30 abr 2012

Máis convocatorias libertarias para este 1º de Maio en Galiza


A maiores da convocatoria para unha manifestación especificamente anarquista na tarde do primeiro de maio en Ourense, da que xa nos fixemos eco neste blog (aquí), agora chéganos información da convocatoria dun Bloque Autónomo na manifestación coruñesa da CGT e a CUT.
Ao parecer, varios grupos de carácter anticapitalista e autónomos de partidos nin sindicatos, decidiron chamar á participación neste bloque que sumarase a manifestación que ás 12:30 sairá da praza de Pontevedra de A Coruña convocada polos mencionados sindicatos.
Ao ser pola mañá, a anterior convocatoria non impedirá participar nos actos anarquistas previstos en Ourense que, recordamos, comezarán ás 15:00h na praza de San Marcial cun comedor vegano seguido dun Mitin e rematarán cunha manifestación ás 18:00h con saída na mesma praza.

No referido ás convocatorias en Galiza das dúas anarcosindicales soubemos das seguintes mobilizacións:

Por parte da CNT:
-Compostela:
Manifestación. Saída ás 12:30h dende a Alameda.
-Pontevedra:
Manifestación. Saída ás 13:00h dende a Praza da Ferrería. Sería unitaria xunto con CGT, CC.OO, UGT e SGTS.
-Vigo:
Manifestación conxunta CNT, CUT, STEG, SF (Sindicato de Ferroviarios) e CGT.
Saída ás 11:00h da praza de Fernando o Católico.

E pola parte da CGT:
-A xa referida manifestación conxunta coa CUT da Coruña ás 12:30 na praza de Pontevedra.
-A tamén mencionada manifestación de Vigo, xunto con CNT, CUT, STEG e SF, ás 11:00h na praza de Fernando o Católico.
-A manifestación unitaria de Pontevedra que, o mesmo que a CNT, convocan con CC.OO, UGT e SGTS.

Por outra banda, o Indymedia galego recolle unha convocatoria para un "Bloco Autónomo Anticapitalista pra o 1º de Maio en Compostela, saída en manifestación da Praza Roxa as 12:30" (aquí). Sería na mani da CIG.

Aquí vos deixamos o cartaz da convocatoria do Bloque Autonomo de Coruña feito polo C.S.O. Palavea, un dos promotores do mesmo (a hora é ás 12:30 non ás 12:00):


Seguiremos informando e actualizando coa información que nos chegue.
Leer más...

Sementando para o 1º de Maio .- Abaixo o Traballo!!

Despois de facer unha busca das diferentes convocatorias do sindicatos que, na Galiza, teñen certa implantación en varios sectores laborais (CIG , CGT , CNT , CCOO , UGT , CUT ) e comprobar que todos sen distinción fan chamados contra a reforma laboral do PP, e mesmo, cada un ao seu xeito, alegan que hai que sair às ruas a defender os direitos laborais que con tanto traballo foran acadados polos nosos ancestros, tal como se a situación laboral anterior ao PP fose a hostia bendita, este que "copia, traduce e cola", decidin rematar esta serie de artigos titulados "Sementando para o 1º de Maio" con o texto "Abaixo o Traballo" (La comun@ [5º artículo]) asinado por "Severino de Jovenes" e extraido do fanzine "Contra el Sindicalismo- Mejorar esta realidad no nos vale e que di así:

Quede dito de entrada que o traballo foi a primeira condena tras a expulsión do paraíso que caeu aos homes: "Traballarás o pan coa suor da túa fronte"; ás mulleres destinóuselles outra: "Parirás os fillos con dor". Pero co Progreso do Progreso as mulleres mal chamadas liberadas fixémonos cargo das dúas condenas e para maior inri temos a moita gala e honra iso de alcanzar o noso posteciño de traballo, é dicir, un lugar neste vello mundo do Home".

Supoño que todas sabemos o malo que é o traballo, bo, sempre queda o sindicalista convencido que o simple cuestionamento do traballo lle faría perder o seu norte, pero para as máis, o traballo é unha merda que non nos queda mais remedio que tragar con ela, a pesar do seu mal sabor e fedorento olor, e que máis de unha quixeramos aparcar ata o fin dos nosos días. Non obstante a crítica ao traballo, continua sendo territorio de idealistas e soñadores, e un gran tabú para a gran maioría de profesionais da loita obreira dentro das filas libertarias, e non digamos xa dentro das filas da esquerda en xeral. Aínda así, ou por iso mesmo, fronte aos seus 40, 35 0 30 horas (Alguén dá menos?), fronte á súa semana de 4 días, e as súas míseras reformas, non deberiamos deixar de insistir na nocividade da base do sistema infiel-capitalista: o traballo.

O tRaBAllO PeRxuDiCA seriamentE A SaUde

"Así que o primeiro é cuestionar a conformidade do traballo, a necesidade do mesmo traballo (entendemos por traballo o que a xente corrente chama traballo: a venda da vida -a maioría do tempo da nosa vida- que ofrecemos en prol da produción ou reprodución maiormente de inutilidades, a cambio de diñeiro para poder compralas, como empurrados por unha especie de sacrificio ou pagamento dunha vella débeda ao parecer nunca satisfeita). Hai, por suposto, outros labores que, aínda que se lles chame impropiamente traballo, non responden a ese esquema dominante"

A canto estarías disposto a vender unha hora da túa vida?, que prezo teñen 8 horas da túa vida diarias?, tendo en conta que necesitamos unha media de 8 horas para durmir, unha para cada comida, e 8 pasámolas no tallo, (sen contar as horas extras, pagadas ou non, obrigadas pola empresa ou pola vida de merda que levamos cheas de letras, hipotecas, préstamos), a canto vendes o 75% do teu vida consciente?, é mais, se fosemos plenamente libres para elixir venderiamos a prezo de saldo ese 75% de vida consciente que nos pertence?, é máis, venderiamos a algún prezo calquera porcentaxe da vida?. A maioría de nós nin sequera somos conscientes da devandita venda, aínda que certamente non é que vendamos a nosa vida, é que nos obrigan a vendela ao prezo que poñen elxs, xs dirixentes do mundo, e non só vendémoslla a prezo de saldo senón que non somos capaces de imaxinar unha vida que non estea en venda, nin sequera nalgúns casos somos capaces dentro do inmenso mundo do ideal e da revolta de argumentar un discurso, fóra do mundo das miserias laborais, do mundo do traballo-explotación-produción-consumo fóra de reclamar o prezo xusto do noso suicidio.

É triste, por non dicir que é unha puta merda, ver como a esquerda extraparlamentaria e o anarcofolklore empéñanse en centrar o seu discurso na reforma dos medios de produción (xa que iso da conquista dos medios de produción hai anos que se deixou de lado). O discurso da maior parte do mundo céntrase nunha escravitude digna, que se máis soldo, menos horas, que se traballo digno, que se reparto do traballo (persoalmente paso da miña parte de traballo, iso se, quero a miña parte de riqueza), e non intentes sacalxs de aí porque se ven mais perdidxs que unha cabra nun garaxe. É mais que evidente que levamos asumido o rol de escravxs (dignxs ou non, escravxs á fin e ao cabo), e é que séculos de culturización cristiá, coa súa apoloxía do sufrimento, non podían desaparecer sen deixar rastro, e esa cruz cargada que é a apoloxía do martirio recórdanos unha e outra vez iso de que o traballo dignifica, o traballo é saúde, a quen madruga deus lle axuda, ou como rezaba o cartel de benvida de Auschwitz "O traballo faravos libres".

CoNSumO LOGo eXIsTo

Todo o que nos rodea está en venda. Os coches, os pisos, as persoas, o ocio, todo está á venda nesta sociedade de merda. O diñeiro, inicialmente inventado como instrumento para o ser humano, converteuse no deus omnipresente e omnipotente do que falan a maior parte das relixións, Jehová-Dollar, aquí máis coñecido como Yahvé-Euro, todo o pode, todo o ten, e esmaga implacable a todo aquel que non se prostre fielmente ante el. O consumo é a nova relixión maioritaria, tanto tes, tanto vales, as persoas somos aquilo que posuímos, onde vas pola vida sen un piso?, dinche, aínda non tes coche?, iso xa é inaudito. Aparecerán entón os enfermos do traballo, horas e mais horas para pagar letras e mais merdas á fin e ao cabo. O tandem produción-consumo apodérase das nosas vidas, é o noso pesadelo infernal, a pescada que se morde a cola, máis productos = máis consumo, máis consumo = máis diñeiro, máis diñeiro = máis traballo, máis traballo = menos vida. Como os lémmings nos tiramos polo precipicio baixo a atenta mirada do Capital.

SObrEViVO LoGo eXIstO

"Non podemos esquecer que o traballo é condena e o mais intelixente sería librarse del o mais posible"

Quen máis quen menos estamos dentro desta dinámica de morte. Lamentablemente non abonda con ser conscientes para saír deste círculo vicioso suicida. Sobrevivir converteuse nun reto para a maioría de nós, a miúdo, a simple supervivencia é capaz de esgotar os nosos esforzos, e é que as persoas empezamos a ser un estorbo para o capital. Tampouco podemos quitar o mérito, ás organizacións da distinta esquerda así como ao anarcofolklore confederal, de levar anos encamiñando os esforzos de inxenuxs militantes por camiños esgotadores e infrutíferos das pequenas reformas e a escravitude dignificada. Non necesitamos líderes, nin partidos, nin sindicatos, nin colectivos pro-causa para saber quen nos fode cada día, o día a día obrigounos a tragar con a nosa condición de escravxs. O mais digno para x escravx, é pois, rebelarse, e como escravxs rebeladxs, tal como espartacos dos nosos barrios, tallo, escola, etc, deberiamos facer da protesta un medio de vida, e é medio de vida na medida que a dignifica, pois se ademais de escravxs, somos escravxs durmidxs, escravxs agradecidxs, non merecemos nin a merda de vida que nos ofrecen. A revolta constante e difusa de cada conciencia que non espera que a salven e se salva así mesma. Queimar un banco non é entón un acto terrorista, senón unha acción do sentido común. O atraco, o roubo, a usurpación, a expropiación, son os doces que ofrecemos á nosa maltreita dignidade para tratar de recuperala. Non esperemos que ninguén nos salve da nosa vida de merda, empecemos cada quen a recuperala. Ataca a un banco cada día, atraca un banco para a túa vida.

