Paco Noya, concelleiro en Compostela de Participación Cidadá, afirma que ao Galego “no hay que darle mayor importancia”

Recollemos da web da Candidatura do Povo este novo ataque da ultradereita contra a nosa lingua:


A indiferenza e incluso o rechazo que os membros da equipa de goberno municipal profesan cara a lingua do país é vox populi. Mostra disto é que o alcalde sabotease manifestacións en defensa da hexemonía social do Galego, ou que a concelleira de Normalización Lingüística Rebeca Domínguez, sexa unha español-falante habitual. Con todo, ocultos detrás do uso litúrxico da lingua que caracteriza a política institucional, poucas veces exiben este rechazo coa desvergoña coa que acaba de facelo Francisco Noya.

Interpelado polo grupo municipal do BNG sobre o emprego da nosa lingua nos Fogos do Apóstolo, Noya asegura que "ese dia hay muchisimos peregrinos y la mayoria que están en la plaza no son gallegos y vienen a propósito a ver los Fuegos del Apostol". O dado numérico é tan falso como as facturas do seu subordinado Juan de la Fuente. Aliás, adiantando a posición profunda da extrema dereita nesta cuestión, Noya afirma que si hay una narración, será a gusto de la empresa que lo programe. É dicer: o Galego abandónase ás forzas do mercado e o poder municipal non pensa actuar.

Considera aliás o veciño de Vilestro que ao emprego da nosa lingua no hay que darle mayor importancia, evidenciando como na súa personalidade se mesturan a partes iguais a desvergoña, o auto-odio, o españolismo a ultranza e a ignorancia. Noya utiliza o Galego para construir a diario a rede clientelar do PP en bairros e parroquias mais desprézao para usos considerados de prestixio ou con proxección pública e subordínao ás necesidades do turista do país veciño.

Ignorancia e mentalidade de servo

O argumentario sabe a vello. Ten raices na estendida desvalorización da nosa identidade como povo que, en sectores minoritarios como o que representa Noya, se eleva a españolismo militante. Nesta mentalidade de colonizado, a lingua do país carece de valor real e no hay que darle mayor importancia. O seu uso debe pregarse ás necesidades do turista (español, claro, porque Noya non imaxina as festas locais en inglés ou alemán), que debe encontrar un país “acolledor” que renuncia á súa lingua en nome da “hospitalidade”.

É significativo do plano de españolización que, por activa e por pasiva, executa a equipa de goberno o feito de que esta máxima de Noya non sexa aplicada polo PP en nengunha localidade española onde goberna: non coñecemos un só caso de vilas ou cidades do país co que temos fronteiras polo leste onde o PP suprima o español nas festas e o substitúa polo inglés, o galego-portugués, o francés ou o alemán para favorecer a “comprensión” dos e das turistas. A regra só é de aplicación para Galiza.

Domínguez, en silencio

A titular do departamento municipal de Normalización Lingüística non fixo nengunha obxección pública ás declaracións de que ao Galego no hay que darle mayor importancia. Realmente non aguardábamos menos de quen asumiu esa carteira-marrón por casualidade e calou ante as proibicións e obstáculos colocados por Ángel Currás ás mobilizacións de Queremos Galego. Con seguranza, Domínguez xa ten abondo con librar da Operación Pokémon, dar conferencias de prensa e sorrir para a foto.