28 sept 2012

Así trataron os amigos policias xs detidxs do 25S: "Menos mexar enriba de nós e poñernos unha capucha, fixéronnos de todo"

Copiamos e colamos de praza.com parte da entrevista, unha vez que está fora en liberdade condicional, a Miguel Quinteiro, viguês activista de Coop57 (entidade da que é socio promotor), Attac, ou a Plataforma polo aforro público, entre outros grupos, onde fala do trato recebido durante a sua detención.

Como estás?

Estou ben, porque son duro (risas). Estou ben, pero o que estou é cabreado. Non sei se viches algún documental sobre o trato aos presos en Guantánamo, pero salvo mexar enriba de nós e poñernos unha capucha, fixeronnos de todo. Estar ás escuras, sen comunicación, sen onde mexar, sen onde cagar, sen auga, encerrados nunha habitación 30 persoas... Só podías estar de pé, algúns desmaiábanse pero éralles igual. Algo totalmente denigrante. Sacábanche da habitación e tiñas que ir coa cabeza gacha. Algo totalmente denigrante.

Que vos din os vosos avogados? Que vai pasar?

Son bastante pesimista. Nun comezo as cousas parecían ir ben, porque cando nós declaramos ante o xuíz, nunha declaración que se atrasou moitisimo porque estaban tratando de levarnos á Audiencia Nacional, a Audiencia Nacional rexeitou esa posiblidade porque os delitos que nos imputaban non eran delitos de terrorismo e o fiscal non se pronunciou. Pasaron horas e ao final chámannos para entregarnos o exorto no que nos din que estamos en liberdade condicional. E engaden aos delitos que tiñamos un novo delito de sedición e este si que o ten que resolver a Audiencia Nacional e con condicións máis duras e por exemplo poden ternos retidos 500 dias. Polo que ao final sairon coa súa. A súa intención é apabullarnos. Fixérono todo o tempo: cando estabamos chegando aos xulgados oiamos a xente manifestándose fóra e nós respondiamos. Asi que eles o que facian era acelerar e frear para que nos axitáramos como unha coctelera nese espazo metálico. Esa manobra repetirona catro veces.

Entrevista íntegra en praza.com
Leer más...

A hegemonia da nom-violência

Copiada, traduzido e colado de Mislata Contrainfos

A revoluçom é impossível. O avance imparável da lógica da nom-violência fai impossível o conflito radical com o estado e os seus esbirros.

Manifestantes “pacíficxs” rodeam a um companheiro sinalándo-lhe com o dedo e acusándo-lhe de ser infiltrado, violento, etc.. por lançar um petardo. A massa inepta trata de levar ao companheiro até a polícia para provocar a sua detençom.

Este feito, sucedido antontem nas movilizaçons de Madrid do 26S, é umha tónica que se vem repitindo em todas as movilizaçons do cidadanismo no estado espanhol. O seu clímax tivo lugar com a toma de praças do 15M e continuou ao longo das convocatórias deste ano até chegar às do 25-26S. A legitimadade dos repressores que no dia anterior agrederam, coacçonaram e sequestraram às pessoas que se manifestavam nas ruas, pom em entredito os objectivos deste “movimento” paralelo ao 15M, sobradamente conhecido polos seus objectivos espectaculares e mediáticos, que longe de proponher umha alternativa real ou umha ruptura com o régime de opressom democrática demandam umha reformulaçom da política do estado do benestar e um lavado de cara do capitalismo occidental opulento.

A desobediência civil geralizada é um trunfo que como tal tem que ser reconhecido, pero ejercer a desobediência civil como mero acto estético e/ou espectacular, sem um trasfundo de vontade de mudança social, convirte-se numha legitimaçom do status quo actual. A hegemonia da nom-violência e a criminalizaçom da acçom direita som germe de cultivo para a polícia e os meios na sua laboura de recuperar para o sistema os protestos e converti-los num grotesco passaruas que pede a transpariência democrática tam pregonada pola cultura occidental, em troques de dar impulso à expressom de raiba produzida pola miséria quotidiá.

Encontramos que, se bem é-nos impossível deixar de sair às ruas para protestar contra a miséria que nos rodea e que nos pom a soga no pescoço, devemos identificar aos nossos companheiros e às nossas companheiras de luta em cada curruncho, e esta gente que protesta legitimando a quem lhe agrede, ao estado que nos oprime e a umha classe política que nos sinala com o dedo e fai mofa, som o nosso inimigo.

Fartxs da situaçom nas movilizaçons e da repressom e criminalizaçom por parte deste tipo de pessoas “movimentistas”, devemos fazer pinha e mover-nos em bloques próprios, diferenciados desta casta de masoquistas políticos com quem é-nos impossível chegar a objectivos comuns.

O incremento do protesto e a desobediência deveria, irremediavelmente, chegar a degenerar as movilizaçons pacíficas em revoltas radicais dado que a continuidade dos protestos geraria um colapso do pacto social que deviria na repressom geralizada, o que deviera gerar umha extensom da solidariedade e a extensom do conflicto social, mais ainda na situaçom actual de tardo-capitalismo em descomposiçom. Pero assumir que isto terá lugar de “per se” é dumha inocência pasmosa, dado o control absoluto da opiniom pública polos meios e o monopólio da violência que detenta o estado, apontalado polo discurso da nom-violência dos movimentos cidadanistas, tais como o 15M e similares. A pressom social contra a acçom direita, acusando a compas de infiltradxs, provocadorxs… tem provocado a disminuiçom do conflicto até niveis assumíveis polo estado como expressom legítima do povo, sem nengum tipo de repercussom geral, longe dumha marginal estética do protesto nos meios contrainformativos e vídeos na internet, e para a recuperaçom das escasas cenas de violência legítima contra os repressores nos meia como a causa das agressons policiais, que a gente assume como as culpáveis da situaçom social e da repressom por “os funcionários policiais”.

A nom-violência nom luita, pede. Pedir é autorizar a umha pessoa ou conjunto de pessoas a otorgar as tuas petiçons. Pedir é legitimar esta situaçom.

Polo fim da democracia, pola anarquia.

Original em castelá em Mislata Contrainfos
Leer más...

Recordatorio : [Coruña] Concerto HipHop en apoio ao proxecto de Ateneo Libertario de Lugo

Sábado, 29 Septiembre, 2012 - 22:00 no CSO Palavea
Concerto de HipHop en apoio ao proxecto de crear un Ateneo Libertario en Lugo.

Ouro & mistery [Lugo]
 La eme simple [Frigsa, Lugo]
Pura mestura [Compostela]
Arte Barroco [Coruña / León]
Doris Escarlata [Rap comedia, Xixón]
DJ Webs [Frigsa, Lugo]
DJ Seronegativo [Frigsa, Lugo]

Microlibre
Leer más...

27 sept 2012

Acosso grave a um militante independentista por parte do Ministério de Interior espanhol

Já que falamos de infiltrados policiais, damos conta do publicado ontem mesmo no portal galizalivre que colamos e copiamos:

Hoje (por ontem), ao meio-dia, duas pessoas que se identificarom como agentes do CNI persoarom-se na casa dum militante da AMI na cidade de Compostela. Com a finalidade manifesta de que passara formar parte dumha suposta “rede de chivatos” que mantem esta agência de informaçom espanhola na nossa Terra. O seu interesse nom era tanto reclamar informaçom a respeito das atividades da nossa Organizaçom e do movimento independentista, senom mais bem a respeito das sabotagens independentistas.

Trás umha chamada ao domicílio fazendo-se passar por umha trabalhadora da USC com o fim de comprovar se o companheiro se atopava na casa, as duas pessoas timbrarom e incitarom-no a baixar. Estas duas pessoas que se apressentarom na sua casa eram umha mulher (galego-falante) e um home (com sotaque espanhol). Num parque cercano repetirom-lhe a proposta, que colaborara com o CNI. Ao respostar negativamente, adotarom um tono agressivo e ameaçante, chegando a afirmar que “o colaboras con nosotros o tus amigos te van a hacer la vida imposible, ya que tenemos grabaciones de los otros contactos, y van a pensar que eres un chivato”.

Os contatos aos que se referiam som do passado Maio, quando ao mesmo militante se lhe praticou um acosso continuado durante várias semanas, com sucessivas chamadas telefónicas e paradas pola rua. Este acosso rematarou ao recever contínuas negativas por parte do nosso companheiro. Meses mais tarde, passando só umha semana da detençom dos quatro companheiros e aproveitando o nível de tensom na militância, voltarom presioná-lo, demostrando que os serviços de informaçom espanhol ainda continuam com a tentativa de infiltrar “chivatos” no movemento.
Leer más...

Sobre as Infiltracións policiais no 25S

Moito se fala últimamente, tanto en bares e tertulias como polos mundos cibernauticos, da actuación duns supostos infiltrados policiais na manifestación do pasado 25S, que, mediante o seu ataque a bastonazos ás filas da UIP, proporcionarían o pretexto aos antidisturbios para reprimir a protesta.

Pois ben, eu nin estiven alí, nin coñezo a ningún implicado no episodio dos banderazos (polo menos que eu saiba), pero iso non me impide dubidar seriamente da tan cacarexada hipótese da provocación policial. Evidentemente a policía é perfectamente capaz de infiltrar axentes nas manifestacións en labores de provocación, á mente véñenme as imaxes da manifestación antiglobalización de xuño de 2001 en Barcelona e a sobradamente probada e documentada participación de infiltrados naqueles disturbios, pero as supostas probas que agora circulan pola rede sobre a provocación policial na manifestación do pasado martes a min, dende logo, non me convencen.  Que hai fotos que amosan a policías infiltrados con capucha e roupa escura detendo a xente? Si, claro, e non é nada novo, dende sempre a policía infiltra “secretas” nas manifas e, evidentemente, estes visten do mesmo xeito que a xente entre a que se pensan confundir.
Leer más...

Transgénicos.- Novo estudo demonstra que o Milho OGM causa tumores

Em 19 de setembro passado, foi publicado na prestigiada revista internacional Food and Chemical Toxicology, um estudo sobre milho geneticamente modificado que aponta para efeitos tóxicos "alarmantes", de acordo com Gilles-Eric Seralini, professor da Universidade de Caen, que coordenou o estudo. Trata-se da primeira vez a nível mundial que som investigados os efeitos de longo prazo dos transgénicos na saúde.