Severino de Jóvenes

Nota da autora: Os textos que están en cursiva están extraidos do artigo ¡Que trabajo nos manda el señor! de Isabel Escudero, da revista Archipiélago nº48. Non é que sexa unha marabilla, pero ten algún anaco que non está mal.


Copia, traduce e cola.- Edu

Fanzine en pdf(en castelán): "Contra el Sindicalismo- Mejorar esta realidad no nos vale
Leer más...

29 abr 2012

Sementando para o 1º de Maio - "Queremos Tudo!!"

Oferecemos um extracto do livro “Queremos tudo” (1971), novela de Nanni Balestrini onde narra a história dum jovem qualquer do Sur de Itália, que nos frenéticos anos 60, emigra do seu povo do campo do sul até Turin, onde afronta-se à vida e a sua cara mais vil: o trabalho, afrontando-o com visceralidade e irremediável ódio, e onde, entroutras coisas, da conta das luitas nas fábricas da FIAT e critica, por suposto aos empresários, aos jornais burgueses e mesmo aos sindicatos e partidos da esquerda:

"Companheiros depois de todas estas semanas de greve nas que pusemos de jeonlhos ao patrom, dim-nos que nom temos que exagerar. Dim-no-lo os sindicalistas na fábrica, dim-no-lo os jornais afora. Que se as cousas seguem assim terminarám numha crise que este descenso da produçom arruina a economia italiana. E depois acabaremos estando pior do que antes, que haverá paro e fame. Pero a mim nom me parece que as coisas estejam indo assim. Digamos além, que, como disse o companheiro fai um anaco, que se a economia dos patrons cae em picado a nós nom nos importa propriamente nada. É mais alegra-nos.

Tudo isto é certo pero há algo mais. E é que a nós nom nos importa nada porque sabemos que, até que nom mude tudo, sempre seremos quem estejamos pior. Acaso nom somos nós quem siempre temos pagado o preço mais alto em todas as luitas? Companheiros: Eu som de Salerno, fiz todo tipo de trabalhos tanto no Sur como no Norte e comprendim que o operário só tem duas possibilidades: ou um trabalho massacrante quando as coisas vam bem ou o paro e a fame quando vam mal. Nom sei moi bem qual das duas é pior. Em qualquer caso nom é o obreiro quem pode decidir sobre isto, senom que é sempre o patrom quem decide.

É inútil entom que, quando nos cabreamos porque já nom podemos mais, nos venham logo a suplicar que voltemos ao trabalho. Venhem-nos com questonamentos morais, de que se somos um só pais com um só interés geral, que cada quem tem a sua funçom e um deber e esse tipo de cousas. Venhem com a velha história de que o estómago nom pode comer se os braços nom trabalham e que assim tudo o corpo morre. Pedem-nos, ameaçam-nos com que voltemos a trabalhar porque senom será pior também para nós. Pero as cousas nom som assim, porque, como disse antes, entanto eles tenham o poder, com esta gente morreremos sempre nós e em qualquer caso, tanto se trabalhamos como se nom.

Nom caiamos mais nesta trampa, nom formamos parte dum mesmo corpo. Nom temos nada em comum, somos dous mundos diferentes, somos inimigos e ponto. A força mais grande da que disponhemos é precisamente o feito de ter-nos convencido, dumha vez por todas, de que nom temos nengum interés em comum com o trabalho dos patrons e com o Estado dos patrons. Mais bem temos intereses encontrados. Todos os nossos objectivos materiais oponhem-se a esta economia, a este desenvolvimento, estám contra o interés geral que nom é senom o do Estado dos patrons.

Agora dizem-nos que a Fiat vai abrir umha fábrica na Rússia, em Togliattigrado, e que todos teremos que ir lá a aprender como se trabalha baixo o comunismo. É que diantres nos importa isso se também na Rússia os operários som explorados polo Estado socialista em troques de polos patrons capitalistas??. Quero dizer que isso nom é comunismo, que é algo que nom rula bem. De feito, parece-me que se preocupam mais pola produçom e por ir à Lua que polo benestar da gente. Porque o benestar está antes que nada e se passa por trabalhar menos. É por esta razom pola que lhes dizemos nom aos assustados patrons que agora nos pedem que lhes ajudemos com a sua produçom. Que nos explicam que temos que participar porque a nos também nos convem.

Dizemos nom às reformas polas que nos quere fazer luitar o partido e o sindicato. Porque temos entendido que istos só servem para melhorar o sistema com o que nos exploram os patrons. Nom nos interesa ser explorados melhor com algo mais de casas, de escolas e de medicinhas. Tudo isto só melhora o Estado, o interés geral, o progresso. Mas os nossos objectivos oponhem-se ao progresso, oponhem-se ao interés geral, som nossos e ponto. Os nossos objectivos, os objectivos materiais da classe operária som inimigos mortais do capitalismo e dos seus intereses.

Começaramos esta luita reclamando mais dinheiro e menos trabalho. Agora sabemos que ésta é umha consigna subversiva que fai saltar polo ar os projectos patronais, tudo o plano do capital. Agora temos que passar da luita polo salário à luita polo poder. Companheiros rejeitemos o trabalho. Queremos tudo o poder, queremos tuda a riqueza. Será umha longa luita de anos com éxitos e fracasos, derrotas e vitórias. Pero é esta luita a que agora devemos começar, umha luita a fundo, dura, violenta. Temos que luitar para que já nom exista o trabalho. Temos que luitar pola destruiçom violenta do capital. Temos que luitar contra um Estado fundado sobre o trabalho. Digamos sim à violência obreira".

Leer más...

28 abr 2012

Disturbios en Montreal (Canadá)

Se durante os últimos meses Quebec foi escenario de fortes mobilizacións estudantís cun aumento progresivo na radicalización da protesta e na súa conseguinte represión, as pasadas semanas alcanzaron o climax con dúas xornadas de fortes disturbios en apenas cinco días de diferenza.


O día 20 de abril confluíron dúas protestas no Salon de l'emploi du Plan Nord (Feira do Emprego do Plan Norte), un macro proxecto industrial de minaría a ceo aberto altamente destrutivo para zonas virxes do norte de Quebec. Unha delas convocada pola coalición estudantil CLASSE, que acometeu o asalto do pazo de congresos, mentres que a outra, con base anticolonial, anticapitalista, ecoloxista e ecoanarquista, á que se sumaron grupos indixenistas, visitou varios lugares implicados no saqueo do norte da rexión. As protestas remataron con fortes disturbios no centro de Montreal que se prolongaron durante varias horas e que cobraon unha sorprendente virulencia.

O día seguinte a feira volveuse suspender por novas protestas, esta vez convocadas por grupos nacionalistas e indíxenas, que se saldaron con detencións masivas de preto dun centenar de manifestantes.

Apenas catro días máis tarde, o mércores 25, as protestas estudantís transformáronse nunha nova batalla campal que se saldou con 85 detencións e estragos en bancos, estacións de policía e oficinas das forzas armadas. Segundo a prensa comercial canadense, as protestas orixináronse tras a ruptura das negociacións entre os estudantes e a administración. Tres policías terían resultado feridos no combate corpo a corpo cos manifestantes, que terían usado técnicas de "Black Bloc".



Noticia elaborada en base a información da prensa comercial canadense, da páxina "ContraInfo" (aquí e aquí) e de "Sabotagemedia", en francés ou inglés, (aquí e aquí). Tamén podedes consultar esta entrevista a estudantes libertarios de Quebec en "A las barricadas" (aquí).

C.R.

Leer más...

27 abr 2012

Nomean presidenta da "Axencia Española de Seguridade Alimentaria" a unha directiva de Coca-Cola

Se hai unhas semanas falabamos de como o goberno nomeou como ministro de defensa a un alto cargo dunha empresa armamentística (aquí), agora chamamos a atención sobre a designación dunha directiva de Coca Cola como presidenta da "Axencia Española de Seguridade Alimentaria".

Por se fose pouca cousa o feito de entregar a supervisión da nosa seguridade alimenticia a unha empresa transnacional tristemente famosa polas súas nefastas prácticas corporativas (esquilmar e contaminar acuíferos, perseguir e asasinar sindicalistas...), o goberno decidiu entregarlles tamén o Instituto Nacional de Consumo, ao fusionar este coa antes mencionada entidade.

E se Pedro Morenés, ministro de defensa, fallou a favor da súa antiga empresa unha absurda reclamación multimillonaria contra o estado pola prohibición de fabricar bombas de racimo, agora Coca Cola España non pensa modificar un compoñente canceríxeno que foi retirado do produto na súa versión norteamericana. Vese que o que provoca cancro en E.E.U.U. non é o mesmo que o que o provoca aquí, ou polo menos así o pensan aqueles que deberían velar pola nosa saúde.

Pero se o ministro de defensa deixou o seu anterior cargo en Instalaza S.A. para xurar o seu actual cargo, Ángela López de Sábado e Fernández, a nova presidenta da Axencia Española de Seguridade Alimentaria e Nutrición, nin sequera cesou definitivamente no seu posto en Coca Cola, se non que pediu simplemente unha escedencia.

