Non ao Regulamento da Vergoña!- Comunicado da Campaña Estatal polo peche dos CIE
Pouco despois das mortes de Samba Martine no CIE de Aluche (decembro de 2011) e de Idrissa Diallo no CIE de Zona Franca (xaneiro de 2012), o Goberno anunciou a inminente aprobación dun Regulamento para regular o funcionamento e réxime interno dos Centros de Internamento. Naquel momento, estas dúas mortes, máis a sucesión ininterrompida de informes que documentaban a vulneración de dereitos fundamentais no interior destes centros da vergoña, provocaron que o Goberno chamase as organizacións sociais a unha consulta sobre o devandito proxecto de Regulamento.
Non obstante, os falecementos solápanse e non son senón a punta do iceberge da vulneración de dereitos que supoñen as políticas migratorias e a armazón que as sustenta: redadas, internamentos e expulsións. Coa morte de Alik, o pasado ano e, agora, coas 15 mortes en Ceuta (aínda sen esclarecer) reaparece un novo intento de lexitimar a barbarie mediante trasformaciones legais. Neste sentido, as declaracións do Ministro de Interior no transcurso da rolda de prensa ao respeito, non fan senón evidenciar unha concepción da migración en termos criminalizadores, bélicos e inhumanos.
O Regulamento presentado polo Goberno mantén o monopolio do Ministerio do Interior sobre o control dos CIE, consolida o modelo de xestión policial e concentra a autoridade no Director, tamén funcionario policial. Os dereitos das persoas internas son supeditados aos criterios policiais de seguridade e control, unha práctica policial consolidada durante case tres décadas de existencia, caracterizada pola opacidade, arbitrariedade, o abuso e a impunidade, e que tivo consecuencias fatais para os dereitos e a integridade das persoas internas e o seu ámbito social.
Ademais, o Regulamento abre as portas a privatizar e subcontratar toda a asistencia social. Conforme á experiencia acumulada, as organizacións independentes podemos afirmar que as subcontratas non previñeron as mortes nin o sufrimento humano que supón a exclusión, persecución, reclusión e deportación de seres humanos. Ningunha organización social que de verdade defenda os Dereitos Humanos entrará a negociar a xestión destes campos nos que se producen violacións de direitos diarias.
Por estas razóns, as diferentes organizacións e colectivos sociais da Campaña Estatal polo Peche dos Centros de Internamento de Estranxeiros, consideramos que este intento de lexitimación e consolidación do modelo policial en forma de regulamento en ningún caso vai supoñer o cambio de natureza destes centros.
Por iso mostramos o noso máis absoluto rexeitamento ao Real Decreto mediante o que se aproba o Regulamento de funcionamento e réxime interior dos Centros de Internamento de Estranxeiros (CIE), posto que resulta intolerable a implantación do racismo institucional e a exclusión de seres humanos en campos de internamento.
As organizacións sociais asinantes creemos firmemente que non se pode regular aquilo que non debería existir. De igual forma, entendemos que o noso labor nestes lugares, que coa súa mera existencia supoñen unha vulneración dos Dereitos Humanos, non consiste nin en prestar asistencia, nin en xestionalos, senón na denuncia activa das inxustizas que se acometen co obxectivo último de lograr o seu peche.
Contra o Regulamento Vergüenza.
Polo peche inmediato e definitivo dos CIE.
Unha Oportunidade Perdida .- Comunicado da Plataforma “Que o dereito non se deteña ás portas dos CIEs"
30 anos despois de ser creada a figura xurídica dos Centros de Internamento, apróbase o seu Regulamento de Funcionamento e Réxime Interior. A devandita desidia, que durante todo este tempo deixou o seu funcionamento a discrecionalidade do Ministerio do Interior e da policía, dio todo sobre a importancia que os sucesivos gobernos lle deron a garantir os dereitos fundamentais das persoas neles encerradas.
