Preparando o terreo

É absolutamente insufrible o bombardeo mediático ao que estamos sometidos pola excarceración de presxs tras da derrogación da "doutrina Parot". Non hai día en que, baixo o máis nauseabundo ton sensibleiro, non nos machuquen co sufrimento das "vítimas" (que polo visto sofren terriblemente con calquera cousa que non sexa o eterno malestar dos convictos: se saen á rúa, sofren; se rin, sofren; se respiran, sofren; se non sofren, sofren) como non hai día no que non nos martiricen a retina con imaxes de excarceracións de malos malísimos que "apenas pisaron o cárcere" (entre 20 e 25 anos de media nada máis e nada menos) e contra os que se alían en santa conxura as máis rancias dereitas fascistonas coas progresistas esquerdas benpensantes. Dende a AVT, o Partido Popular ou Democracia Nacional ata o PSOE e as asociacións feministas alarmadas pola segura reincidencia dos agresores sexuais.

Calquera diría que en España xs presxs entran por unha porta e saen pola outra. Xa ninguén se acorda que a doutrina Parot só afecta ás condenas anteriores ao vixente código penal, que Europa só sancionou a retroactividade das penas pero que agora mesmo alguén podería ser condenado a 30 anos (40 se é terrorista) e cumprilos a pulso ata o último día sen que nin sequera a Unión Europea poida dicir nada. Pero para que aclarar todo isto cando podemos contribuír con gasolina sobre o lume do linchamento mediático? Por que tranquilizar os ánimos cando se pode alentar a orxía da represión?

Que máis dá que España sexa o lugar de Europa onde máis anos efectivos de cárcere se cumpren (despois de Rusia) cunha das menores taxas de criminalidade, se podemos exaltar os ánimos para que, nesta euforia represiva, sexa o propio pobo que pida a gritos que lle amputen a liberdade e que o carguen de cadeas.

Porque ese é o fin de todo este circo, a aprobación da cadea perpetua e do endurecemento penal co aplauso imbécil do populacho como banda sonora de tan lamentable sainete. En ningún país europeo con cadea perpetua cumpren tanto tempo de condena xs presxs como aquí sen ela. Pero o rebuzno lobotomizante duns mass media ao servizo do rancio nacionalismo filofascista español fan crer o imbécil de a pé que aquí o que fai falta é máis man dura.

Así nos vai, o progresismo de turno pedindo cárcere para os banqueiros, cárcere para os do Prestige, cárcere para os políticos... pero cárcere ao fin e ao cabo. E cárcere vanlles dar, evidentemente non para estes malnacidos que acabamos de nomear, para eses só hai indultos e penas baixiñas das que non hai que cumprir, pero cárcere, o que se di cárcere, vai haber para repartir. Para repartir entre xs pobres, xs "violentxs", xs delincuentes de baixa estofa (que os ricos non admiten competencia) e entre xs disidentes e protestons. A eses dentro de non moito o cárcere vailles saír polas orellas.

Pero para preparar esa nova amputación de liberdades e dereitos fai falta a anestesia, e desa é da que estamos a chupar en dose elefantiásicas a través do xornal escrito, o telexornal, as tertulias de criterio unificado e a prensa do corazón. Diso é precisamente do que vai tanta pantomima coa falta de arrepentimento do comando Madrid, a arrogancia do violador do chándal ou as reiteradas e teimudas reposicións dos enterros das nenas de Alcaser. Para cando á xente se lle pase a borracheira da exaltación da firmeza punitiva, atoparémonos vivindo no paraíso europeo da represión e da falta de dereitos humanos.

C.R.
Leer más...

Umha burla maneira de informar: "El independentismo y el anarquismo dan más trabajo a la Fiscalía"

Com este cabeçalho entre aspas titula o jornal "La Gaceta" (Intereconomía) tudo um ejemplo de manipulaçom informativa que poderia passar aos anais da imprensa comercial como matéria de estúdio de como fazer-se jornalista mentireiro.

O primeiro a destacar da notícia, além do "chamativo" titular, é que, supostamente, estám a falar da apresentaçom da memória fiscal do ano 2012 durante o Acto de apertura do Ano Judicial que se celebrou este passado luns 16 de setembro, com a apresentaçom do Fiscal Geral do Estado, Eduardo Torres-Dulce, da Memória da Fiscalia Geral do Estado correspondente ao ano passado, 2012.

Pois bem; o caso é que, para maior escárnio, no corpo da notícia deste falsimedio escrevem: "Este año se han registrado menos procedicimientos abiertos que en 2012, según la Memoria de la Fiscalía General del Estado dada a conocer este lunes. La buena noticia está justificada en parte por el descenso de la actividad terrorista de ETA. En cambio, el terrorismo vinculado con el independentismo radical gallego y con el anarquismo insurreccional aumentan". Este ano menos que em 2012 ??, pero se os dados da memória som os de 2102 ?? Quereriam dizer menos que em 2011 ??, poidera ser, mas...:

Se mirades na Memória, AS ÚNICAS REFERÊNCIAS AO ANARQUISMO E AO INDEPENDENTISMO GALEGO falam dumha "disminuiçom da actividades terroristas" às que mesmo o Fiscal Geral referiu-se à "tendência menguante do peso específico do terrorismo no conjunto da sua actividade".

Assim em referência ao Independentismo Galego o Informe descreve (sic): "Durante el año 2012 ha descendido notablemente la actividad terrorista de «Resistencia Galega»" e com respeito ao Anarquismo Insurrecional fala, referíndo-se a "actividade violenta do colectivo anarquista", de que (sic): "Se han producido cuatro acciones de esta naturaleza, nueve menos que el año anterior (uno en la provincia de Barcelona, y tres en la Comunidad autónoma gallega, sin que se haya producido ninguna detención en relación con tales hechos. No se ha formulado ninguna acusación y no se ha dictado ninguna sentencia por hechos de esta naturaleza".

O resto do artículo, pois tanto tem. O curioso é que se olhades esta notícia em qualquer outro medio (mesmo desinformativos) o que destacam é o feito de que o Fiscal Geral pediu-lhe a Gallardón que reflexione sobre o borrador do Código Procesal Penal, dado que considera que é umha "grave inconsequência" dado que “anúncia a viragem histórica do nosso ordenamento cara um sistema acusatório puro" e fai umha especial mençom ao "problema" da Corrupçom como umha das questons "que mais debilitam a fortaleza moral da nossa sociedade" e salientou as cifras mais destacadas da Memória: como o aumento num 120,79% dos fraudes cometidos por autoridade ou funcionário público, e o incremento num 23,85% das qualificaçons por delito de prevaricaçom administrativa.

Só como remate, dizer que também esquecerom de informar dos apupos que recebeu a sua realeza Juan Carlos à sua chegada ao acto:

El Año Judicial comienza rodeado de protestas por europapress

eDu
Leer más...

O día no que Zara desapareceu "misteriosamente" dos diarios dixitais

En que tipo de sociedade vivimos que, cunha simple chamada telefónica dunha multinacional, a realidade desaparece de todos os diarios e é substituída por un embelecedor moi ao estilo da novela 1984?

Recollemos esta "escandalosa" noticia de PostDigital:

Que os medios de prensa tradicionais dependen do diñeiro dos seus patrocinadores e empresas anunciadas nas súas páxinas é un feito. Que se modifique o contido dunha noticia en cuestión de minutos para eliminar un dato que podería prexudicar a un patrocinador en concreto, tamén, e sobradas mostras temos diso. Pero que todos os xornais se poñan de acordo en que o enfoque total da noticia perverta a realidade para favorecer a imaxe xeral da sociedade de consumo e evitar, así, que os lectores-consumidores se formulen que o sistema no que están inmersos é xa algo que raia a conspiranoia, e nos deixa envolvidos no máis tórrido dos ambientes distópicos. Non obstante, iso é o que aconteceu.

Onte pola tarde (polo luns día 10) prendíase lume a si mesmo no centro de Murcia un home que reclamaba aos Servizos Sociais a devolución da custodia das súas fillas.

Ata aí chegan os titulares dos moitos medios que se fixeron eco da escabrosa noticia sucedida na tarde do luns 9. Unha noticia triste e alarmante, si, pero, obviando que se descoñecen os motivos polos que lle foi retirada a custodia (e que poden resultar ser aínda máis escandalosos, ou non), o verdadeiro titular e o fondo do noticioso debeu xurdir doutro asunto, ao meu parecer, moito máis alarmante:

O importante do suceso atópase nos instantes inmediatos que seguiron as chamas. Tras despregar o protagonista do suceso unha pancarta coas súas reivindicacións, encherse con cinco litros de gasolina e prenderse lume, varias das persoas que presenciaron o horror da escena acudiron sen pensalo a socorrer a vítima, como parece lóxico supoñer que aconteza. Non obstante, non todas o fixeron.

E aquí vén o punto matriz deste escrito: unha dependenta dun comercio próximo, á que se lle solicitou unha manta para poder extinguir as chamas que devoraban nese xusto momento o corpo do home, negouse a entregar a peza porque, segundo as súas propias palabras, "eu non podo facer iso".

Ela non podía facer "iso".

Segundo aparecía no artigo de La Opinión de Murcia, unha das primeiras persoas que acudiu a atender ao ferido envolvido en lume foi un rapaz que nese momento se encontraba traballando na rúa realizando enquisas para algunha ONG. O rapaz correu cara a unha das tendas máis próximas ao suceso -dende a que podía observarse todo o acontecido- e solicitou unha manta para poder apagar o lume do corpo do inmolado.

Entrevistada por un xornalista de La Opinión posteriormente, a empregada da tenda expresou o seguinte: "Veu correndo e díxome que se lle podía deixar unha manta, e iso que o rapaz é cliente de aquí. Pero eu non podo facer iso e díxenlle que non se a deixaba". La Opinión engadía: "recoñecía Mari Luz, a empregada da tenda, en declaracións a este xornal".

Pois ben, a tenda en cuestión é Zara (Zara Home). É de supoñer que semellante comportamento estúpido por parte dunha das súas empregadas fixo formularse á empresa que a súa imaxe de marca podería resultar prexudicada. Pouco despois desaparecía todo rastro do incidente da manta de Zara do diario La Opinión, e era substituído por anécdotas de benevolencia do resto de comercios: que se Mango prestou un extintor, que se El Corte Inglés cedeu outro, que se as dependentas de Stradivarius acudiron por se podían prestar axuda (por certo, Stradivarius pertence á mesma cadea que Zara, o xigante Inditex de Amancio Ortega, e non tiña mención no artigo orixinal).

