Co gallo de profundizar no tema da criminalización do anarquismo nos falsimedios, aportamos este comunicado solidario asinado por "anarquistas de barcelona" e que copiamos e traducimos de Indymedia Barcelona:
Toda a "operación policial" se viu envolvida nun alto grao de sensacionalismo mediático, facendo moito fincapé a prensa na perigosidade das detidas (publicando mesmo as súas fotos malia estar prohibido polo código deontolóxico xornalístico), na súa pertenza a unha organización terrorista cun nome máis longo que o dunha peli de Almodóvar e na perigosidade e o carácter internacional desta, pobre imitadora de Al-Qaeda. Claramente a prensa estaba a facer público o que os mandos policiais lles dicían que tiñan que publicar. Cumprindo o seu papel, trataban de crear un clima de medo e alarma entre unha poboación cuxas preocupacións non son as da sorte dunha igrexa ou as de morrer nun atentado anarquista, senón as das consecuencias cotiás máis cruas do despoxo capitalista e as agresións do Estado.
Se terrorista é quen infunde terror, os mass media non lle van á zaga a Al-Qaeda.
Que dicir ante esta situación? Simplemente que a tradición anarquista sempre foi fértil nos seus ataques e defensas contra o poder, de palabra e de obra, mediante os explosivos, si, pero tamén mediante as folgas, os ateneos ou as publicacións. Sempre quixo construír un mundo sen gobernantes nin gobernados, sen explotación nin opresión, e polo tanto, sempre quixo destruír este mundo da autoridade, da miseria e da infamia, dado que é totalmente incompatible coa liberdade.
Malia o que diga o estado e a prensa, malia o conductismo e pacificación sociais aplicados mediante o civismo e outras ignominias anestesiantes para que a poboación traballe, consuma e cale, a loita contra a dominación continúa polos medios que sexan necesarios, que por violentos ou duros que poidan ser non lle chegan nin á sola dos zapatos á ultraviolencia sistemática do estado e do capitalismo, que condenan á explotación, á fame e á morte a miles de millóns de persoas.
Que dicir da igrexa católica? Artífice de miles de mortes, e de adoutrinar e aterrorizar dende a infancia millóns de mentes, de ditar as súas aberrantes ideas sobre millóns de corpos, de facer negocio coa pobreza e o sufrimento. Unha organización xerárquica do terror e a represión como é a Igrexa (de calquera tipo) non nos merece ningunha pena cando é atacada.
Que dicir da monarquía? Parasitaria institución que vive, como a Igrexa, á nosa costa e que cohesiona o estado e o exército, aparatos de represión e autoridade. As desditas da casa real non nos poden ocasionar choro ningún.
Que dicir dos bancos, empresas, políticos...? A súa destrución só poderiamos recibila cun sorriso de felicidade.
Pero nunca se menciona a inxusta e cruel cara inherente aos nosos inimigos. Como non podía ser doutra forma, a orde ha de ser mantida e os factores da desorde illados e combatidos. Nada máis lóxico por parte do estado, do capitalismo e dos seus lacaios. É o seu deber. O noso, o noso deber auto-imposto é apoiar a nosas compañeiras e seguir loitando ata que non quede pedra sobre pedra no edificio da autoridade, ata que non quede cárcere ningún en pé, ata que non quede nunca máis quen lle diga a outra o que ten que facer.
Toda a solidariedade con as detidas de Barcelona, así como todas as compas perseguidas, encarceradas, represaliadas ao longo e ao ancho do globo terráqueo.
Morte ao estado e que viva a anarquía.
anarquistas de barcelona
Enderezos das detidas:
Mónica Andrea Caballero Sepúlveda
CP Madrid VII Estremera
Crta. M-241 km 5,750
28595 Madrid
Francisco Javier Solar Domínguez
CP Madrid IV Navalcarnero
Crta. N-V km 27,7
28600 Madrid
No hay comentarios:
Publicar un comentario