin o xudicial avaliaron ben o que fixeron. Nun mundo tan caracterizado pola confrontación e polo sectarismo como é o soberanismo-nacionalismo-independentismo na Galiza, esta sentenza provocou esa rara unanimidade na repulsa.

Creo que é no único no que se puxeron de acordo todas forzas políticas desa órbita, e mesmo outras que a ultrapasan. Algo que me parece moi interesante porque é literalmente contrario ao que tiñan na cabeza aqueles que argallaron a sentenza.

Agardaba estas condenas?

Non. Agardaba unha resolución máis suave que carrexaría un 'aviso', mais que non se cebaría coa vida de catro persoas cunha sentenza que debera provocar a indignación en toda a opinión pública librepensante española, que está tan preocupada polo que aconteceu en Blanquerna, en Madrid [en referencia ao ataque fascista perpetrado nesta libraría cadrando cos festexos da Diada] mais que semella non ter nada que dicir sobre catro sentenzas que son, mesmo no caso de que os feitos quedasen demostrados, que eu non creo que o quedasen en caso ningún, visibelmente excesivas e dificilmente aceptábeis. Agardaba, vexo que con enorme inxenuidade, que tanto os poderes públicos españois como o poder xudicial asumisen un posicionamento máis mesurado.

Falaba antes dos propósitos deste fallo xudicial. Se mo permite, acrecentaría un terceiro: manter a andamiaxe da excepción. Gostaría de saber se o partilla e que papel lle atribúe á imprensa á hora de alimentar a sensación dese mal absoluto que cómpre castigar con todo o peso da lei.

Un papel fundamental. Na medida en que os medios de comunicación repiten sen ningún tipo de crítica a sentenza xudicial e os argumentos da fiscalía queda claro que se poñen desa parte de maneira obscena. Mais cómpre sinalar que os medios de fóra da Galiza practicamente non lle prestaron ningún tipo de atención a isto e sospeito que, en certo sentido, é un fracaso da estratexia dos poderes políticos.

Se o que queren é alimentar a idea de que existe unha ameaza terrorista que xustifica o mantemento das leis de excepción, propósito que ti sinalaches e eu comparto, o lóxico sería que eses medios de comunicación deran azos á información sectarizada, unilateral e deturpadora da realidade que se refire a este xulgamento. Porén, nin recolleron o xuízo nin a sentenza.

Vexo aquí un problema de comunicación dos gobernantes españois, que nin sequera conseguen que a imprensa afín en Madrid recollan unha resolución que non tivo relevo algún en termos de ameaza pública, terrorista, de violencia armada que eses gobernantes afirman que existe na Galiza.

Era a primeira vez que declaraba na Audiencia Nacional española?

Era, si.

Que lle quedou por dicir?

Quedou por discutir a serio os informes da policía e da garda civil porque non nos deixaron facelo. Están marcados con erros fundamentais, problemas de razoamento e unha interpretación interesada.

O xuíz decatouse de que a proba pericial da defensa ía ser delicada para a fiscalía. Xa perderan pola mañá a peritaxe grafolóxica [ao redor da sinatura atribuída a María Osório] e tiñan todas as posibilidades de perder tamén esta.

Como tiña a vontade previa de ditar esta sentenza e impor estas penas, non quixo máis argumentos en contra e expulsounos da sala. Creo que é esta a interpretación máis razoábel do que aconteceu alí.
Leer más...

Rirse das desgracias alleas animan o ánimo. Voltamos a carga con Ana Botella

Onte adicamos unha outra entrada neste blogue na que apontabamos que había que recoñecer as habilidades de Ana Botella na roda de prensa do día anterior como determinantes para que a candidatura de Madrid fose a primeira eliminada como sede das olimpiadas de 2020, agora, pasadas xá unhas horas en que o seguinte video está batindo recordes de visitantes (en sus varias versións) ofrecemos esta proba que certifica esta loábel actuación da alcaldesa de Madrid (además soubemos a que academia foi para aprender a ter tan boa dicción, que desvelamos en "Leer Más"):



Ei acá, a sua primeira intervención, lá polo mes de marzo, cando os representantes do COI viñeran visitar Madrid (atención porque a partir do segundo 23 desvelase quen foi o seu mestre):



Asdo: eDu
Leer más...

Ana Botella, a autèntica heroina de non ter que aturar as olimpiadas de 2020 en Madrid

Sen quitarlle mérito ao activista antidesfiuzamentos da noticia anterior, nen a todos os esforzos realizados polas activistas de "No Queremos Madrid 2020", hai que recoñecer que as habilidades de Ana Botella na roda de prensa do día anterior, foron determinantes para que a candidatura de Madrid fose a primeira eliminada das tres cidades finalistas, tal como recollen xs guionistas do programa de Wyoming.


Se ben, como apontan no blogue "No queremos Madrid 2020" Ese 80% das infraestructuras construidas el 80%, para qué serven agora?. Non rematou "Madrid 2020"; nas mans das cidadás está agora preguntarse, quen son xs responsaveis de todo ese despilfarro, de viaxes, presentacións e gastos inxentes de diñeiro público?.

eDu
Leer más...

17 horas subido a unha farola contra "Madrid 2020"

Un activista contra os desafiuzamentos pasou 17h subido a unha farola da praza de Sol en protesta contra o caracter especulativo da candidatura española ás olimpiadas e contra o desafiuzamento e o derrubamento dunha vivenda na rúa Ofelia Nieto do madrileño barrio de Tetuan.

Os bombeiros negáronse ata en tres ocasións a baixar pola forza ao activista, que finalmente foi detido tras descender voluntariamente a iso das dúas desta tarde, pese a que a súa intención inicial pasaba por manter a protesta ata que esta noite comuniquen o emplazamento da próxima sede olímpica.

Durante o transcurso da protesta, secundada a pé de rúa por numerosos solidarios, detiveron a outros tres manifestantes por cargos de atentado, resistencia e desobediencia.

A acción comezou onte ás nove da noite, despois dunha xornada reivindicativa de "Olimpiadas contra a corrupción" na porta de Alcalá, cando o activista subiu a unha das farolas da Porta do Sol despregando unha enorme faixa na que se podía ler: "Madrid 2020 evicts" xunto ao símbolo de Stop Desafiuzamentos, a unha sinal de prohibido cunha excavadora tachada e a frase "Ofelia resiste", en relación a campaña contra o derrubamento dunha vivenda da que recentemente se evitou o seu desafiuzamento (máis info disto no seu blog AQUÍ). Un nutrido grupo de persoas apoiaron dende a praza a protesta, coreando consignas contra os desafiuzamentos e as olimpiadas, ata que foron desaloxadas das proximidades da farola polos antidisturbios.

Pese as ameazas e aos continuados requerimentos da policía, os bombeiros rexeitaron prestar axuda aos madeiros para baixar ao activista, e o único que fixeron foi colocar colchonetas debaixo da farola para evitar posibles lesións. O que empeza a ser un moi saudable costume destes corpos de emerxencias.

A policía tentou negociar infructuosamente co irreductible da farola, despois do cal quitáronlle pola forza a pancarta e máis a corda coa que os seus compañeiros abastecíanlle de auga e alimento. Pese a todo, mantívose alí subido durante toda a mañá de hoxe ata que decidiu baixar voluntariamente no mediodía de hoxe. Foi inmediatamente detido con cargos de desobediencia, resistencia e desordes públicos e conducido a dependencias policiais entre os berros solidarios dos seus compañeiros.

Os medios comerciais, polo menos ata a hora de escribir isto, apenas recollían a noticía, e os que o facían era nas súas seccións madrileñas, pese a que a protesta realizouse na Porta do Sol ante as cámaras dos medios de medio mundo achegados aló para cubrir a candidatura madrileña para os Xogos Olímpicos. Porque aquí a prensa será libre, pero polo visto e libre de dicir voluntariamente o que quere o réximen e omitir aquilo que perxudique a nosa democrática "marca españa". Con esta liberdade de prensa, quen precisa censura?

Redactado por C.R. con información dos medios comerciais, da páxina contra o desafiuzamento de Ofelia Nieto xa enlazada antes e doutros medios contrainformativos.
Leer más...