La Opinión non foi o único medio de prensa no que a palabra Zara desaparecía de entre as liñas do seu artigo-bonzo, o resto de diarios importantes actuaban de igual xeito, despois de que algúns lectores comentaristas puxesen o grito no ceo pola actuación desalmada da dependenta.

E aquí xorden dúas cuestións. Unha e principal é que tipo de empregadxs está a xerar esta sociedade, que actúan como autómatas ao servizo da empresa e, seguindo os seus ditados de non penses-obedece, deixan de ser persoas con ideas e sentimentos propios para converterse en maquinaria útil e servil?, acaso tiña medo a perder o emprego por ofrecer unha simple manta nunha situación de emerxencia?, nin sequera se formulou a posibilidade, humana, de pagar ela mesma a peza para socorrer un ferido mortal? "Non, ela "non" podía facer iso". Non estaba contemplado no manual de boas prácticas do bo empregado que lle darían en arenga ao incorporarse á empresa.

A outra cuestión é a relativa á prensa. En que tipo de sociedade vivimos que, cunha simple chamada telefónica dunha multinacional, a realidade desaparece de todos os diarios e é substituída por un embelecedor moi ao estilo da novela 1984?

Volatilízase nun click o dato negativo referido a Zara e é substituído polo dato positivo protagonizado por Stradivarius. Poucos lectores se terán decatado e, ademais, non importa, as súas voces son menores. Así, as grandes empresas que nos mobilizan como formiguiñas ás colas das súas caixas de pagamento poden seguir contando co noso beneplácito e, sobre todo, coa nosa ausencia de crítica, para que poidamos continuar sendo magníficos traballadores non pensantes, maquinitas de vender e comprar os seus produtos, engrenaxe dun sistema consumista que, estupidamente, non nos cuestionaremos.

O ferido, por certo, a falta de manta, acabou sendo envolvido na súa propia pancarta, cuxo texto íntegro reivindicativo descoñecemos.

-----------------------------------------------------
pdt.- Segundo anuncian os medios a persoa que se queimou ao bonzo morreu hoxe tras se pasar 3 días na UCI.

Leer más...

A gran fantasía da comida "orgánica" (o mellor negocio das mega-corporacións)

Colamos (despois de traducido) este texto da autoría de Alejandro de Pourtales recollido do blogue PijamaSurf (que, ainda que foi publicado en xullo de 2012, segue de rabiosa actualidade):

E agora son as mesmas compañías, que producen ou producían alimentos case velenosos, as que promoven os alimentos orgánicos

A etiqueta de "Orgánico" nun produto, especialmente un alimento, converteuse nunha fórmula máxica que nos fai sentirnos ben ao tempo que gastamos diñeiro extra para obter un benestar prometido. Non obstante esta industria, a da comida orgánica, polo menos na súa versión de supermercado, converteuse nunha enorme fantasía cooptada polas grandes corporacións das cales supostamente foxen as persoas que compran produtos orgánicos.

Nunha lóxica perversa o negocio parece ser redondo. Primeiro grandes corporacións, do chamado Big Food, enchen os alimentos de aditivos, conservadores e demais "químicos" que contaminan a saúde dos consumidores; créase un movemento de conciencia en torno a estes alimentos e xérase unha industria que busca salvagardar o benestar do consumidor producindo alimentos á vella usanza, mantendo un estándar de calidade. Popularízase o termo orgánico, un tanto difuso, para significar aqueles produtos que non involucran métodos de produción moderna tipificados no uso de pesticidas, fertilizantes químicos e modificación xenética-en xeral que non danan aos animais e ao ámbito no que o producen. Unha especie de purismo ideolóxico que alimenta. Os químicos son os inimigos -aínda que por suposto todo organismo é químico naturalmente.

Buscar alimentarse de xeito san e romper coa cadea alimenticia que controlan as grandes corporacións, regresar aos pequenos produtores e outorgarlle ese valioso coeficiente, perdido no proceso industrial, de facer os alimentos cunha intención de nutrir ("feito con amor" é o slogán favorito), parece algo non soamente positivo senón mesmo parte da evolución humana. Non obstante, xa sexa polos invasores e malignos tentáculos das grandes corporacións ou pola inxenuidade do consumidor que o que compra xeralmente son ilusións que satisfán a súa produción de dopamina e reafirman comodamente o que quere que sexa a realidade, en moitos casos esta moda de alimentarnos de produtos orgánicos non é máis que un prácido e frívolo (aínda que sexa benintencionado) autoengano. E agora son as mesmas compañías, que producen ou producían alimentos case velenosos, as que promoven os alimentos orgánicos, enarborando un novo mito de comuñón edénica a partir do poder inmaculado da comida non alterada polos procesos industriais da modernidade: un regreso a natura.

O New York Times publica un interesante artigo sobre a realidade detrás da grande industria dos alimentos orgánicos, cun valor anual de ata 30 mil millóns de dólares nos EEUU. O feito de que os consumidores estean dispostos a pagar máis diñeiro por un produto orgánico non pasou desapercibido para as grandes corporacións de alimentos que, recorrendo á súa vara máxica, a mercadotecnia, lograron -sen que o consumidor o perciba- tomar control do mercado e influír en como e en que se etiqueta "orgánico".

Moitos dos grandes nomes dos alimentos orgánicos foron adquiridos polas grandes corporacións de alimentos sen que isto chegue ao coñecemento do consumidor. Bear Naked, Wholesome & Hearty e Kashi, pertenencen ao xigante dos cereais Kellog; Naked Juice é parte de PepsiCo; e detrás de Walnut Acres, Healthy Valley e Spectrum Organics está Heinz, a marca de kétchup cuxo CEO participa na reunións Bilderberg. Isto non é todo, Coca-Cola, Xeneral Mills, Nestle, Kraft e outras megacorporacións "devoraron a maioría da industria da comida orgánica en Estados Unidos. Ingredientes puros, producidos localmente en pequenas granxas familiares, non moito, que digamos", escribe Stephanie Storm no New York Times. Comprarías ese xugo de arando orgánico se soubeses que é producido a fin de contas por Coca-Cola? Saberíate igual?

A xunta directiva do National Organic Standards Board permitiu o uso de ingredientes como a carraxenina, un polisacárido derivado das algas que mesmo foi vinculado ao cancro, ou do inositol sintético, que, como o seu nome o indica, se manufactura usando procesos químicos.

Michael J. Potter, fundador da compañía pioneira de alimentos orgánicos Eden Foods, négase a poñer a etiqueta de orgánico nos seus produtos, xa que a considera unha "fraude".

Na medida na que as grandes corporacións empezaron a dominar a xunta directiva, que decide os estándares dos alimentos orgánicos, creceron os ingredientes aprobados pola devandita industria. Actualmente existen 250 substancias "non-orgánica" na lista; no 2002 tiñan só 77.

En decembro de 2011 estívose apunto de aprobar a utilización de amonio nonanoate, un herbicida -votaron a favor General Mills, Campvell's Soup, Organic Valley, Whole Foods Market e Earthbound Farms (só falta que Monsanto coloque algúns dos seus pesticidas na lista ou que sexa admitido á xunta directiva e non sería de todo raro que teña presenza no mercado baixo unha empresa fantasma).

Alexis Baden Mayer, director da Asociación de Consumidores Orgánicos, advirte: "Entendo que quedan moi poucas compañías 100% orgánicas. Pero en realidade é necesario engadir a unha compañía como Xeneral Mills que ten tanto interese en promover a enxeñaría xenética, promover a nanotecnoloxía e varias outras cousas que son a antítese dos principios orgánicos para supostamente garantir a diversidade?".

Así as cousas en Estados Unidos, pero seguramente tamén en moitas partes do mundo nas que se adopta o modelo comercial deste país. Especialmente nos grandes supermercados, onde ás veces o mesmo produto, só coa etiqueta máxica de "orgánico", custa case o dobre. Se queres comer "orgánico" o mellor que podes facer é cultivar o teu propio alimento ou compralo a persoas coñecidas que teñan hortos preto de onde vives. Aínda que claro que podes seguir comprando comida orgánica no supermercado e seguramente che saberá mellor e fará mellor a saúde, baixo o efecto placebo -sempre e cando isto lle gañe a parte do teu cerebro que che di que estás a caer nun truco de mercadotecnia e acabas de desperdiciar o teu diñeiro. Que elixes? y en realidade importa?
Leer más...

Quatro imputados por enaltecer a supostos membros de Resistência Galega (Actualizado)

Recolhemos do jornal alternativo basco naiz.info e de medios comerciais esta notícia de última hora (e que actualizamos num Post Scriptum ao final da mesma):

O juíz da Audiência Nacional espanhola Eloy Velasco vem de imputar um delito de «enaltecimento do terrorismo» a quatro pessoas que participaram em 2 de julho (*) numha manifestaçom solidária em Compostela portando faixas com as fotos das quatro pessoas acusadas de pertencer a Resistência Galega e que forom julgadas a finais de junho por esse tribunal e que ainda estám em espera de sentência. Cabe sinalar que as quatro pessoas acusadas por este tribunal excepçonal negaram ante o juíz a sua pertenencia à organizaçom Resistência Galega e defenderam a via democrática para resolver os conflitos políticos.

Segundo informam fontes jurídicas, o magistrado citou para o 4 de setembro às 11.00 horas aos quatro imputados, que som B.M.R., R.M.R, J.L.L. e X.R.S. quem, segundo algumhas fontes, foram identificadas pola polícia na manifestaçom e esta passou o atestado à fiscalia, quem à sua vez apresentou umha querela por enaltecimento do terrorismo e agora o juíz Velasco tomou-na em consideraçom, ainda que, como resaltam alguns medios comerciais, as pessoas que apareciam nas faixas e que supostamente estám vinculadas com o grupo Resistência Galega todavia nom forom condenadas por nengum delito relaçonado com o terrorismo.

Cabe destacar a atitude dalgum falsimedio criminalizando já a estas pessoas e como ejemplo de jornalismo criminalizador, o prémio o leva o cabeçalho da RTVG digital, que colamos tal qual: "Catro simpatizantes de Resistencia Galega imputados por enxalzamento do terrorismo".

eDu

(*) Post scríptum.- O portal Galiza Livre aclara que "Esta informaçom foi difundida atravês da agência do régime Europa Press, na que alegava a participaçom das pessoas imputadas por participarem em umha concentraçom o passado 2 de Julho em Compostela. Concentraçom da que nom temos conhecimento, polo qual pode-se suspeitar que seja um erro, o qual nom seria extranho dado que a única fonte da agência é o Ministério de Interior. O imputaçom, supostamente, seria obra da perícia policial para identificar estas pessoas".

