Sobre as relacións de afinidade [Reflexión]

Xa é tarde, son horas de deixar claro dunha vez por todas que o actual estado capital non vai a esfumarse por si mesmo, atrás debemos deixar as posicións abstractas de aqueles que se fan chamar compañeirxs, pero que fican atrincheirados na espera, criticando con forza de cidadán adormiladx a quen dilucidou dende a práxe que o obxectivo mais preciado de todx antiautoritario, a construcción dun mundo ceive, depende única e exclusivamente da destrucción da realidade existente.

Esta forma de asumir a guerra social non é ningunha alternativa ideolóxica para solucionar os problemas que a sociedade nos cria, mais ben e indiscutiblemente unha práctica continua, un avance constante para os nosos coñecimentos, unha forma de fomentar a nosa imaxinación, e todo está enmarcado no obxectivo de conseguir a aniquilación do estado, a sociedade e a ideoloxía.

Cando comprendamos que o "mundo das ideas" xira demasiado lento para a nosa urxencia de exterminar o sistema actual, identificaremos de inmediato que estamos a pisar o terreo da acción, e para estar a súa altura debemos asimilar a organización como a organización do ataque, é dicir, como a unidade de individualidades en conflectividade permanente coa sociedade.

Este tipo de fórmula organizativa coñecemola como organización de gupos de afinidade, o termo xa foi usado e explicado infinitas veces, pero pese a isto seguemos tendo a necesidade de teorizar ao seu respecto dende as experiencias particulares dxs distintos compañeirxs, para poder aportar o avance de cualidades entre todxs nós, crecendo na praxe libertária de acción.

De forma básica a afinidade é entendida como aquel poceso sen fin levado a cabo ao profundizar no coñecemento das persoas cercanas, neste preciso camiño, a afinidade pode crecer ou ben diminuír áta o punto da ruptura definitiva.

A afinidade non é ningunha forma operativa lineal, é imposible que exista unha única forma e nivel de coñecemento entre persoas, isto dependerá das circunstancias e obxectivos que se pretendan conseguir. Neste sentido a afinidade con certa persoa ou grupo de persoas podería darse para algunhas cousas e para outras non, polo tanto podería dicirse que as posibilidades son ilimitadas, dende o compartemento de información áta vastos proxectos.

É importante para nós sinalar que o que se expón nos párrafos anteriores tan só garda relación con un aspecto do que significa, ao noso entender a afinidade.

A afinidade non debe ser solamente comprendida como a solución organizativa ante os problemas que nos plantexa o leninismo e as tendencias anarquistas de masas (plataformismo, sindicalismo, etc...) isto sería rexeitar completamente todo o seu contido, sería continuar co erro de alienar a nosa vida cotiá da nosa vida política. Antes fixemos alusión a que a organización do ataque é aquela formada por individuos en conflectividade permanente coa sociedade, pero a afinidade non se apoia somentes no seu peso e consecuencia organizativa, senón tamén na oposición constante ás relacións que o capital impón entre as persoas, e resposta a isto coa construcción práctica de relacións verdadeiras enfrontadas contra o establecido. A afinidade e según o descrito, non só forma, tamén e o fondo.

Dende o amplo abanico de discursos podemos observar a opinión unánime de que vivimos nunha sociedade na que a maioría das relacións foron antes definidas con roles determinados e encontros valeiros.Aínda así séguense a repetir entre moitos anarquistas formas de organización masivas das que ninguén pode aprender nada mais, dende ahí nunca poderemos realizar un cambio nas relacións, pois os roles de quen está enriba e o rebaño fican ben definidos nesas fórmulas organizativas, ao igual que na sociedade de clases.

Polo súa banda, a afinidade é rica en capacidade de sorprender, capacidade que o capital tenta eliminar a toda consta. O encontro, o aquí e agora, é onde se atopan novas formas de relación, as de individualidades autónomas con prácticas e ideas antiautoritarias que rexeitan ser explotadxs e dominadxs, e que tamén rexeitan explotar e dominar.

Chegadas a este punto de veracidade as relacións de afinidade están, canto menos, repletas de emocións e sentimentos que fan levar mais aínda ao límite da contrariedade a sociedade existente.

Co paso do tempo poden surxir diferencias, xa que a afinidade basease en relacións verdadeiras construídas na comunicación. Son precisamente as diferencias as que fan único a cada individuo, e precisamente nesas diferencias poderemos descubrir que proxectos poden ser levados a cabo con outrxs, ademais a relación de afíns non ten por que verse diminuída tras atopar diferencias (aínda que así poida ser) pois estes lazos están baseados no alto coñecemento dx outrx persoa, onde se implican ideas, desexos, pasións, aspiracións...

Concluíndo entón, a loita contra a explotación non só é unha loita política ou económica en esencia, senón que tamén se trata dunha guerra contra a totalidade da nosa existencia, e partindo desa base, o desenrolo dos grupos de afinidade non pode verse solamente dende plantexamentos tácticos ou estrátexicos, a organización de afinidade é mais ben o reflexo práctico de aquilo polo que loitamos.

artigo extraído do nº1 do fanzine Informalidad
publicado en Abril do 2009