Em liberdade sem medidas cautelares os quatro imputados por enaltecer a supostos membros de Resistência Galega

Há dias davamos conta neste mesmo blogue (acá) da "rocambolesca" acusaçom por parte do juíz da Audiência Nacional espanhola Eloy Velasco, contra estas quatro pessoas pola simples suposiçom de que, quem porta um retrato dum amigo (ou conhecido) que está encirrado ( isolado, desterrado e sem juízo) numha manifestaçom, é um apologeta de terrorismo, e assim tratam de converter a solidariedade, o carinho, ou mesmo o amor entre pessoas num acto criminal susceptível de ser julgado num tribunal de excepçom.

Nom lhes entra na cabeça, a essxs que vem o inimigo em qualquer protesto de rua, que quando alguém porta o retrato dumha pessoa encirrada, nom está só a fazer pública a sua dissidência com essas decisons politica-policial-judiciais de encirrar sem julgar a presuntxs implicadxs em supostos actos delitivos, senom também está a fazer patente a ausência das compas encirradas (e que se nom estiveram encirradas estariam a participar dessa moblizaçom social), mas nom portam os seus retratos para exaltar e enaltecer os supostos actos delictivos dxs que som acusadxs as pessoas dos retratos. Pero, claro, isso é o que fam elxs nas suas procissons católicas quando portam a image do Cristo, quem por certo fora julgado polo tribunal de excepçom judeu "o Sanedrim" e condenado por sediçom ( ou seja por actos de revolta ou de levantamento colectivo e violento contra o poder estabelecido, ou seja por "terrorismo"?) e entom, na sua lógica, assumem que todxs somos coma elxs e que se portamos um retrato dumha pessoa estamos a fazer apologia do que, supostamente, motivou a Audiência Nacional para que essa pessoa esteja presa, isolada e desterrada sem ser julgada.

Assim, neste caso, em que os retratos eram de pessoas que ainda estavam pendentes de ser julgadas (e que, a dia de hoje, ainda ficam pendentes de sentência depois de mais de 2 meses do seu juízo), de que se lhes estava a acusar: de presunto enaltecemento de suposto terrorismo ??

Além, neste anojoso assunto, a imprensa tirou de nomes e apelidos para fazer dano a estas pessoas, e seguem a ser os vozeiros deste entramado político-policial-judicial com a sua teima de vincular qualquer acto solidário (estes quatro nom forom os primeiros em ter que passar por julgados polo delito de solidariedade, e tal como pintam as cousas, nom serám os últimos) com actos dum suposto grupo terrorista chamado "Resistência Galega" do qual ainda nom se demonstrou a sua existência (nem há ninguém encirrado que reconhecera pertencer a tal grupo).

Segundo apontam em Sermos Galiza, o seu advogado Borxa Colmenero declarou que o Ministério Fiscal baseou a súa imputaçom na participaçom dos quatro na manifestaçom contra a megaminaria decorrida no 2 de junho em Compostela portando umha faixa de solidariedade com as 4 independentistas que iam ser julgadas entre o 24 e o 26 de junho, e na súa declaraçom os acusados assegurarom portarem as images como mostra de rejeitamento á "dispersom e isolamento" á que estám submetidos os detidos ao tempo que amossarem a súa solidariedade perante o processo judicial.

Além, Borxa Colmenero aclarou que "o ministério fiscal nom perguntou nada" durante a declaraçom (??), e quem si o fez foi o próprio juíz Eloy Velasco quem inquiriu em repetidas ocasions aos imputados com questonamentos políticos "que nom tinham nada a ver".

No entanto, o advogado amossou-se moi "satisfeito" do resultado obtido ao nom lhes serem impostas medidas cautelares --sendo habitual que neste tipo de processos se exija a comparecência nos julgados umha vez ao mês .

Após a declaracçom os 4 ficam á espera do auto "de arquivo ou de início do juízo oral". Neste senso, de continuar adiante o processo, assegurou Colmenero, a defensa tem claro que "nom existe delito" de enaltecemento ao nom existir sentença que avale a suposta existência dumha organizaçom armada.

Dizer que, um dos declarantes confirmou a RTVG que estavam a ser portadores dos retratos dos presos, pero negarom que estiveram a defender de nengum jeito a violência como arma política.

Por desgraça, teremos que seguir informando sobre este e outros actos de repressom da solidariedade e a amizade.

eDu
Leer más...

Agresións e detencións a compañeiras no escrache feminista no Ministerio de Sanidade

O "Grupo de Axitación Social" infórmanos, mediante un correo electrónico, das agresións policiais contra participantes do "escrache" feminista que o pasado 23 protestaba en Madrid contra a exclusión das solteiras e as lesbianas dos programas públicos de reproducción asistida. Reproducimos a continuación o texto que recibimos:


A policía carga en Madrid tras o escrache feminista fronte ao Ministerio de Sanidade, no cal participaban as compañeiras da Marcha dos 30 anos de baladre, e detén alo menos a un compañeiro de Málaga e agrede a varias persoas, entre elas a unha do noso colectivo á que lle abriron unha brecha na cabeza e tivo que ser hospitalizada, todo o noso apoio desde aquí ás compas, non podemos aceptar que a violencia e a represión policial nos calen.

(se as protestas son pacíficas ou non pouco importa, cando a policía fai a súa aparición a violencia está presente sexa en forma de ameaza ou con toda a forza da que dispoñan).

Se tocan a unha nos tocan a todas!!
http://grupodeaxitacionsocial.blogspot.com.es/2013/07/agresions-e-detencions-companeiras-no.html

O vídeo é de "La Tuerka".
Noticia subida por por C.R.
Leer más...

Xa está disponible para descargar o nº 30 de "Todo por Hacer" (xullo 2013)

Todo Por Hacer é unha publicación anarquista que se edita mensualmente en Madrid. Distribuese debalde nesta cidade e podese descargar clicando aquí

Contido deste nº do mes de xullo:

Noticias:

- Otro estallido más, esta vez el parque Gezi de Estambul

Artículos

- Ejemplos de resistencia: I Acampada contra Eurovegas

- Montañas de usar y tirar: la fiebre de la minería a cielo abierto

- Mi cuerpo es mío

- Nueva ola de homofobia en Europa

- Brasil, entre manifestaciones y fútbol

- Mantengamos vivo el recuerdo de Ramón Barrios

- Comunicado del Grupo de apoyo a los 5 de Barcelona

- El timón y los remos. Editorial Klinamen

- A doce años de la muerte de Carlo Giuliani

Recomendaciones

- [Documental] Oscuros Portales

- [Documental] A tajo abierto

- [Película] Bold Native

- [Documental] Fake Orgasm

Novedades

- [Ensayo] La Ruche. Una experiencia pedagógica

- [Revista] Contrahistoria nº 6

- [Ensayo] El persistente atractivo del nacionalismo y otros escritos
Últimos programas de algunos proyectos radiofónicos de junio

Tirada: 2.000 ejemplares

Contacto: todoporhacer@riseup.net

www.todoporhacer.org
Leer más...

O juízo ao terrorismo galego e o seguimento informativo nos medios galegos

Desde esta segunda feria, luns 24 de junho, até ontem mesmo quinta, joves 27, tivo lugar o grande sucesso do julgamento a perigosíssimos terroristas galegos.

É tal a sensaçom no povo de que por fim se vai pôr remédio a tamanha barbaridade, que a expectativa de poder viver em paz dumha vez está na mente de todas as galegas.

Assim, milhones de pessoas expectantes buscamos informaçom abondosa e clarificadora do seguimento do juízo a través dos medios galegos melhor preparados, mesmo já a noite do día antérior, a maioria da povoaçom galega permaneceu atenta ao noticiário nocturno da TVG por ver de se poderiam confiar em que o julgamento remate com esta íntensa e perigosa actividade terrorista, e assim, mesmo sendo noite de fogueiras, lumeiras ou cacharelas (e mais nomes), a gente nom saiu às ruas até que puido vissionar pola TVG os 25 segundos que lhe adicarom ao tema no “Telexornal de Noite” depois de 18 minutos de inqueda aguarda desde o seu começo, e se bem forom poucas as palavras si derom para pensar que há intençom do julgado de que se vai rematar esta lacra social que nos mantem a todas as galegas em vela.