Nada novo baixo o sol, se todos xa sabiamos que aquí mandaban os mercados, por que non facer visible o evidente?: un "broker" como ministro de economía (que inclúe no seu "impresionante" palmares o paso por Lehman Brothers, unha das empresas causantes da actual crise económica), unha ministra de traballo que xamais traballou, un fabricante de armas como ministro de defensa, ... e agora unha directiva de Coca Cola vixiando o noso consumo e a nosa seguridade alimenticia. Só fáltalles nomear presidente do goberno ao pallaso de Mc Donalds.


A maioría da información collémola de "terceira información" (aquí).
Leer más...

Sementando para o 1º de Maio .- Os sindicatos molam.

1ª Situaçom.- Umha das filiadas mais activas na secçom sindical, sempre disposta a expandir as directrices da direçom do sindicato, vem de sofrer um abuso laboral numha cadeia de supermercados, tem problemas relaçonais com o seu superior mediato e pretendem finiquitar o seu contrato sem a “recompensa legal devida”.

De seguido o sindicato move-se, fam porta na tenda repartindo octavilhas e fazendo ruido para amolar o empresário e assustar à sua possivel clientela. O empresário fai cálculos e chega a lógica conclussom de que é-lhe melhor pagar o legal (a fim de contas é umha misséria) que ter que aturar a essxs pesadxs na porta do seu estabelecemento. Nom som bo marketin e assustam à clientela !! . Às vezes, por orgulho, no início dos protestos ao empresário da-lhe por inhora-los, porque nom entende que a tomem só com ele e nom com as demais cadeias de supermercados (que ao igual que ele tratam às suas trabalhadoras como escravas), mesmo pensa que el é melhor que outros empresários e maldita foi a hora que contratou a essa pessoa, se chega a saber que estava filiada a esse sindicato nom a teria contratada!!, mas ao cabo de ter que aturar vários dias essa situaçom decide pagar e dar-lhe vento a essa operária.

A filiada percebe a sua pecúnia legal e marcha contenta desse trabalho. O sindicalismo combativo funciona !!. Tanto tem que o resto de operárias da empresa segam a sofrer abusos laborais, mesmo que todas as empresas do ramo tenham atitudes escravistas para com as suas empregadas, tanto tem que o superior (e todos os superiores de todas as tendas de todas as cadeias de supermercados) mantenha a sua posiçom abusiva sobre elas, em tudo caso nom é problema do sindicato, estoutras operárias nom som das suas filiadas. Nom som “Umha das Nossas”.

2ª Situaçom.- O Comité de Empresa dumha grande empresa encara as negociaçons dum novo Convénio (sempre enquadrado nos límites legais estabelecidos polo governo de quenda), a suba salarial da-se por impossível, mas cabe negociar que uns quantos postos de trabalho subam de categoria laboral. Depois de sucessivas negociaçons com a empresa, nas que se prantejam as demandas laborais pautadas e pactadas nas respectivas secçons sindicais e entre os diferentes sindicatos com representaçom no comité de empresa, este convoca umha assembleia para dar conta dos “maravilhosos acordos” ao que chegarom com a Gerência da empresa: Nom é possível umha melhora salarial para todas, vivemos em tempos de crise e nom há quartos, mas entroutras “conquistas” vam subir de grupo sem oposiçom nem cursinho formativo a toda umha categoria laboral !! (bom só som 13 pessoas dumha plantilha de 1600, e por efeito “curioso” essas 13 pessoas som filiadas activas, algumha mesmo é liberada sindical, dos diferentes sindicatos com representaçom), também acordam subi-las dietas de gasto dos membros do comité e outras chafalhadas; na assembleia os sucessivos representantes de cada um dos sindicatos afirma e sostem que, pese a unidade sindical, a dificultade da negociaçom radica na legislaçom favorável à empresa e que quanto conseguirom foi o froito dumha laboriosa e dura negociaçom e pedem o apaluso das presentes. O sindicalismo pactista funciona !! . Tanto tem que a maioria das trabalhadoras nom academ nengumha melhora laboral, é mais a maioria verám mermado a sua capacidade adquisitiva e/ou aforrativa (os impostos e o nível de vida subem como a escuma), tanto da que case toda a plantilha vira marginada ou anulada a sua capacidade de opiniom ao respeito da negociaçom ao apresentar o Comité de Empresa como algo inamobível os acordos já pautados e pactados. Em todo caso todos os sindicatos com representaçom tenhem filiadas favorecidas e as filiadas activas que nom sacam talhada desta, já terám o seu momento nas vindouras (ou já o tiveram nas precedentes), som os benefícios de ser “Umha das Nossas”. Se tu queres melhorar, já sabes: afilia-te!!

3ª Situaçom.- A crise capitalista deriva em que na empresa de electrodomésticos na que levas 20 anos trabalhando, supostamente deixou de perceber durante os últimos 6 meses as quantiosas ganhâncias às que estava acostumada a declarar. A realidade é que o empresário tirou da “Contabilidade Criativa”, que nom som contáveis pintando quadros nem bailando dança contemporánea, senom o que, em lenguagem comum, chama-se fraude, isso sim, com ingénio, e ao igual que os magos fam desaparecer coelhos da chisteira, os contáveis criativos podem fazer desaparecer benefícios, converter ganhâncias em perdas, justificar assim despidos injustificáveis e depois, com uns passes de ilusionista, fazer reaparecer esses benefícios multiplicados várias vezes. Em definitiva tem todas as da lei para prantejar um ERE (dizia Galeano no seu livro “Patas Arriba. A Escola do Mundo do Revés” ao respeito da linguagem, que o “Capitalismo” luze o nome artístico de “Economia de Mercado” e o “Imperialismo” chama-se “Globalizaçom”, e eu engado que ao “Despido Colectivo” chamam-lhe “Expediente de Regulaçom de Emprego” ou com o, ainda mais insignificativo, acrónimo ERE). A negociaçom com os sindicatos leva a que parte da plantilha (a que tem mais antiguidade e que cobra pelo tanto mais) tem que marchar para casa com a devida compensaçom económica. Os sindicatos pressionam a estes trabalhadores para que acedam a marchar como algo inevitável para poder manter a empresa a flote, desse ERE salvam-se os 3 membros do Comité de Empresa, cada um de diferente sindicato, que, se bem levam na empresa mais anos que algumha das despedidas, aproveitam a circunstância de que a lei determina que, em caso de despido, os membros do Comité tenhem prioridade de permanência na empresa respeito dos demais trabalhadores. O sindicalismo vendido funciona !!. Tanto tem que o ERE seja umha jogada ilusionista, os 3 sindicalistas já zafaram e agora os despedidos serám substituidos por trabalhadores dumha ETT com piores condiçons laborais que permitirám a empresa seguir obtendo quantiosos benefícios.

Poderia seguir dando situaçons nas que, como venho de demonstrar, o sindicalismo funciona, assim que nom venhades com qualificativos denigrantes para a gente que se move entre negociaçons e protestos pontoais e se tu queres ter boas expectativas no teu trabalho escravo, só tês que renunciar a um quanto de dignidade, afiliar-te, assistir as reunions da secçom sindical, mesmo animar-te a apresentar-te a delegado sindical e assim verás como recebes prebendas até do teu inimigo. Para que depois digam que o sindicalismo nom vale para nada!!

Edu
Leer más...

Sabotaxe a geslander


A noite do 25 de abril, ao redor das 2 da mañá, unhas anarquistas colocan un artefacto incendiario na oficina de geslander sita na rúa de Sar en compostela.
O artefacto estaba composto por dous petardos e un matacucarachas. A empresa pertence ao ex-alcalde de compostela Conde Roa.
extraido de galiza indymedia
Leer más...

26 abr 2012

Sementando para o 1º de Maio .- 2 de Maio Día Internacional do Ocio

Fronte ao 1º de Maio, día internacional da tortura asalariada, existe unha data histórica e enmudecida pola tremenda tradición imposta de eloxio ao traballo, unha data de rexeitamento ao traballo asalariado.

En 1896, os mineiros de Dantzig (hoxe Gdansk), Polonia, achábanse en folga de brazos caídos. Mentres a maioría de l@s trabajador@s paraba pola xornada laboral de oito horas, estes mineiros, en reclamo por unha redución da xornada a cinco horas, marcharon a ocupar os seus postos o un de Maio, decididos a manterse ociosos por tempo indeterminado. Aínda que a ocupación foi pacífica, os traballadores cercaron con explosivos a boca da mina para que as forzas de represión non puidesen entrar. En resposta, o 2 de maio, as tropas do exército atacaron a canonazos o lugar, cuxa entrada se derrubou, provocando a morte de 67 mineiros por asfixia.

Ese mesmo ano, Paul Lafargue (autor do mítico panfleto "Dereito á preguiza"), propuxo o parlamento francés que a partir dese momento aquel día fose declarado feriado oficial.

Aínda que o proxecto non prosperou, un grupo de disidentes da Primeira Internacional de Trabajador@s mencionouno novamente durante o intento de formación dunha Internacional Ociosa na cidade de Bordeaux, Francia, en 1898. Esa reunión (polo demais, regada con abundante pernod e asente, polo que acabou auto-disolvéndose por unha discusión en plena euforia etílica), onde se redactou un documento chamado "Prolegómenos para unha sociedade do ocio", propuxo, entre outras, unha consigna diametralmente oposta aos discursos de todas as organizacións de traballadores e traballadoras daquel entón: "A CADA UN@ SEGUNDO AS SÚAS NECESIDADES, DE CADA UN@ SEGUNDO A SÚA VONTADE,". E por moción do delegado polaco Ren Kowalsky, supervivente da matanza de Dantzig, chamouse a que o 2 de maio fose declarado "Día Internacional do Ocio". Nesta data e en distintos lugares celébranse diferentes actos polo dereito á preguiza e contra o traballo forzado; como exemplo valla a acción levada a cabo pola sección arxentina da Fundación de Alerxia ao Traballo (esta fundación ten a súa sede en Lisboa e funciona dende 1992); o 2 de maio de 1995 convocaron a primeira Marcha ao Desgano (de cen metros) que realizaron máis de 50 alérgic@s, na praza San Martín de Buenos Aires. Ese mesmo día anunciaron á prensa e televisións burguesas a súa auto-disolución debido ao enorme traballo que supón manter unha asociación de alerxia a este.
Leer más...

