“Marea Atlántica” ou o nauseabundo rastro de Podemos

Xa tardaban: á exitosa aventura electoral do trepa ególatra de Pablo Iglesias con Podemos, o partiducho á súa medida montado co auspicio dunha panda de borregos post-quincemeiros, xa lle empezan a saír clónicos emuladores. E en A Coruña, falta de imaxinación pero non de oportunistas prestos a subirse ao carro, faltoulles tempo de pergeñar unha revisión local e chusqueira de pseudo-partido político buenrrolleiro a imaxe e semellanza de Podemos.

Representantes de "Marea Atlántica" lendo o manifesto

"Marea Atlántica" nace como unha especie de plataforma electoral, de índole municipal, coas supostas pretensións de "poñer as institucións ao servizo da xente", de "rescatar a democracia" do bipartidismo e de "rematar coas políticas ditadas polas elites e o poder económico". Calquera mente minimamente lúcida que supere, aínda por pouco, os dous dedos de frente sabe perfectamente que xamais se poderá acabar co poder establecido a través das institucións creadas por ese mesmo poder establecido.

Xamais na historia se conseguiu nada nin sequera remotamente parecido (e as escasas veces nas que se estivo preto de intentalo a institución militar cumpriu á perfección a función para a que en última instancia foi creada). O estreito márgen que o sistema concede aos xestores municipais, encorsetado por cen mil leis que apuntalan a propiedade, a desigualdade, a inxustiza social e o libre comercio, impedirían calquer intento de cambiar, máis alá da mera cosmética, o estado das cousas. E iso no suposto caso de que alguén estivese de verdade interesado en cambiar algo. Pois moito me temo que a prosaica realidade é que tras desta plataforma se esconden os catro trepillas de sempre tentando meter a patita nas institucións pola porta de atrás e disfrazados de
"marea cidadá". E todo, como non, co beneplácito idiota de moito parvo benintencionado.

Pese a que as propostas desta "iniciativa", polo menos no plano teórico, beben de fontes máis ou menos autoxestionarias, con propostas como o traspaso aos barrios das decisións do concello, a prosaica realidade mil veces demostrounos que estas promesas non son máis que fuegos de artificio. Pese ás posibles boas intencións dalgún dos seus promotores, o que se esconde tras deste tipo de propostas non é outra cousas que o aupamiento ao poder dalgúns trepillas locais, prestos a substituír as rancias caras da política institucional polas súas propias. Jetas menos coñecidas, pero igual de duras que as dos seus competidores. Á fin e ao cabo non é outra cousa que o necesario lavado de cara que o sistema precisa para manter incolumne o "estatus quo". As reformas que ao cabo non fan se non renovar o sistema só serven para conxurar a revolución.

É esclarecedor o feito de que, pese a que desde "Marea Atlántica" manifestan que o seu proceso "ten que saír da cidadanía, non desde organizacións políticas", rápidamente todos os partidos políticos á esquerda do PSOE apresuráronse en aplaudir a iniciativa e en pasear aos seus capitostes municipais polos actos da formación recen nacida. Cousa que, dito sexa de paso, non pareceu molestar no máis mínimo aos promotores da mesma. Á fin e ao cabo aquí do que se trata é de entrar en política pola vía rápida, e non pasará moito tempo antes de que as caras máis visibles dos que agora van de ciudadanistas autoxestionarios adornen os cartaces electorais de partidos máis serios... e con máis posibilidades de ascenso. E se non tempo ao tempo.

Pois así é, por todo o territorio do estado mil supostas iniciativas de "revolución democrática" configúranse a fume de carozo para subirse ao carro da nova post-modernidad democrática. Trepas de todo pelaxe, amparados por cándidos pardillos que de verdade se creen toda esta patraña, empezan a debuxar o novo panorama de regeneración democrática, atraídos polo cheiro do cadáver en descomposición da esquerda tradicional. O sistema necesita refundarse a si mesmo para que todo siga igual. Un novo bipartidismo co PP e o PSOE por unha banda, aliados nunha mesma coalición, e outro partido simpático e buenrrolleiro, aínda por configurar, do outro lado da ecuación. Os aspirantes a politicuchos e mangantes do futuro lánzanse en mandada ao ruedo, non sexa que non saian na foto. Desgraciadamene, dado o aborregamiento social e a falta de visión do común do cidadán, ata lles sairá ben a cousa. A nós, evidentemente, sempre nos terán en fronte.

Ovejo Añejo para Abordaxe.
Leer más...

Videocomunicado: Manifestación contra a represión (A Coruña)

Aquí deixamos o video promocional da manifestación antirrepresiva que, baixo o lema "Reprimennos a nos para asustarte a ti", percorrerá as rúas da Coruña o vindeiro sábado (saída ás 20:00h da praza de María Pita). Máis información nestas outras entradas deste bolg -AQUÍ- e -AQUÍ-. A manifestación organízase dende a Plataforma contra a Represión, conformada por un gran número de colectivos e individualidades coruñesas e xurdida nun primeiro momento en apoio a septuaxenaria Pepita Seoane, absurdamente procesada pola Audiencia Nacional por un suposto delito de xustificación do terrorismo.

Con este acto preténdese protestar pola escalada represiva coa que o goberno pretende acalar calquera conato de rebeldía; Xa sexa a base de sancións administrativas, de xuízos penais, de abusos policiais ou mediante os seus tribunais de excepción e as súas lexislacións desproporcionadas.

O video recollémolo de Galiza Contrainfo.
Leer más...

Nunca antes unhas simples pintadas cundiron tanto

Hai pouco máis dunha semana o concello da Coruña aprazou durante dous días a inauguración do recén construído paseo do Parrote, supostamente por "atrasos de ultima hora motivados polas chuvias". Pois ben, vimos de saber de fontes anónimas próximas á realización das obras que toda esta explicación oficial non sería se non unha patraña urdida para ocultar o verdadeiro motivo do atraso: a limpeza dunhas pintadas aparecidas nas paredes do paseo alusivas á operación "Pokemon" (na que se atopan "pringados" varios cargos públicos coruñeses), á corrupción e á dilapidación do diñeiro público.

Segundo constatamos por informadores da máxima solvencia, este sería o verdadeiro motivo de que a pomposa inauguración, á que ata invitaron ao alcalde de Miami, se vise posposta durante máis de corentaeoito horas. Ao parecer as devanditas pintadas foron borradas completamente, facendo desaparecer calquera leve vestixio destas, polo que non puidemos saber o seu contido exacto. Aínda que, como xa dixemos antes, aludían á corrupción e á dilapidación dos cartos municipais.