Ao dia seguinte, festa na Galiza, só fala-se disso em cada curruncho, é umha monotonia constante e todas fazem guarda em bares e bibliotecas para poder lêr o que os jornais galegos apontam do tema, em especial o que dim os mais informados e mesmo os jornais locais das zonas de donde tenhem a sua morada as terroristas julgadas e as suas familiares mais achegadas (Vigo, Lugo e Compostela): Assim “La Voz de Galicia” destaca na sua portada a assistência as fogueiras nas praias corunhesas de 140000 pessoas e nom aparece nada do julgamento (?) vai ser que, como som “corunhentos”…; assim que imos mirar os locais e “El Faro de Vigo”… NADA ?? , destaca nom sei que do “tax lease” do Naval, e fala das fogueiras, do Celta e pouco mais, pero nada na sua portada ao respeito do juízo; imos colher “El Progreso” (de Lugo) e… Tampouco NADA ??, nom pode ser,…falam de fogueiras, e de Touradas en Sarria e de millóns de € en vias e pouco mais; só fica por mirar o infalível “EL Correo Gallego” e a sua merecida fama de bo informador de tudo quanto tem a ver com a polícia e a perseguiçom de terroristas, e AI SIM, POR FIM: destaca na sua portada junto às fogueiras e grandes titulares: ¿Terroristas o Indignados?: la AN juzga hoy a 4 “guerrilleros” y um subtitulo de filme de acçom: Los independentistas de Resistencia Galega se enfrentan por primera vez a una acusación tan grave de la fiscalía; ademais adicam-lhe duas páginas internas !! . Este Correo nom falha, o raro é o dos outros jornais, que afeitos a levar as suas portadas notícias de escándalo para atrazer a possiveis novos compradores, nom aproveitaram este tema tam procupante para todas as galegas (inaudito!!).

Aguardamos impacentes à noite para ver que se conta na TVG, e BEM!! O seu Telexornal Serán (para que logo falem algumhas de manipulaçom) começa com o titular da notícia de que os quatro negam a sua vinculaçom com a Banda Terrorista Resistencia Galega!! e despois e durante 3 minutos dam conta das intervençons do subdelegado do governo na Galiza dizendo que os terroristas reinvidicarom atentados a sedes de partidos e dos representantes políticos do nacionalismo no Parlamento do que aclaram que sempre reixeitarom a violência, para depois dar passo, em boa lógica e boa ilaçom à notícia da detençom de 2 presuntos etarras na França.

Podes ir durmir sabendo que vai bem encaminhado.

O dia seguinte 25 é laboral, e nos trabalhos, nos comércios e mesmo nas escolas (ainda que já rematara o curso) ou nas tabernas, é o único tema de tertúlia, com tem que ser, dada a preocupaçom constante da povoaçom ao terror causado polos terroristas, além, segundo o previsto hoje ia rematar o julgamento.

Voltas a olhar os jornais do dia, por ver se, umha vez rematadas as cacharelas, os jornalistas dos medios, que nom estiveram espertos no dia antérior, enfocam o tema como se debe: Colhemos “La Voz” , e…foto enorme da merda nas praias da Corunha depois das fogueiras, Berlusconi inhabilitado de por vida e… Ai está!! (se bem em pequeño) na coluna direita da capa principal com o titular “Los juzgados por pertenencia a Resistencia Galega dicen que rechazan la violencia” e ampliam a notícia na página 4 , bom nom é muito pero algo é algo, imos mirar “El Progreso” e…Olá!! Foto grande do juízo e titular local como se merece: “Un perito mantiene que dos lucenses captaban activistas de Resistencia Galega” e adica-lhe as páginas 2 e 3 ao tema; colhemos agora “El Faro” e além dumha foto enorme dumha aterragem forçosa em Barajas dum aviom que ia fazer a ruta Madrid-Vigo, destaca-se em pequeño na coluna da esquerda unha foto do juízo e a notícia, moi similar à de “La Voz“, do rejeitamento da violência dos acusados e adicam-lhe máis na página 18; Só falaha por olhar o nosso favorito “El Correo” que, vaia raiba!!, hoje na portada nom di mais do que dim “La Voz e “El Faro” e destaca umha foto enorme das praias abarrotadas, isso sim adicam-lhe duas páginas interiores (a 6 e 7) a falar do juízo.

Aguardamos a ver que nos depara a TVG no noticiário da noite, …, vam 11 minutos e ainda nom digerom nada, … qué raro!!, se hoje rematava e ainda nom falarom nada, se passaria algo?... , ah! Que impaciente, meio minuto depois dam cobertura durnate dois minutos e falam do aportado polo perito policial e depois sae o secretario de estado de seguridade confirmando há terrorismo na Galiza (como se nom o souberamos!!) e aclaram que o juízo nom rematou e que segue amanhá. Pois será outro dia.

Na quarta, mércores 26, miramos a primeirinha hora os jornais, já a tele adiantou ontem algo, pero a informaçom em papel soe ser melhor e mais exaustiva: “La Voz” destaca na coluna da direita da portada e em pequeño que “La Guardia Civil dice que Resistencia Galega esa sin duda una organización terrorrista” e amplia notícia na página 6; “El Faro” nada?? , “EL Progreso” nada???? ; “El Correo” NADA?????? Pero, qué se passa?? Bom, havera que aguardar a que di à noite a TVG e ver se rematou o processo e dam-lhe umha boa cobertura, confiemos…

Chega a hora do “Telexornal Serán”, e… durante a apertura NADA (??) , se passa os minutos e as notícias e , sim, no minuto 8 e aclaran que ainda nom rematou e durante minuto e meio falam da tese do fiscal e das defensas e depois adicam um minuto a umha trifulca no parlamento relaçonada com isto ao falar um político do PP que o BNG non rejeitava o terrorismo, ao que respondeu Paco Jorquera alporizado dezindo que o BNG sempre rejeitara o terrorismo e que exigia umha rectificaçom do parlamentar do PP, ao que este acedeu.

Ontem dia 26, quinta, joves e a sabendas de que o juízo ia rematar nessa mesma tarde, voltamos o olhar a imprensa com a esperança de hoje nom se esqueceram de tratar em primeira plana o tema que máis preocupa e ocupa as moradoras da Galiza, e assim pilhamos “La Voz” e…Nada! , “El Faro”…NADA!, “El Progreso” NADAAA!!, “El Correo” nom pode flahar-nos: Ai está!!! O titular definitivo e bem clarinho, que se entenda : “El fiscal lo tiene claro y pide 20 y 12 años para cuatro activistas de RG” e em pequecho :“Cree probado que practicaron un terrorismo de "baja capacidad", no de "baja intensidad"” e amplia na página 13, menos mal que nos queda “El Correo” e a TVG.

Aguradamos impaciente à noite, para ver se hoje sim farám umha ampla reportagem na cadena galega que nos deixe tranqüilas, à hora do começo do “Telexornal Serán” as 20:52’ nom há umha alma pelas ruas, Galiza toda está pendente da TVG…

Começa,… nom dim NADA na cabeceira, se passa o tempo, minuto 20 do noticiário e NOM DIGEROM AINDA NADA,…AH! Por fim no minuto 22:50’ e durante só meio minuto mais aclaram que rematou o juízo e os acusados afirmam a sua inocência (que descaro!!).
Hoje, já sem muitas esperanças, dado que está claro que os medios informativos que temos deixam muitíssimo que desejar, voltamos a olha-la imprensa: “La Voz” Nadaa! , “El Faro” Nadaaaa!, “El Progreso” NADA!, só fica o nosso indispensável “EL Correo” … NOM, NOM PODE SER, NADAAAAA!!

Pero, que se passa?? Só falam de Barcenas e o seu ingresso no cárcere!! Pero e os terroristas ?? Se como deixarom bem claro os polícias, guardias civis, delegado do governo, e mesmo o secretario de estado de seguridade, além do fiscal o TERRORISMO na Galiza é claro e evidente e preocupante, como pode ser que os nossos medios informativos deram tam pouca cobertura a tudo o processo, crio que vou deixar de mirar a TVG e de lêr os jornais galegos, nom merecem que perda o tempo com ilos.

asdo eDu
Leer más...