[Portugal] Nova Okupaçom e novo despejo da ES.COL.A. da Fontinha

Tal e como comentamos na notícia do 1º despejo da ES.COL.A , o Espaço Colectivo Autogestionado do Alto da Fontinha, no Porto, foi reocupado ontem, dia 25 de Abril, 38 anos depois da Revolução dos Cravos; mas vimos de saber que, hoje 26 por volta das 7h da manhã, de novo entraram ne-la a polícia e funcionários da Câmara Municipal e estám a retirar diverso material, como portas ou sanitas das casas de banho.

O objetivo é impedir a reocupaçom das instalaçons pelos ativistas do coletivo Es.Col.A, que agendaram para esta quinta-feira à tarde, às 18:30, uma assembleia geral para decidir o que fazer depois da intervençom da Câmara do Porto.

Ontem milhares de pessoas ativistas do coletivo Es.Col.A, populares e participantes das comemoraçons do 25 de Abril no Porto re-ocuparam às 17:45, a antiga escola primária da Fontinha, quebrando o cadeado de proteçom do portom e entrando no espaço de onde tinham sido expulsos há umha semana.

Mas pouco durarom as alegrias e de novo a Cámara Municipal interrompe este sonho.

Seguiremos a informar...

Notícia extraida de escoladafontinha e de Indy Portugal
Leer más...

Recordatório [Compostela] Xoves 26 às 20h : Palestra-Debate e Ceador Vegano en "A Ghavilla"

Co gallo do 1º de Maio dende a Biblioteca Anarquista "A GHAVILLA" acordamos ofertar esta palestra-debate sobre as origens desta Festa institucionalizada e que como Anarquistas reivindicamos como Día de Rebelión e non de Descanso, un Día de Protesta contra a Opresión e a Tiranía, contra a Ignorancia...

“RECUPERANDO O PRIMEIRO DE MAIO. HISTORIA DOS MÁRTIRES E A IDEA DE CHICAGO”

e depois:

CEADOR VEGANO

Na Biblioteca Anarquista "A GHAVILLA" (r/ Ponte a Raiña nº8 baixo) Leer más...

[Portugal] Vídeo Convocatória do 1º de Maio em Setúbal

Publicado por TerraLivre Setúbal convocam um 1º de Maio Anti-Capitalista e Anti-Autoritário às 14:00h pontuais no Largo da Misericórdia (Setúbal)

Setúbal não teve nem terá medo Leer más...

Nova vaga de ataques incendiarios e sabotaxes por Anarquistas Nihilistas (Barcelona)


Continúan os ataques en Barcelona..
6 de Marzo – Área Metropolitana de Barcelona
Se reivindica con retraso el incendio de 15 contenedores así como la quema de 6 vehículos.
- A las 2:49 fueron incendiados en la calle Floridablanca 3 contenedores.
- A las 3:00 en la calle Asia se quemaron 5 contenedores y 3 vehiculos, 2 de la empresa Acsa y 1 de Gamma alta.
- A las 3:02 en la avenida marques de santmori se quemaron 4 contenedores, dos vehículos de gamma alta y un coche propiedad de prosegur.
- A las 3:17 en la misma avenida, se quemaron otros 3 contenedores.
Calle mare de deu de lorda:
- El 10 de Abril fue incendiado un cajero con un coctel molotov en una sucursal La Caixa.

10 de Abril – Montcada i Reixac
A las 3:30 de la noche, se han dañado y atacado las vitrinas de 6 cadenas de moda con objetos pesados, quebrando todos sus cristales.

11 de Abril – Torrassa
- Las vitrinas de una sucursal del banco Caixa Penedés fueron golpeadas con objetos contundentes a las 2:50 de la madrugada, después, se cortó la calle.
- A las 4:50 fue incendiado un cajero de un Banco la Caixa y se pintó en la pared de justo al lado ‘’Guerra social’’

12 de Abril – Mercat Nou
A las 23:40 aproximadamente, un coche de lujo situado a las afueras de una sucursal de Caixa Sabadell, fue incendiado. Minutos antes, la sucursal fue atacada con adoquines.

13 de Abril – Sant Andreu
De entre las 23:50 a las 2:40 fueron arrasadas las tiendas de 8 cadenas de moda golpeando las vidrieras (reforzadas) con pivotes arrancados del suelo y arrojando bombas de pintura una vez las cristaleras quebradas.

14 de Abril – Bon Pastor
A las 2:10 fueron dañadas 2 excavadoras en una obra de la construcción. Posteriormente se destruyó a pedradas una cabina de Telefónica y se pintó en una pared cercana ‘’GUERRA SOCIAL’’. A las 3:12, fueron incendiados 2 contenedores.

15 de Abril – Carrer d’Aragó
A las 2:20, se lanzaron dos cocteles molotov contra un concesionario de coches, pero debido al mal tiempo las llamas no culminaron como se esperaba. A las 3:20, se lanzaron bombas de pintura contra el mismo y se quebraron los cristales con objetos contundentes.

16 de Abril – Raval
- A las 2:30 fue cortado el Carrer de la Cera con contenedores y armarios ardiendo.
- A las 4:50 de la madrugada, un BMW serie 1 fue pasto de las llamas.

17 de Abril – La Sagrera
A las 3:52 una oficina de trabajo fue golpeada con sus vitrinas quebradas, posteriormente, se lanzaron bombas de pintura y se introdujo combustible en su interior aunque no dio tiempo a prender fuego a la oficina.

18 de Abril – Santa coloma de Gramenet
A las 4:40, una iglesia fue atacada lanzando bombas de pintura en su exterior, así como atacando las vidrieras con adoquines arrancados del suelo y posteriormente, una estatua de la virgen maría en el jardín exterior, fue destrozada a martillazos

19 de Abril – La mina
A las 16:40 se cortó la calle Tessàlia con 4 contenedores ardiendo y con el semáforo destrozado para bloquear el trafico. A las 22:40, se golpearon las vitrinas de la sucursal bancaria cercana y se le prendió fuego con un pequeño coctel molotov al cajero.

20 de Abril – Glòries
A la 1:20 se arrojaron 8 bombas de humo fabricadas con botellas de plástico contra la comisaria de los mossos d’esquadra provocando una humareda considerable. Después, se cortó una calle a dos manzanas con un armario que se encontraba en el lugar, prendiéndole fuego con combustible nafta.

21 de Abril – Santviçent dels Horts
- A las 2:30 fueron incendiadas dos furgonetas de una empresa de construcción con cocteles molotov.
- A las 4:20, en las afueras de una aseguradora, fueron incendiados un Mercedes y un Audi, ambos coches de lujo, cuyo incendio provocó la quema de un contenedor y una papelera.

22 de Abril – Avenida Maresme
A las 16:40 de la tarde, se cortó rápidamente la avenida con 4 neumáticos ardiendo.

22 de Abril – Raval
A las 4:20 la sucursal cercana al carrer Aurora fue atacada con dos cocteles molotov.

23 de Abril – Camp de l’Arpa
A las 23:30 una oficina de trabajo fue atacada con adoquines arrancados del suelo y una vez los cristales quebrados, se lanzaron bombas de pintura en el exterior. Posteriormente, se cortó la calle.

23 de Abril – Salt
A las 6:00 justo durante el apagón de las farolas y la oscuridad que hay hasta que amanece, en las afueras de la comisaria de la policía local, fueron incendiados dos coches de gamma alta y posteriormente, se volcaron varios contenedores para después quemarlos cortando la calle.

24 de Abril – Verneda
A las 00:40 una escuela religiosa fue atacada con bombas de pintura en el exterior, sus cerraduras selladas y las ventanas de afuera reventadas. Escolares destructores.


LA CIUDAD DE LAS BOMBAS VOLVERÁ A ARDER

Desde la religión, el arte moderno, las relaciones sociales, la denominada “cultura nacional’’, las tradiciones, hasta la arquitectura histórica, los edificios, los valores y la moral burgueses, la forma en la que hablamos y trazamos cables de contacto con los demás, hasta el calendario gregoriano confeccionado en base la jornada laboral para extraer la mayor productividad del trabajo desde su composición cronológica, hasta las fiestas populares (victorias aristócratas en la historia) nos hacen entender que absolutamente todo está influenciado por el orden capitalista, cada resquicio del presente evidencia la carencia de ideales de esta sociedad gris y muerta, desde su sumisión (a punta de pistola) evidencia que dicha sociedad capitalista es en gran parte, imposible de cohesionar socialmente para cualquier alzamiento de masas mayoritaria por el carácter hegemónico del sistema establecido en las conciencias dormidas y que se antoja primordial, destruir las relaciones autoritarias y desarticular sus valores.

No puedes escapar físicamente de las garras del capital y del estado, así como de la sociedad policial y esclava (por que nada es blanco o negro, no vemos como único eje del mal el sistema, si no también el consentimiento). La pretendida oposición de izquierda reproduce los esquemas de los valores impuestos desde arriba y hace de la rueda retroalimentadora de fracasos su ‘’praxis’’. La liberación sexual viene del patrocinio de multinacionales y la alternatividad te la venden en grandes cadenas de moda.

Los mandarines de la armonía social hablan de auto-perfección, de buscar cada uno su puesto en este mundo podrido, de comprender, tolerar y humanizar una organización político-económica sistemáticamente violenta, como es el estado, que usa la guerra para su re-organización económica.Y quien renuncie a estos puntales básicos de la civilización, será sociológicamente golpeado y encerrado en cárceles.