Quizais todo isto explique por que a policía local prohibiu escasos días máis tarde o mercadiño de Monte Alto, que durante os últimos anos só se cancelou en tres ocasións e sempre en represalia por protestas e manifestacións. Nesta ocasión a persecución chegou a tal extremo que non só non lles deixaron montar os postos no seu lugar habitual se non que os perseguiron ata o Campo dá Leña, onde se celebraban os actos do orgullo gay, para impedirlles tamén alí realizar a "perigosa" actividade do intercambio de obxectos á marxe do diñeiro. Por que ante unhas anónimas pintadas contra a corrupción deciden tomala contra o "mercado de troco" de Monte Alto? Difícile incógnita da vida que só dende un concello de déspotas corruptos saberían respostar.

O que está claro é que poucas veces unhas simples pintadas tocaron tanto os narices.

Baseado en fontes anónimas. Pikachu Rañolas para Abordaxe
Leer más...

Máis sancionados nas protestas contra o desaloxo do C.S.O Palavea

Se xa informamos hai uns días da imposición de seis multas de 300 euros por participar nunha concentración o día 17 de marzo diante do Centro Social Okupado de Palavea (AQUÍ neste mesmo blog), agora, aparte de engadir dous novos sancionados a ese asunto, comezan a chegar multas pola manifestación de repulsa polo desaloxo acontecida duas semanas máis tarde, o 29 dese mesmo mes.

Concretamente, e polo de agora, unha de 450 euros por supostamente ser "identificado como el máximo dirigente de la manifestación puesto que las demás personas estubieron esperando sin desplegar pancartas ni entonar cánticos hasta su llegada. Además era el que dirigía la manifestación para indicar el recorrido, las paradas y las consignas, encontrándose detrás de la pancarta principal".

Ademais de inventar xerarquías okupas e liderazgos inverosímiles, os nosos queridos e entrañables represores continúan co seu novo costume de sancionar o persoal sen que medie identificación previa, así sen máis, porque o digo eu. E máis aínda tendo en conta que os que sostiñan a pancarta ían encapuchados.

É precisamente por todo este aluvión de sancións e denuncias penais contra calquera que proteste que en A Coruña se está a preparar unha manifestación contra a represión para o próximo sábado día 12 ás 20:00h na praza de María Pita. Levará por lema " Repreimennos a nós para asustarte a tí", recuperando o reclamo e o espírito dunha campaña celebrada hai un ano por idénticos motivos. Está auspiciada pola "Plataforma contra a represión", creada para dar resposta á persecución contra Pepita Seoane. A protesta pretende xuntar a todos as persoas e colectivos que sofren a escalada na persecución da protesta social, cada quen coas súas respectivas pancartas e motivacións, para visibilizar o aumento exponencial da represión contra a disidencia; cristalizado de forma especial na chamada "burorrepresión": o castigo por medio de sancións administrativas de calquera forma de protesta para atacar o peto dos refractarios de forma aséptica e pouco visible para o conxunto da poboación.

Daremos máis información da manifestación no sucesivo.

C.R.
Leer más...

Reflexións en torno ao C.S.O. Palavea: análise e autocritica dun proceso de okupación

Foi necesario que pasase certo tempo dende o recente desaloxo desta okupa coruñesa para que, unha vez dixerido e asentado o seu triste e desalentador percorrido cara ó cadalso, me decidise a escribir sobre este doloroso episodio. E ao falar de tristura e desilusión non me estou a referir á que emana do desaloxo en si, algo consubstancial ao proceso de okupación e asumido dun xeito ou outro dende o inicio mesmo do proxecto, se non máis ben á situación interna na que se produciu ese suceso e ao escaso apoio social que soubo suscitar.

Agora imponse unha reflexión (ou varias) que saiban analizar os acertos e, moito máis importante, os erros, e traducilos en ferramentas eficaces para proxectos presentes e futuros. E non hai mellor forma de comezar unha análise que volvendo ao comezo e recapitular a historia desta okupa dende o principio.

Os primeiros pasos que acabarían desembocando no Centro Social Okupado de Palavea déronse antes mesmo do desaloxo da súa predecesora, A Casa dás Atochas. Nos meses previos ao abrupto final que especuladores, xuíces e policías lle prepararon a esta mítica okupa coruñesa xa iniciárase por parte dalgúns activistas desta, xunto con membros do Centro Social A Treu, un proceso asembleario encamiñado á liberación dun novo espazo social okupado na Coruña. A este proceso sumáronse numerosas persoas interesadas que non participaran demasiado activamente en ningún destes dous Centros Sociais pero igualmente aguilloados polas ganas de cambiar o mundo.

Unha vez desaloxada A Casa dás Atochas intensifícase a busca de espazos, cristalizando en tres asaltos a inmobles entre os meses de abril e xullo que separan unha okupa da súa sucesora. Algún destes intentos foi frustrado pola policía, previamente alertada das manobras okupas, o que motivou un aumento da seguridade asemblearia, e outros foron descartados polxs propixs asaltantes. Pero o cuarto intento, o do convento das Oblatas del Santísimo Redentor de Palavea, conseguiu á fin satisfacer as esperanzas dos insumisos usurpadores.


O inmoble, que fora propiedade do futbolista Valeri Karpin na súa desastrosa reconversión a especulador urbanístico, acababa de pasar ás mans de Nova Galicia Banco debido ao vencemento da hipoteca. Tan suculento momento non podía ser desaproveitado polo noso grupo de libertarios usurpadores, e así foi como se decidiu o asalto deste impresionante terreo de 7500 metros cadrados con máis de 3500 edificados. Grande erro, como o tempo amosaría, posto que o mantemento que esixe semellante infraestrutura se revelou como desmesurado para o reducido continxente de okupas provincianxs. Malia que naquel momento se decidiu tamaña aventura en previsión dun importante crecemento da conflitividade social, estimación realizada á calor da proximidade do 15 M, a prosaica realidade pronto revelaría que tanta okupa se lle viña grande a unha cidade como A Coruña. E máis aínda tendo en conta que se atopaba moi afastada do centro urbano.

Con todo, o labor de acondicionamento do centro social e a oferta de programación acometéronse con alegría e entusiasmo polo crecente grupo de militantes que se achegaron a traballar o espazo. Tendo en conta que a entrada se realizou a finais de xullo, cando a cousa da militancia adoita estar máis parada e adormecida polas calores estivais, non se pode negar que tivo un prometedor comezo. Pero pronto volveron os erros: o grupo promotor, moito máis novo que o que no seu día asaltara a "Casa dás Atochas", non soubo asumir a moita da xente que se achegaba ao proxecto, imbuído quizais de actitudes autorreferenciais, posturas prepotentes e estéticas antisociais.

