[Grecia]: Carta do preso anarquista Andreas Tsavdaridis dende o cárcere de Koridallos

"Cara á miña meta quero ir, eu continúo a miña marcha; saltarei por enriba dos indecisos e dos atrasados. Sexa a miña marcha o ocaso deles!" -Friedrich Nietzsche

O presente texto non se dirixe ao ámbito oficial e ás súas corroídas estruturas. Detesto os seus estereotipos, o putrefacto alento da súa fixación e considero o ambiente "anarquista" de burócratas un enclave do Poder, xa que reproducen os seus valores autoritarios. Non teño ningunha intención de crear relacións públicas, nin desexo ningún tipo de solidariedade ou axuda non oficial de dignitarios e subordinados do estilo de vida antiautoritario

Diríxome ás minorías; ás individualidades que mostran o seu desprezo e se burlan da Dominación e os seus serventes, sen dubidar en pasar á ofensiva contra a esencia da civilización contemporánea; a todxs esxs anarquistas de praxe, que a través das liñas da rede informal da FAI orquestran enfurecidxs os seus destrutivos plans, causando dor de cabeza no campo do inimigo.

O 11 de xullo, capturoume en Tesalónica, cando volvía á casa, un grupo da unidade antiterrorista. Metéronme nun vehículo convencional do seu servizo e, un par de horas despois, encontrábame no piso 12º da Xefatura de Policía de Atenas (GADA). O 17 de xullo, enviáronme a prisión preventiva e dende entón encóntrome encerrado nas prisións de Koridallos.

Asumo a responsabilidade do envío dun paquete incendiario ao excomandante da unidade antiterrorista, Dimitris Chorianopoulos, como célula Comando Mauricio Morais - FAI/FRI. Sigo sen arrepentirme da miña elección. Un golpe contra o complexo de seguridade equivale cun ataque directo á alma do réxime; unha ataque directo ás institucións estatais, que operan independentemente do programa político do goberno correspondente e que teñen como misión a perpetuación da Dominación sobre a miña vida.

Creo que o Poder se inspira e xorde como consecuencia inmediata dos valores da sociedade. O Poder é unha idea. Parece algo inaccesible, como un deus que inunda os pensamentos, os sonos e os sentimentos dos seus fieis; unha relixión social moderna á que a masa se apresura a introducirse. Xs dominadorxs non se impoñen cun golpe de Estado, senón coa aprobación dos seus cidadáns e todos os problemas de patoxenia social son simplemente o lado escuro dun mundo que quere vivir sen responsabilidades.

Non creo en ningunha revolución popular. Calquera cousa baseada nas masas, o rabaño, leva en si as sementes da escravitude. Esa multitude, que non autodetermina os seus valores, é incapaz de definir a súa propia vida. Este conxunto de forzas, mesmo se se chama de revolucionaria, desmóntase tras o seu levantamento, indeferentemente do resultado. Os seus participantes buscan un sistema económico máis favorable, á medida dos seus intereses. Non están de humor para subverter os valores da civilización, simplemente mendigan unha reforma-reestruturación do capitalismo a través de medios non institucionais.

Non creo en ningún futuro paraíso social, como evolución inevitable dunha metafísica predominancia de xustiza que inviste ao Pobo de mesías que cumpre as profecías sociedistas. Estas teorías, repletas de resentimento, degradan o concepto de ser Humano coa baixeza dos seus creadores e crentes.

Ao contrario que os zelotes das mobilizacións de masas, que buscan a liberación do seu rol social, eu busco a liberación da miña individualidade de todo rol social. A miña proxectualidade é a constante insurxencia anarquista contra todo sistema, toda sociedade e calquera tipo de moralidade de masas. A miña propia guerra senta as súas bases na miña vontade de forza e, por ende, ataco todo o que insulte a miña Estética. Para min, a guerra é unha loucura dionisíaca que non se pode explicar coas racionalizacións de os lores sociedistas.

