Miguel e Isma, continúan en prisión un mes despois do 22-M: Liberdade!

Colamos de KaosenlaRed:

Miguel e Isma continúan encarcerados, utilizados polo estado como cabezas de turco para sementar o medo entre a cidadanía que protesta. Pero as súas montaxes policiais e a súa represión non nos deterán. Isma e Miguel liberdade!

Acudiron a pedir "pan, traballo e teito" e remataron detidos. Hoxe, un mes despois de participar nas Marchas da Dignidade do 22-M, Miguel e Isma continúan en prisión, acusados de atentados contra a autoridade, a pesar dos intentos dos seus avogados -e das miles de persoas que pediron a súa liberación- por desprestixiar a actuación policial daquela xornada.

Poucos días despois da masiva concentración en Madrid que rematou con graves disturbios na cidade, a propia Unidade de Intervención Policial (a UIP, máis coñecida como o corpo de antidisturbios) puxo en dúbida a "caótica" xestión dos seus superiores na organización da vixilancia das marchas chegadas de toda a península. Ademais, os medios de comunicación descubriron que a Policía difundiu imaxes falsas de supostos materiais utilizados polos manifestantes para atacar os axentes. Unha muleta cuxo extremo era un punzón e unha faldriqueira con bólas de aceiro foran incautados en ocasións anteriores á mobilización, pero as fotos de tales ferramentas foron distribuídas para intentar criminalizar os detidos o 22 de marzo.

O primeiro deles, Miguel M.S., un mozo residente no barrio madrileño de Vallecas, foi detido o propio 22-M, acusado de golpear na cabeza un axente cunha pedra de grandes dimensións. A Policía (e a Fiscalía) intentou acusalo de homicidio, aínda que finalmente o xuíz Francisco Javier Tejeiro rebaixou os cargos a lesións, un delito tipificado no Código Penal con penas de entre un e cinco anos de prisión. Non obstante, o seu avogado, Jesús Calpe, recorreu a orde de ingreso en prisión argumentando que "non hai probas abondo" que o vinculen a tal agresión.

"Vou todo de subidón porque nas cargas de Recoletos fomos capaces de rodear un policía e eu lle tirei unha pedra na cabeza cando estaba no chan. Mañana verédelo nas noticias, quedou inconsciente, tivéronllelo que levar arrastrao", tería dito Miguel, segundo o auto de envío a prisión. Non obstante, Calpe asegura que esas declaracións -que o seu defendido nega rotundamente ter realizado- baséanse só no testemuño dun policía á paisana que seguira a Miguel durante a manifestación ata que o detivo.

No caso de Ismael N.C. (Isma, como o chaman os seus compañeiros) foi algo diferente. El foi un dos arrestados na operación Puma 70, na que a Policía arrestou once persoas nunha redada organizada días despois da gran marcha. Segundo un vídeo da Policía Nacional, varios dos detidos, senón todos, encontrábanse nese momento na súa casa ou no seu posto de traballo. Acusábaselles de delitos de desordenes públicos, atentado á autoridade e lesións. Varias das arrestadas xa foran citados para declarar ante o xuíz poucos días despois desta detención, polo que os seus avogados non entendían a que se debían os arrestos. O resultado? Ismael, en prisión sen fianza acusado dun delito de desordenes públicos, outro de atentado contra a autoridade agravado con utilización de medio perigoso e dous delitos ou falta de lesións, por agredir os axentes - segundo fontes policiais- con pedras e un sinal de tráfico "de máis de dous metros".

Aínda falla por dilucidar con exactitude que aconteceu durante aquela xornada, vixiada -moi a pesar de Esperanza Aguirre- por axentes da OSCE (Organismo para a Seguridade e Cooperación en Europa), aínda que aínda non se pronunciaron ao respecto (má sinal). Para a delegada do Goberno en Madrid, Cristina Cifuentes, os manifestantes "intentaban matar policías". Para os organizadores da masiva mobilización, a propia Policía infiltrou axentes que provocaron os disturbios para que os telexornais non abrisen con imaxes positivas das Marchas da Dignidade. E para os avogados dos detidos non está suficientemente demostrado que eles fosen os responsables das agresións a axentes. O que si teñen claro, en palabras de Calpe, é que "é preferible que un culpable estea en liberdade, que un inocente no cárcere".