Visto agora, co distanciamento de varios anos e á luz dos posteriores acontecementos, eu diría que a okupa foi excesivamente estrita á hora de marcar os seus mínimos. O exceso de coherencia tiña a súa razón de ser, xa dixemos antes que o desembarco se produciu pouco despois do 15 M, e ante a inconcreción teórica e o reformismo galopante que caracterizaron aqueles tempos do buenrollismo indignado non é de estrañar que a okupa quixese marcar a diferenza cunha base ideolóxica ostensiblemente radical. Non obstante 7500 metros cadrados son demasiados para enchelos exclusivamente co traballo dxs máis concienciados. A pureza ideolóxica lévase mal coa necesidade de incluír xente no proxecto. Quizais unha okupa máis pequena tería funcionado perfectamente como un espazo fortemente politizado e ideoloxizado, pero alí o que facía falta era xente, proxectos e iniciativas que enchesen o inmenso baleiro dun convento abandonado.

Pero desgranemos aqueles mínimos para ilustrar mellor o exposto:
O primeiro, e o que quizais máis guerra deu, foi o do anticapitalismo. A súa tradución directa no espazo da casa era a prohibición de efectuar actividades lucrativas dentro do recinto. Todo traballo alí desempeñado debía ser voluntario. Entendíase que se os camareiros dos concertos traballaban gratis, se o electricista que ocasionalmente viña dende Ferrol para axudar o facía gratis e se os traballos de acondicionamento e limpeza se facían desinteresadamente, non tiña ningún sentido pagar máis alá dos gastos aos que daban talleres, ofrecían concertos ou realizaban obras de teatro. Evidentemente os concertos por unha causa solidaria, excepción a esta regra, levábanse todo o beneficio da entrada e da barra integramente para o colectivo que os organizara. Este mínimo, que tomado de forma orientativa sería bastante parecido ao que xa tivera no seu día a "Casa dás Atochas", aplicado de xeito tallante, estrito e ata as súas últimas consecuencias rematou por xerar multitude de problemas.

Por unha banda os grupos da urbe, especialmente os da escena Krust que tanto partido sacáranlle á anterior okupa, encaixaron mal o asunto; convencidos de que eles tamén tiñan os seus gastos de aluguer de locais e de material, e que a ver por que non ían poder cobrar igual que o facían en garitos e discotecas. Detrás da súa postura, todo hai que dicilo, escondíanse desavenencias forxadas á calor do desaloxo da okupa predecesora.

Pero se a cousa xa estaba calentita polo tema da entrada dos concertos, o asunto das distris e dos parches acabou por rematalo. Á calor do mínimo do anticapitalismo, e tomando de forma estrita o temita do ánimo de lucro, impediuse que as distris de música que non tivesen fins políticos, así como xs vendedorxs de parches e pulseiras, puxesen as súas mesas dentro da sala de concertos. Todo isto, unido á actitude chulesca e autorreferencial dalgún impresentable membro da asemblea, xerou un auténtico boicot por parte dun amplo sector de músicos coruñeses.

O mínimo do anticapitalismo tamén xerou problemas no relativo á horta da casa, pois non se permitiu que xente externa ao proxecto viñesen a traballar en hortas para o seu beneficio particular e só plantáronse hortalizas para o consumo dos comedores da casa. Tampouco se permitiu que xs que tatuaran no taller de tatuaxes do Centro Social se embolsasen beneficio ningún e acordouse que todo o recadado debía redundar no propio taller ou destinarse á causa anticarceraria. Isto tamén xeraría agrias polémicas e, finalmente, graves problemas no seo da asemblea.

Agora, visto todo en lontananza, non é que pense que este mínimo este mal en si mesmo, todo o contrario. Pero nun espazo tan grande, e á luz do sucedido, o seres extremadamente coherentes na súa aplicación só levou ao illamento da asemblea e ao rexeitamento de gran parte do ambiente alternativo da cidade que, xa fose por incomprensión ou por contumaz estulticia, non estaba preparado para semellante compromiso.

Outro tema que suscitou o rexeitamento da aburguesada poboación coruñesa foi o mínimo do veganismo. Outra vez encontrámonos ante outro principio que tamén asumira no seu día a Casa dás Atochas pero que, aplicado na súa forma estrita, serviu como “arma arrojadiza” en mans dos detractores da okupa. Mentres nas Atochas se entendía que o Centro Social só produciría comida vegana, sen meterse nos bocadillos que a xente puidese traer de casa, en Palavea restrinxiuse a entrada a calquera produto de orixe animal, prohibindo tallantemente que calquera anaco de queixo (por exemplo) invadise o espazo aéreo da okupa. Esta interpretación do mínimo do veganismo non só trouxo problemas para coa xente de fóra, se non que foi o detonante de graves enfrontamentos dentro da propia asemblea que desembocarían nunha polarización das posturas. Finalmente algúns dos detractores do veganismo remataron por asumir posicións aberrantes de defensa do carnivorismo, intencionadamente ofensivas e absolutamente impresentables nun espazo supostamente liberado.

O mínimo da autonomía, aínda que en menor medida, tamén trouxo certas tensións. A hostilidade da casa cara a institucións, partidos e sindicatos fixo que se cuestionase, por poñer un exemplo, se a C.N.T. podía ou non pedir o espazo para realizar actividades. A polémica reabriríase máis tarde co 15 M, os Riazor Blues, a C.G.T. ou con charlas de membros do Sindicato Labrego ou da C.U.T. Evidentemente todo isto non axudou a caer máis simpáticos.

Estas interpretacións sempre restritivas dos mínimos cos que se dotara a casa, unidas ás xa mencionadas actitudes autorreferenciales e de tendencia ao gueto, illaron en certa medida a okupa do seu público potencial. A isto habería que sumarlle a distancia da cidade, pois de estar situada no centro outro galo teríalle cantado.

Hai que dicir tamén que, ao ano e pico de percorrido do Centro Social, todos estes mínimos se suavizaron bastante nunha asemblea participativa á que se invitou a gran parte dos Movementos Sociais da cidade. Con grande asistencia de xente, vidos dende moitos colectivos distintos, a reunión serviu para relaxar bastante a firmeza dos mencionados mínimos, así como para mellorar en boa medida a imaxe da okupa. Malia que nesta asemblea se escoitaron moitas voces distintas e se asumiron moitos compromisos de futura colaboración con outros grupos e proxectos, pasado o día pasou a romería, e a casa voltou ao seu ostracismo habitual. Repito que a distancia física do centro da cidade probablemente foi, por riba de todo, o peor inimigo das actividades sociais da okupa… unido a desidia preguiceira e hedonista do ambente “alternativo” coruñés, que non soubo ver nin apreciar as inmensas posibilidades do que tiña diante.