Ante todo esto, hemos surgido espontáneamente trayendo consigo expectativas biopolíticas emancipadoras, la juventud precaria hoy en día, debido a que somos las principales victimas de toda esta caterva distópica, debido a que no tenemos las ataduras salariales -por ahora-, a que hemos sido engañados por el proyecto social autoritario y contradictorio del capitalismo, prometiéndonos desde pequeños estabilidad, plastificada felicidad, fama, riqueza y dándonos en su lugar abandono, penuria, miseria, tedio y desgracias sociales, ha comportado que en las ultimas décadas, los jóvenes precarios, descontrolados y subversivos hayan sido los protagonistas e impulsores de las revueltas evidenciando que en la actual vuelta de tuerca del capitalismo, este es el análisis objetivo adecuado para preconizar la destrucción del sistema.

Para nosotros, la figura clave para la revolución es la amoralidad destructora del joven vándalo, para nosotros, nuestros compañeros son la chavalada que en lugar de ocupar sus escuelas y lanzar proclamas reformistas, deciden destruir las mismas reventando las (j)aulas y quemando los libros manipuladores, para nosotros, nuestros compañeros son los delincuentes juveniles, bandas y grupos delincuentes juveniles que en un ejercicio psicológico adquieren una posición de guerra social contra el sistema totalitario, que luchan encapuchados contra la autoridad, tratando de quemarla. Nuestros compañeros son esos anarquistas revolucionarios, esos negadores en potencia, cuya militancia carece de limites. No tenemos nada que perder, no tenemos sueños, por eso somos peligrosos.

La tensión y la conflictividad en nuestras calles no ha dejado de aumentar, los revolucionarios luchan y el poder, con su código penal, intenta devolver los golpes. Los sabotajes van a ser juzgados como terrorismo y sus autores, acusados de pertenencia a grupo armado. Intentan apagar la llama y asustar a los compañeros… lejos de asustarnos, se han intensificado las acciones en forma de oleadas de ataques, se planta cara a sus represiones y se grita que no se acata su autoridad.

Cuando los disturbios acaban, los días posteriores, cuentan con el beneplácito de la mayoría de la ciudadanía, esos días cuando estamos confinados en nuestros bloques de pisos, tienen la operatividad adecuada para difundir su terrorismo.

No obstante, algo ha pasado. Estos días de cada día, jóvenes vándalos, contestamos su miedo con la radicalización de nuestra praxis, queremos plantear una oposición de calle… todo esto llevado a condiciones más radicales, con la participación de todxs, conlleva la guerra civil-revolucionaria entre el estado policial y los jóvenes luchadores.

El estado de bienestar ha muerto, la lucha armada se reanuda y esta vez, los “admirados luchadores con pasamontañas y ropa militar, expertos en armas y equipados de kalashnikov’’ no son los protagonistas, asi como no son protagonistas organizaciones como ETA, GRAPO o FRAC, los protagonistas son esos jóvenes salvajes, problemáticos, desarraigados, esos jóvenes de minorías étnicas y clases sociales bajas, que en un grito nihilista-revolucionario empezamos a abrir los ojos.

No hay armas sofisticadas, pero se cuenta con el carácter de la espontaneidad y las relaciones afines informales… y eso es lo que de verdad le da miedo al poder, como miedo le daba a Sarkozy las revueltas en los suburbios de París, como miedo le daba a Karamanlis las revueltas en Exarchia y como miedo le daba a Cameron, el primer ministro británico, el poder de los jóvenes de Tottenham.

Y por eso, hacemos un llamamiento a todos los jóvenes de las clases pobres, a que se unan a nosotros con piedras en las manos y con olor a gasolina, para hacer de la calle, de las plazas y los parques, un lugar de cohesión, de ataque y de correlación de nuestras inquietudes emancipadoras.

El gobierno catalán y el central, hablan de la desaparición de toda la gente que lucha, hacen leyes para borrarnos del mapa y eso solo hace que la tensión aumente: nos obligan a organizarnos mejor y ser más eficaces. Estos idiotas recibirán una derrota política en su “guerra contra los violentos’’.

Dan pelotazos, lanzan gas lacrimógeno, inventan leyes marciales de mierda, torturan en la comisaria de les Corts, articulan un estado policial, cierran fronteras, van a los sitios escoltados, sus peones van protegidos y con su identidad cubierta… veremos su reacción cuando niños de 13, 14, 15, 16 años quemen sus casas, sus oficinas, sus posesiones.

No somos la resistencia, no tenemos nada que preservar, nada por lo que resistir a la embestida neoliberal, las condiciones económicas automáticamente y sistemáticamente nos convierten en esclavos, por tanto, no tenemos nada que salvaguardar como resistencia, no obstante, somos Anarquistas Nihilistas que atacan al presente mediante la guerrilla urbana. No somos ninguna imagen del futuro, no conocemos el futuro el cual no existe, tampoco recordamos el pasado, pues lo odiamos… reventamos el presente.

Queremos juntarnos con todos los elementos de lucha, encontrarnos con los jóvenes criminales que adquieren posiciones de conflictividad contra el sistema, enfocando su rabia contra las estructuras burguesas, con los hijos de inmigrantes que sin complejos (como los que tienen sus padres) desobedecen constantemente la autoridad del mundo occidental. Buscamos crear asambleas incendiarias, informales e incontroladas que conspiren contra el mundo de los ricos. Con todos ellos, queremos organizar la rabia en suburbios y barrios y tener la capacidad para difundir la acción revolucionaria.

Como anarquistas de praxis, pasamos la línea y enfocamos nuestro proyecto en la amenaza social y el nihilismo revolucionario.

Ante su terror, sus censuras, sus reformas, su represión, respondemos con la acentuación de los ataques.
LOS BARRIOS Y LAS CALLES NOS PERTENECEN, FUERA LAS FUERZAS DE OCUPACIÓN URBANAS DEL ESTADO ASESINO. A LA MIERDA LA AUTORIDAD!

Solidaridad recíproca:
Las acciones son dedicadas a todos los que en la huelga del 29 de marzo recibieron pelotazos, fueron detenidos, encarcelados, juzgados y golpeados. Así como también son dedicadas a todos los combatientes que luchan internacionalmente en el marco de la lucha por nuestra liberación. Devolvemos el saludo caluroso que nos mandaron y que con honor recibimos, a los hermanos miembros de la Conspiración de Células de Fuego: Christos Tsakalos y Damiano Bolano.

A los patrones, maderos, banqueros, periodistas, fascistas:
Vamos a por vosotros.

Convirtamos el viejo mundo en pasto de las llamas.

Estas accións súmanse a outras reivindicadas anteriormente:

Avenida Maresme:

- Se reivindica el incendio de dos furgonetas de la empresa FedEx a las 22:30 de la noche el 4 de Febrero de 2011.

- Se reivindica con retraso la quema de dos coches de lujo en la madrugada del 7 al 8 de septiembre de 2011 a las 22:50 de la noche. Además, el 7 de Marzo de 2012, se reivindica el incendio de una furgoneta de Prosegur, la empresa de seguridad.

Calle Mare de deu de Lorda:

- Se reivindica la quema de un cajero el 18 de Marzo de 2012 con un pequeño coctel molotov a las 4:30 de la noche
Poblenou – Oficina de trabajo atacada.
El 21 de Marzo de 2012, en el barrio de poblenou, una oficina de trabajo fue atacada rompiendo los cristales a las 2:30 de la madrugada. Contra la tortura salarial, acción directa.

Verneda – Dos bancos golpeados.
El 22 de Marzo de 2012, un grupo de compañerxs rompieron a las 23:00 de la noche, las vitrinas de dos bancos, una sucursal de La Caixa y otra del Banco Sabadell. Posteriormente, se lanzó un coctel molotov contra el cajero.

Camp de l’arpa – Iglesia atacada.
El 27 de Marzo de 2011, una iglesia fue atacada con bombas de pintura en el exterior, así como rotos sus cristales por fuera con piedras a las 00:40 de la noche.

Hechos durante la huelga general – 29 de marzo.

- Después de los disturbios, alrededor de las 23:40 en la calle Balmes, se quemaron 4 contenedores para posteriormente intentar cortar la calle.

- A las 00:30 cerca de la plaza Urquinaona, se volcaron 3 contenedores y se les prendió fuego para cortar una calle cercana.

- A las 1:15 se atacó una sucursal de La Caixa prendiendo fue a su cajero y rompiendo las vitrinas cerca de la plaza sant Jaume.

- A las 2:50: En la calle Joaquim costa, se prendieron fuego a dos contenedores para bloquear la calle.

- A las 3:20: Se puso silicona en varios locales que permanecieron abiertas el día de la huelga.

- A las 4:00 Se atacó una sucursal bancaria de Caixa Laietana cerca de Plaza Catalunya, para posteriormente cortar la calle con un contenedor ardiendo.

La Sagrera – aseguradora atacada.
El dia 2 de Abril de 2012, a las 3:20, un grupo de compañerxs encapuchadxs reventaron los cristales de una sucursal bancaria, para, posteriormente, introducir una bengala de color rojo dentro. Después, se cortó la calle.

Raval – Contenedores quemados.
El 3 de Abril de 2012, a las 4:50 de la madrugada, se reivindica la quema de 8 contenedores en el barrio del raval, en el carrer de l’Aurora. Segundos después, se pintó en grande ‘’SOM UNA IMATGE DEL FUTUR’’ (Somos una imagen del futuro).

Hospitalet del Llobregat – CCTV atacada.
La noche del 4 de Abril, de 00:30 a más o menos las 3:20 de la madrugada, en hospitalet, concretamente en el barrio de Torrassa, se atacaron varios sistemas de CCTV con palos, cuerdas y adoquines.