Além apontam neste portal que "Este delito segundo a legislaçom espanhola pode supór umha condena de até dous anos de prisom. Até o de agora já declararom sob esta acusaçom seis moças de Ourense, quatro participantes num lipdub em Ginzo e agora estas novas quatro pessoas".
Leer más...

Comunicado do Colectivo Libertário Tahrir-ICN sobre os últimos acontecimentos no Egipto

Reproduzimos esta nota da Agência de Notícias Anarquistas -ANA- recebida na nossa caixa de correios sobre os acontecementos no Egipto e que reproduce o Comunicado (em inglês) do Colectivo Tahir-ICN (ver acá) , dado que as notícias que recebemos dos "mass merdas" som manipuladas e tergiversadas e semelham só se preocupar por "os espanhois residentes e/ou turistas" nessas terras, entanto centos de pessoas já foram assessinadas polo exército num golpe de estado sanguinhento que busca dividir a populaçom:

Os acontecimentos dos últimos dias som o último passo de uma sequencia de feitos polos quais os militares poderám consolidar o poder, apontando para a morte da revoluçom e um retorno ao passado Estado policial/militar.

O regime autoritário da Irmandade Muçulmana tinha que ser afastado. Mas o regime que o substituiu é a verdadeira face dos militares no Egito – nom menos autoritário, nom menos fascista e com certeza mais difícil de depor.

O massacre levado a cabo pelo Exército contra os apoiantes de Morsi nas praças Nadha e Raba’a deixou cerca de 500 mortos e uns 3000 feridos (os números som do Ministério da Saúde, a realidade é provavelmente muito maior). Foi um ato pré-orquestrado de terrorismo de Estado, com o objetivo de dividir a populaçom e levar a Irmandade Muçulmana a criar mais milícias para se vingarem e se protegerem. Isto, por sua vez, vai permitir que o exército considere que todos os islamitas som terroristas e criar um “inimigo interno” no país, fazendo com que o exército mantenha o regime militar num estado permanente de emergência.

Os militares perseguem hoje a Irmandade Muçulmana, mas vam perseguir também qualquer um que se atreva a criticá-los amanhã. O exército já declarou o estado de emergência pelo período de um mês, dando à polícia e aos militares poderes excepcionais e impôs o toque de recolher obrigatório em muitas províncias de 6 – 7 horas, pelo mesmo período de tempo. Isto dá ao exército via livre para reprimir qualquer dissidência. É um retorno aos dias antes da revoluçom, quando a lei de emergência estava em vigência desde 1967 e que permitiu uma ampla repressom e negaçom das liberdades.

O caráter do novo regime é claro. Apenas alguns dias atrás 18 novos governadores foram nomeados, a maioria dos quais saiu das fileiras do exército, da polícia ou até mesmo do que restou do regime de Mubarak. Houve também um ataque contra os trabalhadores que continuam a greve em defesa dos seus direitos (como o recente ataque do exército e a prisom de metalúrgicos em greve em Suez). O regime militar também está à procura de ativistas revolucionários; jornalistas foram espancados e presos; os estrangeiros têm sido ameaçados quando som testemunhas de qualquer acontecimento. A mídia local e global contam meias verdades e publicam narrativas construídas como suporte de umha agenda política. A contrarevoluçom está em plena marcha e sabe como quebrar a unidade do povo, dividindo para vencer.

Nos últimos dois dias tem havido um aumento de represálias sectárias, com mais de 50 igrejas e instituiçons cristãs atacadas. O exército e a polícia nom foram vistos protegendo estes edifícios da comunidade cristã. É do interesse de ambos – do exército e da Irmandade Muçulmana – atiçarem as tensons e criarem o medo e o ódio entre as populaçons. Ambos vam lutar pelo controle do Estado enquanto o sangue das pessoas abarrotar as ruas.

Condenamos os massacres em Raba’a e Nadha, os ataques contra os trabalhadores, ativistas e jornalistas, a manipulaçom do povo por aqueles que disputam o poder, e os ataques sectários. Para a revoluçom continuar a populaçom deve permanecer unida na sua oposiçom aos abusos e à tirania do poder, contra quem seja que o dirija.

Abaixo os militares e Al-Sissi!

Abaixo os herdeiros do regime de Mubarak e a elite empresarial!

Abaixo o Estado e todo o poder para as comunidades autônomas!

Viva a revoluçom egípcia!

Coletivo Tahrir-ICN

.............................................................

Mais informaçom interesante em :

Destaque em Indymedia Portugal

"La masacre en Egipto y la izquierda golpista" em AlasBarricadas

Leer más...

[México] Traballo policial na prensa contra anarquistas

Xa temos falado neste blogue dos intereses policiais en criminalizar o anarquismo a través da prensa, para elo servense dos mass medias, que dende ha ben anos perderon aquela sua faceta de azote e vixiancia dos poderes para ser meros instrumentos destes na sua laboura de criminalizar a disidencia e, unha vez feito, poder actuar para reprimir e mesmo encarcerar con o respaldo social das suas elabouradas mentiras.

Agora e através dos compas de Viva la Anarquía (aquí e acá) vimos de saber que a mesma táctica que se usa no Estado espanhol, Italia, Grecia ou Chile é também aplicado, como non, en México:

Así dan conta dun PDF con o titular: "Detectan Policías 35 blogs anarquistas.- Promoven na web dende o antagonismo à nanotecnoloxía ata ir contra o poder" e onde a prensa mexicana, sinala contra os anarquistas para criminalizar e onde pode-se ler un traballo para-policial ao servizo da represión.

E poucos días depois acusan recibo doutros enlaces con a intención de difundir o movimento represivo que fan as forzas que se confabulan para manter o réximen autoritario a nivel mundial, e que recollen frases calcadas às que se usan acá para criminalizar o anarquismo: "xa se ten identificado o modo de operar distos grupos: infiltrarse en movimentos estudiantis, sindicais e sociais para xerar actos de violencia" (ver noticias en abordaxe sobre este tema no estado espanhol e mais sobre o "triángulo anarquista" [1],[2]e [3]) e que se presentan con estes chamativos titulares: "Anarquistas van pola desestabilización" e o máis recén de 1 de xullo "Aplican operativo por marcha de anarquistas"

eDu
Leer más...

"El Imundo", A família Cela Seoane, Obama e Mandela

Hoje, luns 1 de julho de 2013, o jornal “El Imundo” fai honra ao seu nome de cabeçeira. Na sua página 17 de “España” lemos o titular: “Un histórico de los GRAPO, libre tras 23 años preso” e segue com o mentiroso subtítulo “Otros dos hermanos de Jesús Cela Seoane acabaron militando en el grupo terrorista”, mas o pior e mais “imundo” é o texto que segue e no que adicam-se a mentir criminalizando ao seu irmão Carlos e com maior inquina e falácias ao posiçonar à sua nai Paquita como ideóloga dos GRAPO e responsável de inculcar-lhes aos seus filhos as ideias polas que os tres irmãos rematarom “militando en las filas de la banda” (sic), isto entre várias e suculentas mentiras e tergiversaçons e com pequenas variaçons entre a ediçom em papel ( que em Compostela reparte-se debalde em bares, universidade, xunta, parlamentinho e demais, agasalhado, graças a quantiosas subvençons, junto o nosso jornal local favorito: o humorístico “El Cortejo Gallego” quem publica também hoje o mesminho panfleto ao igual que outros grandes medios locais que vivem de subvençons) e a ediçom digital (que foi publicado ontem domingo as 13:13 horas) donde figura como informaçom da agência Europa Press segundo fontes “conocedoras de la situación del terrorista gallego” (sic), se bem nada ponhem de que o Suso fica nunha cama de hospital tras ter que ser ingresado na tarde do 23 no Hospital Universitário da Corunha por mor dumha fisura no duodeno que lhe provocou umha leve hemorragia interna; umha doença que já sofria em prisom pero que até agora ainda nom fora correctamente diagnosticada e que se remonta a vários anos atrás, dado que o Suso se passou em total 28 anos preso e durante todos estes anos, ademais dumha deficiente alimentaçom, também participou em numerosas greves de fome, algumhas delas de mais de 50 dias; tampouco nada fala do caluroso recebento com perto de cem pessoas no bar Faluya as 02 horas da madrugada do 22 de junho que acudiram ao chamado urgente do Comité de Solidariedade para recebe-lo e no que durante case duas horas o Suso estivo falando com familiares e amizades, e donde o máis emocionante foi essa primeira aperta de Suso coa sua nai Pepita Seoane e também a do seu irmám Carlos Cela.

Mas, quando se trata de criminalizar, é normal que nom ponham nada desse recebento, e que tampouco falem nada da sua participaçom na manhá desse mesmo sábado 22, dumha homenagem no Cemiterio de Santo Amaro em lembrança aos quatro militantes dos GRAPO assassinados em Girona em 17 de xunho de 1981 e donde ao pé do nicho de Roberto Liñeira, o próprio Suso Cela evocou a figura daquel moço militante comunista e antifascista da primeira fornada de revolucionários da Corunha. E assim foi como, despois de tantos anos de desasistência médica, de ilhamento e dispersom e talvez despois de tantas emoçons juntas, acabou o Susinho entrando polas portas das saturadas Urgências do CHUAC em 23 de junho (quando escrevo isto nom sei se o Suso segue ingresado, mas o que sim sei pola informaçom disponibizada na web do Comité de Solidariedade, que ali seguia na tarde do dia 27, moi bem de ánimo e, como nom pode ser doutro jeito, desejando volver definitivamente á casa).

Seguindo com a notícia de marras (se bem tem pouco de notícia dado que informam da libertaçom do Suso 10 dias depois de ter-se realizado) há umha clara manipulaçom de dados para assim criminalizar a toda a família Cela Seoane (agás ao pai, falecido e que fora membro da Gardia Civil) e assim minte descarada e descarnadamente quando dim que Suso fora posto em liberdade “tras haber cumplido su condena”. Mentira!! Suso foi posto em liberdade quando já levava retido ileGALmente 5 anos graças a aplicaçom da doctrina Parot, dado que Suso tinha que ter saido no ano 2007, que foi quando cumprira íntegra a sua pena.

Mas o pior é quando analisa a “História familiar”:

- “Hasta tres hermanos acabaron militando en las filas de la banda a partir de las ideas que les inculcó su madre, Josefa Seoane Vaz, que es nieta, hija y viuda de guardia civil”. MENTIRA e gorda: Suso e Paco sim chegarom a militar nos GRAPO, se bem hoje em dia Paco está encirrado pola sua militancia comunista no PCE(r), e Carlos (o mais pequeño dos irmãos) permaneceu 10 meses encarcerado em diferentes prisons espanholas, sem provas fundadas, nom por formar parte de nengumha organizaçom armada, senóm por ser membro do SRI (Socorro Rojo Internacional) ou seja por ser solidário com todas as pessoas presas e pola sua ideología comunista.