Malia todo, o Centro Social acabou contando cun colectivo veciñal que tiña un local nas súas instalacións, outro espazo destinado como taller da "Masa crítica", un cuarto de xogos infantís xestionado por un grupo de nais e pais con ideas alternativas sobre educación, un ximnasio, un "Hack-lab", unha rampla de Skate fabricada e xestionada por patinadorxs locais, unha biblioteca, un taller de artes, outro de tatuaxes, de serigrafía... tamén realizou infinidade de cursos e talleres (ioga, guitarra, inglés, artes marciais...), charlas e actividades así como serviu de sede a eventos de considerable importancia como un Tatoo Circus, un Hack-meeting, unhas Xornadas Feministas ou varios Encontros Anarquistas.

Pero o que quizais máis dano fixo á dinámica da propia okupa foi a convivencia. Se no proxecto político se cometeron erros, o proxecto vivencial, chamémoslle "a comuna", foi un auténtico fracaso.

Todo empezou aos poucos meses do comezo. O espazo era demasiado xigantesco como para que non vivise ninguén nel. Tería sido practicamente imposible xestionar a limpeza e o acondicionamento sen xente asentada de forma permanente nas instalacións, así que se acordou habilitar un espazo como vivenda. A asemblea era vagamente consciente dos problemas aparellados á convivencia dunha vivenda cun Centro Social, polo que decidiu dotarse de certas normas que axudasen a concilialas. Decidiuse que era obrigatorio que os que viviran na okupa pasasen sempre polas asembleas, que estas tiñan sempre a última palabra nun posible conflito, que para vivir na casa había que levar polo menos tres meses traballando nela e que os residentes tiñan certas obrigas con respecto á limpeza e ás quendas de porta. Na práctica cada unha desas normas foi quebrantada nun momento ou outro.

Un grupo de entorno a unha decena de persoas inauguraron entón a vivenda da okupa. Non pasaron moitos meses antes de que as relacións persoais entre varixs delxs se tornasen irreconciliables. Se xa é difícil a convivencia nun piso compartido por tres ou catro persoas, nunha inmensa mansión na que viven máis de dez e que ademais funciona como Centro Social a cousa pode tomar tintes esperpénticos. Apenas pasara un ano do comezo da okupación e xa un par de persoas, asqueadas da convivencia, abandonaron para sempre o proxecto. Evidentemente as desavenencias que empezan polo persoal rematan por contaxiarse ao eido político, o que arrastrou que outras persoas amigas daquelas rematasen tamén por distanciarse da asemblea.

Se xa é doado que xurdan sentimentos de apropiación de espazo nun Centro Social sen vivenda, nun no que hai xente metida nel de forma permanente poden raiar no obsesivo. A diferenza entre o traballo efectivo realizado polos que habitaban a casa con respecto ao resto de xente da asemblea comezou a xerar resentimentos e actitudes xerarquizantes; pois ás veces faise difícil diferenciar o traballo realizado cara ao Centro Social do traballo que un realiza na súa vivenda particular (que neste caso é tamén o Centro Social).

Pero o peor aínda agardaba por chegar. Varias persoas, todas de fóra de Coruña, con problemas de índole económica, que non podían (ou non querían) acceder a un aluguer, pediron permiso para quedar pretendendo interese no proxecto. Movidxs por un sentimento solidario e confundidxs no relativo ao respecto que suscitaban os mínimos acordados e a política do Centro Social, algúns membros da asemblea remataron por avalar xs recén chegadxs. Non se pode negar que estas persoas pagaron con traballo a súa permanencia na casa, non obstante iniciaron case dende o primeiro momento unha erosión constante do proxecto político acordado ata entón, cunha hostilidade manifesta cara ao mínimo do veganismo, cara ao anarquismo nalgún caso concreto e cara a calquera indicio de acción social na rúa que puidese supoñerlles algún problema legal. Recordamos que a actitude hostil cara ao veganismo viña motivada por un comezo quizais bastante impositivo no relativo a esta cuestión, non obstante a reacción suscitada e o grao de resentimento acadado foron de todo punto inxustificables.

Os problemas no seo da asemblea enconaronse e polarizaronse de forma significativa e, evidentemente, xs que vivían dentro da okupa remataron por levarse o gato á auga. Cando as discusións chegan a tal punto que cada un marcha para a súa casa, x que vive no centro social, ao non ter outro sitio onde ir, acaba apoderándose do proxecto. Xs que non vivían na okupa, curiosamente xs que estaban dende o principio, remataron por distanciarse ao volverse insoportable a convivencia. Xs que vivían nela, como á fin e ao cabo era a súa casa, quedaron na okupa pola posición de superioridade que confire a maior apropiación efectiva do espazo.

Con todo, a asemblea, moi minguada, continuaba funcionando con algunhas persoas que se mantiñan dende o inicio intentando mediar no conflito convivencial. Pero a cociña da vivenda converteuse de facto nunha asemblea paralela en si mesma. Facendo dos problemas de convivencia problemas políticos e das desavenencias persoais conflitos ideolóxicos irreconciliables.

Quizais sexa importante, neste momento concreto da historia, chamar a atención sobre o feito de que moita da xente que iniciara o proxecto, ante o agravamento de problemas tanto de índole convivencial coma políticos (por exemplo o mencionado veganismo), optaron por distanciarse da asemblea. Isto, evidentemente, facilitou ao outro sector a apropiación total do espazo. Se ti te distancias porque hai cousas que non te gustan, o normal non será que cando volvas a xente cambiara de ideas ou actitude, se non máis ben todo o contrario.

Cando empezou a aproximarse o momento do desaloxo todos os conflitos internos en estado latente estouparon con estrépito. O edificio comprárono a Nova Galicia Banco uns empresarixs que o querían converter nun asilo de anciáns. Cando un ano antes do desaloxo viñeron a ofrecer grandes sumas de diñeiro para que os okupas o abandonasen pacificamente, todxs xs membros da asemblea estiveron de acordo en que a única opción aceptable era a resistencia. Non obstante, cando esgotada a vía xudicial xa non quedaba máis remedio que pasar á desobediencia, moitos daquelxs que chegaran ao proxecto unha vez este xa estaba consolidado en busca dun lugar para vivir empezaron a dicir que o mellor era marchar sen máis e polas boas. Os discursos radicais e insurreccionais dun ano atrás esfumáranselles para dar paso a continuas pegas a calquera acto de protesta que puidese carrexar identificacións policiais. Mentres que xs que levaban na okupa dende o principio eran unánimes na necesidade da resistencia, mesmo algúnxs que se distanciaran do proxecto volveron para defendelo, moitxs dxs que chegaran despois á vivenda eran partidarios de marchar sen máis. Recriminando mesmo ao resto que puxesen tanto interese na defensa do Centro Social no canto de preocuparse por atoparlles un sitio para vivir xs que quedaban na rúa.