La mina – Corte de calle y ataque a banco.
El 6 de Abril, a las 19:20 de la noche se cortó la calle Tessàlia con contenedores ardiendo y posteriormente, se atacaron dos semáforos para impedir el normal funcionamiento del trafico. Después, aproximadamente a las 00:20 en el mismo sitio, se atacó una sucursal bancaria cercana y se realizó una pintada que rezaba: “Volem a Stella Lliure” (Queremos a Stella libre).

Nou Barris – Escuelas saboteadas.
La noche del 5 de Abril en la zona de Nou Barris, se realizaron varias pintadas en varios institutos públicos a las 23:50 aproximadamente, más tarde, alrededor de las 3:30 un colegio privado fue saboteado con sus cristales rotos y bombas de pintura
asi como varias pintadas en las paredes de fuera.

Las pintadas que se realizaron rezaban:

- Por una escuela autogestionada, voluntaria y antiautoritaria. Muerte al mundo de lxs jefxs.
- Contra la domesticación del individuo, resistencia y acción directa.
- Joven, si tu no luchas nadie lucha por ti.

Breve comunicado:

Como anarquistas de tendencia nihilista, reivindicamos la acción revolucionaria como herramienta para nuestro proyecto político emancipador, proponemos la guerrilla urbana subversiva como forma de lucha en los espacios callejeros, así como para ganar terreno en nuestras vidas, frente al control del estado autoritario.

Somos anarquistas revolucionarixs que rechazan y desprecian las filas del anarquismo clásico, así como también rechazamos la antigua estrategia (fin en si misma) de acumulación de fuerzas. Rompemos con los viejos esquemas e ismos y funcionamos mediante nuestras inquietudes y nuestro yo personal (el cual dosificamos con el trabajo en colectivo para lograr según que metas vitales, viendo en esto un falso problema y ninguna contradicción).

Como jóvenes desarraigadxs con expectativas de querer emanciparse, no solo vemos nuestro enemigo en el capitalismo y en el estado, lo vemos también en los valores deshumanizantes de la sociedad, en su defensa de lo indefendible, por tanto, también buscamos desarticularla. Somos lxs incontroladxs, lxs que damos rienda suelta a la destrucción socio-política, lxs que vemos en la juventud precaria y salvaje, en lxs jóvenes inmigrantes y de clase social baja, la explosión desestabilizadora adecuada para desmantelar el mundo de lxs jefes y tumbar al estado, la capa adecuada para crear una tensión de guerra civil-revolucionaria mediante la táctica de la guerrilla urbana anárquica y el conflicto entre el estado opresor y la juventud revolucionaria. Estamos trabajando para la articulación de una influencia constante en nuestros espacios callejeros, que puedan crear la situación de guerra socio-politica contra la civilización, de arrasar los esquemas del capital sin miramientos.

Queremos forjar una generación de jóvenes salvajes, dispuestos a destruir la ciudad y la economía capitalista. Desde los suburbios barceloneses, hacemos un llamamiento al resto de jóvenes a que se sumen a la rama nihilista del anarquismo, a que indaguen en sus percepciones y en que unidxs, bajo un puño negro antiautoritario, subvirtamos el viejo orden. Vayamos más allá.

Solidaridad recíproca:

Pese a que las acciones en su día no tuvieron un ánimo solidario en concreto desde el principio y solamente se buscaba propagar la acción revolucionaria y la revuelta, queremos cambiar el plan inicial y dedicar todas nuestras acciones (excepto la solidaria el 6 de abril con Stella Antoniou) a Gerasimos Tsakalos, Panagiotis Argyrou, Christos Tsakalos, Giorgos Karagiannidis, Alexandros Mitroussias, y Kostas Sakkas que actualmente han empezado una huelga de hambre. Compañeros, os enviamos un puño en alto y un ferviente saludo revolucionario.
¡Muerte a la paz social!
¡Que vuelva el terror contra sus engranajes!

Anarquistas nihilistas

Tirado de Contrainfo
Leer más...

[Itália] Federico Buono – Nas Celas da Redençom

Chegou via e-mail este comunicado de Fede Buono, anarquista italiano pendente de juízo ao ser encausado por possessom e porte público de material explosivo, tal como ele mesmo contara há meses: "Na noite do 15 de junho (2011) o destino pujo-nos fronte a umha patrulha da Polícia Ferroviária no distrito de Lambrate, em Milano. Na redada, atoparom-nos em possessom de duas “bombas-disparadores caseiras”. Também, em 15 de junho eu e o compa Mattia entramos na prisom de S. Vittore".

Agora fai público este escrito "Nas celas da Redençom" no que conta que no vindouro 12 de maio será submetido a um processo, por assalto a mau armada com agravante, "Nas celas da Redençom" som pensamentos de Fede trancados nas celas de segurança, Fede recusou o defensor público, questona-se apresentar no julgamento, fala de fuga e doutras reflexons.

Clicando em "Leer más" podedes aceder a este texto em vários idíomas:

Italiano.- Nelle celle della redenzione.pdf
Inglés.- in the cells of redemption.pdf
Português.- "Nas células da Redenção"
Castelám .- En las celdas de la Redención
Leer más...

[Itália] "VERTICE ABISSO " foglio quindicinale egoista nichilista

Chegarom ao nosso correio as ligaçons para descárregar, lêr e defundir os primeiros nºs deste fanzine nihilista egoista quincenal em italiano:
VERTICE ABISSO ZERO.pdf
VERTICE ABISSO 1.pdf
VERTICE ABISSO 2.pdf
VERTICE ABISSO 3.pdf

Este fanzine, intitulado "Vertice Abismo" ("Cume Abismo"), tal como dim a sua editorial, está impresso em 2 folhas A3 e para recebe-lo quincenalmente e/ou para contribuir com críticas e textos relativos aos temas tratados nele dam este contacto de correio:

VerticeAbisso[arroba]distruzione.org

Além dim que "O fanzine deseja sair quincenalmente e se assim nom fosse é para a sua vontade dxs redactorxs".

E engadem que "A folhao egoista sostem-se por si mesma e com a ajuda dxs afins, a folha egoista aléem nom aceita esmolas e obras de caridade por parte de naide.Para quem tivera estas intençons a redacçom das ediçons Cerbero aconselha de lançar as suas migalhas no pátio de sacerdotes-corvos do mau cristianismo".

Assinam: A redaçom das ediçons Cerbero
Leer más...

25 abr 2012

Detida a Secretária Geral da CGT de Barcelona pelos sucessos da Greve Geral

Chegou até o nosso correio a notícia de tal detençom pelos mossos d'esquadra acusada de desordes públicos, incêndio, coacçons e delito relativo ao ejercício dos direitos fundamentais e as liberdades públicas. Em concreto de se-la autora junto a outros "vándalos" de queimar a "Borsa de Barcelona".

Buscamos e atopamos a consabida reaçom do sindicato CGT, que consideram que "se quere ejemplarizar contra pessoas e organizaçons que nom rim as graças do sistema, pero de ai a que se nos persiga e se acose as nossas militantes há um treito".

E de seguido valoram que já digeram no seu dia que a sua actuaçom no dia da greve fora "ejemplar" que só queimaram uns papeis dentro dumha caixa numha performance diante da "Borsa de Barcelona" e mesmo reconhecem que foram lançados ovos, nuns atos que consideram "totalmente simbólicos" e "a cara descuberta". Mesmo apontam que "isso mesmo deveram de pensar os mossos à paisana que estavam entre eles pois nom procederam a identificar a naide". Para, a continuaçom, desmarcar-se dos lumes que houvo essa noite pelas ruas de Barcelona declarando que foram "prendidos a maioria deles por piquetes doutros sindicatos".

Agora (ao parecer de quem escreve isto) estarám flipando de como pode ser tal coisa??? Eles e elas que tal como indicarom no comunicado que sacaram depois da greve "Nom se nos pode fazer responsáveis do que se passou detrás ou nas ruas laterais, sem fazer responsáveis também ao resto de sindicatos que estavam em Pº de Gracia. Ao igual que pela manhá, a quem levavam caperuça se lhes invitou a que se queriam permanecer as quitaram e se nom que se fossem, ficando relegados cara o final da manifestaçom".

Além nesse mesmo comunicado afrimam que "sobre as detençons também consideramos que muitas delas realizarom-se contra pessoas que o seu único delito foi ir à manifestaçom e estar pela zona, tendo que maquilhar a sua detençom com cárregos como desobediência".

Será que a CGT considera que outras detidas sim estavam bem detidas?? É agora, e só agora, que a CGT cae na conta de que "as mermas nas condiçons laborais e sociais, o aumento da injustiza, as enormes diferências entre pobres e ricos, sem dúvida levarám a umha maior conflictividade e os políticos estám buscando excusas para endurecer o código penal". Seguirám diferenciando entre manifestantes grevistas boas e maus, fazendo de polícias nas manifas?? Ou aprenderám que contra o sistema e os seus guardiáns de nada vale florituras nem maus em alto??

Asdo. Edu
Leer más...

Sementando para o 1º de Maio .- "O meu home quitouse a vida pola crise"

Recebemos nun comentario doutra notícia este enlace a Kaosenlared onde dase conta da intervención de Rosario no programa «Protagonistas», de ABC Punto Radio, onde esta muller fixo umha chamada de desesperación na que contou que o seu home suicidarase ao ficar no paro e non atopar alternativas: «Mi marido se quitó la vida hace 20 días por los problemas económicos que teníamos. Cobraba el subsidio por desempleo, solo tenía 45 años y le decían que ya era mayor para trabajar». «Él decidió coger el camino más fácil y dejarnos a mi, a mis hijas y a mis nietos». .

Podedes escutar o audio completo neste enlace.

A tal respeito queremos colar acá parte do texto introductorio do fanzine "Textos contra o traballo"

"A orixe etimolóxica da palabra traballar é o de "tripaliare", do latín, que é torturar; a mesma orixe de traballo "tripalium" (especie de cepo ou instrumento de tortura).

