[Chile] Carta da família Vergara Toledo ante a prisión de Tamara Sol Vergara

Traducimos do seu orixinal en castelán na web chilena MetiendoRuído:

O 11 de Decembro de 2013, baixo o contexto dun asalto/recuperación a unha sucursal do Banco Estado en Santiago, é asasinado o anarquista Sebastian Oversluij por un efectivo de seguridade do recinto bancario. Un pouco máis dun mes despois, o 21 de Xaneiro de 2014, Tamara Sol Vergara concorreu a unha sucursal do Banco Estado para realizar unha acción en reivindicación polo asasinato de Oversluij. O feito rematou cun garda de banco ferido con proxectís de bala. Actualmente Tamara Sol encóntrase encarcerada. A súa familia, unha das que máis sufriu coa violencia política que exerceu o estado nas ultímas décadas no noso país emitiu a seguinte carta/declaración que reproducimos a continuación:

Queridas amigas e compañeiras:
Queridos amigos e compañeiros:

Nosa amada Tamara Sol está encarcelada.

Coa celeridad dun raio vengador, como sempre ocorre cando se trata de condenar a un pobre ou a un subversivo, unha xuíza do sistema, Paola Robinovich, considera condenala a dez anos e un día ou a cadea perpetua, acusada de "roubo cualificado" a figura xurídica máis dura do sistema penal chileno, aducindo que Tamara Sol é un perigo para a sociedade. Sociedade construída tan ordenadamente sobre a aberrante desigualdade entre uns poucos inmensamente ricos e os moitos inmensamente pobres; unha sociedade militarizada con centos de policías nas súas rúas e sobre todo na periferia, hostigando á mocidade das poboacións, con autorización para golpear, mentir, facer montaxes, arrestar, rebentar casas, asasinar, espiar, fotografar... unha sociedade que é un "gran mercado", unha sociedade orgullosa do individualismo que creou, orgullosa da mediocridade que creou, unha sociedade onde os medios de comunicación transmiten só farándula ou crimes pasionais? A xuíza, defendendo a esta sociedade, ditaminou que Tamara Sol debe cumprir o tempo de investigación, (que nun principio é de 60 días) no cárcere de San Miguel e nun módulo de alta seguridade. Neste módulo de castigo só teñen ½ hora de patio... ou sexa, están todo o día encerradas.

Esta celeridade en dictar sentenza dos xuíces é completamente contraria cando se trata de condenar a uniformados, quen malia asasinar e abusar do seu poder cos mozos e civís das poboacións, viven tranquilamente nas súas casas. Nós polo asasinato de Eduardo e Rafael, os nosos fillos, tivemos que esperar máis de vinte anos para que a xustiza pronunciásese e a súa sentenza foi moi leve, só 7 anos por asasinar a dúas persoas e arrestados sen ningún medio de comunicación presente, sen mostrar os seus rostros, sen alxemas nos seus pulsos e enviados ao hotel 5 estrelas de Punta Peuco. Tampouco se ve este espírito alado de parte dos xuíces cando se trata de condenar a ladróns de pescozo e gravata onde tamén corre prata polo medio e todo se suaviza, todo queda pa "callao".

Queremos contarlles que Tamara Sol está relativamente ben (na súa condición de prisioneira). O seu espírito está firme e alto, é unha muller digna e valente que nos interpelou á súa familia máis directa, que somos uns cobardes, que nunca daremos o paso de saírnos deste sistema maldito, que nos conformamos con migallas, que nunca vai ser "o momento" para nós, nin teremos os "suficientes medios", que marcamos o paso e de súpeto algúns pataleos, pero nada que rompa con esta rutina mortal na que estamos metidos.

Nós estamos tremendamente doídos porque é a nosa nena, a quen amamos profundamente, a que está detida. Estamos orgullosos, tamén, porque é xa unha muller e demostrou unha tremenda valentía na súa vida.

Unha muller que nos cuestiona profundamente para que non nos quedemos acurruchados neste sistema, acomodando as nosas vidas ós seus dictados, afacéndonos ao asasinato de compañeiros, ao encarceramento dos mozos loitadores, ao roubo permanente que se nos fai como pobo en todos os ámbitos, desde o roubo no noso diario vivir, ata o roubo da nosa terra, do noso mar, das nosas riquezas, das nosas árbores.

Necesitamos forza, compañeiras, compañeiros, necesitamos a súa amizade sincera e desinteresada, como sempre o fixeron.

O noso camiño xa está trazado e non podemos quedarnos tranquilos a esperar que outros fagan o que nós debemos seguir facendo... AMAR PROFUNDAMENTE A IDEA DUNHA SOCIEDADE LIBRE E FRATERNA E ILA CONSTRUÍNDO CON PEQUENAS E GRANDES ACCIÓNS, NON SÓ NO DISCURSO, CON TODAS As FORMAS DE LOITA E EN TODOS OS ÁMBITOS DA NOSA EXISTENCIA.

Tamara Sol, filla, neta, irmá, amámoste con todas as nosas forzas.
Tamara Sol, compañeira loitadora, admirámoste pola túa valentía. Estamos contigo.
Tamara Sol acompañarémoste por sempre, non estarás nunca soa.
Tamara Sol "o ceo reflíctese no mar e só entón mira cara á lúa". Paciencia, paciencia, paciencia, amor.

Queremos dar as grazas a todas e todos os que nos viñeron ver ao noso fogar, os que inmediatamente demostráronnos o seu agarimo, os que solidarizaran traendo cousas que Tamara Sol necesita alí no cárcere.

Agradecemos ás mulleres que a acolleron nese lúgubre recinto con agarimo apañándola.

Tamén agradecemos aos que non estiveron connosco demostrándonos coa súa actitude que non están de acordo con Tamara Sol e iso fainos ver ben claro con quen contamos de agora pa´ diante.

Villa Francia, 3 de febreiro de 2014
Escrito por Ana Vergara Toledo; Luisa Toledo Sepúlveda; Manuel Vergara Meza