Na miña opinión, a solidariedade cara a un/unha prisioneiro/a de guerra debería promover e reproducir o motivo polo que foi encirrado/a. Polo tanto, en canto ao meu caso, a única solidariedade que recoñezo é a loita pola difusión da acción directa anarquista.

Antes de rematar, gustaríame expresar a miña solidariedade con xs anarquistas encarceradxs en todo o mundo: a xs compas da CCL, Panagiotis, Giorgos, Makis, Olga, Charis, Christos, Theofilos, Michalis, Damiano e Giorgos; aos compas Nicola Gai e Alfredo Cospito en Italia, acusados da acción da Célula Olga; a Gabriel Pombo Da Silva, encarcerado nas prisións españolas; a Marco Camenisch, compa preso en Suíza; ao non arrepentido/impenitente Thomas Mayer-Falk (aínda encarcerado en Alemaña). A Jock Palfreeman, en Bulgaria; ao combatente Hans Niemeyer, así como aos bandidos Freddy Fuentevilla, Marcelo Villarroel e Juan Aliste Vega, en Chile. Ao compa Henry Zegarrundo en Bolivia e ao anarquista Braulio Durán en México. A xs fugitivxs Felicity Ryder e Diego Ríos: aguanten!

Forza a todas as células da FAI en México, Ecuador, Bolivia, Arxentina, Chile, Indonesia, Italia, Grecia, España, Reino Unido, Holanda, Rusia, Belorrusia, Ucraína, Finlandia, Brasil e Australia.

HONRA ETERNA A MAURICIO MORAIS

Andreas Tsavdaridis
Módulo A
Prisións de Koridallos
Atenas, Grecia
4 de setembro de 2013

PD1: A mediados de xullo de 2013, chamouse a declarar ante as autoridades persecutorias a xs 10 membros presxs da CCL-FAI/FRI (Olga Ekonomidou, Damianos Bolano, Charis Chatzimichelakis, Giorgos Polydoros, Panagiotis Argirou, Theofilos Mavropoulos, Christos Tsakalos, Gerasimos Tsakalos, Giorgos Nikolopoulos, Michalis Nikolopoulos), acusadxs de «instigación» por 4 ataques enmarcados no contexto do «Proxecto Fénix».

O «Proyexto Fénix» é unha campaña de ataques guerrilleiros posto en marcha pola CCF o 7 de xuño de 2013 co bombazo do vehículo persoal da directora das prisións de Koridallos, e seguido doutras 3 accións de núcleos da FAI/FRI en Grecia e Indonesia. Xs compas presxs da CCL negáronse a presentarse ante o proceso interrogatorio, desprezando as súas leis e o dereito democrático de declarar. Volvéuselles impoñer un novo período de prisión preventiva.

Cabe sinalar que, na campaña do «Proxecto Fénix», se enmarcan outros dous ataques, un realizado por un núcleo FAI/FRI en Indonesia e outro da CCF en Grecia (envío de paquete bomba ao fiscal D. Mokkas, encargado de casos de persecución á Conspiración).

PD2: O "Proxecto Fénix" pretende a rexeneración e o resurximento dinámico da nova guerrilla urbana e encontrando como cómplices a nosxs irmaxs de Indonesia. A Unidade da Cólera e a Célula Liberdade para Mandylas e Tsavdaridis-Conspiración Internacional pola Vinganza-FAI/FRI responderon ao chamado e atacaron estruturas do réxime indonesio, implementar respectivamente o terceiro e quinto acto do Proxecto Fénix. Xs nosxs irmanxs demostraron que o discurso anarquista e as súas accións poden superar as enormes distancias que nos separan. Sabemos que, mentres haxa compas que transforman os seus desexos en praxe, ningunx anarquista presx estará so. Irmaxs da Conspiración Internacional pola Vinganza-FAI/FRI, a vosa ofensiva dános coraxe. Levámosvos dentro dos nosos corazóns. Ata a vista! Ata o final!

PD3: O compañeiro e amigo Spyros Mandylas non está involucrado neste caso.

trad e copiado de ContraInfo (aquí e acá)