Na palestra de Miquel Amorós durante as X Xornadas Anarquistas de Compostela, no posteiror debate alguén prantexara como é que poderia ser posible a deconstrución das grandes urbes na hipotética volta ao asamblearismo veciñal (intervención que ficou sen respostar). Hoxe apresentamos acá este texto recollido (e traducido) de AlasBarricadas, asinado por Ricardo Ginés G., quen aprofundiza nese tema:
Esa proxección do futuro, por moi cómoda que poida resultar agora, é imposible na súa concreción. Pretendemos demostrar canto de quimérica, irreflexiva, irreal e absurda desta pretensión.
Non é pequeno o problema pois mais da metade da Humanidade vive nas cidades dende 2007, sendo xa o 55% en 2012 e calculándose que en 2015 será xa o 61% da humanidade a que sobrevivirá nas urbes.
O cambio histórico é brutal pois en 1800 eran só o 3% xs urbanitas e en 1900 o 10%. Asi o planeta en apenas só 115 anos (1900-2015) pasase de soportar unha poboación urbana do 10% ao 61%.
En termos totais de poboación mundial: de 200 millóns de habitantes no planeta no século I, pasouse a 310 millóns no século X, a case 800 millóns a mediados do XVIII, e a metade do XIX a 1.200 millóns, sendo a poboación mundial en 1950 de 2.500 millóns, no 2000 de 6.000, e no 2011, a 7.000.000.000 de habitantes.
Así pois mais alá de cuestións imperiais, nacionais ou rexionais, se pensamos en actuar local e globalmente, social e politicamente, vemos de inmediato que tanto a cantidade total de habitantes coma o ritmo de crecemento urbano, impuxeron que hoxe aproximadamente uns 4.200 millóns de urbanitas só absorban alimentos, auga e enerxía, e a cambio produzan polución, contaminación, traballo inútil e/ou nocivo, bastas e inclementes burocracias e unha morea de coñecementos e propagandas absurdas.
Iso non pode nin debe continuar para unha transformación racional e equilíbráda das sociedades no planeta. E moito menos aínda se pode tolerar se se trata de impoñer cambios globais revolucionarios nun sentido liberador e autoxerido.
Que os e as psicópatas oligarcas que gobernan militar e mediáticamente o planeta acumulen mais e mais diñeiro en forma de díxitos virtuais nas súas pantallas, e tamén propiedades e poder, e reforcen cada día mais as súas múltiples psicopatías aumentando esta acumulación demográfica urbana, non xustifica que as vítimas de todo iso, a humanidade en xeral e os revolucionarios libertarios especificamente, non debamos pensar e actuar de forma radical e urxente ante todo este apocalípsis case paralizante producido polas burguesías decadentes e enfermas psicóticas dominadoras.
Hoxe sufrimos mais de 30 megalópoles maiores de 10 millóns de habitantes, e outras 70 metrópoles de entre 10 e 3 millóns. Calquera pode imaxinar a cantidade de gasolina, gas, electricidade, auga, produtos téxtiles, metalúrxicos, químicos, industriais, papel... que todas esas Babilonias precisan para existir, cada día máis xerárquicas, militaristas, explotadoras, alienantes, alleantes e enfermizas tanto física coma mentalmente.
E é un disparate doloroso en triplo sentido: todos eses recursos naturais e económicos son absorbidos ou roubados mediante guerras e corrupcións políticas a outros pobos e comunidades; despois a propia poboación que sofre condenada nesas urbes, a pesar do aparvamento introxectado polos Medios de Formación de Masas, e que só fan que enfermar, por consumir demasiado e respirar contaminación ou enfermar por non poder alimentarse e sobrevivir en condicións "dignas" ( Brasil, bo exemplo deste estado de cousas, morren mais persoas por comer demasiado, e sobre todo carne, que por fame ou subnutrición, e iso que hai 40 millóns de habitantes sumidos na absoluta miseria nese Imperio medio) sendo a terceira trangallada de todo este terrorismo imperialista do Sistema Postindustrial-Militar-Carcerario-Psicótico é que este se reforza cos inmensos e múltiples tráficos urbanos, materiais e virtuais, de todo tipo de absurdos e trangalladas para o aínda, queremos crer, común dos mortais.
Mentres cada vez mais os territorios susceptibles de ser cultivados deterióranse polo uso e abuso de fertilizantes artificiais, e o medio envelénase pola gandaría esaxerada que contamina o osixeno que respiramos e desertifica millóns de hectáreas, os millóns de burócratas neuróticos son medicalizados e reducidos a ocupacións absurdas alienantes e improdutivas.
Millóns de campesiños, pescadores, mineiros, poboacións negras e indíxenas, son explotados e asasinados nas áreas colonizadas e sometidas polos Imperios, mentres nas grandes urbes as masas son desempregadas, prostituídas ou drogadas, encarceradas ou psikiatrizadas "legal ou ilegalmente". Un mundo imposible de vivir.
Non podemos pensar en convivir en sociedades persoal, colectiva e naturalmente ecolóxicas e sostibles, se non somos capaces de pensar e actuar consecuentemente para que miles de millóns de seres humanos poidamos reciclarnos dende a nosa posición de urbanitas consumidores a humanos rurais.
É imposible autoxestionar a burocracia, o diñeiro, a polución, a dilapidación, as guerras imperialistas ou relixiosas, o consumismo, a apatía e a desidia, a irracionalidade dos mercados de "valores", os medios de formación de masas, a represión racial ou patriarcal, os cárceres e as torturas: todo iso hai que suprimilo, eliminalo, facelo desaparecer, borralo da face do planeta e todos estes fenómenos son mais propios e logran a súa propagación e multiplicacion maiormente nas grandes cidades, metrópoles e megalópoles.
Falar de autoxestión, crear autoxestión só é posible en sociedades ligadas ao concreto e cíclico da natureza, a medidas humanas de colectividade, en vilas, bisbarras, comunidades de pequeno e medio porte.
O inmenso trafico aéreo, marítimo e terrestre de mercadorías e persoas é incompatible con sociedades realmente autoxeridas. Os millóns e millóns de persoas que se desprazan cada día nas megalópoles, durante decenas de anos, para ir a traballar en traballos nocivos e inútiles, ou a estudar estupideces alienantes, para competir en carreiras profesionais cara ao abismo mais nefasto, todo isto non pode ser máis permitido.
Os millóns de "executivos" que se desprazan en avións en busca de "oportunidades de negocio" de cidade en cidade, achegan cada dia máis ecocídios e explotación. Como os estúpidos turistas que aculturizan e masifican pobos "exóticos" e "afastados".
As millóns de toneladas de mercadorías que se conducen ou flotan por todo o planeta, entre unhas e outras urbes, están a rematar con calquera noción de autoxestión e ecoloxía.
A tendencia revolucionaria debe empezar a pensar en que a sociedade libre e xusta só é posible construíla no rural, e que o urbano, e máis peor contra maior sexa esa metrópole, é o foco e o territorio propio onde os Dominadores, sexan políticos, empresarios, burócratas, funcionarios, seguridade privada, policías e militares, exercen o seu dominio e o poder a través da manipulación de masas polos medios de comunicación, tecnoloxías absurdas "de entretemento" e alienación educacional e cultural para cos urbanizados cidadáns, e dende alá difunden as súas merdas nocivas, materiais e ideolóxicas, contra as poboacións rurais.
Os humanos precisamos de alimentación, de vivenda, de saúde e aprendizaxes, e todo iso nas urbes cada vez máis é máis peor, nocivo e velenoso para persoas e comunidades.
Tanto é asi que os ideólogos do Sistema, no seu racista e militarista imperialismo xa crearon plans hai anos de eliminación desas mesmas poboacións, e que están a levalos a practícaa. Dende o CRF ( Consello de Relacións Exteriores, en inglés) núcleo duro da Trilateral e do Grupo Bildenberg, o Sistema Dominante pois, teñen a desvergonza de publicar dende hai algúns anos os seus planos de eliminación de gran parte da humanidade por medio de guerras, fames, novas epidemias, contaminación de alimentos, mares, ríos, aire... E tamén publican os seus outros plans de control dos restantes sobrevivintes ás súas psicóticas actividades.
Vivir nas cidades só garante enfermidades físicas e mentais, noutros casos obriga a alistarse nas organizacións burocráticas ou depredadoras, mercenarias, e sen escrúpulos de ningún tipo, a vender a alma e o corpo a calquera ente opresor a cambio de consumo esaxerado, de cachivaches electrónicos e dunha vida impostora e falsa, indigna.
Sabemos que moitos dos/as nosos/as leitores/as, a pesar dos seus bos sentimentos ou das súas posicións teoricamente revolucionarias, son incapaces de pensar unha vida fóra das metrópoles: a arte e a cultura, as subordinacións familiares, laborais ou universitarias, certa bohemia posmoderna ou o espectáculo xeneralizado atrápanlles e inmobilizan.
Pero non queiramos seguir enganándonos: nas megalópoles, metrópoles e grandes urbes o único que se pode facer de revolucionario é sabotalas, destruílas, reciclalas en funcións e sobre todo en extensións territoriais e demográficas, pois nelas residen os poderosos centros das opresións, explotacións e das pragas emocionais.
Se alguén quere seguir falando de "acción directa" para pasar despois aos feitos concretos, pensamos que o mundo que precisamos está por construír nos territorios rurais, onde teremos que aprender oficios non por vellos menos necesarios.
A publicidade, a banca, os seguros, unha gran parte do ensino estatal ou privado, unha maioría de empresas químicas, farmacéuticas, industriais, grandes medios de formación de masas, a industria do espectáculo, un inxente numero de funcionarios estatais e privados inútiles... todo iso é parte da Babilonia da que debemos fuxir e á que temos que deconstruir, derrubar ..., para non ser sepultados entre as súas ruínas ou morrer mentres se lles rende culto e servidume.
O amor libre entre persoas libres, a produción de alimentos sans, a aprendizaxe de vontades, oficios e saberes, a festa entre iguais, a asemblea popular, o cultivo da saúde e a prevención da enfermidade, a xustiza restaurativa, a invención e investigación cara a un mundo solidario e positivamente novo, viaxes apaixonantes ... todo iso só pódese dar entre amigos e veciños que se coñecen ou están próximos para relacionarse, pero para nada entre individuos solitarios e neuróticos rodeados de millóns doutras persoas igual de solitarias e neuróticas, enfermos da alma e do corpo, que como zumbis cegos, xordos e mudos pululan medrosos e agresivos por urbes militarizadas, contaminadas e ameazadas por toda unha xerarquía de psicóticos racistas, machistas, clasistas e asasinos.
Destruír e reciclar as urbes industriais e postindustriais para construír unha ruralidade contemporánea parece ser o imperativo necesario para principios do S.XXI
Defender, reformar e construír novas sociedades nos territorios aínda pouco ou nada colonizados, e atacar e derrubar os centros do dominio nas metrópoles.
Aproximadamente.
Ricardo Ginés G.
No hay comentarios:
Publicar un comentario