27 mar 2013

[Chile] Comunicado de Hans ante os abusos policiais na morada da sua nai

Hans Niemeyer está prófugo da justiza chilena tras fugarse dende a residencia da sua nai no pasado 7 de decembro de 2012, Hans fora detido en novembro de 2011 tras un bombazo en Ñuñoa e logo se lle imputara a fabricación e colocación de dous explosivos máis no barrió de Las Condes e no monumento ao fundador e senador da UDI, Jaime Guzmán. Dende entón, na sua busca, a polícia non deixa de amedrentar à sua nai e así o venres pasado 22 de marzo foi dictada unha nova orden de aprehensión e ao día seguinte, sábado 23 os uniformados chegaran ao domicilio da nai de Hans arrasandoa con extrema violencia e vexando as mulleres que lá se atopavan, feito que se repetiria dois días despois, o luns 25, con amplia cobertura mediática dos xornalistas-policías, sen obter éxito algún. Cabe sinalar que en 6 de maio se iniciará o xuizo contra Hans.

A raiz destes allanamentos, ergueronse múltiples voces amosando o máis sinceiro desprecio contra todos eles, especialmente para con o chefe da Fiscalía Metropolitana Sur, Raúl Guzmán, e os policías da DIPOLCAR (Dirección de "Intelixencia" de Carabineros de Chile), mas consideramos moi interesante publicar acá en Abodaxe o Comunicado à ìntegra do proprio Hans (copiamos, traducimos e colamos de Hommodolars.org):

"Non pido perdón, non bico a cruz, non digo que son inocente nin culpable, xa que eses termos me resultan estraños. Estou en Chile, desafiándoos día a día e feliz de que a miña liberdade lles provoque ira".

A propósito da seguidilla de arrasamentos á casa da miña nai produto da miña situación xudicial, quixera denunciar o seguinte:

1. Que o pasado Sábado 23 de Marzo, a casa da miña nai foi arrasada con extrema violencia por funcionarios da PDI, o que incluíu malos tratos e vexacións cara á miña familia de parte dos policías, que son moi valentes, con mulleres soas e escudándose tras as súas pistolas, porque sen elas non son nada. Este feito foi acalado pola maioría da prensa, só saíndo á luz hoxe, e súmase aos xa varios arrasamentos que sufriu a miña familia e amigos dende o 7 de Decembro pasado en que tomei o meu dereito a rebelión e non me presentei ante a revogación do arresto domiciliario ante unha situación de prisión preventiva ilegal posto que o xuízo estaba suspendido nese momento por un requirimento no Tribunal Constitucional por parte do Ministerio do interior.

2. O día de hoxe, Luns 25 de Marzo o Fiscal Raúl Guzmán continuou coa escalada de vinganza contra a miña familia e comandou o arrasamento, unha vez máis, á casa da miña nai esta vez con Carabineiros de Chile, o que incluíu un despregamento de medios de prensa onde algúns deles, como EMOL, publicaron o enderezo da miña nai nun feito que, certamente xa non sorprende, pero que non deixa de chamar a atención polas implicacións éticas da devandita acción e as eventuais consecuencias para a integridade física e psicolóxica da miña familia que, como é evidente, nada ten que ver coa situación legal que me afecta.

3. Que unha vez máis denuncio as mentiras dos funcionarios da PDI nas súas declaracións tomadas e arranxadas polo mesmo Fiscal Guzmán. Nese sentido, é mentira que eles foron testemuñas presenciais dos feitos, é mentira que estaban aí, que me viron saír do lugar da explosión; é mentira que botei unha carapucha (de feito na investigación non aparece ningunha), é mentira que un polar encontrado sexa meu (de feito non ten o meu ADN). Denuncio que as peritaxes dos organismos pseudo técnicos de Carabineros (Labocar e Gope) están feitas á medida dos querelantes, uns dos cales é o ministerio do interior que á súa vez é quen está administrativamente a cargo de Carabineiros (alguén pode crer nunha dose de obxectividade dos seus informes e peritaxes?). Denuncio que as peritaxes que me vinculan a outros atentados e á fabricación deses artefactos explosivos desafían a lóxica máis elemental e que iso xamais foi posto en cuestión polos ministros da Corte de Apelacións, cuxa última actuación a perpetraron cando tras un debate de cinco minutos incluíron todas as probas do Ministerio Público. Denuncio que o Fiscal Guzmán levou unha investigación parcial, non investigando os antecedentes exculpatorios aos que lle obriga a lei, senón deixándoos fora como aquela peritaxe que xeorreferencia a situación do meu celular e que me sitúan ás horas de sucedidos os atentados en lugares moi lonxe das explosións. O feito máis groseiro desta cadea de irregularidades nesta investigación parcial é a omisión do feito que eu me encontraba no meu lugar de traballo o día e á hora do atentado á Automotora One. Isto podería ter sido doadamente comprobable investigando as cámaras do Metro en que todos os días me trasladaba ao meu traballo, e ademais está nos informes dos meus compañeiros de traballo na mesma carpeta de investigación. Pero non, o Ministerio Público se abanderou na miña contra e só investigou a liña inculpatoria, sentándose no que di a propia lei que debería ser o primeiro en respectar. A falta de seriedade tamén chegou aos seus puntos altos cando na preparación de xuízo oral se puido coñecer que, a máis dun ano de sucedidos os feitos, nin as policías nin a fiscalía se preocuparon xamais por obter as imaxes das cámaras de seguridade, nada menos que da Embaixada de Estados Unidos e que gravou os feitos. É dicir, aquí non hai unha preocupación pola verdade, senón só por lograr unha primeira condena por Lei Antiterrorista, e que a cabeza de turco para iso son eu.