A división interna facíase cada día máis insoportable, non obstante xs partidarixs de irse polas boas non o fixeron ata o último día en que podían permanecer na casa sen medo a enfrontarse ao desaloxo. Pero ese día, cando esgotados os recursos legais a policía podía presentarse no inmoble en calquera momento, sen que mediase outro acontecemento especial, os partidarios de marchar sen máis decidiron que non podían aturar por máis tempo á outra facción e desvinculáronse do proxecto. Moitxs delxs nin sequera participaron das xornadas de despedida nin das manifestacións de protesta. Ante o medo a asumir as consecuencias represivas aparelladas á okupación que lles servira de vivenda, preferiron escenificar unha ruptura política que dera coartada á súa cómoda postura autocompracente e hedonista.

Noutro caso, aínda máis sangrante, descubriuse con gran desasosego asembleario que dúas persoas, que chegaran ao proxecto ao quedarse sen lugar onde vivir, levaban meses collendo diñeiro e material do taller de tatuaxes ás agachadas da asemblea. Coñecendo perfectamente as normas do taller, que non permitían embolsarse cantidade ningunha polas tatuaxes realizadas, unha destas persoas non só estivo cobrando as tatuaxes e quedándose el os cartos, se non que ademais gastou gran cantidade de material sen repoñelo e meteu tamén a man na conta xeral do taller ata deixala a cero. Estes dous ladróns impresentables, unha vez descubertos e obrigados a marchar da okupa, aínda tiveron a incrible desfachatez, nun alarde de esquizofrenia paranoide sen parangón, de facer senllas pintadas nas paredes do Centro Social que rezaban "Hipocritas" e "Pequeñoburgueses" (si, un destes tipos era un rancio e anacrónico stalinista, como podedes ver).

Evidentemente, esta penosa situación interna non axudou en absoluto a incrementar o apoio social do C.S.O. Palavea. Os potenciais aliados da okupa non ían defender a capa e espada un proxecto do que renegaban moitos dos seus integrantes. Se xa o Centro Social nunca contou co apoio suscitado polo seu predecesor, a violenta explosión das tensións internas que o atenazaban minguou o sentimento solidario ata a súa mínima expresión. Sumado isto ao pasotismo burgués natural dos coruñeses, contribuíu a un moi mediocre final para tan ambicioso proxecto.

O pequeno grupo que se mantivo nas asembleas unha vez cursada a orde de desaloxo, soportando á vez a carga da presión represiva e da situación interna, acometeu como puido a organización dunhas xornadas de despedida e dun calendario de mobilizacións; tamén deseñou unha estratexia de resistencia no espazo. O escaso apoio tanto ás xornadas como ás mobilizacións contribuíu aínda máis a desmoralizar xs resistentes, que tras un período longo de desgaste, decidiron suspender as permanencias nocturnas para manter unicamente as actividades realizadas durante o día como Centro Social.

Así foi como, cando chegaron xs madeiros, alí non se atopaba ninguén salvo unha señora recentemente desafiuzada da súa vivenda que, malia as advertencias da asemblea, preferiu quedarse alí antes que ir a vivir ao refuxio (onde finalmente rematou). O desmesurado dispositivo policial non atopou resistencia ningunha, e foi timidamente contestado por unha concentración esa mesma tarde que non chegou a reunir unha centena de persoas, e por unha manifestación a semana seguinte que apenas superaba esa cifra. Rodeada completamente por antidisturbios acorazados, ofreceu unha modesta resposta ao desmantelamento represivo dun Centro Social que durante tres anos constituíu unha alternativa anticapitalista e autónoma á gris monotonía postmoderna coruñesa.

Ao parecer, e segundo o recollido pola prensa comercial, poucas horas despois da manifestación que serviu de colofón a esta aventura usurpadora un grupo de encapuchadxs cruzaron e prenderon lume a varios contenedores e atacaron as cristaleiras de varias sucursais bancarias nunha das principais arterias comerciais da urbe.

Tanto as xornadas, como as manifestacións, coma o disturbio (se é que efectivamente se realizou por este motivo, xa que nunca foi reivindicado) foron algo así como da magnitude xusta para non ser un auténtico fracaso. O xusto para “manter o tipo”, por dicilo dalgunha forma, o mínimo imprescindible para que a cousa non fose un desastre. Triste final para un proxecto que deixa tras de si tres anos de rebeldía que, cos seus múltiples erros, tamén estiveron enchidos de innumerables acertos e de momentos inesquecibles.

Palavea tentou ser un proxecto máis combativo e coherente que Á Casa dás Atochas, tratou de afondar máis como alternativa integral a un sistema podre e liberticida que absorbe todos os resquicios das nosas vidas. Non obstante foi vítima da inmensa incapacidade que arrastramos para a convivencia en liberdade, para a comunicación e a empatía, así como da indiferenza supina dun entorno cego e xordo ante calquera iniciativa realmente transformadora.

A presente análise céntrase, para variar, nos conflitos, as disensións e os erros cometidos ao longo do proceso que constituíu o Centro Social Okupado de Palavea. Tamén houbo moitos acertos, moito traballo e moitos momentos para o recordo. Non obstante as virtudes da okupación son de todxs coñecidas nos nosos círculos militantes, e é nas partes escuras onde convén unha reflexiva análise da que poder extraer aprendizaxes e conclusións. Moitos dos problemas aquí expostos non son patrimonio exclusivo do C.S.O. Palavea, pódense atopar nunha morea de proxectos pasados, e sen dúbida aparecerán en moitos dos que agora existen e dos que están por vir. Reflexionar sobre eles antes de que sucedan, así como o feito de recoñecelos no momento en que se producen, pode axudar a atallalos, cada un saberá de que xeito (se é que existe algun bo), antes de que danen irreparablemente os nosos espazos e as loitas que dende eles tentamos promover.

Esta é unha visión subxectiva e persoal (como non podía ser doutra forma) dos tres anos de percorrido deste Centro Social Okupado coruñés. Aí queda como ferramenta para a reflexión e o debate sobre o mellor xeito de construír espazos liberados. Esperemos que os que veñan despois sexan capaces de facelo moito mellor… Sempre mellor.

Okupa, resiste e aprende!

El Abuelo Cebolleta
Leer más...

TOD@S CON PEPITA E CONTRA A REPRESIÓN!