Tamén é evidente a relación entre traballo e enfermidade; a cada tipo de traballo correspóndelle unha enfermidade laboral; cantas persoas minusválidas por culpa do maldito curro, cantas mortes en "accidentes", mellor dito asasinatos, laborais por traballar nas condicións máis precarias posibles e máis baratas para os empresarios e cantas persoas feridas ou mortas por defender o seu posto de traballo (de tortura).

O que un número cada vez maior de traballadoras, que só teñen a súa forza de traballo para sobrevivir, se vexan botadas ao desemprego, é dicir, liberadas da tortura pero botadas á miseria, debe facernos, polo menos, pensar. Se ninguén traballa por gusto, xa que todo o mundo traballa forzadamente e por obriga, o paro debería ser desexable para todo o mundo, pero isto non é así debido á sociedade mercantil de clases onde o traballo asalariado, a tortura diaria, serve para que uns poucos, cada vez menos, freguen as mans e se leven enormes beneficios a cambio de mínimos salarios polo barato que vende a xente a súa forza de traballo, consecuencia da enorme oferta desta e do medo ao paro.

A situación é cada vez máis un sen sentido. A organización humana perdeu toda a súa razón de ser; esta debería servir para cubrir absolutamente todas as necesidades de todas as persoas polo mero feito de existir. A sociedade-mercantil non cobre necesidades reais e só serve para producir e intentar vender mercadorías mediante o mundo perfecto das ilusións publicitarias.

É hora de parar a máquina capitalista e ver o que necesitamos realmente, como o obtemos e para que.

Abolición do traballo asalariado e de a mercadoría!"

Todo para todas, xa!

Leer más...

Comunicado de Juan a proposito do secuestro de Carla e Iván (Chile)

Se fai pouco máis dunha semana faciámonos eco da noticia da detención de dous compañeiros chilenos, cando supostamene se dirixían a colocar un artefacto explosivo en solidariedade coa causa de Juan, Fredy e Marcelo (noticía neste mesmo blog aquí); agora reproducimos a carta de Juan Aliste (preso político e compañeiro sentimental dunha das detidas), en castelán, tal e como chegou ao noso correo:

A los nuestros indómitos de clase. Plasmo mi descontento-autocritica con bronca, donde el amor y la piel son incondicionales. Mas la fuerza para señalar que lo ocurrido, hay que fijarlo en la retina del aprendizaje, donde más que cubrirnos con las brisas del temor-miedo, dancemos con sigilo y precaución, con los ritmos de un ataque salvaje y fértil variado en sus colores-formas, saboteando la paz de los ricos, desenmascarando su espectáculo de cotidianeidad burguesa.

Dejamos de ser espectadores de nuestras propias miserias, la piel se cubre de solidaridad, las razones sobran y el momento de subvertir siempre lo ha sido. El trago amargo de que compañerxslindxs estén en prisión como rehenes, no se queda en el dolor, se transforma en ira-fortaleza, en intensión-deseo de reafirmarnos en el aporte, en la batalla cotidiana en la lucha anticarcelaria. Realidades concretas de resistencia y combate entre otras, contra la maquinaria estado cárceles-capital.

Escrito lo anterior, la atención presente debe ubicarse en multiplicar la solidaridad con Carla e Iván, así como con todos los presos de la guerra social. La memoria es la munición que carga el arma de la solidaridad, no somos espectadores de nuestras vidas, decidimos sobre ellas. El odio de los poderosos se refleja en represión constante, mas el amor, la complicidad de vida y el respeto de todos quienes luchen en pos de la revolución social y la destrucción de todo cuanto nos oprime, es nuestro oxigeno.

Fuerza amada mujer, fuerza querido Iván.
¡Mientras exista miseria habrá rebelión!
¡Abre los ojos es tiempo de luchar!
¡Por la destruxion de la sociedad karcelaria!
¡Solo la lucha nos hace libres!

Juan Aliste Vega
Prisionero Subversivo.-
23 de abril 2012 Cárcel de alta seguridad. Stgo-Chile.


Blog de apoio: "Freddy, Marcelo y Juan a la calle" aquí.
Leer más...

24 abr 2012

Sementando para o 1º de Maio - "O Trabalho Dignifica"

Alguém nos comentários da 1ª notícia sobre a sementeira para o 1º de maio pediu-nos que "estaría bonito ver polo blogue antes do 1 de maio algun texto contra o traballo, por iso de que ides de acratas e tal...." Como primeiro passo a esta petiçom, nom imos publicar nengum texto de momento, mas sim este vídeo do "genial" Pepe Rubianes (em memoriam): Leer más...

Charla "Transxénicos sementan morte" máis concerto (Compostela)

Aquí tedes este cartaz chegado ao noso correo:
O vindeiro mércores 2 de maio, no centro social okupado "Casa do vento" de Compostela (rueiro de figueiriñas nº15), charla as 17:00h "Transxénicos sementan morte". "Son un grave risco para a bioidiversidade e teñen efectos nocivos sobre os ecosistemas. Supoñen un aumento do uso de tóxicos, contaminación xenética do chan...".

 As 20:00h, no mesmo lugar, concerto de:
 -BATAÄLLA (Krust&Roll salvaxe dende Salamanca)
-LÖKHUL (Hard Core dende Salamanca)
 -HIJAS DE RIVIERA (Punk Rock&Rooll bastante enfermo desde Compostela)

 Tamén Ceador Vegano.
 Blog da Casa do Vento aquí Leer más...

23 abr 2012

Carta dende o centro de exterminio de Teixeiro.


Salud y anarkía compañer@s, (…), soy un recluso del centro de exterminio de Teixeiro,(…).

El motivo de esta carta es que el jueves día 12 yo sufrí una caída en la celda y me rompí una costilla, aguanté el dolor hasta el sábado a las 9 de la mañana, momento en que solicité asistencia médica, los funcionarios me la denegaron tratándome con total desprecio, me dirigí a un jefe de servicios y me trató humillantemente diciéndome que soy un mentiroso y que esta lesión era de una pelea, entonces cogí una instancia y cursé una denuncia al juzgado de guardia de Betanzos por denegación de asistencia sanitaria, trato vejatorio y mal trato psicológico, al mismo tiempo llamé por teléfono a mi familia para que fueran a denunciar, pues bien a las 6 de la tarde me sacaron a enfermería (les vino la vista con la denuncia)y se confirmó que tenía una costilla fracturada, bajé de la celda con un cartel colgado en el cuello con la inscripción “carcel=tortura”, después de una discusión con los carceleros les entregué el cartel, posteriormente me dijeron que ahora que ya me llevaron a enfermería debería retirar la denuncia, llevan 2 días coaccionándome, incluso me dijeron “la denuncia ni siquiera va a salir del centro” , pero bueno, mi familia denunció desde la calle y se ve que les jodió bastante, me tubieron 9 horas con una costilla rota y solo me atendió un médico cuando vieron la denuncia.

(…)

Agradeceríamos apoyo desde la calle (aquí la represión es brutal) (…) quiero hacer hincapié en el acoso que estamos recibiendo por osar expresarnos y hacer una llamada a la solidaridad, os necesitamos, ahora más que nunca, soy consciente de que tendreis cosa más importantes, de las cosas que salen en la prensa, los recortes de Rajoy y eso, pero tener en cuenta que estamos desamparados, nadie sabe lo que pasa dentro de estos muros, y siendo sincero os digo que temo por mi vida y por la de mi compañero, aquí se tortura y asesina con total impunidad, bueno compañer@s (…)
Sin más, un abrazo de dos reclusos con ideología anti-autoritaria, salud y anakía.

ABAJO LOS MUROS DE LAS PRISIONES !!


Leer más...

Sementando para o 1º de Maio .- Discurso de Louis Lingg

Louis Lingg (1864-1887) foi um dos anarquistas julgados e sentenciados a morte polo caso de Haymarket, mas foi quem de fastidiar-lhes o teatrilho aos seus verdugos, dado que decidiu perecer pola sua conta antes que deixar-se matar por eles. Assim às 10 da manhá do dia antérior as ejecuçons o carcereiro que vigiava a Lingg viu-no acender um cigarro com umha bujia, e de seguido ouviu-se umha forte detonaçom e a sua cela encheu-se de fume. Lingg ficava tendido no cham, com a sua cabeça aberta por longas e anchas feridas e as carnes do seu pescoço levantadas, rota a mandíbula e o seu cráneo afurado. Ainda agonizava banhado no seu sangue. Depois de cinco horas de horriveis sofrementos, expirou. Suicidara-se com umha pequena cápsula dumha pulgada de longo cheia de fulminato de mercúrio. Um diminuto tubo cuberto com sebo, fácil de ocultar na palma da sua mao, dera-lhe a morte. Outros tubos semelhantes forom depois atopados na sua cela. Sem dúvida estavam destinados aos seus compas de prisiom. Nom poiderom aforcar-lhe, souvera burlar-se dos seus verdugos até com a morte!!

A seguir transcribimos para o seu conhecemnto e defussom parte do seu discurso diante do jurado que condenou-no a morte (Já se passarom mais de 125 anos de-lo, mas ao pensar de quem colou isto acá, apenas mudaram nada as coisas da "Justiza").

"Concededes-me, depois de condenar-me a morte a liberdade de pronunciar um derradeiro discurso.Aceito a vossa concesom, pero so para demostrar as injustizas, as calúnias e atropelhos de que se me fai vítima.

Acusades-me de assassino.Nom; nom é por um crime polo que nos condenades a morte; é por quanto aqui se dijo em todos os tons, é pola Anarquia; e dado que é polos nossos princípios polo que nos condenades, eu berro sem temor: Som anarquista!

Acusades-me de desprezar a lei e a orde. E que sinificam a lei e a orde? Os seus representantes som os polícias, e entre istos há muitos ladrons. Acá senta o Capitám Schaack. El confesou-me que o meu sombreiro e os meus livros desapareceram do seu gavinete, substraidos polos polícias. He ai os vossos defensores do direito de propriedade!