Nunca choveu que non escampara - Valoracións do xuízo às catro independentistas

Colamos de CotraPoder.info esta crónica-analise do xuízo que segue a celebrarse na Audiencia Nacional dende o luns día 24 e que, presumivelmente, rematará hoxe con os alegatos do avogado defensor de Teto e Eduardo e as conclusións finais, e decimos "presumivelmente" porque se ben estaba previsto que durara só dous días, xá imos por catro.

Nunca choveu que non escampara

Nunca choveu que non escampara. Eis o lema da camisola que o preso independentista Teto Fialhega vestia onte na gaiola da Audiencia Nacional, avanzando coa súa retranca o espectáculo que había vir. Porque onte e hoxe choveu en Madrid — abofé que choveu. Choveu unha cantidade tal de despropósitos como para producir unha enchente e arrasar con calquera cousa remotamente parecida cun xuízo.

Un circo político e un xuíz desequilibrado

Xa non se trata de denunciar as irregularidades nas provas presentadas pola fiscalía, notadamente as caligráficas que están no cerne da petición de condena para Antóm Santos e María Osório, nen de contestar o fantasioso relato policial do que é, disque, o “monstro violento” do independentismo galego. Só con nos centrar no xuízo en si é suficiente para tirar conclusións e entender con que (e contra que) regras estamos loitando. Porén, até iso sería imposíbel de tratar nun só artigo — tan cheo está este proceso de barbaridades e miseria argumental da parte da fiscalía, empeñada en demostrar a existencia dunha organización que ninguén recoñece en Galiza agás o Partido Popular, e cuxo liderado se lle atribúe a Antom Santos con base en argumentos tan espurios como os seus anos de militancia independentista ou a literatura revolucionaria que posúe.

As dúas xornadas do xuízo na Audiencia Nacional ultrapasaron até os limites da decencia procesual. Aínda, serviron para evidenciar, para quen quixer ver, cómo funcionan a lei antiterrorista (formulada ad hoc para o conflito basco, e agora aplicada na Galiza), a teoría do contorno, a concepción pericial das declaracións policiais e a presunción de culpabilidade derivada de puras especulacións con base política. Mais, sobre todo, mostran o modo como eses elementos adquiren unha normalidade abraiante que, ao contrario, debería escandalizar profundamente –e escandaliza, con efeito, fora do ámbito español– a maxistratura e a sociedade xeral.

Se a isto adicionamos a actitude prepotente, impertinente, delirante, esperpéntica (e outros cualificativos do xénero) do xuíz Alfonso Guevara, que transformou o xuízo nun circo —e non é a primeira vez— e que dedicou os seus esforzos a insultar a intelixencia dos acusados, da defensa e dos asistentes, o que temos é unha aproximación ao que se viviu naquela sala. Non é un dato menor que Gonzalo Bareño, xornalista de La Voz de Galicia (con todo o que esa corporación representa na estratexia de criminalización do independentismo), diga vía twitter que “o xuíz Guevara non está en condicións de exercer. É un desequilibrado”.

Precisamente, as redes sociais rexistraron tamén opinións deste tipo, grazas ao traballo de difusión do xuízo en streaming realizado por Irmandade.tv, o que permitiu traspasar os muros do tribunal de excepción e deixar ás claras a constante discriminación do xuíz Guevara contra a defesa, notadamente contra Carlos Taibo e Bernardo Maiz, a quen non permitiu apresentar o seu informe pericial sobre as informacións da Garda Civil en que se basea a acusación.

Mais o cadro do espectáculo non está completo. Falta aínda retratar as sonadas do xuíz encargado de redixir a sentenza, que nen sequera tivo a decencia de abandonar a sala para aforrar aos asistentes a vergoña allea; ou as inverosímeis elucubracións do fiscal Azcárraga argumentando o carácter delitivo do independentismo con base na existencia (ou non) da palabra “denantes” e na práctica do reintegracionismo lingüístico, tamén criminalizado de pasada. Detalles deste tipo, que pragaron o proceso, resultan altamente significativos.

Solidariedade e denuncia

o xuízo contra Antom Santos, Teto Fialhega, Eduardo Vigo e Maria Osório despregou unha solidariedade como non había desde hai anos

No outro lado da balanza, o xuízo contra Antom Santos, Teto Fialhega, Eduardo Vigo e Maria Osório despregou unha solidariedade como non había desde hai anos. Unhas oitenta persoas tentaron acceder ao local para seguir o xuízo. Só unhas cincuenta puideron entrar, até completar a cabida da sala, entanto no exterior unha trintena se concentraba en solidariedade e en denuncia do carácter político do xuízo, coa compaña de activistas da esquerda madrileña que se sumaron á concentración e que acolleron as persoas que se desprazaran a Madrid.

Na xornada de hoxe, o xuíz volveu marcar a súa presenza suspendendo a vista até ás 17 horas de mañá, onde presumibelmente poidan continuar os alegatos da defensa e se coñezan a totalidade das conclusións. A actitude do tribunal e da fiscalía, porén, non parece que vaia mudar nas próximas horas.
Leer más...

Consideraçons do primeiro dia do juíço a independentistas

De todas as informaçons recebedas, tanto de primeira mão no seguimento do juíço a través de IrmandadeTv (do que puidem ouvir e do que poiderom emitir sem problemas), coma de medios informativos (vulgarmente chamados “alternativos” ou, ainda pior “contra-informativos”) e dos desinformativos (erradamente conhecidos como “informativos”) quiger destacar a atitude do magistrado principal do Tribunal da Ordem Pública, perdom quigem dizer Audiência Nacional, Alfonso Guevara, ao respeito deste julgamento e no relativo ao que transcende de se há ou nom há grupo terrorista organizado na Galiza.

De princípio um magistrado, um juíz, é aquela pessoa que se encontra investido da potestade para aplicar as leis dada a sua experiência, conhecementos, destreça, capacidade, sensibilidade e identidade adquiridas no desempenho da sua laboura, assim como da sua virtude para impartir justiça.

O feito de que o presidente deste tribunal político tenha sem consideraçom a pregunta de se há algum representante político que tenha que ir escoltado por ameaças terroristas, pois este juiz considera irrelevantes as respostas a tal pregunta, é antónimo de todo o que se lhe considera descripto no párrafo antérior.

Mas, como que é irrelevante??? Se estamos a presenciar um juíço no que, além das condenas que poidam-se-lhe aplicar as pessoas julgadas, se julga a existência ou nom dum grupo armado e organizado na Galiza e que causa terror na povoaçom, como pode ser “irrelevante” tal pregunta??

Mas, ao meu juíço (sem ser juiz nem quere-lo ser) o que se pujo de manifesto nesta primeira jornada foi a inexistência de tal estado de terror na Galiza ocasionado por um suposto grupo armado: nem os representantes políticos do Parlamento (nem o PP nem o PSOE forom quem de confirmar a autoria dos “atentados” nas suas sedes), nem os técnicos do CIS (que remarcarom que só um 0’2% da povoaçom galega crê que é um problema e que por isso nem sequer figura essa pregunta nos seus enquerimentos regulares) e nem sequer as forças policias, forom quem de justificar falar em organizaçom; só o ultranazionalista espanhol e delegado do governo de Rajoy na Galiza, Samuel Juárez, foi quem de insistir em que na Galiza producem-se atentados que som reivindicados por um grupo terrorista (??, chegaram-lhe a el tais reinvindicaçons e nom as tira à luz pública por egoismo??), mas qualquer pessoa com capacidade e sensibilidade para julgar veria ne-le o típico resentido sem argumentos e que tira da mentira para construir a sua verdade de medos e de terror.

À espera do sucedido na segunda jornada de hoje, até o sucedido agoran no juíço toda condenaçom das quatro julgadas como terroristas seria injusta.

asdo eDu
Leer más...

[Madrid] Primeiro Comunicado que o Grupo Anarquista de Vallekas está repartindo polo barrio.

Colamos acá traducido este "Panfleto" publicado en AlasBarricadas, que ven a ser un chamado para realizar un traballo no barrio que poida ir aglutinando a toda persoa que se identifique con o anarquismo.

