Profesores Verdugos

O ensino moderno, constitúese a partir do século XIX co fin de acabarar cun problema crecente de deterioro do orden público.
Como dicía Ferrer i Guardia o ensino é un artificio para domesticar, a mellor forma de "subxetivizar" á mocidade conforme ás necesidades de reproducción do sistema.

Todas as formas de pedagoxía seguen o manual de "para educar é necesario encerrar" , todas parten do peche e despois tratan de amenizalo. Fora dos muros aprendese da vida cotidiá, a interacción social, as viaxes, a autopedagoxía...A educación ten que ser como un regalo.
A ensinanza obligatoria, "recluída", non pode basearse en confinar aos mozos e ameazar aos pais para facelos cómplices dol confinamento nos centros, aniquila a curiosidade, modela ao estudantado na aceptación da xerarquía, da autoridade.A escola actual é un simulacro de liberdade, a normalización das relacións de dominio.Pretende superar os modelos autoritarios educativos e paradóxicamente perfeccionar o funcionamento represivo da institución.Ten como finalidade convertir ao estudante nun cómplice da súa propia coerción, no seu propio policía e en policía de todos os demáis compañeiros, contribuíndo coa sociedade da vixilancia.

Os clásicos exámenes(trascendentais,repetitivos...) son sustituídos por probas menos dramáticas, pero que séguen calificando atitudes, capacidades, destrezas...
O eixo central da educación é a calificación, non importa que sexa baixo outro nome(traballos,participación...).

O mestre(aínda que se rebele contra a institución) é o encarregado de administrar a agresión e a violencia simbólica, erixíndose como a dictadura dun sabio bo, sitúase por riba dos estudantes en moitos casos case a modo de salvador. Se o mestre impón novas dinámicas asambleístas, os alunos no teñen outra que estar agradecidos e comezar a exercer un poder que lles foi concedido. Non é que se conquistase esa liberdade, é o mestre quen realiza unha concesión do seu poder, axustado a uns moldes criados por él. É a conceción "estática" da liberdade, os mozos xa non poden recreála, reinventala.

Todas as escolas deben ser destruídas, estamos fartos de mecanismos para obedecer, da organización coercitiva do espacio e o tempo, que no futuro dictará quén ocupará os papeis xerárquicos, según a ley de quen mellor se adapte. Moldeando e intervindo policialmente na conciencia dos estudantes.
A escOla democrática cree no éxtasis de produción,na lóxica de mercado, fomentando a ideoloxía da competitividade.

Destruyamos la escuela, bajo ese umbral intocable, incuestionable, mostremos su verdadero rostro, desvelemos sus intenciones. La represión que ejerce es muy buena,ha conseguido que las víctimas tomen las riendas de su propia condena, así se ahorra la sobreutilización represiva de antiguos fascismos.

Texto tirado de afilandonuestrasvidas.blogspot.com