Mentras eu declaro francamente que som partidário dos procedementos de força para conquistar umha vida melhor para os meus companheiros e para mim, entanto afirmo que enfronte da violência brutal da polícia é necessário empregar a força bruta, vos tratades de aforcar a sete homes apelando à falsidade e ao perjúrio, comprando testemunhas e fabricando, em fim, um processo inícuo dende o princípio até o fim.

Acusades-me de delito de conspiraçom. E como é que se prova tal acusaçom? Pois declarando singelamente que a Asociaçom Internacional de Trabalhadores tem por objecto conspirar contra a lei e a orde. Eu pertenezo a essa Asociaçom, e disto se me acusa provavelmente. Magnífico! Nada há difícil para o génio dum fiscal!

Eu repito que som inimigo da orde actual, e repito também que combatirei-no com todas as minhas forças mentras aliente. Declaro outra vez franca e abertamente que som partidário dos méios de força. Digem-lhe ao Capitám Schaack, e ainda sostenho, que se vos empregades contra nos os vossos fusis e os vossos canhons, nos empregaremos contra vos a dinamita. Rides provavelmente, porque estades pensando: Já nom arrojarás mais bombas. Pois permitide-me que vos assegure que morro feliz, porque estou seguro de que os centos de operários a quem falei recordarám as minhas palavras, e quando tenhamos sido aforcados eles farám estoupar a bomba. Nesta esperança digo-vos: Desprezo-vos; desprezo a vossa orde."


Colado e traduzido por Edu, extraido do livro "Los Martires de Chicago" de Ricardo Mella
Leer más...

21 abr 2012

Recordatorio: Manifestación contra o centro de experimentación animal hoxe en Lugo

Reproducimos a seguinte convocatoria que chegou ao noso correo:

Dia do animal de laboratorio

Aproveitando esta data convocamos unha manifestacion o 21 de Abril na praza maior as 20h en contra do centro de experimentacion animal que queren abrir en Lugo.

Porque estamos en contra?

Porque hoxe en dia hai métodos mais éticos que torturar animais para calquer fin cientifico.
Nos laboratorios fanse prácticas horrendas a animais de pequeno e gran tamaño, sen esquecer que son confinados toda a sua corta vida. Hoxe contamos con grandes avances coma as realizadas en tubos de ensaio(in vitro), estudios clínicos e epidemiolóxicos, tecnoloxía computacional moderna, cultivos en células e tecidos (sanguíneas, texidos humanos, células da placenta, etc.), experimentos con microorganismos, a propia practica clinica, ...

Porque nestas datas de "tijeretazo" estamos mais preto da privatizacion dos servizos públicos, e isto tamén lle afectara a universidade...as fármaceuticas contrataran os servizos de este centro de experimentacion e pouco quedara pra que se fagan as donas e señoras da facultade.

Porque o 70% dos cartos proveñen dos Fondos Feder, adicados a reducir a diferenza entre as rexions de Europa e favorecer asi o desenvolvemento das zonas mais desfavorecidas. Fondos pra invertir en investigación e desenvolvemento tecnoloxico (IDT), sociedade da información, medio ambiente, prevención de riscos, turismo, cultura, transporte, enerxía, educación, infraestructuras sanitarias e sociais, axuda directa as inversions en pequenas e medianas empresas.

E si as univesidades de mais prestixio coma as de Harvard, Stanford o Columbia deixaron de facer os experimentos cos animais, ¿por que unha das mellores de Europa coma é a de veterinaria de Lugo decide implantala nas suas instalacions?, pois todo se traduce en cartos pra o sector privado...
A propia Directiva EU 86/609/EC, no seu artigo 7.2 di: “A experimentación animal non debe levarse a cabo se existe algún outro método científico razonable, satisfactorio e dispoñible de obter o máximo resultado, sen que interveña o uso animal”.

Convoca: Asamblea Anarquista de Lugo


Mais info:
asamblea-anarquista-lugo@googlegroups.com

noqueremoscentrodeexperimentacion.blogspot.com


Máis info sobre o centro de experimentación animal de Lugo neste blog aquí.

Leer más...

Palestras informativas en Ourense

Reproducimos a seguinte información chegada ao noso correo:

PALESTRAS INFORMATIVAS:

HISTORIA DO 1º DE MAIO E DO MOVEMENTO ANARQUISTA OBREIRO
Sábado 21 de abril ás 19:30 h
Poñente: Óscar Pestonit (sindicalista de CNT)
LUGAR: C.S.O. A Kasa Negra – Rúa Ponferrada nº 26 – Ourense
ORGANIZAN: CNT-Ourense e A Kasa Negra


A CRISE A DEBATE SOCIAL
Mércores 25 de abril ás 20:00 h
LUGAR: Praza San Martiño de Ourense
Palestra – Mesa Redonda
coa participación de representantes dos sindicatos:
Sindicato Labrego Galego (SLG)
Confederación Nacional del Trabajo (CNT)
Confederación General de Trabajadorxs (CGT) e
Central Unitaria de Traballadorxs(CUT)
ORGANIZA: Centro de Revolta Cultural A Zalenvá

Kolectivo Trapo Negro

Blog do Kolectivo Trapo Negro aquí.
Blog do C.S.O.A. A Kasa Negra aquí.

Leer más...

20 abr 2012

[Porto] Ontem tivo lugar o despejo da Es.Col.A da Fontinha

Ontem foi o dia em que, com a intervenção de grande força policial, a mando da câmara municipal do Porto, tivo lugar o despejo desta escola popular e depois o recheio do Es.Col.A foi destruído e o edifício emparedado.

Convidamos a saber mais desta Es.Col.A vissitando a sua web e mais Indymedia Portugal, mas hoje queremos colar aqui este escrito autoria de Carlos Muralha que recolhemos do Indy Portugal:

Hoje fechei uma escola

- Querida, cheguei a casa :)
- olá querido, então que tal o teu dia?
- foi um bocadito stressante mas prendemos mais uns criminosos.
- ah, que bom querido, sempre a tornar as ruas mais seguras :)
- papá, papá, chegaste :D
... - olá pequerrucha, então que tal a tua escola?
- foi boa papá :) e o teu trabalho?
- foi óptimo, hoje fechei uma escola.
- fechaste uma escola papá? então mas porquê papá? Eles faziam mal aos meninos?
- não, mas eram criminosos, invadiram uma escola.
- invadiram e estragaram a escola? E os meninos que andavam lá?
- não andavam lá meninos nenhuns, a escola estava abandonada há anos.
- ah sim? Então se estava abandonada eles invadiram para quê?
- eles invadiram para a colocarem novamente a funcionar, mas como é proibido, são criminosos.
- mas eles colocaram a escola a funcionar? É proibido colocar a escola novamente a funcionar? Porquê papá?
- não sei filha, é proibido. Eles recuperaram a escola, pintaram-na toda mas como não é deles não podem fazer isso.
- mas a escola não estava abandonada? Devia estar a estragar-se e eles foram arranjá-la para darem lá aulas?
- sim filha, foi isso. Mas não podiam fazê-lo. São criminosos por isso.
- mas agora os meninos estavam a ter aulas na escola que os criminosos invadiram para colocar a funcionar porque estava abandonada?
- sim, os meninos e os idosos agora tinham lá aulas, a escola estava a funcionar ilegalmente há um ano, e hoje prendi os gajos responsáveis. E parti-lhes os brinquedos as bicicletas e os computadores.
- papá, estás a dizer que partiste os brinquedos, as bicicletas e os computadores que os meninos usavam na escola? E prendeste os professores? Mas porque fizeste isso papá? Eles estavam a roubar o dinheiro dos meninos e das pessoas?
- não filha, a escola era gratuita, os meninos iam para lá sem pagar nada mas isso é ilegal, não pode ser.
- mas papá, então há escolas onde oa meninos não pagam? Mas tu estás sempre a queixar-te que a nossa escola é muito cara e afinal há uma escola gratuita? Eu quero ir para lá papá! Assim nós temos mais dinheiro para a comida.
- oh querida. Não podes! Eu fechei a escola por isso já não podes ir para lá.
Leer más...

Prosegue a repressom contra participantes na Greve Geral

Dois operativos policiais ontem em Catalunya e Nafarroa deixam, de momento, um saldo de 20 novas pessoas detidas.

Assim segundo informa Ateak Ireki, ontem de manhã na cidade de Iruñea a polícia nacional efectuou catorce detençons, 7 delas minores de idade, acusadas de desordes públicos na jornada da greve geral. Além destas detençons de ontem, no mesmo dia da greve foram detidos 14 pessoas em Nafarroa, dois delas, militantes de LAB, acusados de lançar pintura à CEN forom julgados ontem mesmo, e na semana passada outros dous moços forom detidos em Lizarra. Polo tanto, estamos a falar de 30 pessoas detidas em Nafarroa dende o 29M.

Assimesmo em Catalunya, tal como informa La Directa, também forom detidas ontem pola manhã um mínimo de seis pessoas, quatro delas em Barcelona, a quem os Mossos d´Esquadra relaçonam com destroços na sede da Starbucks e do Corte Inglés da Ronda de Sant Pere durante a tarde do dia da greve e outras duas em Tarragona a quem acusam de destroços na sede do PP nesta cidade e de agredir a um Mosso.

Há que lembrar que ainda ficam tres pessoas detidas em “Carcelona” polas acusaçons da polícia ao respeito dos feitos sucedidos o dia da greve, quando foram detidas 79 pessoas em toda Catalunya.

Para hoje mesmo está convocada umha manifa em Iruñea para protestar por estas detençons e durante a fim de semana há várias convocadas em Catalunya, além da já prevista para o domingo em Barcelona para exiger a liberdade das presas.
Leer más...