Somos un grupo de anarquistas do barrio que decidimos organizarnos co propósito de difundir as nosas ideas e alternativas ante os diversos problemas que ten o barrio e os seus habitantes, ademais de traballar coa intención de crear un espazo e un referente anarquista en Vallekas.

Nestes tempos pódese ver claramente que a ansia dos capitalistas por multiplicar a súa riqueza non ten límites e como non dubidan en condenar países enteiros á miseria que representa a precariedade e a falta dos recursos máis básicos. E tamén se pode ver onde nos está a levar a súa cobiza. Durante anos vivimos enganados crendo nas bonanzas que ofrecía o sistema capitalista e contentos por poder consumir alegremente. Pero agora os que están contentos de verdade son os bancos e os empresarios que non deixaron de enriquecerse e aos que se lles dan toda clase de facilidades para que sigan mantendo a súa situación privilexiada. E mentres as condicións laborais non deixaron de deteriorarse, xa estivese o PP ou o PSOE no goberno, ademais da tan manida moderación salarial á que sempre se refire a patronal para que a creación de postos de traballo sexa supostamente factible. Durante tantos anos de bonanza económica só nos deron precariedade laboral e moderación salarial. Os gobernos non deixaron de ditar leis que beneficiaron aos capitalistas en detrimento dos traballadores deixando patente a quen serven en realidade. A causa da presente crise é clara, díxose en todos os foros, a avaricia dos capitalistas por querer máis sen control ningún. A consecuencia estámola a sufrir co paro, os desafiuzamentos, o encarecemento de prezos e, en definitiva, cunha maior desigualdade e inxustiza que non deixa de crecer día a día. Para nós só queren o esforzo diario e para eles o beneficio aínda que sexa por enriba do noso cadáver.

Temos que cambiar o sistema capitalista, explotador e inhumano e non nos vale darlle unhas cantas pinceladas para que sexa máis atractivo, menos daniño, por que o capitalismo é sempre inxusto, con ou sen crise. Pero, como habemos de actuar para conseguilo?, que camiño debemos emprender? Cambiar os políticos e os seus partidos para que eles coiden dos nosos intereses en contra dos intereses dos capitalistas? Para que sexan os políticos, dende os seus pedestais, que nos aseguren os nosos dereitos? Sen dúbida a solución nunca virá de ningún político, parasitos que só se achegan ao pobo para servirse del e controlar a súa loita para que non se saia das canles marcadas polo sistema e garantir así non só que todo siga igual se non que calquera protesta remate sendo asimilada e convertida, co tempo, nun acto estéril ou nun simple desafogo colectivo sen consecuencias.

Non debemos delegar a nosa vontade en políticos e gobernantes nin aceptar que a nosa loita sexa dirixida e manipulada, habemos de coller as rendas das nosas vidas e traballar por levalas pola senda da liberdade, coa igualdade como medio e a fraternidade como fin. As asembleas populares han de converterse no ente do que emane a voz do pobo. O único xeito de conseguir beneficios reais para a clase traballadora é a loita diaria por conseguir unha vida mellor para todos/as. Nos nosos barrios e pobos, nos nosos postos de traballo, cos nosos veciños/ás e compañeiros/ás. Os traballadores son os verdadeiros creadores de riqueza, pero esta só se reflicte na sociedade de xeito moi escasa e mal distribuído, dado que a maior parte queda concentrada en poucas mans.

O anarquismo é revolucionario pola súa finalidade trasformadora da sociedade e falar de revolución é falar de cambio drástico no político, o económico e o social. Nos últimos anos chamouse revolución a acontecementos que non o son, pois non levaron consigo ningún cambio realmente profundo senón que só supuxeron unha maquillaxe co que disimular a mesma orde de sempre. Baleirouse de contido a palabra revolución igual que fixeron coa palabra liberdade, reducida pola democracia ao simple acto de introducir unha papeleta nunha urna cada varios anos. Temos de chegar á convicción de que necesitamos crear unha sociedade nova fundamentada en parámetros diferentes aos actuais e a ela só poderemos chegar indo á raíz dos problemas para cambiar as cousas de verdade en lugar de seguir poñendo parches que ao final só perpetúan as inxustizas, non dan solución aos nosos problemas e manteñen os privilexios dos que viven á conta a nosa.

É o noso propósito realizar un traballo no barrio que poida ir aglutinando a todo aquel que se identifique co anarquismo. Quen este interesado en participar pode encontrarnos en: anarquistasdevallekas@gmail.com


Leer más...

Despeje da Acampada da Assembleia de Paradxs de Vallekas.- Crónica e testemunhas dun outro caso de Criminalizaçom da Protesta e de Violência Policial

Souberamos dias atrás da decissom da Assembleia de Paradxs de Vallekas de realizar umha Acampada no "Parque de las Siete Tetas" para vissibilizar a problemática deste barrio e protestar contra a reforma laboral, o paro, os recortes, a perda de direitos básicos, o resgate à banca em troques das pessoas e a corrupçom, soubemos do éxito da convocatória, da boa vizinhança que desde um primeiro momento solidarizou-se com elxs (com aportes de comidas e de abrigo, e de, ainda mais importante, boas doses de carinho), da pressom policial de todas as formas e cores (nacionais, locais, à paisana, de uniforme,...); e agora nom temos mais que sumar-nos à denúncia dos feitos acaecidos na madrugada do dia 13 quando efectivos das policiais municipal e espanhola antidisturbios (totalmente apetrechados)figerom acto de apariçom as 6 da manhã e procederom ao despeje violento das pessoas acampadas.

Mas imos dar-lhe o protagonismo a quem o tem e reproduzimos acá (traduzido ao galego) a sua Crónica e fotos do despeje e colamos o video que gravarom as activistas de "PeriodismoDignoTV" e a ligaçom ao aúdio da Entrevista em RadioVallekas:

Hoje durante a madrugada do Joves 13 de Junho, produciu-se o desmantelamento do campamento de paradxs no que se reivindicavam os direitos mais básicos da caste trabalhadora como o da vivenda, alimentaçom, sanidade, educaçom etc. Pois podemos observar como expulsam à gente dos seus fogares, como impidem aos sectores mais castigados polo capitalismo o acesso à sanidade, a privatizaçom dos centros de estudo e demais “reformas” que construem umha sociedade desigual e injusta destinada a beneficiar a um pequeno sector da povoaçom a base de castigar à maioria.

Este despeje, levado a cabo polas forzas repressivas do Estado, começou às 6:10 AM, entanto todxs xs ali acampadxs durmiamos.

A polícia entrou com umha enorme quantidade de carros patrulha e furgons de antidisturbios ao campamento, com a habitual indumentária de escudos, chalecos anti-balas, porras e pistolas de balas de goma. Ao berro de “¡POLICÍA!” golpeavam as tendas de campanha e sacavam a xs operárixs das mesmas, aglutinándo-nos numha zona do parque donde pediam-nos a documentançom. Tra-la identificaçom ordenarom a xs acampadxs recolher as suas tendas baixo ameaças de destroça-las se este processo nom se dava num periodo máximo de 5 minutos, expressado literalmente com as seguintes palavras: “Después de ser identificados recogerán sus pertenencias. Si en 5 minutos no habéis terminado, recogeremos nosotros y ya sabéis cómo… Así que no hagais eso de perder el tiempo” …com a actitude chulesca da que goçam aquelxs impunxs ante a justiça. Alguns dxs compas durante a recolhida virom como as suas tendas forom rajadas e golpeadas polxs antidisturbios. Mentras se despejava a zona, um outro grupo de antidisturbios derribava o monumento construido no dia antérior na cume da montanha adicado à caste operária, no qual colabouraram todxs aquelxs trabalhadorxs que ou bem vissitavam ou coulaboravam no desenvolvimento da acampada escrevendo diferentes lendas, pensamentos… nas bandeiras expostas. Esta actuaçom, sumada às demais aqui comentadas, ataca à liberdade e a dignidade da caste trabalhadora.

Durante o despeje proibirom-nos qualquer possibilidade de comunicaçom com compas para receber ajuda, assim como avissar aos seus lugares de trabalho a algumhas das pessoas que se atopavam apoiando axs desempregadxs do campamento e bloqueando a entrada da vizinhança da zona com um enorme cordom policial. Outra actuaçom coactiva foi a ejercida contra os medios de informaçom alternativos imposibilitándo-lhes realizar o seu trabalho.