O milho geneticamente modificado utilizado na alimentaçom dos animais de laboratório ( N.de Abordaxe: seguimos com firmeça no nosso posiçonamento em contra da utilizaçom de animais em investigaçons algumhas) foi o NK603 da multinacional Monsanto, tolerante ao herbicida Roundup produzido pela mesma empresa. Este milho, se bem nom é cultivado na Europa (há grandes extensions em Brasil e outros paises de América) fora considerado seguro e autorizado para a alimentaçom humana pela Comissom Europeia há já mais de 7 anos, em 3 de Março de 2005, e tem circulado na Europa desde entom !!!.

Os investigadores, liderados pelo Prof Séralini da universidade francesa de Caen, verificaram que os animais alimentados pelo milho transgénico (num regime alimentar oficialmente considerado seguro) sofreram de morte prematura, para além de tumores e danos em múltiplos órgãos vitais.

Os resultados mostram que tanto o milho transgênico NK603 quanto o herbicida Roundup aumentam a taxa de mortalidade e a frequência de câncer é duas a três vezes maior que em outros animais que nom consumiram os produtos. Gilles-Eric Séralini, professor de biologia molecular da Universidade de Caen e autor do estudo, diz que tanto os machos como as fêmeas foram atingidos, mas as patologias desenvolvidas foram típicas de cada sexo: Ele explicou que as fêmeas desenvolveram principalmente tumores de mama e os machos tiveram insuficiência renal e hepática. O professor ressalta que todos os efeitos colaterais nos ratos nom se desenvolvem automaticamente nos humanos. "Há diferenças em cada espécie, mas é certo que quando um alimento provoca doenças hepato-renais graves em um mamífero, as chances som grande que outro mamífero também seja afetado", alerta.

Assim à luz destes resultados e ao contrário do que a própria Monsanto afirma, os alimentos transgénicos em circulaçom nom podem mais ser considerados seguros. Os governos devem pois tomar imediatamente medidas de emergência e precauçom e a suspensom imediata de todos os transgénicos em uso na alimentaçom e nas raçons animais; e a proibiçom imediata do cultivo de qualquer transgénico. De certo já a Rússia vem de comunicar ontem que suspendeu a importaçom e venda de milho geneticamente modificado da Monsanto depois de conhecer este estudo francês e de que o Instituto de Nutriçom desse país constatara os mesmos problemas.

Notícia redactada por Edu em base a estas fontes:
-zonalivredeogm
-portugues.rfi
-portuguese.ruvr
Outros dados de interese:
-O estudo publicado (em inglês)
-Entrevista com o Professor Séralini em 2007 sobre os efeitos dos OGM na saúde e o ambente
Leer más...

Roteiro: Sí á vida! Sí ao aborto! Institucións fóra dos nosos corpos! (Coruña)

Chéganos a seguinte información que pasamos a divulgar:
Este venres 28 ás 19:00h, festivo roteiro feminista dende a Praza de María Pita ata o Obelisco, onde sumarase á concentración prevista para as 20:00h contra a reforma da lei do aborto. Mais info en Info_Corunha AQUÍ Leer más...

[Itália] Carta de Massimo Passamani desde a prisom de Alessandria

Dias atrás neste mesmo blogue faziamo-nos eco dumha carta escrita por um preso, Maurizio Alfieri, quem compartilhara prisiom com o Massimo em Tolmezzo, e na que explicava o porquê do rápido translado de Massimo á prisiom de Alessandria, além de testemunhar moi bem os abusos por parte da administraçom penitenciária.
Agora fazemo-nos eco desta carta de Massimo Passamani desde o seu aprisonamento em Alessandria, que vem a monstrar os laços de solidariedade entre o Maurizio e o Massimo.

Alessandria, dezaoito de setembro 2012

Queridas companheiras e companheiros:

Com esta carta vos quero dizer algo que me chega ao coraçom e avissar-vos dumha intençom. Quando me levarom, o passado 27 de agosto, à secçom de ailhamento da prisiom de Tolmezzo, conhecim alguns moços lá encirrados. Receberam-me, nom só de forma solidária, senom também fraternal. Ainda que só fosse durante umha semana (despois fum transladado à secçom de Alta Vigiância acá, em Alessandria), compartilhamos comida, café, cigarros, berros e golpes nos barrotes por protesto. O cárcere de Tolmezzo é umha prisiom punitiva, onde a cotio há abusos e malheiras. Denunciei tudo isto ao juiz de instruiçom, antes de ejercer o meu direito de permanecer em silêncio.

Maurizio Alfieri é um dos que conhecim, quem está no cárcere desde há dezaoito anos sem ter nunca desfrutado dos dias de saida anticipada por estar sempre luitando com a sua cabeça erguida. Leva em ailhamento mais de tres meses polas numerosas denúncias de malheiras que tem reunido e feito públicas, e vive baixo contínuas ameaças (a última, em represália pola manifestaçom de solidariedade organizada lá em Tolmezzo polos companheiros: negaçom de chamadas telefónicas, Junta disciplinária para ele e os outros moços). A capacidade e a bondade fraternal de Maurizio chegou-me direitamente ao meu coraçom. O mesmo acontece com as companheiras e companheiros com quem Maurizio está em contacto, mais forte e mais decidido que antes. Ameaçam-lhe, despois de ter-lhe deixado que sofra durante muito tempo, com submeter-lhe de novo ao régime14bis (sem televisiom, a janelinha da sua porta sempre fechada, restricçons sobre as suas saidas ao pátio, etc.).

Com esta carta declaro anticipadamente –para que cada quem assuma as suas responsabilidades– que se a directora da prisiom de Tolmezzo aplica tal medida vengativa e cobarde, iniciarei de seguido umha greve de fame. Nom sinto grande simpatia polas greves de fame (polo princípio de que, se som os opressores quem cometem as injustizas, nom vejo porquê temos que ser nos quem as sofrem….), pero outras formas de luita, por agora, quero reserva-las para eventuais questons que atingem também aos demais companheiros presos comigo em Alta Vigiância. Esta forma de protesto serviria, em princípio, para manter vivo o pensamento e a cercania com Maurizio. Esta secçom tem o objectivo de ailhar-nos, nom só do resto do mundo e das luitas, senom também das outras presas e presos e, mais em geral, da nossa classe. O meu esforço quere ir numha direcçom obstinada e contrária. A miudo, falamos nas nossas brochuras e nos nossos textos de joventude selvagem, de classe perigosa, de rebeldes sociais que som nossos cúmplices “naturais” na revolta e na sublevaçom. No fundo, o poder, com as suas supostas “asociaçons” ataca preventivamente a nossa disposiçom, numha sociedade que é um “formigueiro de homes solitários”, de compartilhar ideias, sonhos, necessidades, práticas, vida. Tal e como figera um atracador chamado Maurizio com um desconhecido coma mim. Pedo a quem compartilhe sentimentos e visons da vida similares que se movilice até acadar que este 14 bis -cárcere no cárcere- nom se passe. Para ser um pouco mais livres. Para nom olvidar a quem segue na luita, também no cárcere, também sozinho.

Aproveito esta carta – dado que a anterior nunca chegou – para agradecer toda a calurosa solidariedade que aclara os meus dias.

Um abraço entregado às compas presas e presos, aos meus irmaõs encirrados em ailhamento em Tolmezzo, ao Val (di Susa) que resiste e a quem luitam pola liberdade de todas, ainda a risco de jogar-se a sua.

Massimo Passamani

Para escrever a Maurizio:

Maurizio Alfieri
c.c. via paluzza 77 –
33028 Tolmezzo (Udine)

Mesmo podem-se escrever cartas ou postais à direçom do cárcere, que serám utis

Para escrever a Massimo (entende o castelám):

Massimo Passamani
Carcere San Michele strada Casale 50/A
15122 Alessandria
Italia

Traduzida e colada por Edu de informa-azione.info
Leer más...

26 sept 2012

A ultradireita ante “rodea el congreso” .- Um capítulo de memória selectiva

Nom vou fazer analise algum do acontecido ontem em Madrid, nom estivem e, por tanto, ainda nom tenho referências fidedignas do que alá aconteceu, mas há um aspecto nesta história que me retrotraeu a vivenças, quanto menos curiosas, e que quiger compartilhar com as possiveis leitoras deste blogue.

A secretária general do PP ( e digo general e nom geral, dado o carácter militarizante dos partidos “democráticos” em escala vertical ) e presidenta da comunidade autónoma de Castilla-La Mancha, María Dolores de Cospedal tivo a gentileza de fazer comparativas odiosas entre a convocatória de “Rodea el Congreso” e o 23 F, e digo odiosas porque sem entrar em mais valoraçons, o 23 F nom deixou de ser um auto-golpe promovido polos militares, os partidos “democráticos” e a realeza, entanto a movilizaçom de ontem veu promovida por pessoas anónimas que gostam da nom-violência como jeito de se enfrontar aos poderes.

Mas demos passo as suas palavras: .

E com isto onde vou?? Pois a lembrar umha situaçom que, se bem nom aconteceu no Paço do Congresso espanhol, sim sucedeu no Parlamentinho galego, do que Dolores declara que o seu partido é defessor a ultrança consagrada.

E para isso nada melhor que tirar das hemerotecas dos falsimedios (para algo tinham que valer) e assim, segundo El Pais e mais La Voz (com dois som suficintes) davam conta em 24 de novembro de 2005, (durante o mandato do bipartito) dum protesto duns 200 altos cárregos do PPdeG, entre alcaldes, concelheiros e senadores, que tentaram toma-lo Paço do Horreo, sede do parlamentinho galego, isso sim, a diferência do que se passou ontem em Madrid, os efectivos policiais eram os de um dia qualquer e nom poiderom evitar que estes 200 pepeiros e pepeiras conseguiram sobrepassar as verjas que arrodeam o edíficio e berrar contra do bipartito.

A estratégia militar do PPdeG consistira em colocar previamente a 40 altos carrégos entre a tribuna de convidados do parlamentinho ( privilégios dos que tampouco conta qualquer) e que também começarom a corear as consignas dos seus “correligionários”, ao que a presidenta do parlamentinho na altura, Dolores Vilariño (curiosa coincidência : outra Dolores), ordenou despeja-los e ato seguido todos os parlamentares do PP, agás 3 deputados, entre eles o que nesses tempos era o seu portavoz adjunto, Alberto Núñez Feijoo, decidirom abandonar os seus escanhos e ir-se a apupar também desde os silhons de convidados, ante o que Dolores Vilariño exclamou: "Ao que máis me recorda isto é ao 23-F", e entom, os 3 diputados do PP abandonaram também a sessom, nom sem antes o seu portavoz, Núñez Feijoo, proclamar indignado:"Ni somos fascistas ni tenemos que ver con el 23-F". Além, numha multitudinaria rolda de prensa, na que estiveram diputados, senadores e alcaldes populares, Alberto Núñez Feijoo tildara de "antidemocrática" a actitude de Villarino.

O que som as coisas.

Notícia redactada por Edu.
Leer más...

25S: Cargas e detencións en Madrid, manifestación en Compostela

A Convocatoria de onte para "tomar o congreso" (trasmutada co tempo e polo reformismo en "rodear o congreso") rematou como todxs sospeitábamos: con duras cargas policiais e numerosas detencións. O balance da prensa comercial aponta 64 feridxs e 35 detidxs; pero tamén falan de só 6.000 manifestantes, as poco cribles cifras facilitadas polo goberno.
-------------------------------------------------
 O parlamento galego tamén atopouse co descontento popular, como moitas capitais do estado que secundaron a protesta, pois preto de 500 persoas marcharon dende a Praza Roxa ata as portas do Pazo Raxoi entre berros contra o capitalismo, contra os recortes e en demanda dunha Folga Xeral. Os lemas das tres pancartas despregadas polos manifestantes foron "Abaixo o Poder", "O capitalismo non se reforma, destruese!" e "Estamos Fartxs. Todo o poder para o povo!".

Preto das 21:00h, tras uns momentos de tensión producidos polo despregamento duns policias antidisturbios equipados para a acción, que rápidamente recuaron cara o seu acocho no parlamento, a movilización continuou a xeito de manifestación ata a praza do obradoiro. Pese a que a molesta chuvia compostelá restou algo de concurrencia á altura da Praza de Galicia, máis de trescentas persoas remataron a marcha nunha concentración fronte o concello santiagués.Non se rexistraron incidentes salientables máis aló das ameazas persoais dos policias a algúns dos manifestantes nos tramos en que estes escoltaron o sector da protesta que consideraron máis perigoso.



Elaborado con información da prensa comercial e de testemuñas directas por C.R.
As fotos collímolas de PRAZA -AQUÍ.
Leer más...

Kultur Shock, Melodias anarquistas de Seattle golpeamdo desde os Balcãs.

De quando em quando, neste blogue de Abordaxe, gostamos de oferecer algo de música que tem um algo especial para quem escreve.

Este é o caso de Kultur Shock, do que vos passo a contar:



Gino Srdjan Yevdjevich, compositor e vocalista, fugira da guerra na sua terra de origem, Sarajevo, arribando em 1996 em Seattle onde começou a dar vida a Kultur Shock.

A proposta musical da banda nos seus começos estava orientada à criaçom de sons Electro-Folk-Trad, pero posteriormente com a intervençom doutros músicos do lugar, reinventaram a proposta, dándo-lhes aos seus sons umha direcçom muito mais forte, introduzindo, sonoridades Rock e Punk, o resultado: Trad nativo misturado com Metal e Punk occidental.

As suas letras direitas, sem filtros, antigovernamentais e anarquistas, som umha constante em todos os seus albuns, e segundo Yevdjevich, o seu som é o ajeitado para demonstrar o que buscam transmitir: assim as melodias Balcânicas som umha mostra das suas raízes, o Punk Rock demonstra a sua vontade de luita constante e o Metal é o som que permite descrever a sua raiva contra o Sistema.

New Metal gitano? Música protesta folk-punk dos Balcãs?. Esta mistura discordante de vozes berrando, guitarras, metais, ritmos e escalas de Europa do Leste abre os teus olhos. Também auna a agressom com a diversom, transmitindo a sua mensagem sobre a força do imigrante. Kultur Shock enfeitiça hipnóticamente, combinando elementos de rock, funk, latino e de case todo o demais, mas com raízes sólidas de música Balcánica e Gipsy. É provavelmente a música para bailar mais pegadiça.

Na actualidade a banda está formada, seguindo a mesma linha ecléctica da sua música, por integrantes de diversas regions do globo: Gino Srdjan Yevdjevich, compositor, voz e percussom da banda, provem de Sarajevo como já digemos, Val Kiossovski provem de Bulgária e impregna-nos de balcânicas guitarras, entanto Chris Stromquist na bateria, Paris Hurley no violim e coros e Amy Denio com clarinete, saxo e voz, venhem sendo dos Estados Unidos, e para completar a amalgama, baixo e banjo estám a cárrego de Guy M. Davis quem é oriundo de Indonésia.

Se bem tudo o vinhemos dizendo é importante para poder entender o concepto desta banda, o que realmente importa é a música obtida de tam pinturesca variedade, esta multiplicidade de estilos e raízes, fai doado o caminho para criar e nom só isso, pois da pê a umha constante reinvençom, umha atitude que nasce de forma natural gerando case insistentemente evoluiçom melódica pura.

Gino Srdjan Yevdjevich di a broma que som "Os Gypsy Kings, pero malvados". Nas suas actuaçons ao vivo, onde o grupo soe estar acompanhado por trompetistas convidados para dar mais força às suas declaraçons políticas ao tempo que engadem ferocidade emocional, chegando a transmitir tanta ira musical sem control que siareiros e saireiras chegam a olvidar-se de bailar.

Kultur Shock tem no seu haver 8 produçons, 7 albuns e um EP, lançado em julho do presente ano. Atualmente tem o seu próprio selo discográfico: Kultur Shock Records, e todos os seus temas atopam-se disponíveis para ser escuitados na íntegra desde a plataforma Bandcamp.

Notícia colada por Edu tomada de: theholyfilament.cl e redaragon.com
Leer más...

25 sept 2012

Do porquê o companheiro Luciano nom é terrorista e do como julgam-se as ideias.

Com motivo da publicaçom neste mesmo blogue do início da vista oral em Chile contra Hans Niemeyer, acadei (este que subscreve) na página web hommodolars o seguinte artículo assinado por anonimo em 24 de agosto de 2012, quem fai umhas muito interesantes reflexons e que traduzim, copiei e colei:

Resulta importantíssimo que os e as anarquistas saivamos porquê o companheiro Luciano nom é terrorista, como querem fazer-lhe crêr à “opiniom pública” jornalistas lacaios, autoridades, fiscais, e demais personagens polo estilo.

Podemos mentar assim, por ejemplo, a Evelyn Matthei a quál dijo - refiríndo-se ao menor que lamentavelmente foi detido pola polícia no último protesto estudiantil - que “ojalá nom caia na mesma sala que Pitronello porque senom os juíces vam terminar felicitando-lo” ou também Teodoro Ribera, quem sinalou ao se enterar de que o tribunal negara o pretendido carácter terrorista, “que vam ter que reescrever-se vários livros de Direito”, ou o fiscal Raúl Guzmán que sem vergonça algumha sinala “que em nengum caso sinifica umha derrota para o Ministério Público” e tanta outra patranha de baixa calanha pronunciada como já é costume por Hinzpeter, e recentemente entrando na cena Fernando Villegas, Matías del Río e Fernando Paulsen em “Tolerancia Cero”, todos bastardos que aparte de submeter a escárnio público ao compa Luciano, som os únicos que realmente aterrorizam à povoaçom com os seus ditos.

Assim a panorama, como digem anteriormente, é completamente necessário entender porquê o tribunal desestimou o carácter terrorista ao acto cometido polo companheiro Luciano. Eu que entendo o porquê, humildemente, permito-me explicar-lhe às demais companheiras e companheiros que nom logram entender a cabalidade - polo carácter técnico do Direito - porquê Luciano nom é terrorista. Para comprende-lo, é necessário lêr os dois primeiros artículos da Lei Antiterrorista, que por certo som o núcleo duro désta.

Art 1°. Constituirám delitos terroristas os enumerados no artículo 2º, quando o feito se cometa com a finalidade de produzir na povoaçom ou numha parte dela o temor justificado de ser vítima de delitos da mesma espécie, seja pola natureza e efeitos dos médios empregados, seja pola evidência de que obedece a um plano premeditado de atentar contra umha categoria ou grupo determinado de pessoas, seja porque se cometa para arrincar ou inibir resoluçons da autoridade ou impôr-lhe exigências.

Art 2°. Constituirám delitos terroristas, quando cumprierem o disposto no artículo anterior:

N°4. Colocar, enviar, activar, arrojar, detonar ou disparar bombas ou artefactos explosivos ou incendiários de qualquer tipo, armas ou artifícios de grande poder destruitivo ou de efeitos tóxicos, corrosivos ou infecciosos.

Como podemos ver, o delito terrorista caracteriza-se porque busca causar um temor justificado na povoaçom, já seja:

1) pola natureza e efeito dos médios empregados,

2) por obedecer a um plano premeditado de atentar contra certas pessoas e

3) para desobedecer resoluçons da autoridade ou imponer-lhe exigências.

O delinquente comum ao realizar um assalto a mau armada numha gasolineira, por ejemplo, o que busca é levar-se o dinheiro, nom infundir um temor justificado. Esta é a diferência entre um delito comum e um terrorista.

Agora bem, o que sobstuvo a Fiscalia e os querelantes particulares, vale dizer, Ministério do Interior e Banco Santander, é que o companheiro Luciano buscava infundir um “temor justificado” polos n° 1 e 2 sinalados anteriormente, isto é, polos médios empregados (umha bomba) e porque a colocaçom dessa bomba, segundo eles, obedecia a um plano premeditado. O n° 3 fica descartado, dado que Luciano, como bo anarquista que é, nunca buscou exigir algo à autoridade.

O companheiro Tortuga, actuou em 1 de junho do ano passado a isso das 02:30 da madrugada aproximadamente. A bomba aparte de causar-lhe lamentável e penosamente danos a ele, fijo-lhe perder ao Banco Santander, por danos, algo assim como 5 milhones de pesos mais ou menos (N de T .- algo mais de 8 mil euros). Acá cabe perguntar-se: que sinificam 5 milhons de pesos para o Banco Santander?

Primeiro: se Luciano na verdade tivera querido causar terror na povoaçom, teria posto a bomba, por ejemplo, às 12 do mediodia, quando o banco está cheio de gente e nos seus arredores transita também gente, e nom às 02:30 da madrugada quando nom anda ninguém e a metros de alá só se passa umo que outro auto. Polo demais, quém saca dinheiro dum caixeiro um mércores a essa hora da madrugada?

Segundo: “A natureza e efeito dos médios empregados” por Luciano, é dizer, um extintor que continha pólvora negra, eram suficientes para infundir temor ou terror por ejemplo, ao gerente do Banco Santander que a essa hora dormia canso de nom fazer nada na sua casa a kilómetros de alá na comuna de Vitacura ou Las Condes? Aterrorizarom-se os açconistas do Banco Santander porque se perderom 5 milhons de pesos? Forom suficientes os médios empregados polo compa para infundir terror por ejemplo, ao guarda de MEGA, que o mais provável a essa hora dormia no caseto de seguridade? Por suposto que nom, o único que sintiu terror e desesperaçom nesse momento foi o próprio companheiro Luciano quando se viu lentamente cuberto em chamas.

Terceiro: Como pode o tribunal aceitar a tese de que o actuar de Luciano obedecia a um plano premeditado se a Fiscalia só leva a juízo um feito em concreto e que polo demais nom tem provas de ningum “plano premeditado”? Acaso nom sinifica isso um fracaso para o Ministério Público? Acá explica-se porquê tantas vezes se mentou no juízo a montagem “Caso Bombas”, para tratar de vincular a Luciano com dito caso, e fazer crêr ao tribunal que existia um “plano premeditado”.

Quarto: Pode-se considerar de “grande poder destruitivo” a bomba que utilizou o companheiro - como estabelece a lei para considerar que tinha como fim causar terror - se só danóu a parede, a reixa e os vidrios do banco e nom fijo voar a sucursal enteira? Di-se que a bomba era dum “grande poder destruitivo” porque causou-lhe danos ao companheiro, pero o companheiro é de carne e oso ou de aceiro e concreto?

Umha análise mais ou menos assim foi o que realizarom os juízes do 4° Tribunal Oral no Penal e polo que deliberarom que Luciano nom é terrorista:

“Este tribunal, por maioria, estima que nem o médio empregado - pola sua natureza e efeitos - da conta da intençom de produzir o justo temor na povoaçom ou em parte dela e que demanda a norma, nem se demonstrou que este ato em concreto - único trazido a este juízo - obedeza a um plano premeditado de atentar contra umha categoria ou grupo determinado de pessoas (…) Em efeito, tanto as circunstancias de hora e lugar onde se determinou a instalaçom do artefacto, como as suas características da sua conformaçom e potência, entroutros factores, permitem a este tribunal concluir que a finalidade atribuida ao autor e que a norma penal proscreve, nom resultou provada (…) nada demonstrou-se sobre a existência dum plano do acusado de atentar contra um grupo determinado de pessoas, dado que o ventilado é um feito único, e os elementos feitos valer para sindica-lo como simpatizante dumha determinada tendência política nom som suficientes para atribuir-lhe responsabilidade no contexto dos tantas vezes mentados 148 atentados com aparatos explosivos que, por certo, nom forom trazidos a este juízo, e que este tribunal nom pode considerar para o estabelecemento da conducta que se reprocha, sem infracçonar a exigência de congruência que rige o seu atuar.”

Essas forom as conclusons dos juízes, exceito de um chamado Antonio Ulloa Márquez, quem nom julgou em base ao sucedido, em base aos feitos, senom que quanto julgou forom as ideias do companheiro Tortuga e por elo sentência assim:

“o que se busca a través deste médio, é notificar posturas ou aspiraçons sobre determinadas matérias relevantes para os ejecutores, as que podem ser mais ou menos definidas, concretas e incluso em acçons de grupos com menos organizaçom, como acaece com os grupos "anarquistas", nas que estas pretensions podem incluso ser difusas ou contraditórias, circunstância que nom tanto nom o substrae do carácter terrorista (…) o imputado senhor Pitronello segue e participa dumha corrente ideológica "anarquista", que justifica e utiliza a via violenta e armada (…) Com esta conducta perniciosa, fica em evidência que o acusado pertence a umha corrente anarquista extrema como é a "insurreccionalista", segundo se fundamentará oportunamente (…) organizaçons ou grupos que apoiando-se no fanatismo ou terrorismo pretendem impôr à comunidade as suas propostas (…) Na mesma orde de ideias, o anarquismo em todas as suas manifestaçons, aspira à supresom do Estado e de toda forma de dominaçom entre os homes, entrelaçándo-se assim com o terrorismo em todas as suas expresions, lacra que busca sançonar a Lei N° 18.314…”

Nom se supom que a umha pessoa se lhe deve julgar polo que fixo e nom polo que pensa? Julga-se segundo os feitos ou segundo as ideias ou crências? Teria sentenciado assim o senhor Ulloa se o companheiro Luciano nom fosse anarquista? Porquê Ulloa para fundamentar a sua postura tem que falar, em base ao pouco e nada que sabe, sobre anarquismo? Porquê se o anarquismo aspira à supresom do Estado e de toda forma de dominaçom entre os homes, como o mesmo Ulloa sinala, define-o como umha lacra? Que se teria passado com o compa se todos os juízes tiveram a mentalidade que tem Ulloa? Que se passaria com a “justiza” se às pessoas se lhes processara e julgara segundo as suas ideias e nom segundo os seus atos?

Para sorte do compa e para tranquilidade nossa, dous dos tres dos seus julgadores sentenciarom em base ao sucedido, em base ao que ele figera, e nom em base ao que ele pensa. Precisamente, o que ele fijo foi ponher umha bomba, só isso. Bomba que pola sua natureza e os seus efeitos nom lograva causar terror na povoaçom. Bomba que nom respostava a um plano premeditado nem muito menos buscava exigir algo à autoridade. Espero ter deixado claro porquê o compa nom é terrorista e haver evidenciado como Ulloa é um claro ejemplo de que cómo se julgam as ideias e nom os feitos.

O único terrorista acá é o capital e os seus lacaios, essas sujas ratas que trabalham para ele e que nom lhes importa repactar unilateralmente a déveda à gente pobre endevedada, terroristas som as farmácias que se coludem para subir os preços, terrorista é o transantiago, terroristas som aqueles que especulam com o desemprego, terrorista eé o mercado que sube o preço dos alimentos, terroristas som aqueles que nos ameazam com as crises económicas. Em verdade que o capital sim que produze um “fundado temor na povoçom ou numha parte dela”, terroristas som aqueles que pedem penas “ejemplificadoras” para o companheiro. Fodidos bastardos! Parece-lhes pouco o dano com que ficou Luciano? Existe umha pena maior que ficar mutilado polo lume, perder umha mao, dedos da outra, ficar com as pálpebras queimadas, estar hospitalizado pelejando contra a morte entanto os médios de comunicaçom servis ao poder fam burla de ti, lucram-se com o teu nome e jogam com o morbo graças ao teu triste accidente? Parece-lhes pouco depois de tudo isso nom ir-se para casa a olvidar o sucedido senom ao cárcere/ hospital Santiago 1? Parece-lhes pouco o dano e a presom sicológica à que estivo submetido o nosso companheiro Luciano? Parece-lhes pouco enfrotar-se depois da recuperaçom a um juízo que lhe recorda toda a merda pola que tivo que passar? Parece-lhes pouco estar mutilado e mais enriba ser castigado polos carcereiros por negar-se a estar numha cela que nom pode ocupar? Parece-lhes pouca cousa a pesar de tudo o sofremento ter a valentia de declarar-se em greve de afeito e nom querer recever nengumha vissita? Parece-lhes pouco que a tua própria irmá diga que es um perigo para a sociedade? Respondam cobardes amparados pola lei!!!! Existe pena maior que tudo isso???

Luciano, admiro a tua fortaleza. Es ejemplo. Cré-me que me rim cotigo quando te vim rindo pola TV ao entrar ao tribunal. Cré-me que me rim cotigo quando escoitei a tua sentência. Sei que lerás isto, e de coraçom digo-te que da forças o feito de saber que existem pessoas e companheiros como tú, assim se reafirmam as minhas ideias, e sei que a de todos e todas também…

Força companheiro, savemos que o caso ainda nom termina, estamos atentos ao que se poida vir, espero que sejam boas notícias. Sorte!

Viva a Anarquia!!!

Colado e traduzido por Edu de hommodolars
Leer más...

Plataforma de traballadores contra incendios forestais convoca manifestación para o 29S

É un feito a constante precarización e a paulatina privatización do servizo galego de defensa contra os incendios forestais. Se o bipartito deu o pistoletazo de saída coa creación de SEAGA, unha empresa pública (pero empresa á fin e ao cabo) que serviulle de ETT no tocante a contratación do persoal de reforzo na defensa e na extinción, agora o PP asestou o "coup de grâce" coa contratación de empresas 100% privadas na loita contra os lumes na galiza. Pois si, durante a presente campaña da temporada estival de máximo risco, ademais do persoal contratado pola administración de xeito directo e a través de SEAGA (de capital público e con listas abertas ao xeito das da Xunta), este ano dous tercios do dispositivo de reforzo contratounos a empresa semipública (a nivel estatal) TRAGSA e, no tocante as brigadas helitranspotadas, NATUTECNIA, totalmente privada.

 Parece mentira que dende a administración non se decaten de que coa privatización das emerxencias cométese un grave erro; pois no momento no que apagar lumes convértese nun negocio, o feito de prendelos faise parte da mesma lucrativa empresa. Ou quizais si que se dan conta pero impórtalles un carallo.
----------------------------------------------------------

Para loitar contra a privatización do servizo e contra o paulatino deterioro das condicións laborais, varios sindicatos e agrupacións profesionais da loita contra incendios, nos que atópanse representados traballadores de tódalas empresas antes mencionadas, constituíronse en plataforma e convocaron unha manifestación para este sábado 29 de setembro en Santiago de Compostela, con saída da estación de tren ás 11:30 h.

A devandita plataforma, de nome Plataforma en Defensa do Servizo Público de Prevención e Defensa contra Incendios Forestais, comeza así o seu calendario de movilizacións que presumiblemente continuará despois desta protesta buscando novas adesións doutras organizacións do sector.
Para máis información sobre a manifestación e a constitución da plataforma deixamos estos dous enlaces a páxina da anarcosindical C.N.T. (que forma parte da plataforma xunto a CIG, UGT, APROPIGA...) -AQUÍ e -AQUÍ e tamén a esta nova do portal contrainformativo "Diario Liberdade" -AQUÍ

 C.R. Leer más...

[Chile] Começou a vista oral contra Hans Niemeyer.- Caso Bombas 3ª parte ?

Priemiro foi a absoluçom aos implicados no Caso Bombas ( agora à espera do falho da Corte Suprema logo de que o Ministerio Público requirira a nulidade desse juízo), depois foi a requalificaçom do delito no Caso Pitronello, quando o Tribunal, absolviu ao "Tortuga" dos delitos de carácter terrorista, e, em consequência fora condenado por danos a 6 anos de liberdade vigiada fora da prisiom (sentência também recurrida pela fiscalia, que volvepedir a nulidade do juízo), e agora com o começo da vista para o juízo oral em contra de Hans Niemeyer, poderia ser a terceira parte desta particular falhida caça chilena de terroristas anarquistas, no que a fiscalia busca implicar-lhe quatro delitos explosivos, e qualifica-lo de terrorista, se bem a juíza do caso já decidiu excluir 34 documentos dos 64 apresentados pola fiscalia, por ser impertinentes, e mesmo deixou sem voz à testemunha dum capitám da polícia. Tudo elo num clima onde estám a medrar as vozes de juristas expertos que descartam que exista terrorismo em Chile e criticam a atitude do Governo nestas causas

O caso Niemeyer

Às 22:15 da noite do mércores 30 de novembro de 2011 sentiu-se um forte estoupido na Avenida Macul tra-la explosom dum artefacto numha sucursal do Banco Crédito Inversiones. Supostamente polo lugar se passava um carro policial da PDI com tres detectives a bordo, quem teriam visto a um home tambaleante fugindo do lugar e desfazendo-se dum par de luvas e dum polar. Esse home é Hans Niemeyer Salinas de 38 anos, a quem o Ministerio Público sindica como presunto autor desse atentado explosivo, dado que na sua roupa haveria rastros concordantes com o material do artefacto artesanal: pólvora negra e TNT.

Niemeyer é sociólogo e no momento de ser detido trabalhava em obradoiros de prevençom de drogas na comuna de Lo Espejo. De sempre ligado a esse tema, o seu nome nom aparecia até esse momento em nengum registro relaçonado com grupos anarquistas nem mantinha vinculos com nengumha outra das pessoas sospeitosas de instalaçom de artefactos explosivos. Nom tinha antecedentes policiais nem judiciais, mas a fiscalia basea a sua acusaçom em material encontrado pola polícia no seu computador: panfletos anarquistas, manuais para elabourar bombas, mapa de Santiago com lugares onde ocurreram outros bombaços, se bem tudos eles, como ja digemos, venhem de ser excluidos do caso pela juíza encarregada por considera-los irrelevantes, como curiosidade dizer que entre eles figuravam títulos como “Evoluiçom dos explosivos industriais”, “Informe sobre bombas lapas” ou “ETA: Ejército secreto e movimento social”.

Para a defensa de Hans Niemeyer nom existem provas suficintes para vincula-lo com outros bombaços e denúncia que se trata dumha "especulaçom" por parte das polícias e que as conexions que se querem estabelecer som erradas: "É umha mera especulaçom da inteligência policial a qual ejerce umha presom sobre o persecutor e arrastra-lo a umha persecuiçom penal infundada. O sustento é débil porque nom existe prova científica".

O juízo em si, poderia começar a finais de outubro. Miraremos de tende-vos informadas.

Convidamos a leitura dum escrito de Hans em 26 de agosto passado, no que fala das acusaçons deste juízo e declara: "Ao respeito nom vou caer na trampa de dizer si som culpável ou inocente, dado que para elo teriamos que compartir umha base valórica e ética em funçom da qual definir o bo e o mau, o culpável e o inocente, e afortunadamente temos um abismo de distância em quanto a valores e atitudes. No entanto, isso nom sinifica que vaia renunciar à defensa legal e fazer uso de todo o instrumental à minha disposiçom para defender-me".

Informaçom redactada por Edu em base as ligaçons da notícia (destacadas em cor vermelho)
Leer más...

[Portugal] Reclusos em greve de fome e ao trabalho

Recebemos e agradecemos um correio dum leitor do nosso blogue dando-nos informaçom sobre o colectivo de presos "Reclusos Anónimos Organizados", que vem de organizar esta greve nos cárceres de Portugal para denunciar a sobrelotaçom das prisons e a falta de condiçons higieno-sanitárias e reclamam a concessom dumha amnistia e o perdom de penas. Umha notícia bem pouco defundida que cumprimentamos com a sua difusom e da que estamos procurando conhecer mais depois de que ontem tivera lugar a greve de fome de 24 horas, que tem continuidade esta semana com umha outra greve ao trabalho de sete dias, e umha outra, até o 1 de Janeiro de 2013, de consumo da "maior quantidade de água e eletricidade possível” para multiplicarem a “despesa que cada recluso dá ao Estado, tomando crítica e insuportável a manutençom de 14 mil reclusos em prisons em qualquer condiçons", mas até agora esta busca de mais informaçom está a resultar infructífera, se bem este silenciamento nos médios (mesmo nos alternativos, quando nom é umha luita dxs auto-denominadxs prsxs políticxs) é cousa habitual quando se fala de luita nos cárceres, seja esta em Portugal ou na Conchinchina

Num seu manifesto, que já estavá a circular nas prisons desde Agosto e mais recentemente nas redes sociais, som denunciadas “as condiçons precárias da maioria das prisons portuguesas”. A “partilha de instalaçons sanitárias por dezenas de reclusos em camaratas” ou a colocaçom de reclusos com doenças infecto-contagiosas “quer nos dormitórios de reclusos saudáveis quer nas deslocaçons em carrinhas celulares”, entre algumhas das críticas apontadas. Também denunciam as transferências de detidos, feitas de forma “repressiva e arbitrária” pela Direcçom-Geral dos Serviços Prisionais (DGSP), a sobrelotaçom prisional, a falta de segurança, a “alimentaçom deficiente e condiçons insalubres das celas apinhadas de presos em ambientes claustrofóbicos”.

A DGSP é também acusada de nom cumprir o Regulamento Geral dos Estabelecimentos Prisionais e de falhar no “acompanhamento dos serviços de educaçom e de reinserçom social”.

No documento, o grupo apela igualmente à concessom de uma amnistia por parte dos deputados na Assembleia da República, órgão com competência política e legislativa para tal, e que os parlamentares actuem no “sentido de atenuar as injustiças, o sofrimento e a penosidade com que um recluso em Portugal tem de cumprir a sua pena”.

De modo a alertar para os direitos dos reclusos, o manifesto apela à adesom a umha greve de 24 horas, com início nesta segunda-feira passada, a par de uma paralisaçom ao trabalho nas prisons entre 24 e 30 de Setembro. Os Reclusos Anónimos Organizados sublinham que esta última iniciativa obrigará a DGSP a “contratar os serviços de empresas externas aumentando os encargos financeiros”. Para aumentar esses encargos, o grupo pede ainda que entre esta segunda-feira e o dia 1 de Janeiro de 2013 seja consumida "a maior quantidade de água e eletricidade possível” para multiplicarem a “despesa que cada recluso dá ao Estado".

Além advertem no final do documento que “se todas estas medidas nom forem suficientes partiremos para algo mais drástico mas sempre legal”.

As cadeias parecem espelhar o que se passa fora delas. A populaçom prisional cresce de forma significativa desde 2009, quando se agudizou a crise económica e financeira do país. A MAIORIA dos estabelecimentos prisionais (EP) está sobrelotada, devido a este grande crescimento da populaçom prisional nos últimos três anos. Entre 31 de dezembro de 2009 e 15 de setembro deste ano, aumentou 22,1%, de 11.099 para 13.556 (umha média de 3,26 presos a entrar por dia nas cadeias).

A regra de um recluso por cela, fixada na lei, é desrespeitada em muitas_cadeias. Há celas com quatro reclusos e camaratas com mais de meia dúzia. Assim nestas cadeias sobrelotadas, os reclusos acusam os tribunais de apreciarem os pedidos de liberdade condicional fora dos prazos legais, e protestam pola alimentaçom, a saúde, o regulamento disciplinar, os guardas,...Advogados portugueses dim que as cartas que recebem de reclusos “lembram os piores tempos da Idade Média: má alimentaçom, violência, perda de direitos, falta de medicamentos, inimputáveis a cumprir pena como se fossem imputáveis, reclusos paralisados por medicamentos, enfermeiros que fazem de médicos”.

Podedes aceder ao Manifesto à ìntegra em facebook

Notícia construida e colada por Edu segundo informaçom recebida por correio com ligaçons a estas páginas webs portuguesas: publico.pt e asjp.pt
Leer más...

24 sept 2012

[Francia] Informaçons a 21 de Setembro de 2012 sobre a situaçom de Gilbert Ghislain

Copiamos, traduzimos e colamos este comunicado recebedo no nosso correio (original em castelám em gilberttextos.blogspot

Olá.

Este comunicado é para actualizar um pouco a info sobre o processo de liberdade de Gilbert Ghislain.Lembramos que em 13 de Março celebrara-se o juízo pola evasom em helicóptero de Lannemezan em 1990. Neste juízo Gilbert fora condenado a 4 anos mais de prisom. Figemos apelaçom à decisom e para esta apelaçom há fijado um juízo para o 13 de Novembro deste ano em Pau.

Desde entóm muitos som os escritos que dirigimos aos julgados e ao ministério denunciando as arbitrariedades cometidas em todo o processo de extradiçom de Gilbert ( juízo da evasom incluido).

Multitude de erros de processos na justiça; irregularidades na ficha penal e nos mandatos de arresto europeus, erros de procedemento na extradiçom, aplicaçom de medidas de seguridade que nom correspondem, caso omiso ao direito europeio de seguir cumprindo a sua pena no grado no que estava no estado espanhol (liberdade condiçonal) e assim chegando a um juízo sobre um delito polo que já fora julgado no estado espanhol e que segundo os seus próprios acordos internacionais nom se lhe deveria volver julgar... Umha grande lista de pequenos detalhes que fam que no seu conjunto seja impossível solicitar nada. Devido à multitude de irregularidades fai-se dificil, até para um advogado, "regularizar" a sua situaçom;e se a situaçom nom está regulada; se nos papeis nom estám escritas as cousas, é moi difícil reclamar o que é nosso: a liberdade. (se alguém quere saber detalhes sobre este Processo Judicial que escreva e facilitamos-lhe-la).

Despois da mutitude de demandas, abreu-se umha outra audiência em Pau para o 4 de Outubro deste ano. Assim mesmo solicitamos umha Audiência para um Tribunal Administrativo para ver se amanham o tremendo caos que há no seu expediente, mas ainda nom há data fijada.

E assim é que estamos; perdidos num mar de papelórios burocráticos e irregularidades administrativas. Sabemos que Gil vai sair; sabemos que lhe corresponde e que tem a lei da sua parte. Agora bem; quando vam decidir cumprir as suas leis? isso segue a ser a incógnita de sempre.

Seguiremos actualiçando a info por si é de interés para alguém, e para informar das datas e horas dos juízos por se alguém quere assistir.

Nom deixamos de agradecer todas as participaçons económicas para pagar toda esta burocrácia;
2100 5875 87 0200043581 . La Caixa (estado espanhol)
20041 01016 1302461k037 06 La Banque Postale (estado francês)
(no assunto do ingresso especificar “gilbert”)

Um saudo a todxs.

Familiares e amizades de Gilbert Ghislain.

http://gilbertalacalle.blogspot.com mailto; gilbertarue@yahoo.com
Leer más...

22 sept 2012

Grupo insurreccionalista mexicano reivindica atentado mortal contra patrulla de policía

Un grupo anarquista mexicano, a Célula Insurreccional Mariano Sanchez Añon, adscrita á Federación Anarquista Informal, reivindicou mediante un comunicado o acribillamento dun coche patrulla da Policía Municipal de Valle de Chalco en Edo Mex e a morte dos seus tres ocupantes. No comunicado, que podedes atopar AQUÍ(en Liberación Total), sorprende o sangue frío co que o grupo armado refírese á suposta morte no atentado de "personal civil e familiares do policía municipal". Non obstante, segundo a información aparecida na prensa comercial mexicana, as tres persoas mortas no ataque resultarían finalmente pertencer a policía, aínda que unha soa delas iría uniformada. Os mortos, dous homes e unha muller, dirixíanse a bordo da patrulla 282 a denunciar o secuestro dun dos seus compañeiros, razón pola que nun primeiro momento a prensa atribuiu a desaparición dun cuarto policía aos perpetradores do ataque. Non é o único atentado sucedido nos últimos días contra a policía mexicana, pois tres coches patrulla foron atacados con artefactos incendiarios entre outras accións que podedes atopar AQUÍ (en Viva la Anarquía). Noutro orde de cousas, en Chile varios atentados con bomba foron reivindicados durante o presente mes de setembro: Varios grupos adscritos ao "Núcleo Autónomo del Crimen Revolucionario" adxudicáronse ataques contra a fiscalía de La Florida, o Club de la Unión e a Automotora One (AQUÍ, AQUÍ e AQUÍ en Viva la Anarquía) mentres que outro grupo distinto reivindicou un bombazo contra unha sucursal do Banco de Chile (AQUÍ tamén Viva la Anarquía) C.R. Leer más...

21 sept 2012

[A Coruña] Concentración en solidariedade coa Folga Xeral en Euskadi

Recebemos no nosso correio esta convocatória da que damos devida conta:

O próximo día 26 de setembro, mércores, varios sindicatos, entre eles aCGT, teñen convocada unha Folga Xeral en Euskadi contra os recortes e as medidas antisociais do goberno. Os traballadores de Euskadi non queren xa seguir agardando pola decisión do sindicalismo pactista e consideran que xa non se pode esperar máis, que non pode haber nin máis dilacións nin máis distracións.

A CGT da Coruña, en coincidencia con esta data, convoca unha concentración na zona do Obelisco ás 19:30 horas, para amosar a súa solidariedade cos traballadores en loita de Euskadi e para continuar coa loita contra os recortes e as reformas antiobreiras do goberno se Mariano Rajoy. A CGT da Coruña fai un chamamento a todos os traballadores para que se mobilicen e acudan a esta concentración. O futuro depende de nós. Leer más...

20 sept 2012

[Itália], Presxs NOM TAV: Carta de Alessio desde o cárcere de Prato

Tra-lo seu traslado a finais de agosto do cárcere de Torino à de Prato, o preso anarquista Alessio Del Sordo, encarcerado tra-la operaçom repressiva contra o movimento NOM TAV em 26 de janeiro de 2012, escreviu a seguinte carta que copiamos e colamos de Contra Info.

23 de agosto de 2012

Olá a todxs:

Escrevo desde o cárcere de Prato onde fum trasladado ontem à tarde. Havia uns dias que me cheirava a traslado, assim que estava preparado para elo. Os dias anteriores houvera balbordo com um brigadier quem tivera que abandonar as sessons tras insultos e golpes.

Polo tanto, dava por descontado que me deportariam e, assim, preparei-me.

Chegarom às 05:30, estava esperto e digem que nom tinha problemas em fazer a viagencinha. Ganhei tempo para ir ao banho, beber um café (nom há alvoroto sem café) e preparar-me o melhor possível para resistir. Ás 06:30, chegou um só guarda a dizer-me que era hora de partir. Respostei que nom me ia mover. O guarda ficou desconcertado e sugerim-lhe que pedira reforços. Nesse momento, alertei a amigos e companheiros da secçom dizendo que me estava preparando para resistir. Ao meu novo companheiro de cela digem-lhe que nom se metera.

Case umha hora depois, chegarom oito crendo que a mole ia-me impresionar e que cederia.

Na realidade, estava preparado. Bem untado em aceite de girasol, um papel com todos os endereços e tres selos colados à minha polha com cinta adesiva.

Para dar-me umha pequena vantagem, cubrim o cham da entrada da cela com aceite. À enésima negativa, entrarom, o impulso fijo que dois deles escorregaram sobre o aceite, um brigadier estampou-se contra o taburete e ficou aturdido. Justo ia propinar um outro golpe e se me botarom enriba. Começou um corpo a corpo. Pero graças ao aceite e a alguns movimentos que aprendim no pátio, resistim. Fum derrotado, como estava previsto; ainda que quando nom podes vencer, tes que fazer que a derrota seja digna de ser contada.

Levarom-me arrastro por tuda a secçom entre berros, insultos misturados com saudos e sortes. Nom sei nada das minhas cousas.

Na oficina de registro, seguim desafiando à carnaça, invitándo-lhes a entrar à cela de ailhamento. Os cobardes nom entrarom.

Tinha que ter saido às 07:00. Deixei Le Vallette arredor das 10:00. Desde o blindado, vislumbrei a compas que vinheram repartir folhetos na saida do cárcere. A viagem foi umha sauna. Esses cabrons da escolta pirarom-se a comer ao “autogrill” e deixaram-me assándo-me umha hora.

Quando entramos em Prato, vim umha pintada vermelha num muro amarelo vómito: “VIVA BRESCI”. E, foder, compas, viva Bresci.

Entrei na secçom às 19:00, depois dos processamentos clásicos para com quem entra.

Secçom III, média seguridade, cámaras por todas partes nos corredores.

Estamos em celas de tres, hai dous rapaces comigo que acabam de chegar de ailhamento. Digem-lhes: “boas tardes, prisioneiros, pode-se?”, resposta: “tes razom, estamos encarcerados, nom detidos. Claro que se pode”. Receberom-me preparándo-me a cama e alimentándo-me. Para as crónicas, esperamos a esta manhã. Admito que ontem estava um pouco canso.

Agora sei que neste cárcere somos 700, os tres quartos em média seguridade e o resto em alta seguridade. Contam-me que Prato é um centro de castigo. Entanto, esta manhã, depois de que se correra a voz de que chegara um novo pelegrim, vinherom saudar-me. A maioria conhece a “Olga” e mantenhem umha correspondência. Algum botara-lhe umha olhada a umha brochura no que havia um escrito de meu, assim que me acolherom com palmadas no ombro.

Agora quero poder resistir melhor, ambiento-me um pouco e vemos como vam as cousas.

Depois de vários meses na XII de Torino podo dar balanço e creio que se pode conseguir muito organizándo-nos entre prisioneiros. Podo aproveitar meses de experiência e umha determinaçom meirande.

Estou sereno, com a moral alta e som consciente de que a única defensa possível contra o poder é o ataque direito.

Sei que muitxs compas creem que a minha eleiçom de nom acolher-me à defensa legal é umha eleiçom pouco inteligente, pouco astuta e que mina a unidade do movimento NOM TAV. Pensade o que quiger, compas, só vos podo dizer que usarei a inteligência, a astúcia da que disponho para unir-me aos homes e mulheres que combatem contra este sistema, para lançar golpes cada vez mais precisos e deixar claro que seguirei enfrontándo-me onde seja e ao que seja.

E que lhe deam a qualquer amanho de politicuchos.

Dito isto, estou bem ainda que desprovido, na prática, de tudo.

Voltarei escrever pronto.

Lume e revolta,

Alessio

Para escrever e expressar a tua solidariedade ao compa:

Alessio Del Sordo
C.C. via La Montagnola 76
59100 Prato (Italia)
Leer más...

19 sept 2012

Todos ao cárcere

Fazemo-nos eco das novidades ao respeito das últimas detençons (copiamos e colamos de Galizalivre)

Pablo Ruz, juiz da Audiência Nacional, decretou o ingresso em prisom dos quatro independentistas detidos. Os três que declarárom hoje, detidos pola Guarda Civil, denunciárom maus tratos psicológicos, ameaças pessoais e às famílias, impedimentos para dormir e descansar e muitas pressons. Diego e Xurxo, fruto dessas torturas, acabárom por assinar declaraçons auto-inculpatórias a quarta-feira à 01:00 da madrugada, poucas horas antes de passarem à disposiçom judicial.

Primeiro caso de maus tratos graves a independentistas em vinte anos

A Guarda Civil aplicou nesta operaçom as técnicas de tortura psicológica que até o momento o Estado preferira nom empregar contra os combatentes galegos. Segundo informam a Galizalivre.org os advogados de Ceivar, que pudérom defender os detidos na declaraçom judiciária, os jovens encontravam-se mui atemorizados e nervosos depois das ameaças e maus tratos passados durante os três dias e meio anteriores. Depois da declaraçom pudérom relatar aos advogados a situaçom atravessada.

Negárom as auto-inculpaçons perante o juiz

Somente umhas horas depois de assinar as declaraçons policiais, os moços denunciárom diante de Pablo Ruz os maus tratos, e aclarárom que as declaraçons som falsas e somente as assinárom para deixar de padecer as pressons. Acto seguido, Xurxo negou-se a fazer nengumha outra declaraçom judicial, enquanto Diego acedeu a responder perguntas, declarando-se inocente de qualquer delito que se lhe imputava. No que diz respeito ao Héctor, recusou-se a declarar nada perante a polícia e perante o juiz. Há que salientar que o próprio juiz Ruz acedeu a instar umha investigaçom polas denúncias de maus tratos, embora os advogados de Ceivar reconhecêrom ao Galizalivre.org terem "poucas esperanças de que chegue a conclusons, umha vez que os agentes atuárom sempre com o rosto coberto com passa-montanhas".

Três a Soto, um a Meco

Carlos, Diego e Héctor fôrom ingressados na prisom de Soto del Real, enquanto Xurxo foi levado à de Alcalá-Meco, devido a que em Soto nom há módulo de menores (Xurxo tem menos de 21 anos). Em qualquer caso, a prisom de Soto del Real é empregado por Instituiçons Penitenciárias para receber os novos presos antes de os redistribuir ao longo da geografia espanhola. Desta maneira, começa o périplo dos prisioneiros, submetidos à política da dispersom desde o primeiro dia.

Continuarám os protestos e a solidariedade

Enquanto se começa a articular o apoio aos novos presos, às suas famílias e amizades, preparando as visitas do fim-de-semana e o papeleio legal, o organismo anti-repressivo Ceivar continua com a sua denúncia pública da operaçom repressiva. Na quinta-feira há convocada umha manifestaçom em Santiago de Compostela, ao passo que na tarde da quarta o centro social Faísca de Vigo acolherá umha jornada de trabalho para a preparaçom e difusom de propaganda.
Leer más...

Grupo anarquista reivindica o ataque ao "Club Financiero de Vigo"

Segundo o informado polo diario comercial "La Voz de Galicia" na sua edición dixital de hoxe, un grupo anarquista chamado Acción Directa Anticapitalista Internacionalista (ADAI) reivindicou o lanzamento dun coctel molotov contra o "Club Financiero de Vigo". Ata o de agora o atentado, perpetrado por dous encapuchados na madrugada do luns, considerábase relacionado coas detencións dos presuntos membros de Resistencia Galega do pasado fín de semana; nembargantes, de seres certo o publicado pola Voz de Galicia, unha carta chegada a súa redacción en Vigo reivindicaría o ataque mediante un comunicado "en castelán de corte anarquista e contra o capitalismo".

Non atopamos polo de agora máis información relativa a esta suposta adxudicación do suceso fora do mencionado medio comercial.

C.R.
Leer más...

Cheira a montaxe?

Neste artigo da Coz de Galiza "alértase" da actividade de diversos "grupos terroristas anarquisras" que operan na Galiza e que se comunican mediante "foros especializados".

Angiolillo Leer más...

Nova Memoria da Fiscalía Xeral do Estado


AQUÍ podedes acceder á nova memoria da fiscalía xeral do Estado, onde na parte que trata de terrorismo alerta do incremento da actividade anarquista no "Triángulo Mediterráneo" e da conta das dificultades existentes pra desmantelar "Resistencia Galega" pola súa estrutura "difusa".

Simón Radowitzki

Leer más...

''Centenares de persoas agonizan entre os muros das prisións''

Reproduzimos à íntegra este artículo de Marga Tojo publicado em Dioivo:

Expresábao sen dificultade en abril o conseller de Interior catalán, Felip Puig: urxía endurecer o Código Penal “para que haxa máis medo ao sistema".

Así foi. E converteuse aquela nunha poderosa motivación para a última reforma que abordará o Goberno, nun traballo conxunto entre as carteiras de Xustiza e Interior. Ademais do regulamento dos delitos de furto, a revisión da multirreincidencia, ou o aumento da pena aos autores de incendios forestais –en especial cando se refire a espacios naturais protexidos, por petición da Xunta-, inclúese a cadea perpetua revisábel na lexislación, e un endurecemento dos delitos contra a orde pública.

Estas dúas últimas medidas vulneran a aplicación do alonxado obxectivo constitucional da prisión como institución encamiña á reinserción social e exceden a constricción de actos violentos para adentrarse no recorte de dereitos.

Ás manifestacións violentas equipáraselle a lexislación antiterrorista para tratar enfrontamentos como os da folga do 29-M en Barcelona. A acción de resistencia pasiva, xunto á desobediencia, está penada con entre seis meses e un ano de cárcere. E castigarase a difusión de mensaxes que inciten á comisión dalgún delito de alteración da orde pública, o que para os sectores críticos supón a cénaga onde se reprimirán as reivindicacións cidadás.

O PAPEL DA PRENSA

Catro persoas foron detidas na manifestación do pasado 15 de setembro "por un delito de resistencia e desobediencia á autoridade", tal como confirmou un portavoz da Xefatura Superior de Policía de Madrid. Segundo este organismo, os catro se negaran a identificarse.

A Coordinadora do 25S considera que existe "unha clara estratexia de criminalización levada a cabo polo Ministerio de Interior nas últimas semanas". "A detención produciuse no momento en que os compañeiros desdobraron unha pancarta onde se lía ‘25s Rodea o congreso’ para incorporarse á manifestación. Sen que haxa acción delituosa algunha, foron detidos e acusados de resistencia”. Así mesmo, o comunicado da rede destaca que a maioría dos medios reproduciron a nota de Efe que recollía só a versión da delegación do Goberno, unha dinámica habitual e dificilmente esquivábel nas actuáis condicións do gremio.

Algo semellante acontece coa última detención de catro presuntos membros de Resistencia Galega -que se atopan incomunicados, e cuxa presunción de inocencia a miúdo se omite-, que evidencia a problemática unidireccionalidade de fontes empregadas pola prensa. Por exemplo, a información ofrecida desde o primeiro momento aseguraba un extraordinario refinamento na construcción dos explosivos, extremo que se acaba de desmentir –trátase, ao parecer, de pólvora prensada e palenque, cun temporizador mellor elaborado-. Ou incórrese en dramatizacións léxicas, como a do diario ABC, que denomina os detidos, cuxa mocidade non excede os 24 anos, “membros históricos da cúpula de Resistencia Galega”.

MAN BRANDA?

Sobre as reformas en materia de orde pública, o titular de Interior, Jorge Fernández Díaz, explicou que “non se trata só de responder penalmente a iniciativas de guerrilla urbana que cada vez proliferan máis nas nosas rúas, pero tampouco instalarnos no bonismo xurídico”. Pero é que realmente estabamos ante un caso de boísmo, ou existía este á marxe de amnistías fiscais e tratos preferentes?

O tópico da man branda penal española e a extendida crenza de que os presos entran e saen da cadea con temíbel laxitude non se sustenta en cifras. No Estado español, a taxa de encarcelamento non é proporcional á criminalidade, senón á política penitenciaria. España conta coa taxa de presos máis elevada de toda Europa occidental, mentres os índices de criminalidade se sitúan entre os máis baixos, concretamente perto de 20 puntos por debaixo. Posibilítao o continuo endurecemento do Código Penal –estamos ante a vixésimo oitava revisión desde 1995-, a severidade das penas para delitos habituais –roubo e tráfico de drogas- e a incorporación de novos delitos.

CADEA PERPETUA E REINSERCIÓN

Seguindo o mandato constitucional que no seu artículo 25.2 dispón que “as penas privativas de liberdade e as medidas de seguridade estarán orientadas cara á reeducación e reinserción social”, o sistema penitenciario español concibe –ou concebíu até o momento- o tratamento penitenciario como o conxunto de actuacións directamente dirixidas á consecución deste fin.

Segundo o Ministerio de Interior, “os establecementos penitenciarios deben ser un espazo onde o interno atope motivacións en positivo para o seu futuro retorno a unha vida en liberdade. Terá que ser un lugar onde adquira novos valores, onde aprenda sobre o respecto que debe aos demais e que lle deben á súa vez os outros, e onde ache as sendas adecuadas polas que conducir a súa vida, e a través das cales regresar á sociedade”.

Parécese isto en algo á realidade? Cara a onde se avanza? Profesionais do Dereito en Galiza veñen de elaborar un manifesto motivado pola controvertida posta en liberdade do etarra Josu Uribetxebarria Bolinaga, e como o debate lle afecta á situación doutros reclusos enfermos de gravidade:

MANIFESTO DUN SECTOR DO DEREITO GALEGO

IMPERIO DA LEI E OPORTUNISMO POLITICO

A Sección Primeira da Sala do Penal da Audiencia Nacional resolveu o 12 de setembro o recurso de apelación interposto polo Ministerio Fiscal contra o auto do xulgado central de vixilancia penitenciaria que concedía a liberdade condicional por doenza grave e incurábel ao preso Josu Uribetxebarria. A resolución da Sala puxo fin ao longo proceso que acompañou a tramitación deste expediente de liberdade condicional.

