Incidentes nas protestas do 15M en Madrid e Compostela

Miles de persoas saíron o domingo ás rúas de todo o estado tras das ambiguas e difusas consignas de “Democracia real xa!”.
Na cidade de Madrid a movilización rebasou as consignas “pacíficas” dos organizadores rematando en enfrontamentos coas forzas da orde, entre cargas e barricadas, cun saldo de 24 detidos. Na Galiza foi en Santiago de Compostela o único lugar onde a protesta trascendeu do folclore habitual coa rotura de vidros dun banco BBVA e do periódico clerical “El correo gallego”; actos estes que, coma non podía ser doutro xeito, condenaron enérxicamente os autoerixidos lídereres das protestas así coma os demais condenadores habituais de violencias.
Según recolle o periódico atacado “ entre catro e cinco individuos cos seus rostros cobertos atacaron as fachadas de varias entidades financieiras e a sede de EL CORREO GALLEGO, onde escacharon a cristaleira blindada e, tras tentar esnaquizar a porta de entrada, conseguiron introducirse no hall onde lanzaron un bote de fume e varios petardos, que ocasionaron danos no espazo de arte, antes de sair fuxindo cara a cabeceira da manifestación, no medio de gritos de repulsa”.
Tamén afirma o voceiro eclesiástico que moitos dos manifestantes pediron disculpas ós empregados do periódico e ofreceron descripcións e incluso fotos e grabacións dos atacantes á policía. Esta actitude chivata e rastreira tería o seu culmen na delación por parte dunha manifestante dun suposto participante na acción, xa na praza de cervantes, onde o rapaz foi identificado polos madeiros, sempre según a bochornosa información aparecida en tan infausto medio comercial.
En Madrid, onde a manifestación rebasou os 20.000 participantes ,os incidentes sucederon ó remate da mesma, cando un nutrido grupo de persoas, encabezadas polo bloque libertario, decidiu continuar mais aló da praza de Sol e enfilar cara a Gran Via. Alí interceptáronos os antidisturbios e alí comezaron as cargas. Un grupo dunhas catrocentas persoas, moitos deles encarapuchados, conseguiron chegar á céntrica arteria madrileña cruzando contentores ó seu paso e atacando os coches patrulla; a partir dese intre os manifestantes dispersáronse entre cargas, disparos de bolas de goma e detencións, moitas delas absolutamente arbitrárias. A protesta saldouse con 24 procesados que pasaron duas noites en comisaría.(Relato dun dos detidos -aquí)
O intento de formar un campamento na praza de Sol ata pasadas as eleccións, que comezou esa mesma noite, foi interrumpido na noite do luns por un violento desaloxo policial, ó que motivou a creación de novos campamentos en moitas cidades españolas, varios aquí en Galiza.
Veremos onde remata esta “indignación” popular, que polo de agora moveuse nos estreitos marxes do políticamente correcto e democráticamente recuperable. Non lle faltan pretendentes a tan suculenta peza e son moitos os partidos que pretenden pescar no río revolto. A absurda petición ós políticos de que sexan bos, impregnada da mansedumbre cidadanista que pretende pedirlle as institucións que resolvan os nosos problemas no canto de promover a autoorganización e a autoxestión, parece, ademáis, impregnada de obscuros intereses. Diso trata un recente artigo aparecido en “Kaosenlared” (-aquí)no que aseguran que varias das organizacións detras das convocatorias de “Democracia real xa” están impregnadas da ideoloxía anarcocapitalista, pouco coñecida por estas terras pero asociada ós “neocons” e ó “Tea Party” da ala dereita do partido republicano estadounidense e promulgadores dunha sorte de capitalismo salvaxe sen estado que o regule.
Sexa como sexa, a indignación da xente é un feito natural (e moi desexable) nos tempos que corren, e a laboura de calquera revolucionario debería consistir en fomentalo, impedindo que caia nos inocuos camiños da recuperación institucional polos que tanto o poder coma os seus falsos oponentes pretenden conducila. Pero non podemos esquecer que iso é ardua tarefa, pois a xente que xamáis participou de protesta algunha costaralle entender que os medios que oferta o sistema para disentir son inocuos e estériles, por iso os ofrece. Será difícil facersello comprender, esperemos que non o entendan demasiado tarde.