Em nengum momento, devido ao número tam elevado de corpos repressivos do Estado, tivemos opcçom a defender-nos.

Este feito mostra como o proletariado sofre a repressom direita do Estado no momento que reivindica os seus direitos, pretendendo fazer ilegítima a nossa luita amparándo-se na lei que eles configurarom para garantir os seus privilégios, os quais defendem despregando numerosos dispositivos policiais com os seus respectivos materiais, pagados com dinheiro público, aquel que nom destinham às necessidades do povo senom a oprimir-lhe brutalmente.

Todxs xs operárixs que participamos em dita acampada condenamos esta actuaçom policial e todos os ataques deste Estado, que se fai chamar democracia, contra a caste trabalhadora.

Nom permitiremos que se nos criminalice, durante a estância neste espaço respeitamos axs vizinhxs dos edificios colindantes e o terreno no que resistiamos. Continuaremos concienciando à povoaçom, luitando pola igualdade, a justiça e a liberdade e defendendo todo aquilo que nos pertence e este sistema elitista pretende arrebatar-nos.

ATÉ A VITÓRIA SEMPRE!

Entrevista em Rádio Vallekas (Radio-Barrio) a Assembleia de Paradxs ao respeito do despeje e das nossas origens e fins, aguardamos que vos serva para saber de que trata isto:


eDu
Leer más...

[Madrid] Detidos nos seus domicilios particulares dous fotoxornalistas que cubren protestas.

Recollemos, traducimos e defundimos esta noticia de AlasBarricadas:

Onte, producíase a detención de Raúl Capín e Adolfo Lujan, dous fotoxornalistas nos seus propios domicilios acusados de desordenes, atentado á autoridade e calumnias vertidas en redes sociais cara as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado.

Tras coñecerse as devanditas detencións, e o traslado de Raúl Capín e Adolfo Lujan ás dependencias policiais de Moratalaz, un numeroso grupo de familiares, amigxs e solidarixs congregáronse nas inmediacións das devanditas dependencias. Alí vivíronse algúns momentos de tensión, onde a UIPs identificou a algunxs asistentes.

Posteriormente, nunha praza moi próxima, levouse a cabo unha asemblea para definir a estratexia de mobilización e denuncia ante este atropelo á liberdade de prensa e en definitiva á liberdade de información e expresión.

Así, consensuouse a esixencia a Delegación de Goberno e ao Ministerio do Interior a inmediata posta en liberdade sen cargos dos nosos compañeiros RAÚL CAPÍN e ADOLFO LUJAN e convocouse a unha concentración fronte a Delegación de Goberno mañá 23 de maio ás 18hrs, rúa Miguel Ángel, 25, Gregorio Marañón.

Por outro lado, continúanse recollendo adhesións ao COMUNICADO emitido o día de onte (para adherirte como colectivo ou individualidade enviar un correo a madrid@fotograccion.org)

A Policía acusa a Raul de agredir axentes durante manifestacións e a Adolfo de difundir calumnias por redes sociais.

O fotoxornalista Raúl Capín, fotógrafo freelance e colaborador habitual de Diario Independente Dixital e Mundo Obreiro, foi detido o mediodía do mércores no seu domicilio de Madrid, segundo puideron saber persoas achegadas a el a través do Colexio de Avogados. Capín foi conducido á comisaría do barrio madrileño de Moratalaz e declarou en torno ás 17 horas. Cara a esa hora transcendeu a detención dun segundo fotoxornalista, Adolfo Luján, que tamén toma imaxes de mobilizacións e as distribúe por internet.

As fontes achegadas a Raúl afirman que foi detido por axentes adscritos ao grupo 21 da Policía Nacional, especializado en información sobre as actividades dos movementos sociais. "Todo apunta a que a detención ten unha relación directa coa súa actividade profesional, Raúl é un fotógrafo que cobre o que fan os movementos sociais e que cando pasa algo está aí", explican. A Xefatura Superior de Policía informou aos medios de comunicación que se acusa a Capín de agredir axentes durante as manifestacións do 23 de febreiro e o 25 de abril. Luján, usuario de Twitter co pseudónimo @Popicinio, foi detido baixo a acusación de difundir calumnias sobre a policía a través de redes sociais.

Na porta da comisaría, o avogado de Raúl confirmou que foi interrogado sobre estes dous días e que pasará a noite detido. Adolfo está a ser atendido por un avogado de oficio e non se coñecen máis detalles sobre a súa situación. Amizades e colectivos afíns aos fotoxornalistas permaneceron concentrados na porta da comisaría e foron identificados pola Policía.

Sinalización dende a prensa

Raúl Capín fora sinalado pola prensa conservadora como suposto provocador extremista infiltrado nas manifestacións. O diario ABC publicaba o 17 de abril un artigo asinado por Carlos Hidalgo -cronista especializado en "fontes policiais" - no que se afirmaba de que a Policía investiga a "radicais de esquerdas" que participan en manifestacións e protestas na rúa escudándose tras falsas credenciais de xornalistas". Na versión imprimida, a noticia ía acompañada de tres fotografías de Raúl, coa cara pixelada, destacado entre outros moitos fotoxornalistas a quen non habían pixelado.

Catro días antes, El Mundo e La Razón levaban ás súas portadas imaxes do escrache da Plataforma de Afectados pola Hipoteca (PAH) no domicilio do presidente do Congreso, Jesús Posada, nas que tamén aparecía Raúl, ao que identificaban como manifestante e non como xornalista. Mundo Obreiro denunciou a manipulación no seu día e Juan Ramón Robles realizou este vídeo sobre as intimidacións á prensa:



O 1 de Maio, mentres cubría unha concentración antifascista, a Policía volveu identificalo. No minuto 2'25'' deste vídeo de Jaime Alekos móstrase o diálogo entre o xornalista e un mando policial que se negaba a aceptar a súa acreditación. "Logo déixasme a túa documentación, porque xornalista ti non es". Capín estendeulle o seu brazalete do colexio de xornalistas de Barcelona, ao que o mando lle contestou "isto non lle acredita para nada, como que se fai pasar por xornalista, iso é o que o acredita. Vostede ensíname a documentación como calquera cidadán".

En xullo de 2012, o fotoxornalista foi agredido por axentes antidisturbios mentres fotografaba unha manifestación mineira en Madrid.

Participación nunha plataforma de informadores

Raúl está a participar na creación dunha plataforma de informadores (sen distinción entre profesionais e activistas) para actuar conxuntamente contra a represión policial que están a sufrir ao cubrir desafiuzamentos, concentracións e protestas en Madrid. A ela tamén se están a sumar medios de comunicación alternativos que hoxe asinaron un comunicado de apoio. Na mesma liña, o colectivo Fotogracción está a difundir outro texto no que define a Capín como "unha testemuña incómoda" para as actuacións da autoridade.

Colaboradores de proxectos como Toma La Tele, Audiovisol, Tele K e DIAGONAL denunciaron un aumento de intimidacións por parte da policía nos últimos meses, mentres Interior insiste en que deben levar un chaleco identificativo ao que só poden acceder os membros da ANIGP-TV (Asociación Nacional de Informadores Gráficos de Prensa e TV) ou a FAPE (Federación de Asociacións de Xornalistas de España). Para entrar nestas asociacións é necesario estar dado de alta como xornalista, polo que os activistas ou freelance ocasionais quedan vetados.

Enlaces relacionados / Fuente:/b>
http://fotograccion.org/wp/2013/05/fotos-concentracion-ante-la-comisaria-de-moratalaz-exigiendo-la-libertad-de-raul-y-adolfo/

http://www.diagonalperiodico.net/libertades/detenido-su-domicilio-fotoperiodista-raul-capin.html
Leer más...

Últimas notícias sobre Adri "Senlleiro"

Recollemos, copiamos e colamos do Colectivo de Apoio:

Onte fumos ate Valdemoro, onde reteñen a Senlheiro en aillamento. Alí coincidiu con Jaime Giménez Arbe (máis coñecido por "Solitario"). Tamén coincidiu co Julián Muñoz, "ese famoso de bigote de Marbella" según Adrián, cando foi a declarar.

