Máis sobre nosa compañeira Tamara.

Volto tocar o tema porque, ainda que considero que a rede non é lugar para falar e debater entre anarquistas, non logro entender aínda o posicionamento de ContraInfo que argumenta nunha súa Breve nota, entroutras coisas: "que é nosa a responsabilidade de ter facilitado a súa publicación en vez de censurarlo, (...) os publicamos cando os recibemos direitamente, sempre e cando o seu contido entra dentro das nosas condicións de publicación, e sempre garantindo a protección do seu anonimato. (...) Nom imos permitir que ninguén poña en perigo a confidencialidade do noso funcionamento interno. Ademais, non gardamos nengunha relación con xente que planexa ameazas, o con xente que aceptou indultos, (...). Pedimos desculpas por non ter engadido unha nota aclaratoria ao momento de publicar este texto".

Igual entendín mal, pero para min que se posicionan con quen enviou ou enviaron o texto da polémica, e contra de quen lles pede explicacións por publicalo.

O primeiro que quero dicer e que xa dixeron no seu comunicado o grupo de amigxs e compañeirxs de Tamara, e que nas normas de publicación de ContraInfo figura que se publican artigos ou textos que "non se moven dentro dos límites da decencia e do respecto á dignidade humana, dos datos persoais, da igualdade de sexos e de todos os seres humanos"; e ante iso caben dúas posibilidades, ou ben eu non entendo o mesmo, ou ben a peña de Contra Info descoñece as súas propias condicións de publicación.

Alén de concordar con o texto que o meu compa pirata C.R. publicou acá en Abordaxe, quixer engadir á polémica o texto publicado pela peña que fai Tokata (con o que tambén concordo), algúns comentarios recollidos da rede e como puntilla o comentario publicado en Tokata pola propia Tamara:

Intoxicación Policial Contra Nosa Compañeira Tamara x Tokata

Inexplicablemente, xa que non comprendemos que criterios de selección do que aparece na páxina poden ter os que a elaboran para deixar pasar semellante lixo, apareceu no noticiero anarquista en internet Contra Información, un texto velenoso contra a nosa compañeira Tamara, onde sen ningunha proba nin argumento válido se lle insulta gravemente acusándoa de ter "comprado a súa liberdade coa moeda da delación". Á parte desta frase, a acusación é confusa, pois en ningún momento se menciona no texto a quen se supón que delatou a compañeira, nin cando, nin sobre que, senón que, sen máis razoamento, se deduce a acusación de que saíse do cárcere por un indulto do goberno. Está claro que a medida provén do inimigo, e é certo que estas cousas non suceden a miúdo, pero, se o resultado é ver a nosa compañeira na rúa, o único coherente, para nós, é alegrarse diso. Volvemos repetilo, Tamara é a nosa compañeira, coa que compartimos durante moito tempo actividades anticarcerarias. Para nós e para calquera que a coñecera na loita -por exemplo, unha boa cantidade de compañeiros presos- a súa honradez quedou sobradamente probada, así como a súa apaixonada entrega e firme compromiso. Non hai ningún motivo para desconfíar dela e non hai máis que ver a documentación correspondente para comprender a lóxica do asunto. Pero iso non está en cuestión, posto que non é necesario xustificarse ante as calumnias. É quen fai a acusación quen debe xustificala, e lanzar unha tan grave sen a máis mínima proba nin fundamento non é outra cousa que calumniar. Pódese pensar que quen tan covardemente o fai nese inmundo texto, protexido no anonimato, non sexa máis que, sinxelamente, estúpido. Pero aquí trátase de palabras maiores: quen acusa de acusona a outra persoa sen probalo pasa a ser el mesmo sospeitoso e, se continúa sen presentar probas, debe ser considerado el o acusón, ou algo peor, ou sexa, policía. Non sabemos se quen redactou o texto o será, pero, manipulador ou manipulado, a súa forma de actúar é tan destrutiva, maliciosa, covarde e traizoeira como a dun policía. A quen sexa dicímoslle que dea a cara en lugar de esconderse nomeando abusivamente a compañeiros que supoñemos están moi lonxe de aprobar o seu noxento comportamento. A Tamara, auténtica loitadora que xamais agachou a cabeza, querémola sempre entre nós. Somos os seus amigos, antigos e leais. Dos do covarde calumniador, non sabemos nada. Aos que, quizais inadvertidamente, lle están a axudar no seu labor de intoxicación, dicímoslles que non deberían facelo, entre outras moitas razóns, porque consentir alegremente que alguén poida acusar calquera compañeiro ou compañeira de algo tan grave, sen ningunha proba nin razón válida, e ademais anonimamente, corroe calquera ética colectiva e moito máis a ética anarquista. Aos que, coñecendo a Tamara ou sen coñecela, estean de acordo connosco no que dicimos, chamámolos a pronunciarse publicamente en defensa da compañeira e da liberdade, o respecto e a lealdade mutua nos nosos medios.