- “Conocida como 'Pepita', Josefa Seoane es responsable de la Asociación de Familiares y Amigos de Presos Políticos, que se encarga del apoyo a los familiares de los presos de GRAPO. Además, estaba en 'Socorro Rojo Internacional', una organización de apoyo a los presos que se autodenominan 'políticos' y de la cual era responsable su hijo Carlos. (…)

(…) Josefa Seoane es considerada por fuentes de la Guardia Civil consultadas por Europa Press, como "una importante ideóloga" de los GRAPO. Era normal verla en el bar familiar 'Faluya' en la zona del Orzán de A Coruña y donde era frecuente que se reuniesen personas de ideología anarquista e independentista”. MENTIRA, GRANDE MENTIRA!! O Imundo, a agência Europa Press e a Guardia Civil sabem bem que mintem ao tratar de criminalizar a Pepita e mais ao trata-la como importante ideóloga dos GRAPO.

Para quem a conhecemos um pouco, e para quem a conhece melhor “Pepita” é essa nai que quigeramos todos e todas, carinhosa, moi carinhosa e respetuosa com outros jeitos de pensar e activar na vida, amiga de por vida de quem da-lhe um pouco de afeito e por suposto, luitadora e acérrima inimiga dos mentirosos, dos escuros e dos imbéciles que tentam desprestigiar toda luita e solidariedade com as que luitam para fazer deste um mundo melhor.

É sinificativo que a imagem da portada em papel de hoje em “El Imundo” seja a da vissita do hipócrita Obama ao cárcere donde estivo retido Nelson Mandela durante 18 anos. Di o texto que acompanha a foto: “El primer presidente negro de EEUU,(…), Obama dijo estar "conmovido" por el ejemplo de héroes como el”, nada dim, em troques de que, depois de incumprir a sua promesa eleitoral, Obama segue tendo retidas em Guantánamo a 166 pessoas sem juíço e a maioria delas em greve de fome desde fevereiro e sendo várias delas, na altura, atadas a cadeiras e obrigadas a ingerir alimentos e tampouco nada dim que Mandela fora o líder de Umkhonto we Sizwe (Lança da Naçom), o braço armado do Congreso Nacional Africano (CNA) e que fora arrestado por sabotagens e outros cárregos ao estar involucrado no planejamento de actividades de resistência armada e como tal foi considerado um terrorista tanto polas autoridades do régime sudafricano como pola mesma ONU, e fora condenado por tais motivos a cadena perpetua em 1962 tendo permanecido 27 anos seguidos (só um menos que Suso Cela) nos cárceres sudafricanos.

Asdo. eDu
Leer más...

O juízo ao terrorismo galego e o seguimento informativo nos medios galegos

Desde esta segunda feria, luns 24 de junho, até ontem mesmo quinta, joves 27, tivo lugar o grande sucesso do julgamento a perigosíssimos terroristas galegos.

É tal a sensaçom no povo de que por fim se vai pôr remédio a tamanha barbaridade, que a expectativa de poder viver em paz dumha vez está na mente de todas as galegas.

Assim, milhones de pessoas expectantes buscamos informaçom abondosa e clarificadora do seguimento do juízo a través dos medios galegos melhor preparados, mesmo já a noite do día antérior, a maioria da povoaçom galega permaneceu atenta ao noticiário nocturno da TVG por ver de se poderiam confiar em que o julgamento remate com esta íntensa e perigosa actividade terrorista, e assim, mesmo sendo noite de fogueiras, lumeiras ou cacharelas (e mais nomes), a gente nom saiu às ruas até que puido vissionar pola TVG os 25 segundos que lhe adicarom ao tema no “Telexornal de Noite” depois de 18 minutos de inqueda aguarda desde o seu começo, e se bem forom poucas as palavras si derom para pensar que há intençom do julgado de que se vai rematar esta lacra social que nos mantem a todas as galegas em vela.

Ao dia seguinte, festa na Galiza, só fala-se disso em cada curruncho, é umha monotonia constante e todas fazem guarda em bares e bibliotecas para poder lêr o que os jornais galegos apontam do tema, em especial o que dim os mais informados e mesmo os jornais locais das zonas de donde tenhem a sua morada as terroristas julgadas e as suas familiares mais achegadas (Vigo, Lugo e Compostela): Assim “La Voz de Galicia” destaca na sua portada a assistência as fogueiras nas praias corunhesas de 140000 pessoas e nom aparece nada do julgamento (?) vai ser que, como som “corunhentos”…; assim que imos mirar os locais e “El Faro de Vigo”… NADA ?? , destaca nom sei que do “tax lease” do Naval, e fala das fogueiras, do Celta e pouco mais, pero nada na sua portada ao respeito do juízo; imos colher “El Progreso” (de Lugo) e… Tampouco NADA ??, nom pode ser,…falam de fogueiras, e de Touradas en Sarria e de millóns de € en vias e pouco mais; só fica por mirar o infalível “EL Correo Gallego” e a sua merecida fama de bo informador de tudo quanto tem a ver com a polícia e a perseguiçom de terroristas, e AI SIM, POR FIM: destaca na sua portada junto às fogueiras e grandes titulares: ¿Terroristas o Indignados?: la AN juzga hoy a 4 “guerrilleros” y um subtitulo de filme de acçom: Los independentistas de Resistencia Galega se enfrentan por primera vez a una acusación tan grave de la fiscalía; ademais adicam-lhe duas páginas internas !! . Este Correo nom falha, o raro é o dos outros jornais, que afeitos a levar as suas portadas notícias de escándalo para atrazer a possiveis novos compradores, nom aproveitaram este tema tam procupante para todas as galegas (inaudito!!).

Aguardamos impacentes à noite para ver que se conta na TVG, e BEM!! O seu Telexornal Serán (para que logo falem algumhas de manipulaçom) começa com o titular da notícia de que os quatro negam a sua vinculaçom com a Banda Terrorista Resistencia Galega!! e despois e durante 3 minutos dam conta das intervençons do subdelegado do governo na Galiza dizendo que os terroristas reinvidicarom atentados a sedes de partidos e dos representantes políticos do nacionalismo no Parlamento do que aclaram que sempre reixeitarom a violência, para depois dar passo, em boa lógica e boa ilaçom à notícia da detençom de 2 presuntos etarras na França.

Podes ir durmir sabendo que vai bem encaminhado.

O dia seguinte 25 é laboral, e nos trabalhos, nos comércios e mesmo nas escolas (ainda que já rematara o curso) ou nas tabernas, é o único tema de tertúlia, com tem que ser, dada a preocupaçom constante da povoaçom ao terror causado polos terroristas, além, segundo o previsto hoje ia rematar o julgamento.

Voltas a olhar os jornais do dia, por ver se, umha vez rematadas as cacharelas, os jornalistas dos medios, que nom estiveram espertos no dia antérior, enfocam o tema como se debe: Colhemos “La Voz” , e…foto enorme da merda nas praias da Corunha depois das fogueiras, Berlusconi inhabilitado de por vida e… Ai está!! (se bem em pequeño) na coluna direita da capa principal com o titular “Los juzgados por pertenencia a Resistencia Galega dicen que rechazan la violencia” e ampliam a notícia na página 4 , bom nom é muito pero algo é algo, imos mirar “El Progreso” e…Olá!! Foto grande do juízo e titular local como se merece: “Un perito mantiene que dos lucenses captaban activistas de Resistencia Galega” e adica-lhe as páginas 2 e 3 ao tema; colhemos agora “El Faro” e além dumha foto enorme dumha aterragem forçosa em Barajas dum aviom que ia fazer a ruta Madrid-Vigo, destaca-se em pequeño na coluna da esquerda unha foto do juízo e a notícia, moi similar à de “La Voz“, do rejeitamento da violência dos acusados e adicam-lhe máis na página 18; Só falaha por olhar o nosso favorito “El Correo” que, vaia raiba!!, hoje na portada nom di mais do que dim “La Voz e “El Faro” e destaca umha foto enorme das praias abarrotadas, isso sim adicam-lhe duas páginas interiores (a 6 e 7) a falar do juízo.

Aguardamos a ver que nos depara a TVG no noticiário da noite, …, vam 11 minutos e ainda nom digerom nada, … qué raro!!, se hoje rematava e ainda nom falarom nada, se passaria algo?... , ah! Que impaciente, meio minuto depois dam cobertura durnate dois minutos e falam do aportado polo perito policial e depois sae o secretario de estado de seguridade confirmando há terrorismo na Galiza (como se nom o souberamos!!) e aclaram que o juízo nom rematou e que segue amanhá. Pois será outro dia.

Na quarta, mércores 26, miramos a primeirinha hora os jornais, já a tele adiantou ontem algo, pero a informaçom em papel soe ser melhor e mais exaustiva: “La Voz” destaca na coluna da direita da portada e em pequeño que “La Guardia Civil dice que Resistencia Galega esa sin duda una organización terrorrista” e amplia notícia na página 6; “El Faro” nada?? , “EL Progreso” nada???? ; “El Correo” NADA?????? Pero, qué se passa?? Bom, havera que aguardar a que di à noite a TVG e ver se rematou o processo e dam-lhe umha boa cobertura, confiemos…

Chega a hora do “Telexornal Serán”, e… durante a apertura NADA (??) , se passa os minutos e as notícias e , sim, no minuto 8 e aclaran que ainda nom rematou e durante minuto e meio falam da tese do fiscal e das defensas e depois adicam um minuto a umha trifulca no parlamento relaçonada com isto ao falar um político do PP que o BNG non rejeitava o terrorismo, ao que respondeu Paco Jorquera alporizado dezindo que o BNG sempre rejeitara o terrorismo e que exigia umha rectificaçom do parlamentar do PP, ao que este acedeu.

Ontem dia 26, quinta, joves e a sabendas de que o juízo ia rematar nessa mesma tarde, voltamos o olhar a imprensa com a esperança de hoje nom se esqueceram de tratar em primeira plana o tema que máis preocupa e ocupa as moradoras da Galiza, e assim pilhamos “La Voz” e…Nada! , “El Faro”…NADA!, “El Progreso” NADAAA!!, “El Correo” nom pode flahar-nos: Ai está!!! O titular definitivo e bem clarinho, que se entenda : “El fiscal lo tiene claro y pide 20 y 12 años para cuatro activistas de RG” e em pequecho :“Cree probado que practicaron un terrorismo de "baja capacidad", no de "baja intensidad"” e amplia na página 13, menos mal que nos queda “El Correo” e a TVG.