Xa falamos neste blog, en varias ocasións (AQUÍ, AQUÍ e AQUÍ), do caso de Pepita Seoane: nai de tres fillos que padecereon a represión do estado pola súa vinculación ao entorno do PC(r) ou dos GRAPO, dous deles con longuisimas condeas e un, Paco, aínda no cárcere. Polas súas declaracións ante un medio comercial de (in)comunicación, nas que se negaba a pedir perdón as víctimas (coma se ela lle fixera nada a ninguén) está agora acusada de enaltecemento do terrorismo pola Audiencia Nacional; mentres os mass media a difaman con calificativos do calibre de "matriarca dos GRAPO".

Pois ben, na Coruña todxs coñecemos a Pepita, polo menos todxs aquelxs que nos movemos ou algunha vez nos movimos por ambientes contestatarios. Moitos de nós crecimos admirando o empuxe inquebrantable desta muller, presente en prácticamente todas as loitas xustas da cidade. Máis aló da ideoloxia que cada quén profesamos, pois a ela tampoco lle importou nunca esa diferencia a hora de apoiarnos axs demáis, todxs os rebeldes, refractarixs e antagonistas da Coruña, así como todxs aquelxs que aínda crean na solidariedade e na xustiza (a de verdade, non a prostituida polos tribunais), apoiarémos o vindeiro sábado 7 de Xuño, ás 20:00h na praza do Obelisco, a nosa compañeira e amiga Pepita, así como berraremos ben forte contra a represión.

O xoves 12, ás 9.00h e dende a praza de Monforte, acompañaremos a Pepita ata os xulgados a arropala e apoiala neste primeiro trance xudicial.

Todxs con Pepita!!

Todxs contra a represión!!!

C.R.

Máis info na páxina do Comité de Solidariedade AQUÍ.
Leer más...

Concentración feminista (A Coruña)

Recollemos de corunha.info a escasa información facilitada sobre unha concentración prevista para mañá venres 18 as 19h no Obelisco de A Coruña baixo o lema: Non queremos os teus piropos, queremos o teu respeto!
No cartaz, prácticamente a única información disponible, figuran como convocantes "Revolta", CEL e Acción Antifascista Corunha.

Leer más...

Concentración en solidariedade cos detidos do 22M (A Coruña)

Difundimos a convocatoria dunha concentración solidaria cos detidos do 22M prevista para o vindeiro xoves día 10, ás 20:00h, no Obelisco da Coruña. A iniciativa da protesta parte de diversos colectivos sociais da cidade e pretende respostar as novas detencións de activistas do venres pasado, no marco da operación "Puma 70", polos disturbios da Marcha da Dignidade do 22M.

Cabe sinalar que esta e a segunda concentración solidaria celebrada na cidade, pois o xoves 27 xa se realizara outra en solidariedade coa primeira tanda de detid@s. Como non informamos daquela volta, deixamos aquí unha foto:

Leer más...

Crónica da resposta ao desaloxo do CSO Palavea na Coruña

A falta dun comunicado da asamblea da okupa coruñesa (polo de agora) reproducimos, unha vez traducida do castelán, a seguinte crónica aparecida no blog anarquista "La Rebelión de las Palabras" (orixinal -Aquí) que fala da mani e máis dunhas sabotaxes sucedidas despois e recollidas pola prensa comercial. Deixamos tamén o video da manifestación realizado por Galiza Contrainfo (na súa páxina -Aquí):


O pasado sábado 29, ás 20:00 da tarde aproximadamente, tivo lugar a manifestación contra o desaloxo do CSO Palavea na Coruña, a cal partiu dende a céntrica praza do Obelisco para atravesar varias rúas ata a praza da leña, onde se disolveu finalmente a marcha, sen detencións e, que se saiba, sen identificadxs.

Cabe sinalar que a protesta estivo dende o comezo flanqueada por un forte dispositivo policial, que a encaixou creando cordóns polos catro costados, algo que non lles resultou difícil dado que o bloque manifestante contou cunha precaria asistencia, o que facilitou moito á madeira o executar a súa, por outro lado, habitual estratexia, sen que tivésemos oportunidade de desobedecelos ou de tratar de ir máis alá ou desenvolver unha dinámica máis combativa. Igualmente, cruzouse o centro entre berros de " Contra o Estado e contra o Capital, guerra, guerra, guerra social! ", " Violencia é non chegar a fin de mes! " o " Dez, cen, mil Centros Sociais! ".

Un tempo despois tras o termo da mani (que non se alongou demasiado), a iso das 22:30, segundo informaron algúns medios burgueses a nivel galego, algunxs anónimxs encapuchadxs cortaron o tráfico con colectores en chamas na tamén céntrica rúa de San Andrés, abrindo un bote de fume para aumentar a confusión e rompendo a marteladas varios cristais das sucursais que nesa rúa teñen as entidades bancarias NovaGalicia Banco e Bankinter, ademais de esnaquizar a pantalla do caixeiro automático deste último, que quedou totalmente inutilizable. Cando a policía chegou xunto aos bombeiros, alertada por varixs ciudadanxs chivatxs (que ademais, terían querido xogar aos heroes, saíndo elxs mesmxs tras dxs incontroladxs), xs descoñecidxs incendiarixs desapareceran, sen que por agora se teñan noticias de detencións nin episodios represivos ao respecto.

Non desaloxarán as nosas conciencias! Todo continúa!
Leer más...

Manifestación de protesta contra o desaloxo do C.S.O. Palavea (A Coruña)

Deixamos aquí, a petición da asamblea do xa desaloxado C.S.O. Palavea, o cartaz da manifestación en repulsa do desaloxo e en defensa dos espazos liberados prevista para o vindeiro sábado 29 ás 20:00h no Obelisco da Coruña.

Aproveitamos tamén para deixar esta foto, recollida da prensa comercial, da concentración de protesta de onte (día do desaloxo), que congregou a algo menos dunha centena de persoas entre cánticos okupas, contra a policía e contra a paz social. Despois dunha hora de protesta, ben custodiada por catro furgonetas de antidisturbios, a concentración disolveuse sen incidentes.

C.R.
Leer más...

Desaloxado o C.S.O. Palavea. Concentración hoxe e manifestación o sábado.

Reproducimos o comunicado do Centro Social Okupado de Palavea sobre o seu desaloxo e aproveitamos, a petición expresa da asemblea, para difundir as convocatorias dunha concentración de protesta hoxe ás 20:00h diante do Obelisco e mais outra manifestación prevista para o próximo sábado 29 de marzo, ás 19:00h, tamén no Obelisco. Aquí deixamos o comunicado:

DESALOXADO O C.S.O. PALAVEA!