Mais, nós, traballadores e traballadoras no mundo de Dereito, queremos salientar o desprezo ao imperio de lei amosado por alguns responsábeis políticos nas súas declaracións e alargar o foco dende o caso de Josu Uribetxebarria ao de tantos presos e presas con doenzas graves que están nas cadeas e que, de prevaleceren algúns dos postulados retribucionistas e vindicativos escoitados nestes meses, verán comprometida a obtención deste dereito.

Do punto de vista técnico–xurídico compre lembrar que a liberdade condicional para doentes graves é un instituto que se regula no artigo 92 do Código Penal e no artigo 196 do Regulamento Penitenciario. O Tribunal Constitucional, os xuíces de vixilancia penitenciaria e as audiencias provinciais definiron esta figura legal como unha norma de contido humanitario relacionado cos principios de humanidade das penas e dignidade e o dereito á vida e integridade física, principio que a Constitución española consagra nos artigos 10 e 15. Como requisito para sua concesión, este instituto só esixe a concurrencia de unha doenza moi grave con padecementos incurábeis e, segundo a xurisprudencia, tal estado non e asimilábel a unha situación pre-agónica. Esta mesma xurisprudencia sinala que doenza grave é aquela que compromete severamente a saúde e, polo común mais non sempre, pon en risco a vida do doente. Por padecementos incurábeis deben entenderse aqueles para os que o coñecemento científico carece de remedio ou solución definitivos, ainda que poda paliar o dano ou retrasar a evolución da doenza.

Esta mesma xurisprudencia interpretativa desvincula a concesión de excarceración dunha morte cercana no tempo (de feito a liberdade foi concedida a presos cunha expectativa vital de cinco anos, como no caso do Garda Civil Rodriguez Galindo, condenado polo asesinato de Lasa e Zabala, excarcerado en 2004 e ainda con vida cinco anos mais tarde). A norma tampouco esixe a total eliminación da funcionalidade delitiva , senón simplesmente a sua diminución. Consecuentemente, a liberdade en aplicación desta norma ten sido concedida por patoloxías (por exemplo a cegueira) desvinculadas dun prognóstico fatal.

O “caso Uribetxebarria” , ten unha primeira vertente individual que acaba de resolver a Audiencia Nacional: coa nosa lexislación, non cabe manter en prisión até a morte unha persoa cunha expectativa vital de meses. O contrario seria inhumano. Se queremos ter penas de prisión inhumanas, mudemos a lei e optemos pola pura vindicación. Mais non alardeemos despois de defensores dun estado de dereito.

E ten unha segunda vertente de alcance xeral que, como xuristas, nos causa desasosego. Esta segunda vertente di respecto ás numerosas declaracións públicas de responsábeis políticos inspiradas nun nidio populismo punitivo . Asi, o Ministro de Xustiza, perdendo unha boa ocasión de optar polo silencio que lle sería esixibel en razón do seu cargo, afirmou que pode ser defendíbel a concesión do terceiro grao mais non a da liberdade condicional, asumindo a tese, aplicada pola Institución Penitenciaria durante décadas, que levou a converter as seccións abertas das cadeas do Reino de España en unidades penitenciarias onde se amorean doentes de SIDA , neumonía , hepatite e outros padecementos graves pola demora na concesión da liberdade condicional.

Son centenares as persoas que agonizan entre os muros da prisión ou son excarceradas, xa inconscientes, apenas uns días antes da morte para faleceren nas unidades hospitalarias, co propósito de reducir, non o sofrimento, senón a taxa de mortandade penitenciaria. Tal foi a solución postulada polo Sr. Ruiz Gallardón para Iosu Uribetxeberria e, con el, para os centos de doentes que hai nas prisións do Reino.

Como traballadores e traballadoras do dereito, demandamos dos responsábeis políticos, respecto as regras do xogo e ao imperio da lei. Deploramos os excesos retributivos do Sr. Ruiz Gallardón e os obscuros desexos prevaricadores da Sra. Aguirre.

Como xuristas que coñecemos a situación das cadeas do Reino de España, ollamos o futuro a partir do caso Uribetxebarria con inquedanza. Tememos que a manifestación de baixas paixóns, desexos retributivos e vindicativos que agromaron neste caso, combinados con o escaso respecto das nosas normas que amosaron alguns representantes do poder político, determinen restricións na concesión da liberdade condicional por doenza grave para as persoas presas nas cadeas do Reino de España.

Demandamos que, encanto exista a pena privativa de liberdade, esta manteña como límite do seu cumprimento, a dignidade da persoa e o principio de humanidade das penas.

1. Fernando Blanco Arce (avogado) 2. Yolanda Ferreiro Novo (avogada) 3. Guillerme Presa Suárez (avogado) 4. Fernando Martínez Randulfe (avogado) 5. Nemésio Barxa (avogado) 6. Elvira Landin Aguirre (avogada) 7. Miguel Angel Fernandez (avogado) 8. Ana Lorenzo Conde (avogada) 9. Hector López de Castro (avogado) 10. Lois Ríos Paredes (avogado) 11. Alejandro Cortizas (avogado) 12. Pilar Guerrero (avogada) 13. Rosa Vila (avogada) 14. Maria Rosario Gonzalez Seoane (avogada) 15. Juan Rego González (avogado) 16. Javier de Cominges Cáceres (avogado) 17. Mónica Velasco Pérez (avogada) 18. Rosana Rodríguez Avalle (avogada) 19. Roberto Mera (avogado) 20. Celia Pereira (avogada) 21. Gustavo García Fernández (avogado) 22. Paola Bar Franco (avogada) 23. Sara Carou García (avogada) 24. José Manuel Losada Diéguez (avogado) 25. Pilar Zato Montenegro (avogada) 26. Helena Cardezo (avogada) 27. Cándido Soria (avogado) 28. Agustina Iglesias Skujl - (Investigadora UdC Dereito Penal) 29. Xosé Ramón González Pereira - (Graduado social) 30. José Ángel Brandariz (Profesor de Dereito Penal - UDC)


Copiada e colada por Edu
Leer más...

18 sept 2012

Quinta feira, joves 20, às 20:30’ na Praça de Galiza de Compostela.- Concentraçom Solidária com os quatro activistas independentistas detidos.

"Quando os nazis vinheram buscar os comunistas fiquei em silêncio; eu nom era um comunista. - Entom eles vnhieram e levaram os sociais-democratas, e continuei em silêncio; eu nom era um social-democrata. - Quando eles vinheram buscar os sindicalistas, eu nom protestei; eu nom era um sindicalista. - Quando eles buscaram os judeus, continuei em silêncio; eu nom era um judeu. - Quando eles me escolheram, já nom havia ninguém que pudesse protestar." Martin Niemöller

Umha outra razia política-judicial e mediática contra activistas galegos levou-se a quatro moços independentistas para os infernos da Audiência Nacional espanhola (herdeira do temível franquista Tribunal del Orden Público). Assim, umha outra vez, quatro moços, tenhem que suportar o sequestro imposto baixo as leis anti-terroristas, de tal jeito que nem amizades, nem familiares e nem sequer advogadxs podem saber de que som acusados e por que foram detidos e as suas vivendas registradas nesta nova operaçom-espectaculo onde membros dos corpos repressivos do estado espanhol (polícias e guardias civis em perfeita harmonia) figeram de Vigo o seu cenário. Mesmo vimos de saber que um deles contou a um seu familiar, durante o registro da sua morada, ter recebido por parte de membros da “benemerita” vários punhetaços que lhe provocárom umha visível hinchaçom no rosto. Aguardamos que agora que estám em situaçom de plena indefensom nessas condiçons que cria a "lei anti-terrorista" e que mesmo tenhem sido denunciadas anualmente por organismos como Amnistia Internacional ou o Conselho de Europa, nom sofram mais maus tratos.

Os falsimedios forom os primeiros em fazer públicos tais actuaçons nas que os detidos, cinco segundo as primeiras informaçons, dos que derom nomes e apelidos e lugar de moradia, eram já acusados (saltando-se de novo a suposta presunçom de inocência) de “radicais” e “terroristas” e mesmo agora falam de “quatro membros históricos da cúpula de Resistência Galega” e recolhem como verdade inapelável que justificara tais sequestros legais, as declaraçons do delegado do governo espanhol na Galiza Samuel Juarez, quem declarou que a responsabilidade do ataque as antenas de telecomunicaçom no Monte Sam Paio "se dá por segura" e mesmo lamentou que “Galicia sea la única parte de España que tiene un grupo terrorista en activo” e acusa aos quatro independentistas de possessom de artefactos e de “atentados a ponto de ocorrer”.

Mesmo algum jornal da conta de que o operativo policial fora organizado em base a pinchaços e escuitas telefónicas, dando carácter de “normal” nesta sua suposta democracia, o feito de que qualquer pessoa activista do social poida ser vigiada e controlada na sua quotidianidade.

Isso sim, apenas rectificarom estes vozeiros do governo (alguns nem sequer figerom tal), quando umha das pessoas detidas tivo que ser liberada porque, segundo palavras de Juarez, «los indicios no fueron suficientes para imputarle una participación directa en los hechos», e seguem dando por certas todas as valoraçons do Delegado, quem se estima em juiz sem juízo.

Nesta sociedade na que o roubo a grande escala por parte de entidades bancárias é gratificado com rescates e ajudas, na que empresários escravistas som sinificados como grandes pessoeiros e recebem medalhas por elo, onde franquistas assassinos som recordados com estátuas e onde medram as desigualdades sociais e económicas como se fossem causas naturais, entanto miles de pessoas som encirradas por pequenos furtos e trapicheios de pouca monta nuns cárceres, verdadeiros centros de extermínio, onde cada tres dias morre umha pessoa, cabe sinificar as curiosas palavras, por nom dizer cínicas, do responsável do Clube Financieiro e Círculo de Empresários de Vigo amosando a sua “estranheza” por se-lo objectivo dumha acçom resposta e dezindo desconhecer que tenhem contra de-les.

Assim pois lembrando a convocatória do cabeçalho organizada por CEIVAR, vemo-nos lá.

Notícia autoria de Edu
Leer más...