Aguradamos impaciente à noite, para ver se hoje sim farám umha ampla reportagem na cadena galega que nos deixe tranqüilas, à hora do começo do “Telexornal Serán” as 20:52’ nom há umha alma pelas ruas, Galiza toda está pendente da TVG…

Começa,… nom dim NADA na cabeceira, se passa o tempo, minuto 20 do noticiário e NOM DIGEROM AINDA NADA,…AH! Por fim no minuto 22:50’ e durante só meio minuto mais aclaram que rematou o juízo e os acusados afirmam a sua inocência (que descaro!!).
Hoje, já sem muitas esperanças, dado que está claro que os medios informativos que temos deixam muitíssimo que desejar, voltamos a olha-la imprensa: “La Voz” Nadaa! , “El Faro” Nadaaaa!, “El Progreso” NADA!, só fica o nosso indispensável “EL Correo” … NOM, NOM PODE SER, NADAAAAA!!

Pero, que se passa?? Só falam de Barcenas e o seu ingresso no cárcere!! Pero e os terroristas ?? Se como deixarom bem claro os polícias, guardias civis, delegado do governo, e mesmo o secretario de estado de seguridade, além do fiscal o TERRORISMO na Galiza é claro e evidente e preocupante, como pode ser que os nossos medios informativos deram tam pouca cobertura a tudo o processo, crio que vou deixar de mirar a TVG e de lêr os jornais galegos, nom merecem que perda o tempo com ilos.

asdo eDu
Leer más...

MANIPULACIÓN INFORMATIVA da TVG sobre a Mina de feldespato de Xinzo - Comunicado DENUNCIA da Plataforma Veciñal "Corno do Monte"

Recollemos da web da Plataforma Veciñal "Corno do Monte" esta denuncia da Manipulación informativa ofrecida na TVG ao dar a noticia de que non iase realizar a mina de feldespato, onde fica a idea no espectador de que este problema xa está resolto (“Os agricultores deixaron as mobilizacións e contentos volveron ao campo”) cando esa non é a verdade, pois as declaracións do Presidente non deixan ser meras declaracións sen validez legal algunha.

Copiamos e colamos:

Este xoves 13 de Xuño, a Plataforma Veciñal Corno do Monte foi entrevistada por xornalistas da TVG a petición dos mesmos.

Nas declaracións feitas polos membros da Plataforma Veciñal deixouse claro que:

- Nas declaracions do Presidente da Xunta reflexase o traballo feito polos veciños da Limia, e especial os dos oito pobos afectados directamente, en contra da mina Faramontaos 5089

- Mentres non estea por escrito onde debe estar (en alusión a resolución negativa que debe emitir o Consello da Xunta e a súa posterior publicación nos boletíns oficiais), a veciñanza non considerará denegada a licenza

- Así mesmo exisimos a eliminacion da concesion mineira Faramontaos 5089, para non andar con estas leas cada 3 días.

- Ademais débese cambia-lo actual plan sectorial de actividades extractivas, xa que a súa aprobacion significaría a aprobación de calquer mina e en calquer lugar de Galicia, feito que nos ameaza continuamente a nós.

Vista a noticia emitida pola Televisión de Galicia, consideramos que non se axusta ao rigor e ética xornalística propia desta noble profesión, tendo o agravante de que estamos a falar dun medio galego e dos galegos, que sostemos cos nosos impostos e do que agardamos o máximo rigor e IMPARCIALIDADE.

Todo isto débese a que a noticia deixa idea no espectador de que este problema xa está resolto (“Os agricultores deixaron as mobilizacións e contentos volveron ao campo”) cando esa non é a verdade, pois as declaracións do Presidente non deixan ser meras declaracións sen validez legal algunha.

Ante estes feitos queremos deixar claro que:

As declaracións do Presidente da Xunta son o reflexo do traballo e esforzo feito pola veciñanza Limiá, en especial das aldeas afectadas.

A LICENZA NON ESTARÁ DENEGADA ATA QUE SE CUMPLAN OS REQUISITOS LEGAIS, que agardamos que se tramiten coa máxima celeridade posible

O proxecto mineiro de Minercer SL afecta a 1400 hectáreas, das cales 1200 son cultivadas tódolos anos.

A AMEAZA MINEIRA NA LIMIA continuará mentres a Xunta non ELIMINE A CONCESIÓN MINEIRA.

A veciñanza integrada toda na Plataforma Veciñal Corno do Monte, non cesará as mobilizacións ata que o Plan Sectorial Mineiro cambie e se resolva a problemática das minas xerada polos gobernantes.

A Plataforma Veciñal Corno do Monte non cesará o seu contínuo apoio a tódalas plataformas galegas integradas en Contraminacción.

Agardamos a rectificación da noticia para que sexa contada conforme aos canons da ética xornalística.

Preme para ver a nova da tvg
Leer más...

Comunicado da Asociación de amizades e familiares de presxs "Que Voltem À Casa" ao respeito das palabras do Delegado do governo español na Galiza

Ante as declaracións feitas o pasado domingo 9 de xuño polo Delegado do Goberno, señor Samuel Juárez, a asociación de amigos e familiares "Que Voltem À Casa", manifesta a través de este comunicado o seguinte:

Como familiares de pres@s queremos mostrar a nosa indignación ante tales declaracións, onde o delegado do goberno xustifica, que a dispersión penitenciaria que se lles está aplicando de xeito sistemático a este colectivo de pres@s, non ten como finalidade castigar as familias senón que: "se trata de evitar que los miembros de una organización terrorista sigan organizados en la cárcel y sometidos a la disciplina de la organización".

Moitos pais e nais de estes supostos terroristas, tivemos oportunidade de ler estas declaracións o domingo pola maña, despois de chegar a altas horas da madrugada, tras centos de quilómetros as nosas costas, para poder estar entre corenta minutos ou hora e media de visita cos nosos fill@s. Co corpo aínda mallado pola viaxe, tivemos que almorzarnos con ditas declaracións, as cales só evidencian unha manipulación política, así como unha falta de humanidade por parte do representante dun goberno "democrático" cas familias.

A nosa intención é por o día en materia penitenciaria o señor delegado Juárez, tras a demostración de ignorancia interesada que reflicten as súas palabras en estas cuestións.

1º- As cadeas señor Juárez, están formadas por módulos, polo que vai ser imposíbel que dous pres@s coincidan no mesmo, a non ser qué, así se acorde pola institución penitenciaria. No centro penal de Mansilla de Las Mulas (León), por exemplo, en estes momentos, cumpren prisión preventiva dous presos galegos da suposta "banda", e por suposto en módulos distintos, e ate o momento sen posibilidade de contactar entre eles. Polo que fica demostrado que estes presos poderían estar nunha cadea da propia terra, e non chegar a verse entre eles nin en vinte anos. Polo que o argumento no que o señor delegado basea a súa lóxica para xustificar a dispersión penitenciaria, non é máis que unha gran mentira.

Solicitamos do Delegado do Goberno que explique á sociedade galega, os verdadeiros motivos polo que o estado español deseñou a estratexia da dispersión. Que non son nin máis nin menos que, un programa baseado na tortura e na vinganza estatal, destinado a quebrar a vontade de pres@s e familiares. Un quebranto moral, económico, que deixe fonda pegada nas súas vítimas. Esta é a realidade que familiares e achegados padecen, e que vostede tan falsamente xustifica.

2º- A organización terrorista á que vostede alude, de momento ningún xuíz demostrou a súa existencia. Polo que de novo esta sustentando as súas afirmacións na mentira. Como pode vostede condenar a persoas que ata o momento só están imputadas, chamándolles terroristas? Como delegado do goberno, aínda non leu a constitución do estado o cal representa? Sabe vostede o que é a presunción de inocencia, os dereitos humanos?

Explíquelles por favor, señor delegado do goberno as familias, que teñen que xogar cas súas vidas a ruleta rusa, cada vez que van ver os seus familiares, as razóns de medidas tan excepcionais. Acaso vaise facer cargo, en caso de que aconteza algunha morte nas estradas por causa da dispersión, das posibles vítimas?. ...Se acaso algún día pasa, como lles vai chamar a estas vítimas? Serán vítimas do terrorismo? de qué terrorismo? Dende o ano pasado contabilízanse dous accidentes de tráfico, un deles sinistro total, o outro con dous feridos leves. De paso, dígalles tamén, porqué estes imputados son máis perigosos que os que matan as mulleres, que os que abusan de menores, ou mesmo dos centos de imputados por corrupción política e económica, os cales xeran mortes indirectas polas súas operacións fraudulentas, e que na actualidade poden continuar ca súa vida cotián, sen sufrir medidas restritivas.

Cando o representante de un goberno, o amparo da súa posición e do seu interese político, e quén de deixar o marxe os dereitos humanos e a propia constitución de un estado, rexeitando as proposicións de carácter humanitario que outros partidos con valentía política presentan, só merece a reprobación de toda a sociedade a cal representa. Polo que dende a asociación Que Voltem À Casa, animamos e solicitamos de partidos políticos e demais axentes sociais, a que pidan de forma inmediata a reprobación do Delegado do Goberno Samuel Juárez.
Leer más...

Um espelho no que se mirar: A "Minera La Alumbrera Limited" na Argentina

Colamos neste blogue este articulo de socióloga argentina Maristella Svampa em colabouraçom com o seu paisano e advogado ambientalista Enrique Viale publicado há já um tempo pero que é o melhor espelho no que podemos mirar-nos para ver o que nos aguarada em Corcoesto (e em toda Galiza) de nom se paralisar a construçom da megaminária a ceu aberto e todos os demais projectos planificados polo governo galego na sua teima de vender as nossas terras e matar as nossas augas. Esta é umha monstra clara do desprezo pola gente e a cumplicidade estúpida dos governantes que já nom se preocupam nem polo ridículo e além é um perfeito ejemplo para amosar que o que dim os promotores das minas (e os seus vozeiros nos "mass merdas") é umha falácia ao respeito da riqueza que aportam, pois como dim as articulistas: "alá por 1997, quando arrancou La Alumbrera, predominou a sensaçom de que, ainda quando as condiçons e concesons outorgadas às empresas mineiras eram excessivas, tratava-se da única alternativa para aproveitar tais riquezas como 'motor do desenvolvimento' provincial. No entanto, a história demonstrou que a mina nom melhorou nem um ápice os niveis de indigência, pobreza e exclusom social dos catamarquenhos. Tudo ao contrário".

Colamos de seguido e à ìntegra o artículo que copiamos e traduzimos de "No a la mina" de Esquel, só apontar previamente que o artículo é também umha áceda crítica ao deputado Gerónimo Vargas Ainasse da "Frente para la Victoria" kirchnerista (o que ven a ser a esquerda parlamentar argentina e onde há desde comunistas a justicialistas, algo "similar" ao PSOE e IU juntos, por aquilo de que fique claro que os oportunistas que se sumam agora aos protestos na Galiza som "coleguis" dos mesmos que na Argentina vendem as terras e matam as augas), pois bem o tal deputado está investigado por presunto contrabando e tem sido reiteradamente escrachado por impulsar medidas impopulares.

"A triste imaginaçom e o deplorável intelecto de Gerónimo Vargas Aignasse".

Até nom há muito, se lhes pedia umha ambulância, computadoras ou que pintaram umha escola. As mineiras, gostosas, e a jeito de espelhinhos de cores, entregavam estas e outras dádivas nas localidades cercanas às suas mega emprendimentos, num contexto de Estados cúmplices, retirados ou ausentes. Pero agora resulta mais doado, mais económico, mais ignominioso ainda: basta com que juntem as sobras de cada comida...

Foi ideia do deputado nacional do "Frente para la Victoria" Gerónimo Vargas Aignasse, de Tucumán, quem apresentou um projecto de declaraçom para que o congresso da naçom expresse "que veria com agrado que o almento sobranceiro diário de Minera Alumbrera Limited fosse entregado em forma de donaçom ao Municipio de Andalgalá e Amaicha del Valle, escolas, comedores escolares e sociedades de beneficência de meninhos carenciados de Catamarca e Tucumán".

A entrega de sobras a escolares e carenciados, será o famoso "efecto derrame" que os paladins da megaminaria invocam para defender a actividade? Ou será umha expressom novidosa do clientelismo empresarial, que muitos pretendem desfarçar tra-lo pomposo e vácuo conceito de "responsabilidade social empresarial? Pero, acaso nom era que a minaria ia ser um motor de desenvolvimento provincial?

Como afirma Horacio Machado, professor da "Universidad Nacional de Catamarca", lá por 1997, quando arrincou La Alumbrera, "predominou a sensaçom de que, ainda quando as condiçons e concesons outorgadas às empresas mineiras eram excessivas, tratava-se da única alternativa para aproveitar tais riquezas como 'motor do desenvolvimento' provincial. No entanto, a história demonstrou que a mina nom melhorou nem um ápice os niveis de indigência, pobreza e exclusom social dos catamarquenhos. Tudo ao contrário"

La Alumbrera, como caso testemunho, mostrou os límites dum modelo de desenvolvimento associado ao enclave de exportaçom. Com os anos, à par que forom caendo os índices industriais e da construçom, os niveis de pobreza dos catamarquenhos continúam a ser moi altos e a taxa de desocupaçom medrou de maniera vissível. Cara 2006, só em Andalgalá, ascendia a mais do 25 por cento.

Por outra parte, como inhorar que os gravosos efeitos ambientais que vem produzindo La Alumbrera continuem sendo objecto de numerosas denúncias por parte de cidadás e organizaçons socio-ambientais? Isto sem contar as sérias denúncias judiciais e parlamentárias sobre os valiosos metais exportados, como molibdeno e prata, que nom som declarados merced dos laxos ou nulos controis governamentais.

Ou acaso nom forom as reiteradas denúncias por contaminaçom ambiental as que, em 2007, conduziram a sançonar umha lei de proibiçom deste tipo de minaria, nada menos que na província de Tucumán, donde se atopa a sede administrativa de La Alumbrera, da que a própria "Universidad Nacional" é sócia e de donde é oriundo o nosso imaginativo deputado?

Fronte à original vissom assistencial que nos prodiga o deputado oficialista, podemos perguntar-nos: porqué nom buscou ampliar o seu projecto de declaraçom para incluir que o Congresso Nacional "veria com agrado" que a empresa nom contamine a conca do Salí-Dulce ou do rio Vis-Vis; que a mineira transnacional utilizara um pouco menos de auga, dado que dilapida numha regiom árida 100 milhons de litros cada dia? Tudo isto nom acontece porque o governo nacional nom só nom está interesado em trazer à agenda pública istos temas, senom que ademais é responsável da profundizaçom do actual modelo mineiro.

O pedido do deputado ao Congresso Nacional aparece assim como a metáfora perfeita do que sinifica a minaria a grande escala no nosso pais: pobreza, desigualdade, neocolonialismo e umha vergonhenta subordinaçom social, económica e política às empresas transnacionais.

eDu
Leer más...

Os exemplos de Asturias nos que se mira Corcoesto

Recollemos de Praza este artículo de Miguel Pardo ao respeito das minas asturianas a onde foran levadas de excursión varias veciñas de Corcoesto segundo contamos na noticia da manipulación da TVG e da sua publireportaxe pro-mina

Mineira de Corcoesto-Edgewater vén de organizar para un grupo seleccionado de 25 veciños da comarca de Bergantiños unha viaxe ás minas asturianas de Carlés e Boinás-El Valle. No seu intento por amosar as bondades das explotacións mineiras e os seus beneficios económicos, a compañía convidou esta semana a cidadanía a visitar dous dos proxectos que considera exemplares en canto á rendibilidade económica e a restauración medioambiental da zona.

Pero non todo é tan positivo. Tal e como denuncia a plataforma Salvemos Cabana e unha morea de colectivos contrarios a este tipo de minería en Asturias, nin os beneficios son tantos nin os prexuízos medioambientais e socioeconómicos son tan escasos. Nin moito menos. "A repercusión da actividade mineira do ouro no desenvolvemento local sostible non se dá; a mina non adoita contratar moito persoal, este non é normalmente da zona e os beneficios que provoca nalgúns comercios ou na hostelería vanse en canto marcha a compañía. Os seus beneficios son temporais, pero as repercusións son atemporais, prolongadas no tempo e difíciles de calcular", resume Ignacio Martínez, enxeñeiro de minas, voceiro de ANA (Asociación Asturiana d’Amigos de la Naturaleza) e experto nos conflitos mineiros que asolaron e asolan a autonomía veciña.

Sábeo por experiencia. Minas como a de Carlés e Boinás "supoñen unha alteración física importante que non deixa beneficio, pero si provoca uns riscos certos e uns posibles problemas de contaminación que se comprobarán en calquera momento". No caso da segunda delas, algunhas das consecuencias foron máis que evidentes. "Unha pequena aldea, cos seus prados de montaña, desapareceu", explica, tras engadir que, naquel caso, "a maior parte da xente vendeu voluntariamente e foi indemnizada". Nada quedou daquelas casas.

Pero hai moitos máis riscos e consecuencias das que, como lamenta Ignacio Martínez, non se coñecen todos os datos polo "desleixo" das administracións á hora de coñecer as afectacións e "polos escasos recursos que a sociedade civil ten para lograr sabelas". Hai varios exemplos.

A mina de Carlés, no Concello de Salas, aberta e operando sen permiso durante catro anos provocou a contaminación por arsénico e antimonio do río Narcea en niveis perigosos para a saúde, segundo as análises feitas pola Universidade Autónoma de Madrid. A de Boinás-El Valle,en Belmonte de Miranda, está en fase de galería e provocou a degradación paisaxística e ambiental coa súa restauración, que acumula numerosas denuncias, sancións e expedientes graves por parte da Confederación Hidrográfica do Cantábrico ante a contaminación causada no río Cauxa, afluente do Narcea.

Os problemas derivados das minas

"Os expedientes sancionadores tan só son coñecidos polo afectado, neste caso a empresa, e pola Administración", lembra Martínez. Aínda así, a propia Confederación Hidrográfica ofrece algún datos sobre as denuncias máis graves que tivo que afrontar a compañía mineira por diversas verteduras ao río Cauxa: vertido de arsénico incumprindo as condicións en 2004, recheo e dique sen autorización en 2006, ocupación de zona de servidume en 2010, máis verteduras tóxicas en 2011 ou incumprimento dos valores de emisión en 2012.

Ademais, a prensa asturiana fíxose eco tamén hai tempo de como en Boinás se chegaron a tratar ilegalmente milleiros de toneladas de rocha procedente de Groenlandia, o que provocou importantes protestas, xa que esta actividade para nada estaba contemplada na autorización que do Principado recibira a empresa mineira en 1996 e que acabou provocando milleiros de toneladas de refugallos tóxicos.

"O risco é un concepto estraño para a lóxica empresarial, que non os ten en conta e que nunca son axeitadamente avaliados; ao pechar a mina, o mantemento e as cautelas que hai que seguir olvídanse e, na práctica, a Administración non se preocupa en controlar a actividade e as organizacións ecoloxistas ou cidadás non teñen a capacidade para facer as analíticas oportunas", resume o membro de ANA.

Pero o mal nestes dous casos xa está feito. Como recorda Ignacio Martínez, o perigo agora está en Salave, en Tapia de Casariego, onde outra empresa canadense que adoptou un nome local -Asturgold- pretende abrir unha mina a ceo aberto. As semellanzas co proxecto de Corcoesto son moitísimas, pero hai unha diferenza abismal. O anterior goberno local do concello e o actual goberno do Principado non apoian este megaproxecto mineiro que, segundo Ignacio Martínez, "xa ten moi poucas posibilidades de saír adiante". A negativa do Executivo autonómico á Declaración de Impacto Ambiental, a baixada do prezo do ouro e a presión veciñal están botando atrás a unha compañía que leva desde 2005 loitando por comezar os traballos.

"A cantidade de erros que está cometendo a compañía é brutal e xa non contamos con que o proxecto siga adiante porque foi un proceso especulativo de libro; avanzaron moito cando o prezo do ouro era moito máis elevado, pero agora están intentando sortear unha declaración de impacto ambiental que non contemplaba o tratamento posterior e que lle foi negada", insiste Martínez, que lembra como o antigo alcalde de Tapia, que levaba vinte anos no poder, perdeu as eleccións polo seu apoio á explotación. O seguinte rexedor, que acabou dimitindo, situouse en contra e agora os gobernantes -PP e Foro- apoian a mina "se cumpre todas as condicións".
Leer más...

Manipulaçom da TVG. A cadea de Feijoo insire umha publireportagem a prol da minaria a ceu aberto apos a informaçom sobre a numerosa manifestaçom na sua contra.

Recolhemos a notícia de Sermos Galiza, mas todas as que acudimos a esta manifa e vimos depois as notícias da TVG fumos conscientes da sua manipulaçom burda e interesada (ver acá o video).