Hoxe, martes 25 de marzo, un desmesurado dispositivo policial desaloxaba o Centro Social Okupado de Palavea. Decenas de furgonetas de antidisturbios, apoiadas por coches da gardia civil, asaltaban ás 7:30 da mañá o inmoble dando fin a case tres anos de autoxestión, compromiso e rebeldía. No momento do desaloxo unicamente durmía no lugar unha persoa, unha muller desafiuzada poucos meses antes da súa vivenda e que, abandoada polas institucións, atopara acubillo no noso Centro Social.

O pasado luns 17 rematara o prazo concedido polo xulgado para abandoar o edificio pero, pese ao específico da sentenza, a policía preferiu desgastar aos resistentes durante máis dunha semana antes de executar a orde.

Tras varios anos de rebelde existenza, finalmente conseguiron rematar coa inmensa insolencia que supón a existenza dun espazo liberado das poutas do capitalismo e da xerarquía para devolvelo ao redil do mercado.

Pero, como prometéramos, as súas agresións terán resposta nas rúas:

ESTE SÁBADO, 29 DE MARZO, MOBILIZACIÓN DE PROTESTA CONTRA O DESALOXO DO C.S.O. PALAVEA E EN DEFENSA DOS ESPAZOS LIBERADOS ÁS 19:00H DIANTE DO OBELISCO.

Porque os espazos liberados son ferramentas de transformación social coas que combater o sistema de dominación. Vémonos nas rúas!!

DEZ, CEN, MIL CENTROS SOCIAIS

UN DESALOXO OUTRA OKUPACIÓN!!!

Blog do C.S.O. Palavea -Aquí
Leer más...

[A Coruña] Desaloxan o CSO Palavea

Á espera de máis e mellor información, agradecemos á compa que non enviou por correo a noticia do desaloxo tal como informa un falsimedio:

Axentes da Unidade de Intervención Policial (UIP) da Policía Nacional desaloxaron esta mañán aos ocupas do centro social de Palavea, en A Coruña. No operativo, que se desenvolveu sen incidencias, participaron medio cento de policías. E aquí o video deste falsimedio sobre o despregue policial afora do CSO Palavea

Nun outro pseudoxornal local dan conta tambén do suceso e falan de que o desaloxo produciuse esta mañán baixo un importante despregue policial. Decenas de axentes da Policía Nacional e tambén efectivos da Guarda Civil de Tráfico se presentaron ás 07.30h nas instalacións 'okupadas' para proceder ao desaloxo forzoso do edificio, no que só había unha persoa, unha activista, no momento da actuación policial. Tras desaloxar á única ocupante que había na casa ás 07.30h cando se presentou a policía para executar o desaloxo forzoso, o despregue policial se mantivo durante case tres horas e cans da policía rastrearon as instalacións sen que se rexistraran incidentes nen altercados en nengún momento durante a intervención. O operativo policial mantívose ata pasadas as 10h, cando os policías se retiraron despois de que uns particulares colocaran unha cadea na porta de entrada ao recinto. A Gardia Civil de Tráfico permaneceu no lugar para regular o tráfico e prestar apoio á Policía Nacional ata que concluiu a intervención. Leer más...

Comunicado do C.S.O. Palavea sobre as últimas novas relativas ao desaloxo

Reproducimos o seguinte comunicado da asamblea da ookupa coruñesa extraido do seu blog (orixinal -Aquí):

Dende a asemblea do Centro Social Okupado de Palavea queremos agradecer a tod@s @s solidari@s que o pasado luns viñeron a resistir connosco a orde de desaloxo a súa cariñosa e disidente presenza xunto a nós. Pois foi tod@s xunt@s como conseguimos visibilizar a desesperada situación xudicial da okupa, cortando en reiteradas ocasións o tráfico da N-550 e obrigando a policía nacional e a garda civil a despregar tal desmesurado dispositivo que ata mobilizaron un helicóptero.

Non obstante semella que as intencións policiacas pasan por xogar ao xogo do desgaste, ignorando momentaneamente o mandato xudicial que os cominaba a actuar o pasado luns para realizar un desaloxo sorpresa cando menos o esperemos.

Dende a asemblea do C.S.O. continuaremos desobedecendo as leis e sentenzas lacaias dos intereses d@s ric@s e poderos@s e seguiremos resistindo por este e por todos os espazos liberados.

Atentos a próximas convocatorias, pois o noso desaloxo terá resposta nas rúas.

OKUPAMOS E RESISTIMOS!!!
CONTRA AS AGRESIÓNS DO CAPITAL, GUERRA SOCIAL!!!
Leer más...

O CSO Palavea resiste!!

Postos em contacto via telefónica com gente desta okupa fam-nos ver que, de momento, acabam de deixar de cortar o tráfico diante do CSO Palavea na estrada A Coruña-Santiago, para entrar na Okupa e fazer um jantar popular ao que convidam a toida a vizinhança.

Dizer que a presência policial limitou-se a actuar só para regular o tráfico viário. Como se fosse um jogo, umhas 60 ativistas da Okupa e solidárias, tanto a nível individual como membros de plataformas apoiantes, estiveram a corta-lo tráfico e a "libera-lo" dependendo de se havia ou nom, presência de membros de forças repressivas (também se passou por lá a garda civil de tráfico).

Ao mesmo tempo algumhas activistas deste Centro social permanecem empioladas no seu telhado como jeito de fazer resistência ao presumível despejo que poidera ter lugar em qualquer momento. Se bem semelha que a actuaçom policial está subscrita só exclusivamente a regular o tráfico sem ter feito nengumha aproximaçom ao recinto do Centro Social.

Seguiremos informando. (foto de La Opinión)

eDu segundo informaçom facilitada por Palavea.
Leer más...

Chamamento a resistencia do C.S.O. Palavea (A Coruña)

Deixamos aquí este comunicado da asamblea do C.S.O Palavea sobre o novo auto xudicial que insta o desaloxo para este luns 17 de marzo ás 12.00h. Tamén chaman a participación nas Xornadas de Resistencia que realizan durante toda esta fin de semana:

O Xulgado acaba de fixar a data límite para que abandonemos o edificio do Centro Social Okupado de Palavea. O vindeiro luns 17 de marzo a partir das 12 hs a policia nacional poderá desaloxar este espazo liberado que moitos de vos coñecedes.

Dende a asamblea da okupa facemos un chamamento ós rebeldes e solidarios a que veñades a resistir connosco contra os envites do capitalismo depredador, na súa procura de rematar co noso proxécto autoxestionado en aras da especulación urbanística e dos intereses financeiros dos ricos e poderosos. Por iso chamamos a acudir o luns 17 ás 10:00h a porta do C.S.O. Palavea a resistir contra o desaloxo deste o noso (e o voso) espazo liberado.