A Plataforma “Que o dereito non se deteña ás portas dos CIE" presentara, en abril de 2012, un extenso documento de propostas ao borrador de Regulamento que, no esencial, non foron incorporadas a este.
Un repaso sumario do aprobado dinos que:
-O Regulamento permite o encerro nos CIE de persoas vulnerables: "menores, persoas minusválidas, anciáns, mulleres embarazadas, pais sós con fillos menores e persoas que padecesen tortura, violación ou outras formas graves de violencia psicolóxica, física ou sexual". O único que se lles reserva é unha "atención especializada".
-Mantense o marcado carácter policial dos centros. A policía é a encargada non só da seguridade dos centros, senón de xestionar todo o relativo á permanencia do estranxeiro no centro. Tan só a "faceta asistencial" é asumida por empregados públicos alleos á policía.
- Xeneralízase a posibilidade de que a policía porte armas de fogo no interior duns centros que non teñen carácter penitenciario, en contraste coa normativa penitenciaria que limita o seu uso a situacións excepcionais.
-Autorízase a habilitación doutros "centros de ingreso temporal ou provisional", o que, ademais de indeterminación, mostra a previsión dun posible incremento das persoas encerradas.
E é escandaloso que, tendo en conta que, tal e como segue afirmando este Regulamento, as persoas internadas están privadas unicamente do dereito deambulatorio, se lles nega na práctica dereitos básicos e fundamentais que nada teñen que ver con aquilo e que lles coloca nunha situación de peor dereito que os establecementos penitenciarios. Así:
-Non se garante o acceso libre ao sistema público sanitario, nin a atención sanitaria completa as 24 horas do día.
-As visitas de familiares non teñen garantido ningún réxime de privacidade e intimidade e poden ser limitadas en canto a número de persoas, duración (30) e só nalgúns días da semana.
-Non se permite o uso de teléfonos móbiles.
-Os labores de control do respecto aos dereitos das persoas internas, ademais da competencia xudicial, só será "facilitada" aos organismos nacionais e internacionais "con competencias propias na visita e inspección dos centros", que é tanto como dicir que ningunha entidade non institucional poderá acceder ao devandito control.
-Non se garante a instalación e funcionamento de video-cámaras de vixilancia, ferramenta que se mostrou esencial como medio de proba do que realmente sucede en situacións conflitivas e que constitúe unha garantía tanto para os internos coma para a propia policía.
-Autorízase o rexistro persoal con nu integral.
-As ONG non ven recoñecido ningún dereito de acceder aos centros. Só é un dereito individual de cada interno. Adicionalmente, queda ao arbitrio da dirección do centro a posibilidade de asinar un acordo ou convenio que posibilite as visitas destas organizacións.
- As salas de inadmisión dos portos fronteirizos quedan excluídas deste regulamento, converténdose en lugares de peor dereito, onde as persoas estranxeiras gozarán de inferiores garantías e dereitos.
Por todo o anterior, segue plenamente válida a valoración que a Plataforma "Que o dereito non se deteña ás portas dos CIE" facía ao borrador de Regulamento por:
o mantemento do modelo policial de xestión dos CIE.
o desenvolvemento insuficiente das garantías dos dereitos das persoas internadas.
o claro retroceso, en aspectos claves, en relación coa situación actual.
Malia o encomiable e persistente labor propositivo realizado dende a Plataforma "Que o dereito non se deteña ás portas dos CIE", na que participaron unha rede de colectivos nunca antes alcanzada, o groso das súas propostas foron desestimadas. Por iso, se entón considerabamos que ese borrador non podía ser a base de traballo do Regulamento, hoxe concluímos que a normativa aprobada non está á altura das transformacións da nosa sociedade nin da evolución do fenómeno migratorio, nin lamentablemente vai poñer remedio aos abusos e vulneracións que marcan a existencia destes centros da vergoña.
A 17 de marzo de 2014
APDHA, Andalucía Acoge, Federación Estatal SOS Racismo, Asociación Elín
No hay comentarios:
Publicar un comentario