Agora e con motivo do 30 aniversario, recuperamos ese audio e a entrada que publicaramos en Abordaxe (se ben traducida ao galego, pois na altura, aínda non acordaramos publicar só en galego no noso blogue) e tambén ligamos á reportaxe publicada onte en Naiz-Gara, co gallo deste 30 aniversario, onde recollen un relato de Joseba sobre os feitos, o video de arriba con as declaracións de Joseba no lugar dos feitos, recuperan unha entrevista a Rosa Jimeno, a segunda supervivinte da emboscada, que fora secuestrada pola polícia catro días antes e usada como cebo; unhas imaxens publicadas no Egin nos días posteriores á emboscada; e un artigo que fala dunha declaración indirecta feita polo exministro José Bono nas súas memorias, na que remite a un outro posible coñecedor previo do feito (José Leguina) e a un suposto autor (Ricardo García Damborenea) .
Bahía de Pasaia, 25 Aniversario dun Crimen de Estado.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD-k46g2iPA1aboA4_aPcNDcsJLJbwudJFyuPNCuthZEafBIGIj_VQ7Wm_nfOYuCfCiYllu4u3Bp2hQu_ueSXCUf46RS7qoYWImTUZbLvw2ejHTRBwQThohOze8og6jChTmSKWo98LCQw/s200/fku_jc_00010441000113435.jpg)
Unha parelliña que acudira ás inmediacións do lugar en busca de intimidade e que fora retida pola policía, aínda a pesar de non ver nada (pois os retiberon cara ao chan tras dun muro), serviron de testemuñas auditivas: escoitaron Alto policía! e logo un abundante tiroteo. Así o crime podía quedar impune.
Pouco se recorda a día de hoxe destes dramáticos acontecementos, ao igual que pouco se recorda dos Comandos Autónomos Anticapitalistas. Eran outros tempos dos que agora é difícil formarse unha idea: as loitas sociais froito do fin da ditadura empezan o seu lento declive, varias organizacións armadas dispútanse a hexemonía da "liberación nacional vasca" (ETA Militar e ETA Político Militar) e entre elas (ou quizais mellor dito á marxe delas) outra organización pretende funcionar como soporte armado das loitas obreiras autónomas (ou sexa, contrarias a partidos e sindicatos así como a vangardas e xerarquías) que, dende a folga salvaxe que paralizou Vitoria durante dous meses no 76, se desenvolven en fábricas e asembleas de Euskadi: C.A.A.
Co asasinato de Casas en vésperas das eleccións autonómicas os Comandos Autónomos querían responder á creación do GAL polo aparato do estado (en mans do PSOE) e apuntar cara aos verdadeiros responsables da situación social (os políticos) en lugar de ás meras marionetas (os policías e militares) como acostumaban a facer ambas as dúas ETAs. Pero a resposta do sistema democrático foi tan brutal, e o desprezo e indiferenza dos demais grupos armados tan inxurioso e desmoralizante, que só conseguiron acelerar o seu propio colapso e rubricar co seu sangue o final dun curto período no que todo era posible e a revolución parecía estar ao alcance da man. A "transacción democrática" nin sequera cambiou os colares a todos os seus cans, algúns mordían exactamente igual que antes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario