Por que sempre os anarquistas?

Colamos, depois de traducido, este texto publicado polas "Juventudes Libertarias de Madrid" no seu blogue:

Unha nova ondada de criminalización ao anarquismo orquéstrase dende hai un tempo por parte da policía, os mass media e a clase política. O seu obxectivo, como sempre, é sacralizar a democracia mediante o medo e dinamitar a loita revolucionaria; os medios para conseguilo son, como sempre, o descoñecemento, a terxiversación, a espectacularización e, nalgúns casos, a inutilidade dalgúns xornalistas co mesmo rigor que unha adiviña de feira. Os dous últimos casos foron os supostos feitos acaecidos an "Ciudad Universitaria" o 20 N e a detención de cinco anarquistas acusados da colocación dunha bomba na basílica do Piar.

Abrir xornais e ver constantemente ao anarquismo identificado coa violencia ultraesquerdista en noticias e artigos de opinión con nulo contraste (confusión de feitos, convocantes e mesmo tronchantes afirmacións como que o anarquismo utiliza os métodos de Al Qaeda), simplemente relatando o que a policía quere que se relate. Vivir nas rúas despregamentos policiais desmesurados que parecen máis un teatro e que teñen o fin de que aquel que pase sen saber que aconteceu senta medo dos que se encontran sendo identificados/ás e detidos/ás. Un medo que non só provoca o illamento dos/ás que sofren a represión, o cal facilita a devandita represión, senón que incapacita, inhabilita e fai que acabemos delegando nos que prometen protexernos. É por iso que a clase política se suma ao espectáculo, correndo a condenalo con firmeza sen saber que pasou, pero sabendo moi ben que iso lle pon medallas demócratas no peito ante a poboación. Se de paso poden falar de algo que non sexa as contas b do seu partido ou que as reformas do Código Penal e a Lei de Seguridade Cidadá dean unha volta de rosca máis ao marco legal no que se vai desenvolver a brutal represión estatal, mellor que mellor.

Non hai mellor xeito que constatar a criminalización cara aos grupos que loitan por unha revolución persoal e social que destrúa os alicerces desta sociedade delegacionista e autoritaria que ver como son tratados os fascistas. O descoñecemento e a propagación deste, como diciamos, sae rendible. Todas as noticias nos falan de cinco rapaces agredidos na Facultade de Dereito que son "de dereitas pero non franquistas". Non obstante, de forma deliberada óbviase que a Facultade de Dereito foi nos últimos anos centro de operacións da extrema dereita e neonazi. Aqueles militantes de diversos colectivos de esquerda na Universidade e da propia Facultade de Dereito sábeno ben. Nesta facultade conviviron durante anos varias asociacións como Teoría e Praxe ou Disenso, fortemente ligadas a movementos neonazis madrileños dende os anos 90 e a grupos que utilizan a táctica confusionista de recuperar eslóganes típicos da esquerda, como Bases Autónomas, de recoñecida militancia fascista. A complicidade institucional é evidente. Nos últimos anos, a chamada asociación Foro-Universitario serviu como lugar de concentración de fascistas, máis ligados á extrema dereita franquista (esta asociación colgou unha pancarta na Facultade que rezaba "pasaremos como no 39", se promoven actividades vinculadas ao revisionismo histórico e ao negacionismo dos xenocidios franquista e nazis, manteñen relación con organizacións carlistas e vinculadas á extrema dereita, como a Asociación Francisco Franco, e os seus membros deron apoio nas eleccións a Rector, a Iturmendi, ilustre personaxe que afirmaba cousas como "as mulleres veñen á Universidade a buscar marido, entre outros exemplos) ademais de conexións con outras organizacións de corte neonazi.

Na Universidade en xeral, dúas agrupacións neonazis dispútanse o terreo político. Liga Nova (LJ), xuventudes do partido MSR (Movemento Social Republicano), que utiliza a vella táctica confusionista de adoptar mensaxes propias da esquerda (mesmo do anarquismo) para meter de tapadillo as súas mensaxes racistas e nacionalistas; e Resposta Estudantil (RE) proveniente dunha escisión de Democracia Nacional (partido que organizaba a marcha racista no barrio de Usera onde foi asasinado Carlos Palomino), e que intenta imitar grupúsculos fascistas italianos, que tratan de introducirse nas mobilizacións estudantís en Italia.

A súa estratexia estase a centrar en intentar sumarse como blocar ás mobilizacións estudantís dos últimos meses e compaxinar as súas mensaxes racistas e nacionalistas co típico populismo fascista facendo gala de loitar "contra os recortes". En Madrid, tanto RE como LJ, foron expulsados ante a presión dos estudantes e solidarios cando os neonazis trataban de achegase ás marchas estudantís, sendo escoltados pola policía ante o que se lles viña enriba. Isto repetiuse en varias cidades, como Sevilla ou Elche, onde os neonazis de re foron expulsados e días máis tarde, membros do Sindicato anarcosindicalista CNT-AIT foron detidos por isto acusados de "vulnerar o dereito de manifestación".

Nos campus universitarios madrileños, os nazis déixanse ver publicamente en datas clave, como folgas de carácter xeral ou do sector do ensino. Na Universidade Autónoma na pasada folga do ensino do mes de outubro, coñecidos membros de Resposta Estudantil (con asociación-tapadeira tamén na Facultade de Dereito da UAM), ameazaron de morte machete en man a un pequeno grupo de estudantes folguistas. Na UAM, véñense repetindo situacións similares nos últimos anos, con clara complicidade entre as institucións universitarias e os fascistas. Na UCM, pola súa banda, os neonazis de Liga Nova protagonizan de cando en vez excursións nocturnas de 20 persoas para pegar carteis, e se se ten a mala sorte de que algún estudante ou traballador do Campus comprometido politicamente sexa recoñecido por estes energúmenos, chegan as agresións. Agresións que se repiten ocasionalmente en accións lóstrego de membros de Liga Nova que entran nas Facultades -a mediados do mes de novembro irromperon na Facultade de Historia, homenaxeando os dous membros asasinados do partido neonazi grego Amañecer Dourado-, fanse a foto, agriden a aqueles que lles arrepor e vanse co rabo entre as pernas. O punto culmen foi o pasado sábado 16 de novembro, cando Liga Nova realizou un patético desfile (a súa manifestación do ano), por Ciudad Universitaria (en sábado pola tarde). A resposta antifascista organizouse rápido e contou coa presenza de 150 persoas que na entrada da Facultade de Farmacia, foron encerrados pola seguridade da Complutense, ao mando do Reitor, e as máis de 20 leiteiras de antidusturbios, para ser retidos, identificados e cacheados.

A conivencia do Estado, a clase política en xeral, os mass media, o Reitor da UCM (no último caso en particular), con estes grupos fascistas ao defendelos, criminalizar a loita contra eles e escondelos ocultando a súa verdadeira ideoloxía énos máis que obvia. A ondada mediática anti-anarquista non son valores de respecto aos que pensan diferente, tal e como abandeiran os altofalantes do réxime e defensores dos valores democráticos, son os valores da obediencia, da disciplina ao sistema vixente, por iso non hai ningunha queixa das agresións fascistas senón que se ven, non só obviadas, senón deliberadamente ocultadas. Así todos saen gañando: a democracia condena aos que loitan por un sistema horizontal, libre e igualitario, saíndo reforzada e, ademais, protéxese á extrema dereita, que trata de reorganizarse novamente, sendo un brazo directo e sen disimulos dentro da democrática xestión do Estado de Dereito da represión e a opresión.

Xornalistas e políticos non dubidan en cargar contra a "violencia" como concepto abstracto. Detrás disto, hai un interese manifesto no Estado de deslixitimar calquera intento dos oprimidos por defenderse das agresións dun sistema que ostenta o monopolio da violencia. Como poden falar de "violencia" aqueles que contan con todas as pistolas, as bombas e os exércitos? Como falan de "violencia" aqueles que fabrican armas de morte e fomentan as guerras en todo o mundo? Como poden falar de violencia aqueles que encerran e silencian a centenares de miles de persoas pola súa condición de pobres en cárceres ou centros de internamento de estranxeiros (CIEs)? Aqueles que nos obrigan a vender nosa forza de traballo para enriquecer uns poucos, baixo a ameaza do paro e a miseria, falan de "violencia"? Como falan de "violencia" cando a nosa vida é dirixida dende que nacemos, cando aprendemos, cando imos no metro, cando unha cámara nos grava ou policías vixían a boa orde do seu sistema? Como poden falar de "violencia", cando os medios de comunicación silencian polo seu peso mediático calquera voz disidente, quedando esmagada pola ignorancia e o "ruído" da sociedade do espectáculo? Mentres desafiúzan das súas casas ás persoas, mentres golpean ou torturan nas comisarías, mentres arrastran as persoas á tristura e ao desespero, chegando a ser preferible a morte, que continuar aguantando as condicións de miserias moral e material? Como falan de "violencia" aqueles dirixentes, xestores e defensores da sociedade do Estado e o Capital e o seu mundo cheo de morte e miseria?

Vivir nun Estado policial como o noso non só implica ter constantemente policía na rúa, implica un control das persoas que vai máis alá do físico, implica un control social, ideolóxico, vivir no medo mediante a criminalización constante a "o outro". Racismo, xenofobia, sexismo, homofobia... esas son as bases da nosa sociedade: o medo que leva a enxalzar unha democracia que se disfraza de respecto pero que non é máis que unha autoridade para xestionar mellor ese racismo, ese sexismo... ese medo.

Seguiremos loitando, a través a acción directa -aquela acción que fan os propios implicados nas súas problemáticas de forma colectiva e solidaria, sen delegar en ninguén, nin reitores, nin decanos, nin delegados de xunta de facultade, nin xuíces, liberados sindicais ou políticos-. O anarquismo sempre lles foi un inimigo moi útil e por iso, como podemos ver tamén en como fala do anarquismo calquera libro de texto, esforzouse en mantelo como un temible descoñecido ao longo da historia. E, como sempre na historia, seguiremos loitando os anarquistas contra o Capital e contra calquera forma de Estado.

Xuíces, policía, políticos, fascistas e xornalistas, non poderedes connosco/ás!

Contra a criminalización e a represión, Liberade anarquistas presos/ás! Viva a anarquía!

JUVENTUDES LIBERTARIAS DE MADRID – FEDERACIÓN IBÉRICA DE JUVENTUDES LIBERTARIAS (F.I.J.L.)