4. Que non é a miña vocación a victimización, non sinalo que haxa unha montaxe nin nada polo estilo, nin pido trato preferencial do Estado e as súas leis. Digo que a acusación está baseada en mentiras e en conxecturas e isto podería ser verificable por calquera observador obxectivo.

5. Denuncio por último, a innegable presión política sobre xuíces e a utilización do meu caso por parte do goberno e a ultradereita para o despregamento da súa axenda de seguridade cidadá e a reconfiguración do instrumental estatal para adecuarse ás novas condicións do conflito social, é por iso que resulta tan fundamental lograr unha condena por Lei Antiterrorista. Que a intervención política quedou en evidencia polos xuízos a priori que deron o ministro Andrés Chadwick, o fascista e representante da ultradereita, deputado Cristián Letelier e ata o mesmo presidente da república que ocupou un recurso especial ante os xuíces e que inaugurando o Banco Unificado de datos, deu por seguro, ante fiscais e policías, que eu saíra do país.

Ante todos estes feitos, véxome na obriga de dicir o seguinte:

· Que a escalada de arrasamentos corresponde a unha operación de vinganza contra a miña familia levada a cabo pola Fiscalía Metropolitana Sur e as policías.

· Que a devandita vinganza tivo o seu punto máis alto o día Sábado 23 recén pasado en que a miña familia foi vexada e trataron violentamente efectivos da PDI. Esta acción non pode ser catalogada senón como covarde e froito da impotencia e frustración ante a súa chapuza e incompetencia. Recordemos que os mesmos membros da PDI que hoxe rin maltratando as mulleres da miña familia non puideron dar sequera coa miña vivenda en Ramón Cruz con Grecia a noite da miña detención ante o meu dereito a gardar silencio, actitude que tomei por que coñezo esta chusma dende moi novo e sei do trato que lle terían dado á miña esposa e o meu pequeno fillo. Como sen tortura non son nada, gardei silencio e non puideron saber onde eu vivía. A súa ineficiencia cóbranlla agora á miña familia.

· Que fago responsable de calquera cousa que poida pasarlle á miña familia ao Fiscal Raúl Guzmán e ao mando político das policías, é dicir ao Señor Andrés Chadwick, quen en función á estrutura xerárquica das devanditas institucións non puido haber senón sabido do trato violento e vexatorio que sufriron mulleres soas ás mans dos covardes da PDI.

· Advertir que me presentarei ao xuízo e que vaian poñendo as súas barbas a remollo, porque malia o seu ánimo de vinganza e enorme presión política sobre os xuíces, intentaremos deixar en evidencia as súas mentiras, as súas acusacións baseadas en conxecturas e especulacións ridículas e a parcialidade da investigación. Por mentres os delincuentes que poboan a fiscalía metropolitana sur, as policías e o ministerio do interior, ebrios de poder, poden celebrar vingarse contra xente que non pode defenderse, pero recorden que despois da borracheira vén a resaca.

Dende algún lugar do país,

Moralmente enteiro e burlando á policía, despídese Hans Felipe Niemeyer Salinas

25 de Marzo de 2013.

Mais información neste mesmo blogue: [Chile]Começou a vista oral contra Hans Niemeyer.- Caso Bombas 3ª parte?

5 comentarios:

  1. Have you ever heard of second life (sl for short). It is basically a online game where you can do anything you want. Second life is literally my second life (pun intended lol). If you want to see more you can see these Second Life websites and blogs the time to study or pay a visit to the content or web-sites we have linked to 야동

    ResponderEliminar
  2. "Thanks to my father who shared with me concerning this website, this web site is truly amazing.

    Here is my web site 립카페

    ResponderEliminar
  3. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  4. For the reason that the admin of this web site is working, no hesitation very quickly it will be renowned, due to its feature contents.

    마사지블루

    ResponderEliminar