Opinión: Carta Aberta ao Movemento Anarquista Español sobre o que pasa en Venezuela

Colamos traducido de El Libertario esta opinión asinada por Pedro Beltran Wells:

Dende o pasado 12 de febreiro do presente ano, toda a rexión de Venezuela e en especial os estados centrais e andinos, onde a xente anoxada polos altos niveis de violencia produto da delincuencia (25.000 mortos só en 2013), a escaseza de bens e servizos (28,3%), de inflación (56%) dos pésimos servizos básicos e dun goberno con verborrea que só sabe acusar a calquera disidencia de ser "fascista" e de "dereita", tomou as rúas de forma descentralizada, sen dirixentes e envorcando toda a súa lexítima rabia contra a autoridade establecida como os míticos "motíns de fame" que abundaron a inicios do capitalismo no vello continente.

Pero aínda que abundan os relatos, as imaxes de represión por parte do exército e de paramilitares do goberno, o movemento anarquista ibérico nas súas múltiples expresións preferiu gardar un oprobioso silencio con relación aos sucesos; o que parece ser un saúdo á esquerda autoritaria global que hoxe dá berros histéricos ante un "golpe de dereita" que ninguén pode nin poderá demostrar.

Cando o extenso Movemento Libertario Español, estaba baixo o xugo do franquismo, os seus afíns venezolanos brindaron apoio, asistencia, loxística e asilo a moitos inmigrantes ibéricos que formaban parte da CNT, FAI, FIJL e Mulleres Libres; Só basta con mencionar nomes como Víctor García, Pablo Benaiges, José Xena, Miguel Campuzano, Joaquín Ascaso ou Juan Cámpa, así como centos de militantes anarquistas conseguiron espazo nestas terras para desenvolverse e seguir a loita contra o fascismo do señorito da Coruña e os seus acólitos nacionalistas.

Dende Venezuela, colaborouse amplamente con diñeiro e loxística ao exilio ibérico, cortáronse relacións diplomáticas coa ditadura e perfís como o de Juan García Oliver ou Xerminal Esgleas paseáronse por estas costas buscando apoio que se lles brindou.

Coa chegada do pacto da Moncloa, o apoio dos poucos libertarios da rexión cos seus homólogos da Península continuou, como parte do principio de internacionalismo e de apoio mutuo que albergamos nos nosos corazóns. Non obstante, esa reciprocidade parece non existir na actualidade.

España como produtor e exportador de armas, é o principal vendedor de equipos para a contención da protesta popular en Venezuela, sen importar o falabarato ideolóxico, o goberno español - o seu adversario natural - sabe que o "proceso bolivariano" garante a continuidade da súa coroa parlamentaria.

Hoxe o seu silencio, é só comparable co mesmo que gardaron cos compañeiros cubanos silenciados, torturados e asasinados pola tiranía dos irmáns Castro, o mesmo réxime que hoxe fai das súas na máis vergonzosa das colonias da historia, a de Venezuela ante Cuba.

Como anarquistas non esperamos que os "compañeiros" ibéricos dean a loita por nós, non loitamos por que grupos opositores tomen o poder, loitamos por que estamos rabiosos, anoxados e solidarizados con o pobo que sofre as inclemencias dun proceso excluínte e totalitario. Por iso, o seu silencio e pouca solidariedade é o reflexo dunha oprobiosa complicidade cun goberno autoritario e capitalista.

Por iso... non falen de liberdade... cando ven a dos seus irmáns minguar.