Para festexar a nosa rebelde desobediencia desenvolveremos dende agora e ata rematar esta fin de semana as Xornadas de Resistencia, con variadas actividades lúdicas, concertos, encontros e palestras. E xusto ao remate das mesmas, na mañá do luns, prantaremos cara xunt@s aos envites da xustiza do capital.

OKUPAMOS E RESISTIMOS
CONTRA O ESTADO E O CAPITAL, LOITA SOCIAL!!!


Subido por C.R. con información facilitada dende a asamblea da okupa.
Leer más...

Xornadas de Resistencia no C.S.O. Palavea e orde de desaloxo

Deixamos aquí o cartaz das Xornadas de Resistencia previstas para esta fin de semana e recordamos que o vindeiro luns 17 de marzo, xusto ao remate das xornadas, ás 12.00h, é a data establecida polo xulgado para que a policía comprobe se os okupantes continúan na casa e proceda ao desaloxo.

Así que o dito, palestras anticarcerarias para mañá xoves 13, co colectivo "nais contra a impunidade" e presentación da campaña "Cárcere=Tortura"; o venres ás 19:00h palestra "Hip-hop como ferramenta de transformación social" a cargo de membros do Hip Hop Ateneu e máis concertos de Furnier, Pura Mestura, J.ODT e Maneante (estes dous últimos non aparecen no cartaz por confirmarse máis tarde); xuntanza feminista (con MUGRE de compostela e a Asamblea Feminista de Coruña), espectaculos variados de circo e concertos de Tranxenericas, The Fulans e outros grupos por confirmar o sábado; palestras do Grupo de Hortas, de Stop Desafiuzamentos Coruña e sobre o desaloxo da Escuela Taller de Madrid máis ceador vegano e concertos de cantautores, con Palos y Piedras y Hektor Nenófilus o domingo; e para o luns pola mañá SOLIDARIEDADE E RESISTENCIA CONTRA O DESALOXO DO C.S.O. PALAVEA.

Redactado por C.R. con información transmitida dende a asamblea da okupa.

Máis info no blog da okupa aquí.
Leer más...

Fixado o desaloxo do C.S.O. Palavea para o próximo luns 17 ás 12:00h (A Coruña)

Fontes próximas á asemblea do Centro Social Okupado de Palavea infórmannos de que o xulgado fixou a data do desaloxo para o próximo luns 17 de marzo ás 12:00h. Curiosamente xusto despois de que finalicen as "Xornadas de Resistencia" programadas para o vindeiro fin de semana na okupa coruñesa e que estarán repletas de charlas, talleres espectáculos e concertos.

Dende o Centro Social chaman a participar na resistencia.

Continuaremos informando.

Redactado por C.R. con información facilitada dende a asamblea da okupa.
Leer más...

Xornadas de resistencia no C.S.O. Palavea (A Coruña)

Reproducimos o seguinte comunicado que recibimos do C.S.O. Palavea:

Dende a asamblea do Centro Social Okupado de Palavea queremos informar do inminente perigo de desaloxo no que nos atopamos. A audiencia provincial desestimou o recurso de nulidade que paralizaba momentaneamente o desaloxo da okupa, polo que o mandato de abandono do inmobre dictado no seu día polo xulgado da Coruña volveu cobrar vixencia. Deste xeito o desaloxo policial do C.S.O. Palavea podería producirse en calquera momento.

É por isto que dende a asamblea do centro social facemos un chamamento á resistencia, convidando xs solidarixs a participares connosco da mesma. Así dende xa mesmo comezamos as permanencias na okupa e convocamos para o vindeiro fin de semana unhas xornadas de resistencia con charlas, asambleas, mesas redondas e concertos. A programación para os días 7, 8 e 9 de marzo publicarémola ca maior brevedade posible, mentres tanto comezamos coas permanencias e cos preparativos para a resistencia.

Pola defensa dos espazos liberados, contra o capital e a especulación. Resistencia e okupación!!!
Leer más...

Desestimado recurso do C.S.O. Palavea, inminente risco de desaloxo (A Coruña)

Segundo informacións recibidas de fontes próximas á asemblea do Centro Social Okupado de Palavea, a Audiencia Provincial acaba de desestimar o recurso de nulidade do proceso, polo que en poucos días a okupa coruñesa podería atoparse en risco de desaloxo inmediato.

É canto menos sorprendente a celeridade coa que se pronunciou a audiencia, menos dun mes cando adoita tardar un mínimo de tres, sumándose dese xeito ao tribunal coruñés no referente a irregularidades xudiciais. Pero xa se sabe que onde hai cartos a xustiza serve o viño. Así que cada un no seu lugar, e o dos okupas é a resistencia.

Seguiremos informando en canto coñezamos a resposta do C.S.O. Palavea a esta nova situación.

C.R. segundo o explicado por compañeiros do C.S.O. Palavea.

Leer más...

22F: NOITE DA DESOBEDIENCIA!! (A Coruña)

Difundimos a seguinte convocatoria enviada ao noso correo por Stop Desafiuzamentos Coruña. Trátase dunha festa concerto no C.S.O Palavea que, ademáis de conmemorar o ano da victoria popular que supuso a paralización e posterior resolución do desafiuzamento de Aurelia Rey (cronica AQUÍ), pretende recadar fondos para pagar as cuantiosas sancións administrativas e xudiciais que enfronta en Coruña este colectivo:


Compañeirxs!!!

Este sábado 22 teremos unha noite completiña: deliciosa cea vegana ás 20h, timba poética ás 21h, concertazo do Leo i Arremecághona ás 22.30h e unha sesión de DJ a partires da medianoite co Anticorruptela Sound System. Todo para celebrar con vós un ano de desobediencia e solidariedade dende a paralización do desafiuzamento de Aurelia, que posiblemente constituíu un fito (un máis) no activismo social da cidade.

Aproveitamos para agradecer a colaboración de tódolos colectivos, medios de comunicación e persoas a título individual que fixeron parte fundamental neses días de loita e en todos os que seguiron. Porque sabemos que a unión de forzas e o traballo conxunto é o único xeito de deter este sistema criminal que nos condena ó empobrecemento, á miseria e ó medo.

A actividade deste sábado englóbase dentro da campaña Múltannos a nós para asustarte a ti, coa que pretendemos concienciar da violencia burorrepresiva e facer un fondo de resistencia contra as multas que foron chegando nos últimos tempos (cuantificadas actualmente en 4.000 €).

A Noite da Desobediencia terá lugar no CSOA de Palavea este sábado 22 de Febreiro a partires das 20h.

Acudide e difundide!

Obrigadxs a todxs polo voso apoio!!!

Leer más...