Os que elaboramos tokata.info
..........................................

Dende a Editorial Klinamen subscribimos o voso texto de apoio á compañeira Tamara e repudio aos cales a difaman e acusan. Moitas grazas. Guerra á infamia.
........................................

Considero dunha baixeza vil o lixo lanzado sobre Tamara por unha camarilla de descerebrados torquemadas que se esconden tras unha páxina web. Négome a considerar esa chusma de anarquistas; creo que actúan como provocadores e desinformadores, é dicir, como policías. Como tal haberá que tratalos. Nas nosas filas esas escorias sobran; entre os madeiros fan falta. Se un anarquista se caracteriza por algo é pola ética, pola xenerosidade, pola axuda desinteresada, polo xuízo magnánimo. Non son tolerables comportamentos inmorais, covardes e inquisidores como este contra unha compañeira que demostrou a súa valía e que se arriscou con mala fortuna. Os seus erros, se se poden cualificar así, son humanos, comprensibles, non diminúen o seu xesto valente en pro dos presos. Podes usar o meu nome e repetir as miñas palabras, pois é o que pienso. Transmitide a Tamara a miña solidariedade total con ela e mándarlle a esa muller admirable un abrazo da miña parte. Saúde e anarquía. Miguel Amorós
.............................................

Dende a conca do Segura, Los Pisamierdas, enviamos un saúdo e apoio solidario á compañeira anarquista Tamara, e aos difamadores e web contrainfo(por subir o basto comunicado sen probas nin nada sólido, só difamacións) só encontraredes en nós a indiferenza e o desprezo. Non estás soa Tamara, as xentes da Cuenca do Segura, están contigo!. Dende Los Pisamierdas subscribimos o comunicado de apoio á compañeira Tamara e repudio aos cales a difaman e acusan, publicado no boletín Tokata. Fora xuízes dentro do movemento antiautoritario. Tamara goza da túa excarceración coas túas!
..............................................

Condenado, encerrado, perigando a súa vida, Mijaíl Bakunin a mediados do século XIX escribiu unhas cartas coñecidas como "A Confesión", dirixidas ao Tsar Nicolas I,( cartas divulgadas en 1921), nelas arrepentíase da súa actividade revolucionaria. Non poucos o calumniaron por iso, sempre hai persoas dogmáticas e que dende a comodidade xulgan sen coñecer contextos, non obstante os e as anarquistas sabemos que foi unha mera táctica para evadir a pena de morte e conseguir saír de prisión. Nin mártires nin verdugos. Fronte ás calumnias, apoio mutuo, amor e liberdade. Tierrarevuelta
...............................................

COMENTARIO de TAMARA:

Son Tamara. Só queria escribir para agradecervos, sinceramente, o voso apoio e dicirvos que grazas a compañeirxs como vosotrxs, estes calumniadores non estan conseguindo o seu obxectivo, xa que me sinto mais apoiada e comprendida que nunca.

Aínda hoxe, sigo sorprendiendome ante a existencia duns xuíces e verdugos anónimos que se autodenominan anarquistas, pero por suerte,a día de hoxe tamén, seguen brillandome os ollos e sigo esbozando un sorriso ao ser consciente de novo do que significa a palabra SOLIDARIEDADE; vos a encheis de sentido mentres algúns parecen entendela e utilizala como mercancia.

Compas do Tokata, non podería estar mais de acordo con todos os argumentos que dades neste texto respondendo aos que non son capaces de dar ningún. Considero que non teño que xustificarme nin non me defender de tales acusacións ante ninguén e menos ante aquelxs covardes que se esconden detrás da pantalla dun ordenador utilizando o meu nome, como fixeron dende un principio, para encher os seus tristes e vacias vidas, así como o seu inmenso ego, e deixando ver actitudes propias da inquisición.

Ante semellante rabecha destes "iluminados" o único que teño que dicirlles directamente (e fareino por aquí porque non dan a cara) é: nunca fostes os meus amigxs nin os meus compañeirxs, e por suerte, a estas alturas teño moi claro quen sempre o foron, o son e o serán. E non vos preocupedes, porque son eu a que vos quere ben lonxe de min ( espero que isto último vos quede ben claro, xa sexades "iluminados", delatores ou policias).

Por outro lado, dicir que a miña mente esta aberta ( como o estivo sempre) á critica construtiva feita dende o respecto e a empatia, e ao debate entre compas.

Para acabar, muitas grazas de novo a todxs xs amigxs e compañeirxs (tanto axs que coñezo coma axs que non) que DE VERDADE estades mostrandome durante todos estes anos, o voso apoio de xeito INCONDICIONAL.

Saúde e un abrazo para todxs xs que levades un mundo novo en vosos corazóns.

Tamara
.......................................

asdo eDu