Dim em Sermos que o informativo da TVG adicou menos de 2 minutos á multitudinária manifestaçom contra a política mineira da Junta de Galiza e que em contraste, e justoi depois de concluído o vídeo sobre a marcha, o telejornal inseriu umha auténtica publireportagem a prol do projecto de minaria a ceu aberto em Corcoesto. As cámaras da TVG viajarom a Asturies num deslocamento organizado pola companhia canadiana que vem rouba-lo ouro e destruir a terra e envelenar as augas, Edgewater Exploration LTD, e no que tomarom parte vizinhas e vizinhos levadas alá para que falem bem do que lhes ensinarom e virom, com o galo de persuadir-nos de que o projecto é virtualmente inócuo para a natureza e para os sectores produtivos, e para elo a TVG prestouse a este propósito e cedeu a voz a um assessor da empresa e a o director técnico do projecto de Corcoesto.

A publireportagem ocupou 2 minutos e 13 segundos, mais tempo do adicado á multitudinária marcha de Santiago, que além (e isto é cosa minha) só resaltou as palavras dos vozeiros dos partidos políticos instituiçonais (agás a do SGHN), esses mesmos políticos que quando governam nom duvidam em faze-lo mesmo que o PP e mesmo boicoteam a luta nas ruas (onde estavam as mil i tontas e mil i tontos de BNG, AGE e PSOE quando Galiza Nom Se Vende??)

Asdo: eDu
Leer más...

Cociñando a represión contra o anarquismo.

Varios artigos aparecidos ultimamente na prensa comercial serviron de introdución ás detencións da pasada semana contra cinco anarquistas acusados de cargos relativos a terrorismo e agora encarcerados en preventiva pola audiencia nacional.

Antes de pasar ao tema das detencións concretas, bastante necesario debido á incomprensible falta de información dos nosos medios sobre o caso, gustaríanos facer un pequeno repaso á ofensiva mediática previa ao golpe represivo. E é importante levar a nosa atención á preparación informativa do ataque policíaco, entre outras moitas cousas, porque sitúa galiza no centro das súas construcións conspirativas. E dicimos isto porque varios dos artigos xornalísticos, alusivos a un informe policial elaborado en abril, apuntan directamente cara esta terra nun alarde desinformativo que movería a risa de non ser polas nefastas consecuencias que podería carrexar. Desa forma, NESTE artigo da SER (cadea radiofónica que serve especialmente de voceiro policíaco) sinalan ao grupo "Novembro Negro", o cal eles radican en Compostela, como un dos novos integrantes do panorama subversivo "anarcoinsurreccionalista". A moito máis prosaica realidade é que, baixo este nome, se realizaron unhas xornadas divulgativas que percorreron varios centros sociais galegos con charlas, debates e encontros libertarios totalmente públicos e transparentes (mais información neste blog AQUÍ), a temática dos mesmos aludiu a tan sediciosos conceptos coma a medicación da infancia, a problemática hambiental, os centros de menores ou as loitas carcerarias. O mesmo artigo da emisora de PRISA sitúa os "puntos quentes" do anarquismo radical en Palencia, GALICIA, La Rioja, Cataluña, Madrid e Andalucía. Pero non fica aí a cousa, pois nun artigo de opinión asinado pola mesma Ana Terradillos que pergeñó o outro pastiche informativo (será un chistoso pseudónimo policial?), enumerando as provincias con actividade terrorista mencionadas polo enigmático informe policíaco sobre anarquismo, citaba Barcelona, A Coruña, Ourense, Pontevedra e Madrid. Vamos, que polo que a aquí concirne só falta Lugo.(O outro artigo da xornalista que nos ten "tAn aTerradillos" -AQUÍ).


Pero a nivel estatal a cousa vai máis alo, pois dende o, canto menos estraño, atentado á catedral da Almudena (máis información neste blog -AQUÍ) e as accións insurreccional-humorísticas dos consoladores bomba (máis info -AQUÍ) a prensa se puxo as botas con elucubracións absurdas sobre o "triangulo anarquista mediterraneo" formado por Italia, Grecia e Eapaña. Sobre este tema recomendamos a lectura DESTE artigo de opinión aparecido en Aversión e traducido ao galego por Abordaxe.

Agora pensabamos falar aquí das detencións de Sabadell, cada vez máis evidentemente ligadas á mentada campaña de intoxicación mediática, pero finalmente decidimos conceder a este asunto a súa propia entrada exclusiva neste mesmo blog.


C.R.
Leer más...

Intersante texto aparecido no xornal anarquista Aversión : Preparando o terreno {a prensa e a represión}

Damos conta deste artigo aparecido no nº 8 do xornal "Aversión" -maio 2013-, escrito uns días antes das detencións de Sabadell e que recibimos na nosa caixa de correos:

Preparando o terreo

Aqueles e aquelas que odiamos a prensa polo seu rol de servidores dos intereses dos poderosos non nos sorprendemos do seu papel activo nas campañas represivas nin da súa actuación como confidentes policiais. De feito, unha regra básica do «intercambio» é esta: recibir algo a cambio de algo que se dá. E obter información fresca (da policía) significa ofrecer algo a cambio (por parte da prensa).

Sería interminable unha análise minuciosa de como a prensa colabora cóbado a cóbado e de xeito activo coa represión na creación de inimigos a combater, xa sexa grupos e sectores sociais enteiros ou persoas en concreto. E nisto non existe excepción, xa que máis alá da suposta dirección política nos medios de comunicación -quitando, claro, os realmente libres, ou algún que outro xornal marginal {1}- os que teñen a última palabra sempre serán os que os financian.

Non imos tocar os linchamentos de grupos sociais para xustificar modificacións penais ou exclusións, pero non está de máis recordar como utilizan contextos concretos de descontento social, como os disturbios nas folgas de estudantes ou nas folgas xerais, para xustificar o endurecemento penal, desviando ao mesmo tempo totalmente a atención dos motivos reais do descontento.

Os exemplos que aquí queriamos tocar son os relacionados con como a prensa -máis concretamente os xornais- céntranse nalgunha figura (no noso contexto durante moito tempo foron os ocupas e actualmente os antisistema, en ocasións tamén definidos simplemente como «vándalos») co obxectivo de preparar o terreo para un «golpe» ou para o que sexa conveniente nese momento.

Non é casual que o 24 de abril pasado, un día antes das protestas convocadas ante o Congreso un artigo publicado en Europa Press se titulase «Anarquistas radicais italianos visitan Madrid para adoutrinar a grupos antisistema»{2}. O título, sinceramente, promete máis que o artigo en si. A pregunta sería en que se basean para facer esta afirmación? Obviamente, como eles recoñecen, en «fontes policiais».

Tamén comunicaron que estas «visitas son continuadas no tempo e non están necesariamente supeditadas a un feito concreto». O texto finalmente non deixa de ser un curta-pega doutras noticias pero relacionándoas entre si. Uns días máis tarde, esta vez en Italia, o título dunha noticia xa déixanos un pouco máis perplexos: «O terrorismo actual chámase anarquía»{3}, artigo que relaciona con anarquistas o suceso de Roma do pasado 28 de abril, no que Luigi Preiti, un home desempregado, abriu lume contra dúas policías, deixando claro que o seu obxectivo era disparar contra políticos. Malia que o feito non ten nada que ver con anarquistas, o xornalista sabe facer o seu traballo: navega entre o feito concreto pasando polo ataque contra o directivo de Ansaldo Nucleare o ano pasado, e aclarando que un dos detidos por este caso, Alfredo Cospito «xactouse na rede de ter participado nos enfrontamentos do 15 de outubro de 2011 en Piazza San Giovanni en Roma», falando tamén das relacións con Grecia e Barcelona{4}. Logo de analizar diferentes sucesos remata con advertir que malia que os disparos aos policías en Roma, aos que se refire o artigo, non gardan relación con anarquistas, cosa máis que obvia para calquera, advírtenos de que existe un perigo de «terrorismo quizais menos organizado que o das Brigadas Vermellas, pero xeneralizado, penetrante e capaz de golpear segundo programas menos ambiciosos que os dos grupos marxistas-leninistas».

Ao afirmar que «antigamente tiñan a tortura, agora teñen a prensa» Oscar Wilde obviou que peor aínda, as dúas cousas son contemporáneas e cómplices, que ao peor da brutalidade represiva se lle uniu o peor da persuasiva. Pódese dicir que poucas veces a prensa e os xornalistas ocuparon un rol de servilismo como o de agora. No ensaio de 1890 onde fai esta afirmación, agrega: «De inmediato buscaron o xornalista, encontrárono, desenvolvérono e fixeron del un industrioso e ben pagado servente. É moi lamentable, para ambas as dúas partes. Detrás da barricada pode haber moita nobreza e heroísmo. Pero, que hai no fondo detrás do artigo [xornalístico] senón prexuízo, estupidez, hipocrisía e disparate? e cando estes catro factores se unen constitúen unha forza terrible e transfórmanse na nova autoridade».

Post scriptum

Logo de escribir as liñas precedentes topámonos cun artigo que confirma aínda máis nosa visión da instrumentalización xornalística. A noticia aparecida na Cadea Ser «Grupos anarquistas españois deseñan estratexias conxuntas con italianos e griegos»{5} que non só vai na mesma liña que as anteriores, senón que tamén «afonda» máis na creación do inimigo interno. Segundo a xornalista, a policía alerta sobre a «infiltración» de grupos anarquistas en «movementos sociais como o 15-M, a protesta dos mineiros ou as plataformas sociais creadas contra a reforma laboral». Ao parecer «a policía ten constancia de que activistas italianos e gregos están deseñando estratexias conxuntas con activistas españois "nun intento de" organizar a súa actividade". O Triángulo do Mediterráneo está formado por grupos anarquistas de Grecia, Italia e España, países dirixidos pola troika. Segundo a policía, manteñen relacións "non só a nivel ideolóxico" senón tamén como "soporte estratéxico". Os seus activistas organízanse en pequenos grupos nos que cada compoñente, di a policía, "goza de total autonomía individual"». Logo analiza uns recentes atentados reivindicados por anarquistas (ou non) e acaba nomeando -con nome e apelido- a algúns compañeiros italianos que participaron nas xornadas contra o TAV en Barcelona (decembro de 2011). Isto último, utilizar nomes e apelidos de persoas que non están nin procesadas nin acusadas é algo novo aquí, aínda que non en Italia. É moi común alí que antes dalgún golpe represivo a prensa prepare terreo falando de persoas ou describíndoas, práctica que tamén se imitou en Chile ou en Grecia.

Non serve de nada emparanoiarse cos posibles pasos represivos, non é esa a nosa intención con estas liñas. Só queremos poñer en evidencia, unha vez máis, que o rol dos medios de comunicación e a prensa é o de crear un terreo propicio para a represión, anticipándose a esta, e cando xa comeza a ser palpable, xustificala.

Notas:

1. Claramente entre istos non tanto aqueles que sobreviven grazas aos anuncios.

2. http://www.europapress.es/nacional/noticia-anarquistas-radicales-italian

3. http://news.panorama.it/oltrefrontiera/Il-terrorismo-di-oggi-si-chiama-a

4. Dende hai anos aos xornalistas de ambos lados do Mediterraneo encantalles relacionar istos pontos, que no seu momento chamaran mediáticamente o «Triángulo do Mediterráneo».

5. http://www.cadenaser.com/espana/articulo/grupos-anarquistas-espanoles-di
Leer más...

A cadena SER, actuando de vozeira da polícia, alarma con o "Triángulo do Mediterraneo Anarquista"

Grupos anarquistas españois deseñan estratexias conxuntas con italianos e gregos
A policía, en alerta ante o aumento de grupos anarquistas no noso país

Istos son o titular e subtítulo da noticia que asina una tal Ana Terradillos (aterradillos??), quen destaca que: "A policía está en alerta ante o aumento de grupos anarquistas no noso país. Infiltráronse en movementos sociais como o 15-M, a protesta dos mineiros ou as plataformas sociais creadas contra a reforma laboral. Recólleo un informe da Policía Nacional elaborado en abril que constata ademais que estes grupos estableceron redes de actividade con grupos de Italia e Grecia, os países dirixidos pola troika. Coñéceselles como o Triángulo do Mediterráneo. A policía ten constancia de que activistas italianos e gregos están a deseñar estratexias conxuntas con activistas españois "nun intento de organizar a súa actividade".

Quen isto abaixo asina, entende que a SER e a policía pouco aporta con este "descubrimento alarmante", pois nada novo aponta no seu intento de criminalizarnos (nunca deixamos de ter cornos e rabo de demos), pero é interesante botar unha ollada a esta sarta de sandeces, asín que colo e copio, unha vez traducido, o texto da cronista, e comento entre parentise as miñas personais impresons:

A policía cre que estes grupos "están a aproveitar a situación actual de crise para introducirse noutro tipo de movementos sociais que xa están organizados". Segundo este informe policial de abril ao que tivo acceso a SER, infiltráronse en movementos sociais como o 15-M, a protesta dos mineiros, a folga xeral que houbo en España o 29-M ou as plataformas sociais xeradas contra a reforma laboral ou os recortes en materia de educación ou sanidade. (as anarquistas nacimos depois do 15M, nunca antes existimos e nada facíamos, por iso decidimos infiltrarnos no que había)

Este documento policial constata ademais que o movemento anarquista intentou tomar o mando do 15-M nalgúns puntos do país e de forma infrutuosa. A situación actual de crise di o informe "é o caldo de cultivo idóneo para considerar que estamos nun período expansivo das actividades anarquistas". Están a tirar proveito, engade o informe, da publicidade que se concede a outro tipo de movementos sociais xa formados aos que pretenden contaxiar a ideoloxía anarco-insurrecionalista". Entre os nomes novos que aparecen en España está o Grupo anarquista "Mayo Negro", creado o pasado novembro en Sevilla e "Novembro Negro", creado tamén o pasado novembro en Santiago de Compostela. (o mando do 15M ??, pero había mandos??; "contaxiar a ideoloxía", somos enfermas contaxiosas!! ; "Mayo Negro" foi apresentado publicamente en Outubro de 2012 pero criado con anterioridade e non se agochan (acá a sua web) , pero vese que a xorna-lista non sabe buscar información, bastalle con o que lle di a policía; e "chan chan chan" en Compostela temos o grupo "Novembro Negro" !!, pero como?? ou a policía non sabe informar ou o de esta muller é de tranca.  "Novembro Negro" foi o nome das Xornadas Itinerantes galegas do ano pasado (ver acá neste mesmo blogue), haberá que decirlles a estes investigadores que tambén existen os grupos "Pechad@s en Democracia" de Ourense (ver acá) , "Pola Anarquía e a Extensión da Revolta" (ver aquí) ou, por non extenderme o grupo "Antidesarrollista" (acolá)

A policía ten constancia de que activistas italianos e gregos están a deseñar estratexias conxuntas con activistas españois "nun intento de organizar a súa actividade". O Triángulo do Mediterráneo está formado por grupos anarquistas de Grecia, Italia e España, países dirixidos pola troika. Segundo a policía, manteñen relacións "non só a nivel ideolóxico senón tamén como soporte estratéxico". Os seus activistas organízanse en pequenos grupos nos que cada compoñente, di a policía, goza de total autonomía individual". (Nada novo baixo o sol, seguen a voltas con o Triángulo, habería que dicerlle à xorna"lista" que noticia é algo "novidoso" , o de sempre non é noticia)

O seu modus operandi básico engloba dende a colocación de artefactos explosivos e o lanzamento de cócteles molotov ata o envío de cartas explosivas e paquetes bomba ou as explosións de bombona de cámping gas. Dende xaneiro do 2012 atentaron ata en doce ocasións con artefactos explosivos e cócteles molotov. Os escenarios atacados son sucursais bancarias, escolas de empresa como Esade, casas de expolíticos, estacións de tren e catedrais como a Catedral de Santa María la Real de la Almudena en Madrid. O artefacto que se encontraba nunha bolsa de lixo foi desactivado pola policía e reivindicado en nome dun comando autodenominado Comando Insurreccionalista Mateo Morral. Os puntos quentes son Palencia, Galiza, La Rioja, Catalunya, Madrid e Andalucía. (Foder, con o frío que fai estes días e eu sen saber que somos un ponto quente!! e coidado campistas!! que veñen as anarquistas a explotarvos as bombonas de cámping gas !! )

Europol elaborou tamén un informe subliñando estas conexións que, segundo a policía europea, as fan a través de Internet e de forma sistemática "para facer chamamentos, publicar demandas, organizar campañas e estender os postulados da súa ideoloxía". Os movementos anarquistas negaron a existencia deste triángulo e culpan a Europol de utilizalo como pretexto para encarcerar activistas acusándoos de terrorismo. (ah! vaia merda, eu que pensaba que os contactos eran certos e agora resulta que se fan por internet, será por facebook ou por twitter?? vou mirar de facerme amigo dos "Mayo Negro"!!)

A policía detectou en numerosas ocasións membros de grupos anarquistas de Italia e Grecia en diferentes puntos do noso país sobre todo en Madrid e Barcelona. Segundo este informe policial, hai constancia de que están a deseñar estratexias conxuntas con activistas españois "nun intento de organizar a súa actividade". (en fin iso xá o dixestes dois párrafos mais arriba, non tes nada novo??)

Os últimos encontros organizados no noso país é un ciclo de conferencias que se celebrou entre os días 16 de xaneiro e o 4 de febreiro con activistas gregos. Reuníronse en Ciudad Real, en Sevilla, en Cáceres, en Burgos e en Barcelona. Segundo a policía, os anarquistas gregos estableceron estratexias como as que se están a desenvolver en Grecia como "ataques a individuos ou establecementos nazis e agresións contra os membros do partido de extrema dereita Mencer Dourado", o lanzamento de cócteles incendiarios e os ataques a empresarios e capitalistas. (vaia eu non sabía que estiveran compas gregos por acá este ano, pena non telo sabido para convidalos a Compos, e vese que para a SER combater o nazismo é perigosísimo)

Á policía chamoulle tamén a atención outro encontro que se celebrou en xullo do ano pasado en Barcelona con destacados ciberactivistas gregos e italianos onde estudaron as ferramentas creadas polos programadores sirios para escapar do réxime. Detectouse a asistencia de nacionais italianos de diferentes colectivos anarquistas nas conferencias ou xornadas antiTAV en Barcelona, onde participaron entre outros Antonio Budini, Massimo Passamani e Daniele Pepino, coñecidos anarquistas insurrecionalistas italianos. (ah! chamalle a atención que as anarquistas, que non recoñecemos as fronteras, viaxemos e participemos en xornadas mais alén das fronteras artificiosas que as monarquías inventaron).

Tamén se detectaron españois nos outros países membros do Triángulo. O pasado 13 de xuño por exemplo os Carabinieri detiveron dez activistas entre os que se encontraba Gabriel Pombo dá Silva, un español membro do grupo Federación Anarquista Informal (FAI). Meses antes este grupo reivindicou varios atentados con explosivos en Italia, Alemaña e Francia. (bon isto é para quitarlle o cartón de xornalista!! ou de policía de investigación!!; Gabriel Pombo NUNCA FOI DETIDO polos carabineri, pois na altura estaba encarcerado en Acheen (Alemaña), outra coisa é que o quixeran "emplumar" como ideólogo que atuaba dende unha cela de aillamento!! prantexamento absurdo onde os haia, pero que a fiscalía italiana defende e, agora que está encirrado no estado español, mesmo chegou a pedir a extradicción, que foi denegada)

O anarquismo en Europa

A xustificación da violencia anarquista parte dunha formulación simple e global: A violencia é un instrumento para arrebatar o poder e a riqueza á minoría que os detenta, xa que esta non se vai deixar desposuír polas boas, polo que se dirixe contra a orde inxusta da sociedade, contra o estado e contra o capital. (tu mesma o dis: simple e global)

O anarquismo está presente en Europa en diferentes correntes. A primeira é o anarquismo insurreccionalista. Aceptan levar a cabo actos de sabotaxe, a colocación de artefactos explosivos de baixa intensidade e ataques de perfil máis elevado. A segunda corrente é o anarquismo autonomista que loita pola liberdade individual e opera en diferentes campos de actividade como o antifascismo, o anticapitalismo ou o antimilitarismo. Finalmente está o anarquismo solidario que actúa en apoio de campañas a favor dos camaradas nacionais e internacionais. (por fin alguén aclara as correntes do anarquismo europeio!! agora prantexaseme unha dúbida, se eu son solidário con unha campaña, non podo ser ao mesmo tempo antifascista??, por favor!! un pouco de rigor informativo non viría nada mal, ou é isto un exercicio de redacción dunha bolseira da SER??)

Os activistas máis activos están en Grecia

Durante este ano as accións de matiz anarquista recruáronse durante o mes de marzo, onde case a diario se produciron ameazas de bombas. O pasado sábado 9 de marzo un grupo de persoas atacaron con cócteles molotov unha comisaría da Policía e o domingo 10 un artefacto caseiro explotou nos locais dunha empresa de mensaxería. (e con isto remata a noticia!! todo un exemplo que, sen dúbida, será ensinado nas faculdades de comunicación!!, qué xenio, qué figura, qué arte!!, plás, plás, plás,...)

Se queres leer a noticia orixinal da SER (clica acá) e depois tira da Cadena.

Asina eDu
Leer más...