Caralladas aparte, Adrián está ben dentro do posible.

Os traslados sempre son duros e rompen as rutinas establecidas, e sempre custa adaptarse de novo a outro medio hostil. Cada cárcere é un mundo. Se o son para nós, que só observamos as salas de espera, os carceleiros, os obxetos prohibidos aleatoriamente, os cubículos de locutorio onde só colle unha silla para 4 persoas que poden entrar a comunicar, os pasillos e os portais automáticos, os barrotes e os pinchos das alambradas, as distintas torres de control non podemos imaxinar como serán perceptibles eses cambios dentro.

Mais sempre teñen algo en común: os mesmos carros da Guardia Civil patrullando sen sentido arredor dos muros, no seu delirio de guardiáns, cos seus autobuses e furgóns.

Alén de todo isto, sempre hai un vínculo a modo de cordón umbilical para Adrián e para os demáis presos coa nosa Terra: as verbas tatuadas, a tinta nos papeis, o sentido e a forza.
Leer más...

Cando Prometeo non soubo cruzar o abismo. Sobre o sucedido onte en Madrid.

Colamos, unha vez traducido, este texto publicado orixinalmente no blogue "La rebelión de las palabras"

Onte fomos moitas as persoas que nos demos cita en diferentes áreas da sucia metrópole de Madrid con motivo da convocatoria que a "Plataforma En Pié" lanzara para o 25 de abril, chamando a "Asediar el Congreso".

Nun principio, as nosas expectativas eran altas. Tiñamos en mente que quizais esa data podería marcar un precedente novo dentro da habitual dinámica de manifestación pacífica, mansa e borreguil que impulsan as mentiras dos medios de comunicación e manteñen partidos políticos de esquerda, sindicatos, organizacións cidadanistas e demais representantes subterráneos da orde social dominante. Do mesmo modo en que Prometeo, Titán da mitoloxía grega, devolveu as mortais o lume que Zeus decidira arrebatarlles devolvéndolles así non só a súa potencialidade de negar a dominación existente, senón tamén de iniciar unha concepción da vida como esforzo cara á autonomía e a non-dependencia de calquera institución que, erixíndose por enriba do/da individux, decidise administrar os seus conflitos de xeito interesado, esta Plataforma apareceu nun deserto de falsas loitas, intentos reformistas e pasos tímidos, coa intención de devolvernos o lume e así, quizais, só, quizais poder volver prender a mecha de insurreccións durmintes no mesmo corazón da besta.

Confiabamos en que algo pasaría. As detencións previas de persoas con cócteles molotov en Cidade Universitaria ou con garrafas de gasolina no distrito de Fuencarral, así como as 11 detencións aleatorias que se produciron no Campus de Somosaguas contra estudantes que participaban nun encerro (alleo á convocatoria 25-A, pero afectado igualmente pola represión), invitaban a aventurar un incremento no radicalismo da protesta e unha situación de desorde da que poder extraer non só experiencias prácticas en enfrontamento e auto-defensa, senón conclusións que, tras un debate posterior, desen como froito avances neste sendeiro incerto que é a guerra social e a revolución. Non obstante, esta vez o noso Titán non soubo dar a cara. Temeroso, Prometeo non puido cruzar o abismo que separaba o Olimpo das ruínas e así, unha vez máis, o Status-Quo, Deus ao que, esta vez, roubara o lume, venceu.

O intento de provocar a policía en Neptuno ou saíu de estupas ou sinceramente, gustaríame saber que teñen metido na cabeza as persoas que o fixeron. A cantidade de antidisturbios presentes na praza e as súas inmediacións era moi superior á de manifestantes, e a súa preparación para un enfrontamento aberto tamén. Ademais, encontrámonos con que na praza Neptuno non había nada co que bloquear o ataque policial que se produciu. Nin mobiliarios cos que realizar barricadas ou de onde recoller botellas que poder botar, nin vías de escape que non tivesen, como mínimo, 5 furgóns. Para colmo, o groso manifestante compoñíao xente que entre bandeiras republicanas co escudo constitucional (lles parecerá moi revolucionario enaltecer un réxime liberal-burgués, xenocida e traidor, por iso de que é moi "guai" levar bandeiras tricoloras porque significa que es "progre modernx") e carteis co lema "Violencia non, tampouco do Estado", xeraban en moitas de nós un profundo sentimento de vergoña allea. Tal conxuntura desembocou en que unha vez que a policía cargou contra as manifestantes, moita xente decidiu dispersarse cara a Atocha, onde por fin se produciron conatos de enfrontamentos dispersos pero pouco efectivos, aínda que valentes, que se saldaron finalmente con 15 persoas detidas e algúns madeiros e preto de 30 manifestantes feridas (eu non as contei, estas cifras proceden de medios "cidadáns", que non burgueses, aínda que en certo modo non dista moito unha cousa da outra).

Si, producíronse intentos de resistir á violencia policial. Si, houbo accións descentralizadas, non sei cantas, nin me interesa unha cifra, aínda que me alegre que polo menos algúns símbolos do poder que diariamente nos afoga fosen danados en resposta xa non só a un episodio concreto de violencia policial, senón a todos e cada un dos días nos que nos vemos obrigados e obrigada a espertar neste maldito mundo.

O que sucedeu manipularano a conveniencia agora unhas e outras. Haberá quen nos medios ou nos seus faladoiros progres falará de grupos violentos que roldaban encapuchados e vestidos de negro por dentro da masa concentrada en Praza Neptuno. Haberá quen, fiel ao réxime, sacará sensacionalistas titulares que falarán dunha cidade sumida no Caos cara ao atardecer, aínda que nós sabemos que iso non é verdade. Haberá quen, dentro da súa pedrada insurreccionalista adolescente, intentará exaltar o sucedido, atribuíndose algunha clase de vitoria respecto á carga policial e a débil resistencia que tivo lugar en Praza Neptuno e que logo se diseminou polo centro da cidade cando sendo arredor das 20:30 a algunhas persoas se lles ocorreu zarandear os valos que bloqueaban todo o perímetro do Congreso, provocando así a dispersión policial. Haberá quen diga que non serviu para nada, que foi unha perda de tempo, expoñerse á represión inutilmente en nome dun obxectivo que, dende o principio, estaba abocado ao fracaso.

Eu o único que sei é que dende Internet se realizou unha convocatoria evidentemente maximalista, grandilocuente e que pedía á sociedade española un nivel de reacción que esta non está, nin de preto, preparada para demostrar. Unha convocatoria incendiaria, onde coma se dun cumio do GR-20 se tratase, falaban de Bloques Negros e chamaban á realización de accións descentralizadas de saqueo, sabotaxe e corte de rúas, así como difundindo abertamente as súas tácticas e os seus lugares e horarios de reunión. Moi mal feito. Chamar en masa á xente a actuar de certo xeito e logo poñelos en bandexa á represión difundindo onde e cando tería lugar a festa non é unha boa estratexia. Así, o Estado soubo blindar as súas estruturas e as do seu amo, o Capital, con entre 1400 e 1500 antidisturbios, nunha Madrid literalmente asediada que sorprendeu mesmo as que, máis ou menos acostumadas a unha presenza policial forte, nos levamos unha sorpresa ao saír á rúa en dirección ao centro.

Creo que de todo isto podemos remarcar, en primeiro lugar, aquela máxima de que Madrid non é Atenas e dígoo sen ningún ánimo de caer nunha idealización irresponsable do contexto da loita social en Grecia e as súas características. En segundo lugar, eu saco como conclusión que é un erro fiarse das ciber-convocatorias que non encontran un reflexo no día a día da rúa e dos espazos antagonistas onde se trata de proxectar unha revolta e unha serie de alternativas conscientes ao sistema. Houbo non pouca xente que nos días (e semanas) anteriores á xornada de onte encheron a boca por Internet, con ciber-discursos insurrectos do máis convincentes, pero lxs que estivemos alí preguntámonos onde estaba toda esa multitude indignada?, que pasou, quedastedes dormidas?, botaban un partido de fútbol na tele?, resaca?, ou preferiades quedar na casa mirando en streaming o que pasaba fóra? En terceiro e último lugar, gustaríame destacar como a conclusión quizais máis importante e á vez evidente de todo isto, a nosa tendencia a falar de perder o medo, de insurrección, revolta e vinganza contra quen día a día matan os nosos sonos enterrándoos entre nóminas, contratos, facturas e publicidade, pero á hora de levar ese discurso á práctica nun ámbito real, encontrámonos con que como sempre a policía e o Estado nos levan vantaxe e somos materialmente incapaces de levar a cabo o enfrontamento sen facer o ridículo ou sen ter que rematar indo o día ás comisarías a preguntar por amizades, compas, etcétera.

