Se arriscamos as nosas vidas, é porque sabemos que só así poderemos facelas nosas.
Durante as últimas dúas semanas de maio, instaláronse segundo a prensa chilena, dez artefactos explosivos e incendiarios.
Escribimos para recoñecer a autoría dun deles. Por motivos de seguridade non sinalaremos o que foi dentre todos, pero parécenos que tras dous meses da nosa acción frustrada, é necesario resaltar a existencia de varios grupos coa disposición e compromiso de atacar.
Cremos que se non nos comunicamos se perde a oportunidade de compartir ideas e experiencias que poden ser tensionadas e á súa vez, sirvan a outros grupos e compañeiros.
Ao dicir isto non formulamos que esta sexa a liña correcta, senón que resulta necesario analizar e fomentar a retroalimentación que contribúa a afinar as accións.
Se se tratase de escribir só por presumir acertos, teriamos que silenciar outras accións que foron frustradas; desprezando a ousadía e decisión de persoas dispostas a atacar.
A nosa acción non é ningún triunfo pero tampouco nos sentimos derrotados, o que nos impulsa a buscar melloras que nos leven a concretar os nosos obxectivos.
A través disto queremos achegar á discusión sobre a necesidade de lograr un equilibrio entre a disposición a atacar e a efectividade do noso ataque, é dicir, entre a materialidade da acción e as ideas que a sustentan.
O uso de armas e/ou accións violentas non posúen un contido político en si, son as ideas que as sustentan as que lle dan este carácter.
Recoñecemos a importancia de reivindicar a memoria e a solidariedade combativa, irmandámonos coa acción do compañeiro Mauricio Morales e cos compañeiros do caso Security e nunca quedaremos impávidos ante a condena que a sociedade lles impón aos nosos irmáns
Ata pronto
Grupo de Acción Nikos Romanos
No hay comentarios:
Publicar un comentario