Espero que este escrito, así como outros que poidan xurdir ao respecto (isto é só unha serie de posturas que xorden da miña experiencia persoal, a cal non se ten por que corresponder coas vivencias doutras persoas que, noutras áreas da cidade ou noutras circunstancias quizais tivesen outra perspectiva do sucedido, non pretendo sentar cátedra nin que isto sexa interpretado como única verdade sobre os feitos) axuden á reflexión e a que fallos que xa se veñen repetindo demasiado a miúdo deixen por fin de reproducirse deixando paso a un asalto ao Olimpo con posibilidade ningunha de éxito.

Está todo por facer. Que se estenda a revolta.

Solidariedade con xs detidxs e con xs que deron a cara máis alá dos límites!
Leer más...

[Madrid] Venres 26: Manifestación "Ningún privilegio para las iglesias"

As compas da Fundación Aurora Intermitente enviaronos à nosa caixa de correo esta convocatoria que, se ben ten lugar en Madrid, consideramola importante a sua difusión, dado o cariz que tomou esta iniciativa ao ser prohibida pola delegada do Goberno en Madrid, Cristina Cifuentes, na sua primeira convocatoria solicitada para o 28 de marzo ("xoves santo"), por , segundo ela: presentala fora de prazo, se ben, pouco depois a mesma Cifuentes asegurou que a marcha 'atea' non se tería autorizado incluso se os seus promotores o comunicaran dentro do prazo previsto ao supoñer "unha grave alteración" da orden pública. Colamos pois, unha vez traducidos, o texto da nova convocatoria e o comunicado ao respeito da prohibición da 1ª convocatoria:

Manifestación "Ningún privilexio para as igrexas. Sen subvencións ás igrexas, teriamos o mellor ensino do mundo. Ensino público e laico".

Apreciables amigos e amigas:

O próximo VENRES 26 de abril às 20.00 h. dende a praza de Lavapiés parte a manifestación que este ano, novamente, impedironos levar a cabo o pasado xoves que chaman Santo.

Aínda que o lema da manifestación é a prol dun ensino público e laico, este non é o único motivo, hai máis.

Se non é suficiente a usurpación que fai a Igrexa das propiedades coas inmatriculacións, mentres que á clase traballadora nos quitan tractores, ferramentas, talleres e nos desfiuzan das vivendas, engadindo que do produto do noso traballo se nos subtraen a través dos impostos do Estado e entregado aos lobbys, un deles a ICAR (Igrexa Católica e Apostólica)... podemos facer unha longa lista. Engadimos a xeito de exemplo máis expresivo as declaracións de Bergoglio nas que afirma a Rajoy que a Igrexa debe de ocuparse da educación, que debe ilegalizar o aborto e o matrimonio gay, etc, é dicir: manter o adoutrinamento das conciencias, negarnos a posibilidade de decidir sobre o noso corpo, a nosa sexualidade e os nosos bens comúns.

Ser anticlericais porque queremos desterrar o clericalismo da vida social para alcanzar unha sociedade de seres humanos libres e felices.

Por todo iso, e por moito máis, convocamos a manifestación o próximo VENRES 26 de abril ás 20.00 dende a praza de Lavapiés á praza de Tirso de Molina.

Nin unha mente mutilada! Nin un corpo sen alegría!

Pola Liberdade de Expresión e Manifestación!

Asemblea Veciñal La Playa de Lavapiés
Asociación de Ateos e Librepensadores de Madrid (AMAL)
Asociación Librepensadores
Grupo Anarquista Volia (FAI)

Con respecto á anterior convocatoria prohibida do pasado 28 de Marzo

Comunicado con motivo da prohibición da manifestación "Ningún privilexio para as igrexas. Sen subvencións ás igrexas, teriamos o mellor ensino do mundo. Ensino público e laico".

As asociacións e grupos organizadores da manifestación queremos expresar o noso máis enérxico desacordo cos argumentos esgrimidos pola Delegada do Goberno para prohibir esta e por iso expoñemos:

. A argumentación da Delegación é errónea pois o envío, segundo se aprecia na data do fax e que recoñece esa Delegación, se produce o 19 de marzo ás 10:00 horas e a petición é para o 28 de marzo ás 20:00 hrs., polo que se encontra dentro do prazo xeral, sobrando algunhas horas, e para facilitarlle o traballo á Delegación pasamos a explicalo:

19- 1, 20- 2, 21- 3, 22- 4, 23- 5, 24- 6, 25- 7, 26- 8, 27- 9, 28- 10.

Polo tanto estamos a falar de dez días e algunhas horas, pois a petición se realizou ás 10:00 hrs. e a manifestación solicítase ás 20:00 hrs. Polo que no noso coñecemento estamos dentro do prazo xeral.

. Que en calquera caso, para nós é fundamental a súa celebración o día 28, pois un dos motivos é facer patente os "Privilexios da Igrexas" e para iso é importante realizalo un día onde a igrexa católica invade as nosas rúas, prohibindo e recortando o dereito a outras expresións cidadás, polo que en calquera caso sería doado entender o carácter de urxencia desa solicitude.

. Que é de rango superior o dereito á manifestación e á expresión libre das opinións, garantida pola nosa Constitución nun país aconfesional, que o de calquera interpretación administrativa discutible, e que recorte estes dereitos.

. A nosa intención. Con este acto preténdese denunciar a inmensa cantidade de diñeiro, 11.000 millóns de euros dos impostos de todos, que o Estado entrega anualmente ás igrexas. Non solicitamos ningunha manifestación atea, senón unha manifestación de protesta por estes privilexios económicos, nunha época de crise na que se está a recortar en servizos sociais esenciais. É a propia Delegación a que transformou esta denuncia económica nunha cuestión política e ideolóxica. A nosa demanda é clara: Co diñeiro que anualmente se detrae dos cidadáns para a igrexa, teriamos o mellor ensino do mundo.

. O día elixido. O dereito á reunión, á manifestación e á libre expresión é de todos e todos os días. Nun Estado democrático e aconfesional, estes dereitos fundamentais non deberían estar limitados polo calendario de festexos cristiáns nin de ningunha outra relixión.

. O lugar elixido. As rúas propostas, tres itinerarios diferentes no barrio de Latina, discorren na súa maioría por unha zona de circulación restrinxida, polo que son de escaso tráfico. Nesta zona sitúanse parroquias, si, como en calquera outra da cidade de Madrid. O percorrido e a hora foron estudados para non coincidir con ningunha procesión católica. Non queremos provocar a ninguén nin ferir a nosa propia sensibilidade con imaxes de sufrimento.

. A vulneración da orde pública. No caso de que a orde pública se vexa alterada pola presenza de contra-manifestantes ou grupos antagónicos a esta manifestación, a obriga da Delegación do Goberno é defender a nosa integridade física e o dereito a manifestarnos, e non nos prohibir a libre expresión.

Lamentamos unha vez máis que a presión como lobby da igrexa católica, e posiblemente a influencia ideolóxica da Delegación do Goberno, se poñan por enriba dos intereses constitucionais dos cidadáns.

Finalmente, manifestamos a inquebrantable intención de seguir reivindicando os nosos dereitos como seres humanos sans e libres.

Asociacións e grupos organizadores da manifestación

"Ningún privilexio ás igrexas.
Dos meus impostos, ás igrexas CERO
Sen subvencións ás igrexas, teriamos o mellor ensino do mundo.
Ensino público e laico".

Madrid 25 de marzo 2013

Ilustración: Os nosos deuses antiguos (1916) de Saturnino Herrán (1887-1918)
Leer más...